Hoi allemaal, Ik lees al enige tijd mee met jullie onderwerpen en haal heel wat hoop uit jullie antwoorden en reacties . Nu zit ik met het volgende. Ik weet sinds twee jaar dat ik PCO heb. Mijn vriend en ik hadden toen nog geen 'echte' kinderwens, maar omdat de kans kleiner is om zwanger te raken hebben we geen voorbehoedsmiddelen en anticonceptie meer gebruikt. Na een tijdje begon ik me toch wel zorgen te maken en ben ik half april doorverwezen weer naar de gynaecoloog en fertiliteitspoli in het RKZ in Beverwijk. Mijn arts heeft een echo gemaakt en gezegd dat de PCO duidelijk te zien is, voordat ze de behandeling verder wilde uitbreiden moest ook mijn vriend nog zaad inleveren 'voor de zekerheid'. Vanwege vakantie en vakantie van mijn gynaecoloog moesten we even op de uitslag wachten. Dinsdag kwam eindelijk het telefoontje: Ik had een eisprong gehad, maar mijn vriend zijn zaad was 'helemaal niet goed'. Ik wist niet goed wat ik hiervan moest denken en raakte helemaal in de stress. Ik zou eigenlijk volgende week vrijdag weer op afspraak moeten komen, maar gelukkig heb ik het weten te verplaatsen naar vandaag. Aangekomen bij mijn arts kwam ze eigenlijk direct met de mededeling dat het zaad zo slecht is dat ze bij mijn vriend nog een paar onderzoeken wil doen en de enige mogelijkheid daarna is ICSI. Door mijn emoties heb ik er niet veel meer van begrepen en kon daarom ook niets meer uitbrengen. Die PCO van mij doet er niet meer toe dus daar gaan we niet mee verder, maar wat gaat er nu allemaal gebeuren? Sorry voor mijn hele lange verhaal, maar korter kon ik het niet maken. Hoop dat er meiden zijn die dezelfde ervaring hebben en iets meer kunnen vertellen, bijvoorbeeld hoelang het duurt voordat je dan echt kan beginnen met ICSI, of het allemaal lukte en hoe jullie dat deden met fulltime werk... want ik werk fulltime en hoorde de arts nog net zeggen dat we 'de medische molen' ingaan. Ik hoop iets van jullie te horen!
Hoi Icsi is niet in elk ziekenhuis hetzelfde, sommige meiden moeten eerst aan de pil, er zijn verschillende soorten medicijnen. Bij mij was er geen wachtlijst dus ik kon beginnen wanneer ik dat wilde. Op de eerste dag van menstruatie moest ik bellen. Op dag 2 begon ik 2 maal daags met een neusspray om mijn cyclus plat te leggen en op dag 3 begon ik puregon te spuiten 125 eenheden. Na een dag of 6 spuiten geloof ik moest ik voor een echo om te zien hoe de folikels gegroeid waren er hoeveel het er waren. Ik moest nog 3 dagen spuiten, nog een echo gehad en daarna mocht ik de pregnyl spuit zetten. Ik geloof dat je 36 uur daarna de punctie hebt maar dat weet ik even niet zeker. 3 dagen na punctie kreeg ik de terugplaatsing weer en de dag daarna gingen ze kijken wat er nog de vriezer in kon qua bevruchte eicellen. Op werk heb ik verteld dat ik hiermee begon en dus was het geen probleem als ik later kwam of na punctie niet kon komen. Ik ben nu zwanger na 1e icsi een bbz en cryo niet goed ontdooit 2e icsi mislukt maar de cryo is een plakkertje Ik hoop dat je er wat aan hebt! Heel veel sterkte in dit alles. En je kan natuurlijk altijd nog een nieuwe afspraak maken met de gyn zodat hij/zij het nog een x goed uit kan leggen allemaal. Je behandelplan uit te leggen en een recept te geven voor de medicijnen
Hoi Abi, Allereerst van harte gefeliciteerd! Wat onwijs leuk. Daarnaast bedankt voor je reactie! Leuk om te lezen dat het bij jou zo snel is gegaan en heb er zeker iets aan Alleen ik snap niet zo goed wat cryo en bbz is. Hoe was de punctie, was die pijnlijk? Ik heb vanochtend nog even gekeken op internet en er is redelijk veel over te vinden gelukkig, alleen ik ben als de dood dat de drie die je vergoed krijgt niet aanslaan... Omdat je op deze manier zwanger bent geworden, krijg je nu ook meer controle door de arts of dat niet?
