Onze dochter van nog net 3 is al haar hele leven heel sociaal. Ze is gek op mensen en spreekt iedereen aan. En als zij het niet doet, dan spreken anderen haar zelf wel aan . Op zich helemaal niet erg, bijna iedereen vindt het leuk. Alleen zegt ze ook alles tegen vreemde mensen... en van de week begon ze een ander meisje over haar haar te aaien en te zeggen "wat ben je mooi". Of tegen een knul van 8 "ik vind jou een leuke jongen hoor". Op zich is het allemaal heel onschuldig, ik bedoel ze is 3. Maar soms denk ik wel eens, misschien moet ik haar afleren zo amicaal te zijn tegen iedereen. Wat vinden jullie?
Heerlijk toch die spontaniteit! Ik zou haar lekker laten begaan (zolang het van die lieve dingen zijn die ze tegen mensen zegt).
Het klinkt wel leuk en gezellig inderdaad. Maar wat ik van een kennis weet: Dat meisje was ook zo vrij, en zelfs zo vrij dat ze ook bij vreemde mannen op schoot ging zitten of meeliep in de winkel. Die hebben ze wel geleerd om bij papa/mama in de buurt te blijven. Zodat die ook het overzicht konden houden. Dus niet zozeer het sociale afremmen (wel een beetje), maar meer beperken in de kans dat er iets engs zou gebeuren..
Er zijn 2 redenen om eventueel af te remmen: 1. wordt hierboven gezegd, als een kind met vreemden mee gaat lopen brengt het zichzelf wellicht in gevaar 2. als het kind andere kinderen aait/optilt/achternaloopt, kan dat andere kind dat wel eens héél vervelend vinden. als dat zo is, vind ik dat het goed is om dit uit te leggen aan het kind dat het weliswaar zo leuk en lief bedoelt, maar waarvan het gedrag blijkbaar de grenzen van een ander kind overschrijdt. (mijn dochter wordt voortdurend aangehaald en opgetild door een groter meisje op het kdv. hartstikke lief bedoeld, maar m'n dochter vindt het écht niet leuk. ze loopt dan ook krijsend weg, maar dat grotere meisje trekt zich daar niks van aan.)
ik vind dat je hierin onderscheid kunt maken. je hebt vrij "praten" en vrij "doen" met name dat laatste is minder wenselijk om verschillende redenen. bijv de reden die Bri aangeeft. als jou kind bijv steeds andere kinderen optilt of binnen hun persoonlijke ruimte zit om het maar even zo te noemen. dat ze té opdringerig wordt , hoe goedbedoeld de opmerkingen ook zijn. als ze de hele tijd kindjes over het haar zit te wrijven en heel dicht tegen ze aanstaat , dan krijgen die daar op een bepaald moment wel genoeg van. en dat is ook iets te dicht binnen de persoonlijke ruimte. ik vind dat ze dat wel moet leren. over amicaal praten en mensen begroeten onderweg en kletspraatjes aanknopen, dat zou ik voorlopig laten gaan zolang ze inderdaad niet té wordt ( net als bij die jongen van 8 bijv ) als dat soort dingen geregeld gaan gebeuren en zeker ook bij oudere kinderen of volwassenen, dan kan dat over een jaar of wat wel een probleem gaan worden. voorlopig zou ik me daar nog niet zo druk om maken. het ene kind is nu eenmaal veel spontaner dan het andere. en ja. als je vrijer bent dan heb je het vaak wel wat gemakkelijker om je staande te houden in een maatschappij, dus helemaal negatief vind ik het ook niet. (wel met de nodige kanttekeningen dus om in het oog te houden)
Kleinere kinderen boeien haar totaal niet, dus die tilt ze niet op of zo . Ze probeert juist contact te maken met grotere kinderen, want die vindt ze machtig interessant. Maar ik denk idd wel dat we haar gedrag naar volwassenen toe in de gaten moeten gaan houden. Je hebt helaas zoveel gekken in de wereld
Heel herkenbaar. Onze meiden zijn even oud (toch?) en zij doet dit ook. Ik rem haar daar soms wel een beetje in, maar voelt toch heel dubbel. Ik heb haar wel uitgelegd dat ze niet met vreemden mag meegaan en altijd alles eerst aan mij moet vragen etc. Maarja,of ze dat straks nog weet? Geen idee. Enerzijds is het heel fijn en schattig dat ze zo vrij is en zo spontaan/ongeremd enzo. Maarja, anderzijds..in de huidige maatschappij.. best lastig dilemma hoor.
Hee Wijffie, ben jij wie ik denk dat je bent? Amersfoort? Grappig dat jouw dochter dat ook doet, want ze zijn idd praktisch even oud. Vind het ook moeilijk hoor, maar aan de andere kant ook wel grappig dat ze zo sociaal is. Het vreemde is dat mijn moeder ook zo was, die noemde ook de hele wereld lieverd en schat. Maar het heeft wel een generatie overgeslagen hier Misschien toch maar emigreren naar de States, daar doet iedereen zo.
Ja ik ben wie jij denkt dat ik ben als jij bent wie ik denk dat jij bent Mijn dochter is precies d'r moeder, ik was al kind ook zo én ik ging dus ook met iedereen mee. Ik vertelde hele verhalen aan vreemden maar liep dus ook rustig met mensen mee. Alleen was het 35jr geleden wel een andere tijd. Maar in alles is ze mini-me, ik kijk dagelijks in de spiegel als ik haar zie (en das niet altijd even leuk haha). Zodra ze iemand ontmoet heeft, komt ze naar me toe gerend "mama ik heb weer een nieuw vriend(innet)je". En met name oudere kinderen reageren dan nog wel eens met 'nee hoor, ik ben jouw vriendinnetje niet!' Das best sneu..
dit had onze zoon ook rond die leeftijd, zelfs zo erg als we naar het park gingen , dan ging hij gewoon gezellig bij andere mensen staan om te kletsen. en van alles vertellen. als we naar c&a gingen dan ging hij bij de tv zitten en andere kindjes aaien en dan zeggen dat hij ze lief vond, en dan was het ook welleens zo dat de grotere kindjes hier wat van zeiden, niet alle kinderen vinden dat leuk. toen heb ik tegen onze zoon gezegt dat het toch beter was om niet iedereen te aaien omdat sommige kindjes dat niet leuk vinden en dat hij dat wel mocht bij papa mama oma opa enz, ik was namelijk bang dat hij een keer gekwetst zou worden. en met praten dat hij wel iets mocht vertellen maar niet alles.gelukkig is dat ook veranderd, hij is nu inmiddels 5 en praat nog steeds erg veel maar gelukkig niet meer met vreemde alleen met mensen die hij kent en vriendjes enzo in de speeltuin praat hij ook erg makkelijk met andere kindjes dat is natuurlijk niet erg maar hij heeft nog wel een paar keer gehad dat hij ging vertellen waar hij woonde, toen hebben we hem uitgelegt dat hij dat beter niet kan doen tegen kinderen die hij verder helemaal niet kent. en dat doet hij nu niet meer. aaien doet hij ook alleen nog maar bij ons en bij zijn goede vriendjes. ik begrijp dat het niet altijd leuk voor je is.