Ok, dat snap ik. Dan is het wachten. Heb wel een aantal artikelen gevonden van hen maar in het Engels. Daar is het nu te laat voor . Vanavond aan tafel zei onze oudste ineens 'wanneer krijgen we nu een zusje?'. Mijn man zei toen dat er geen vierde kindje komt. Was wel even een schok, meende hij dat nu? Ik heb het hem niet durven vragen. Maar toen we daarna in de zetel zaten en hij aanhaalde dat zo'n avondritueel wel makkelijker gaat worden, heb ik toch geantwoord met 'tja, tenzij er dan weer een baby is die alles op zijn kop zet'. Ik haalde ook nog aan dat onze jongste het misschien wel leuk zou vinden om nog iemand te hebben. Hij reageerde niet afwijzend, dat niet. Maar hij is wel heel stil geweest de rest van de avond. De radertjes draaien
Ja mijn jongste wil ook heel graag een zusje sinds hij een nichtje heeft. Hij is dol op baby's de oudste wil er niet nog zo'n irritant kind bij haha. Die vindt zijn broertje meer dan genoeg! Mijn man wilde het ook bij 2 houden maar wilde wel een derde voor mij. Maar ook hij liep wel heel veel met babynichtje rond toen ze hier was
Ja, mijn tweede zei heel stellig 'ik heb al twee broers, nu een zusje hè mama' (hoezo voorkeur?). Net is een collega komen vertellen dat ze zwanger is van haar eerste. Doet me terug denken aan mijn eerste zwangerschap. Wat een zalige tijd <3! Maar mijn man is niet echt mee, hij vindt drie eigenlijk genoeg. Ben gisterenavond toch maar eens verder gegaan op ons gesprek. Hij had al aangegeven, toen we voor de derde gingen, dat hij geen vierde zou willen. Ik hoop toch dat hij van gedacht verandert als de jongens wat ouder zijn... Hij zei in ieder geval niet keihard 'nee'. Er is 'onderhandel'ruimte ;D. Diegenen die een vierde hebben of zwanger zijn van de vierde, waren jullie mannen meteen mee met het verhaal?
Wat een lastige situatie zeg! Ik snap dat veel mensen het op een meisje willen gooien, maar vaak zegt dat meer over de wensen van degene die het zegt. Belangrijk om samen met je man goed te kijken wat de wens precies is. Praktisch is er voor de meeste dingen wel een oplossing. En zodra je kindje er is zou het het natuurlijk niet meer willen missen... Maar wat als na nr 4 er ook nog weer een wens komt voor een 5e of een 6e etc.... waar ligt de grens voor jullie? En is het echt nog een wens voor een kindje, of is het meer moeite met afscheid nemen van wat was (kids worden snel groot ) Welk gevoel krijg je als je bedenkt dat jullie het hier bij gaan laten? Gewoon eens wat vragen die je jezelf zou kunnen stellen. Ik denk nl dat alleen jullie zelf het antwoord kunnen geven of jullie ervoor zullen gaan.
Ik reageerde ook zo in dit topic. Uit eigen ervaring. Wij hebben na twee jongens een meisje gekregen en hebben nu geen kinderwens meer. Ik weet vrijwel zeker dat wanneer nummer 3 geen meisje was geweest, we nu al wél vier kindjes hadden gehad. En dan waren we niet bewust voor een meisje gegaan, want dat kun je niet plannen, maar wel onbewust. Dit is statistisch ook zo, hoorde ik pas op tv. Dat mensen 'stoppen' met kinderen wanneer ze beide geslachten hebben en anders langer 'doorgaan'.