cryo, betekend dat je 1 of meerdere embryo's van je ICSI hebt kunnen invriezen. dus een ingevroren embryo. bbz: is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, het eitje heeft zich ingenesteld in de eileiders ipv de baarmoeder. mijn 1e punctie was goed te doen, deed wel pijn, maar uit te houden! mijn 2e punctie was een ramp.. deed zoveel pijn, heb echt liggen janken in de stoel.. (sorry niet echt wat je wilt horen denk ik)
Ja wat darkangel zegt. Bij mij ging de eerste punctie ook wel ik kon me toen redelijk goed ontspannen. Maar het waren meer dan 30 folikels dus hoe langer het duurde hoe meer pijn het ging doen. Heb toen ook een week last van mijn buik gehad. 2e punctie maar 10 folikels maar kon me niet ontspannen lag te zweten van de pijn. Deze x maar paar dagen buikpijn. Ik heb donderdag de eerste echo dus dan ben ik 7 weken dat is dus eerder dan dat je op de normale manier zwanger word. Het hele traject betekent veel ziekenhuisbezoekjes, bloedprikken en inwendige echo's
Hoi meiden, Klinkt pijnlijk maar je zal er wat voor over moeten hebben, met de hoop dat je er iets moois voor terug krijgt. Darkangel.. dat maakt niet uit ik heb liever ook de pijnlijke ervaringen dan kan ik me er een beetje op voorbereiden. Hoelang heeft het bij jullie geduurd voor het eerste bezoek en de punctie.. moet ik dan denken aan maanden of eerder aan weken... En bij het terugplaatsen (als alles goed is gegaan en bevrucht is). Is het dan ook mogelijk om twee embryos terug te laten plaatsen? Het is niet dat ik een tweeling wil, maar misschien dat de kans groter is dat ik dan zwanger raak... of is dit raar gedacht..
Hier was het; 17 augustus; Gesprek over ICSI 30 augustus; Eerste spuit Decapeptyl 5 september; Eerste spuit Gonal-F 20 september; Punctie Je kunt pas bij je 3e poging 2 embryo's terug laten plaatsen, anders vergoedt de verzekering de poging niet. Bij de eerste 2 pogingen mag je maximaal 1 embryo terug laten plaatsen!
Ja bij de derde poging of ouder dan 35 zijn voor 2 embryo's anders mag er echt maar 1 terug! Na alle afspraken voor inwendige echo's en zaadtesten enz ging het snel. Na de uitleg mocht ik gelijk beginnen als ik ongesteld werd. Nov eerste poging gehad. Het ligt er maar net aan hoe snel ze bij jullie tijd hebben om he in te plannen voor onderzoek bij je man en intake. Kan paar weken zijn of paar maanden. Maar denk dat het vrij snel gaat en dat jullie na onderzoek van je man de hele uitleg krijgt van het traject
interessant hier! wat jou overkomt is ook mijn grootste angst nu. over een maandje weten we waarschijnlijk hoe mijn mans zaad is. als het slecht is hebben we echt een probleem want ik weet niet hoe ver in de mmm in wil en vooral: durf! ben echt nu al bang voor de punctie. kunnen ze dat niet over een roesje of evt narcose doen?? veel succes !
Je krijgt pijnstillers bij de punctie, ik kreeg beetje morfine. En weet je wat ik denk, ik denk dat je jezelf gaat verbazen in hoever je wilt gaan om zwanger te worden. En tuurlijk je hebt je ups en downs en het is onwijs k*t als het niet in 1x lukt maar op het moment dat het wel is gelukt weet je waarvoor je het gedaan hebt. En je weet nog niks misschien valt het mee met het zaad van je man en kun je iui doen. Succes iniedergeval!
Ik lees hier ook even mee want ook ik ben bang dat mijn grootste angst gaat uitkomen. Ik heb geen pco maar na 1,5 jaar proberen ben ik nog niet 1 keer zwanger geweest. Ik heb daarbij nog een korte cyclus waardoor we nu al makkelijk in ronde 20 zit. Volgende week moet mijn ventje zijn staal binnen doen en ben als de dood dat ze er niks in gaan vinden. Ik heb namelijk in mijn hoofd gestoken dat het anders al lang iets geweest had moeten zijn....stom misschien ...ik weet het wel maar het is zooooo moeilijk om positief te blijven. 17 juni is onze afspraak bij de gyne, nu die dag zo dichtbij komt, krijg ik meer en meer schrik voor het resultaat.
Jeetje meiden jullie moeten niet allemaal gelijk van het ergste uitgaan hoor. Misschien vinden ze niks en word het iui ofzo je weet het gewoon niet... Succes poppemie!
Hebben jullie al een tweede zaadtest gehad? De eerste test van mijn vriend was namelijk ook verschrikkelijk slecht, wij werden ook voorbereid op ICSI. De tweede test was echt significant beter. Wanhoop dus niet meteen!
Het is de eerste zaadtest dus ik weet inderdaad nog niks. Daarom dat ik ook al liet weten dat het misschien stom is om van het slechtste uit te gaan. Maar langs de andere kant denk ik, dan kan het alleen achteraf maar meevallen...soort zelfbescherming dus... We zijn net terug van een babyborrel en ben helemaal gecrashed. De groormoeder van mijn ventje vroeg waar ons kindje bleef.... Ik zit nu nog met tranen in mijn ogen....pfff....heb geen goeie dag vandaag...
Ja ik weet hoe je je voelt... Ik heb een hoop kinderverjaardagen overgeslagen omdat ik kinderen en blije gezinnetjes gewoon even niet trok... En tja de vragen van waar blijft de jouwe... Blijf je houden blijft vervelend.. Tegen Fam. Kun je maar beter zeggen dat het niet lukt dan houden ze tenminste hun mond verder
Blijf desondanks toch hoop houden! Wij dachten ook dat we direct vol de mmm in moesten, maar uiteindelijk hebben we nu met Clomid nog een redelijke kans. De komende tijd is verschrikkelijk moeilijk, omdat je echt totaal niet weet waar je aan toe bent, maar blijf vooral met elkaar praten. Sterkte in ieder geval!
zelfde situatie gehad. ik heb ook Pco en mijn mans zaad was goed genoeg voor icsi. 3 terugplaatsingen gehad en nu een heel lief zoontje vanbijna 7 maanden!
Een jaar geleden vroegen ze het nog rechtstreeks aan ons maar nu vragen ze het aan mijn schoonzus....we zijn dus al op het punt gekomen dat ze het nimmer rechtstreeks durven vragen. Waarschijnlijk zijn er al enkele die een vermoeden hebben. Mijn ouders en mijn zus kunnen onze situatie. De schoonouders niet maar mijn schoonzus wel. Moest het resultaat nu echt slecht zijn, dan denk ik wel dat wij dat bij de schoonouders ook wel even zullen melden. Die zit er namelijk al een hele tijd op te wachten.
Ja ik voel al dat de komende tijd een moeilijke periode zal zijn. Zoals gisteren weer bewezen heeft, zit het soms dieper dan je zelf denkt. Ik dacht dat ik het allemaal nog redelijk aan kon en een plaatsje kon geven maar blijkbaar was dat toch niet zo. Mijn ventje is niet zo'n prater maar ik heb wel het gevoel dat ik ondanks dat, toch wel bij hem terecht kan. Al is het maar voor die troostende knuffel....