Onze oudste wordt binnenkort al 8, dus dat is best een groot leeftijdsverschil als we nog een 4e willen. Maar de jongste is net 2 dus dat zou nog wel enigszins aansluiten. Over het leeftijdsverschil maak ik me eigenlijk nog het minste druk. Geen spannende carrière verhalen hoor, ben geen celebrity, ik werk voor een internationale bank en ben om de week wel een paar dagen in het buitenland. Geen standaard 9.00 tot 17.00 baan 😉 Als we ons verstand volgen houden we het bij 3, maar diep in mijn hart zou een 4e van harte welkom zijn. Bij mijn man is zijn verstand nog wat luider. Hij is nogal praktisch ingesteld en een vierde past niet in de auto, we komen een kamer tekort, hoge kosten (ik zou dan weer een half jaar onbetaald verlof nemen en vervolgens drie dagen kinderopvang) en weer 'terug bij af' wat betreft luiers, geen verre vakanties, etc. Maar aan de andere kant wil hij ook nog geen knip laten zetten, dus blijf ik braaf aan de pil en geniet intussen volop van mijn drie grote kinders!
Droppie Drie, bij jullie kloppen de statistieken die Ahava aanheeft dus niet want jullie hebben een meisje en jongens . Inderdaad geen spannende job maar lijkt me wel lastig met kleine kindjes. Je man staat er dan alleen voor? Hier heeft mijn man ook nog geen knip laten zetten. Dat zegt ook wel iets (of hij vergeet gewoon een afspraak te maken, dat kan ook). Pippa02, inderdaad, alleen wij kunnen antwoorden op de vragen die jij stelt. Bij de gedachte dat we het bij drie gaan laten word ik toch altijd wat verdrietig. Niet omdat ik nu niet geniet maar omdat ik graag een vierde kindje wil. Zoals er staat, in mijn hart is nog een plaatsje. Kijk, er zijn vrouwen die inderdaad na drie (ook drie jongens, ken er genoeg in mijn omgeving) echt zeggen dat het genoeg is. Ik heb dat gevoel helemaal niet. 5 is echt teveel, dan moeten ze bovenop elkaar gaan slapen, nu passen ze nog langs elkaar ;p. Maar dat weet ik dus niet en kan ik voor mezelf ook niet beantwoorden of het na 4 wel 'goed' is ook al is die vierde een vierde zoontje. Ik weet voor mezelf wel dat ik het prima zou vinden met vier jongens dus voor dat meisje is het me bewust niet te doen. Tenzij mijn onderbewustzijn me voor de gek houdt maar daar geloof ik zelf niet zo in...
Volgens mij heb je het dan al best heel helder voor jezelf! Hoop voor je dat je man ook enthousiast kan worden!
Ik denk ook dat er mensen zijn bij wie geslachtsvoorkeur bewust of onbewust wel een rol speelt, maar echt zeker niet bij iedereen hoor Heel mooi voor jullie dat het zo uitgepakt heeft, als dat jullie wens was! Je hebt het natuurlijk niet voor het kiezen
Vandaag kwam het onderwerp '4 kindjes' ter sprake bij mijn mama. Haar kinesist heeft een zoon die vier dochtertjes heeft. Mijn mama had daar geen goed woord voor over. 'Dat is toch niet meer van deze tijd, die weten niet waar ze aan begonnen zijn, dat is toch veel te druk,...). Ik vond het moeilijk om te reageren en ga dit misschien nog wel het lastigste vinden. Altijd dat moeten verdedigen... Nu word ik soms al 'bekeken' omdat ik er drie heb, zeker als de tweede weer eens zijn kuren heeft...
Mijn ervaring is dat als je duidelijk/zeker bent over dat jouw keuze is (bij de aankondiging bijv) dat mensen vaak toch wel indammen. Mensen hebben altijd wel een mening en ja heel vak de vraag gehad: Oeh, is het gepland of zo jullie zitten niet stil zeg! Tja, zegt meer over hen dan over ons en ik benoem altijd blij dat als je een wens hebt, dan moet je ervoor gaan en dat we dankbaar zijn dat die wens nog mag uitkomen ook. Plus ik heb zelf ook zoiets van: andere mensen mogen allemaal lekker hun eigen mening hebben, ik ben superblij en trots op mijn (groeiende) grote gezin, en de enigen die dat hoeven zijn zijn wij, toch?
Mijn man had geen keus hij wide 2, ik 4, compromis 3. Maar nr4 wil ook bij ons zijn blijkbaar nu is de stand wel eerlijk, 2 jongens en 2 meiden (j/m/m/j)
Hier kwam het van de week weer ten sprake.. Man zei dat hij eigenlijk nog wel een kindje zou willen..Maar dat het in ons 'geval' gewoon niet haalbaar is. Geef ik hem ook groot gelijk in, maar zo lastig dat we beide wel de wens hebben. Echt gevoel vs verstand (Ik heb al 3x hg gehad (ernstige zwangerschap misselijkheid), 2 prematuurtjes gehad, 1 kindje met een aangeboren hartafwijking, alle kinderen hebben medische problemen, en financieel word het natuurlijk wat lastiger met opvang en studies later)
Hier is de wens voor een vierde heel erg sterk. Bij mij dan tenminste, mijn man wil niet meer helaas. Hij ziet allerlei praktische bezwaren, waar hij op zich ook wel gelijk in heeft natuurlijk. Ook denkt hij dat het een vrouwending is en dat het gevoel van Nog een kindje willen nooit over zal gaan. Ik zal me er bij neer moeten leggen, ook al vind ik dat best moeilijk.
Wauw! Dit is echt een topic voor mij Heftige verhalen van sommigen, maar het schrikt mij niet af, en ik Ben me zeer bewust van wat er allemaal kan gebeuren/veranderen. Ik Ben al zo Lang aan het dromen over een 4e kindje, of nouja wel Meer dan dromen. Ik wil zo graag! Ik kan het niet omschrijven, maar jullie snappen me vast wel Het is gewoon nog niet compleet. Nu hadden de man en ik altijd al het idee om een groot gezin te vormen, maar na onze jongste was hij er ineens wel Klaar mee. Nu kwamen mijn kriebels ook veel eerder Dan ik had verwacht, maar ik kan het niet loslaten. De man zag het echt niet zitten. Auto/financiele toekomst en de angst dat Dit een zorgenkindje zou worden. Inmiddels is de man een stuk positiever, en heeft hij zelfs al aan de kinderen gevraagd of ze nog een broertje of zusje wouden. Waar de middelste het eerst nog niet zag zitten, vraagt ze nu telkens om een broertje. Dus de Kans dat we voor nog een kindje gaan is groot, alleen hebben we pas besloten om te gaan samenwonen met mijn ouders waarbij er dus heel wat op de planning staat. Dus nu zwanger worden zit er Helaas niet in. Maar ik zou graag blijven lezen hoe het jullie vergaat.
Momenteel zwanger van nummer 3 en ik zou zelf een vierde nog niet helemaal willen uitsluiten. Sowieso dan niet zo snel als nummer 2 en 3 op elkaar maar rond de leeftijd dat de jongste naar school gaat lijkt het me wel weer mogelijk, maar man is heel stellig en heeft het steeds over een knipje laten zetten dus ben benieuwd of hij dat gaat doen...
Dizzy, die van mij zegt ook al meer dan twee jaar dat hij een knip gaat laten zetten. Tot nu toe nog niet gedaan . Ik zie dat je al twee jongens hebt. Ken je het geslacht van de baby of blijft het geheim ? In verband met die knip... Mijn man wil er eigenlijk tot nu toe liever geen 4. Iedere keer als ik erover begin, begint hij vrij snel over een ander onderwerp. Maar we gebruiken alleen het condoom als ac. Dat is nu niet super, super veilig maar ik verdraag niks met hormonen in (al vanalles geprobeerd maar wordt iedere keer misselijk). Moet ik nu nog eens een gesprek met hem over wat als? Wat als er iets mis gaat met het condoom? De kans is klein maar bestaat wel... Haha mamasamm, hier zag onze middelste het ook niet zitten. 'ik heb al twee broers, het is genoeg!' . Maar hij heeft ook heel graag aandacht en ziet de bui al hangen denk ik . Wel fijn dat je man mee is in het verhaal. Vind ik hier best frustrerend... luckynumber4, wat dat betreft volg ik jou dus wel. Lastig als de man niet mee wil maar jij blijft wel met het gevoel zitten. Aan de andere kant kunnen we onze mannen ook niet dwingen of onder druk zetten. Maar hoe maak je hem dan duidelijk dat je echt nog wel een 4de wil, hoe weet hij dan dat je het toch wel echt graag wil? En ik ken toch wel een aantal koppels waar de man graag 4 kindjes wil maar de vrouw niet. toch3, mag ik zo brutaal zijn om te vragen wat je bedoelt met 'maar nummer 4 wil ook graag bij ons zijn'? MamaChantal, en als de natuur niet mee wil is het nog meer frustrerend denk ik... Want daar valt echt niks tegen te beginnen... Lijkt me heel lastig om het dan een plaatsje te geven. Hier ben ik naar de fysiotherapeut aan het gaan. Mijn bekken en rug voelen niet lekker. Komt door de houding tijdens de zwangerschap(pen). Wat deed dat pijn gisteren. Pfff.. Een spier in mijn benen laten losmasseren. AU! Dan eigenlijk liever een bevalling . Maar het is voor de goede zaak. Als er een vierde zwangerschap komt, moet mijn lichaam wel 'klaar' zijn. Aan de ene kant wil ik heel graag een vierde maar na zo een slechte nacht als afgelopen nacht denk ik wel eens 'waar beginnen we weer aan...'. En meteen daarna 'ach, dat gaat wel weer over'
@Dizzy nou dat zei ik dus ook.. Als de jongste naar school gaat kijken we wel weer. Dan heb je immers alle tijd en aandacht voor het kleintje. Maar inmiddels heb ik daar hele andere gedachtes over @nora1982 als hij het al zo lang heeft over de knip, maar het nog niet heeft gedaan, is hij er bang voor of zou hij toch twijfelen? Hier ook alleen condoom gebruik. Pil gaf nare bijwerkingen. Dus dan maar zoals we het al jaren deden. Toen de man nog zei dat hij niet meer wou zei ik ook al "als je echt niet wilt moet je je maar laten helpen." Maar hij zegt dat hij dat nooit zal doen. (Uit angst ) maar nu dus niet van toepassing voor ons. Al zit een zwangerschap er voorlopig nog niet in. Ook wel zwaar dat je nog in zo'n nasleep zit met je lichaam, lijkt me geen pretje. Hoop dat fysio je helpt!
Vervelend van je rug en bekken! Dat is voor ons 1 vd grootste redenen dat we nog geen 3e (4e) kindje hebben. Ik ben zo bang voor herhaling vd vorige zwangerschappen. Toen zat ik na 20 weken in een rolstoel en dat deed al teveel pijn. Bah. En dan weer 9 maanden zo misselijk. Ja het kan allemaal heel anders lopen maar ik heb er weinig vertrouwen in dat het een leuke zwangerschap wordt. Zo moeilijk wanneer je hart iets zo graag wil maar je lichaam het niet goed aan kan. En daarbij heb ik een heel gevoelig autistisch kind en een heel drukke stuiterbal. Allebei zulke mooie lieverds! Ik wil het hen niet aandoen dat mama er niet voor hen kan zijn. Maar goed, ik word er niet jonger op en ik weet dat de spijt een leven lang bij me zal blijven. Ogen dicht en springen? Ik steek nog even mijn kop in het zand.
Hier heeft mijn man na de geboorte van de vijfde ook besloten een knip te zetten, maar nooit gedaan omdat hij niet durfde. Nu ik ongepland zwanger was van de zesde en dit in miskraam is geworden wilde hij meteen de volgende dag een afspraak maken. Waarom eerder niet en nu wel ineens en nu ben ik er totaal nog niet aan toe, omdat ik met mijn gevoel overhoop zit en het verlangen na een zesde heel heel groot is naa ons sterretje. Maar over een aantal weken zal hij toch gaan. Voor nu gebruik ik de pil alleen dan wel een lichte variant en doen we aan voor het zingen de kerk uit, om een nieuwe zwangerschap te voorkomen. De huisarts had liever een zwaardere pil,omdat ik al eens door de pil zwanger ben geworden, maar die verdraag ik echt niet. Ik merk het al met deze lichte pil.