Oei Chiron, ik kan begrijpen dat je daar nu niet aan toe bent... Weet hij dit ook? Succes! Mamasamm, ik weet het niet. Ik denk een beetje luiheid en angst. Ik heb hem duidelijk gezegd dat ik me niet laat steriliseren, ik vind dit te definitief... Het is ook mijn gedacht . Hij weet dat een 'ongelukje' bij mij welkom is, als hij niet wil, is het aan hem. Maar zo bot durf ik dat niet te zeggen want dan maakt hij morgen misschien een afspraak. En dat wil ik eigenlijk ook niet... Lastig :/ Vlinder84, ik heb nooit in een rolstoel gezeten. Na de zwangerschappen krijgt mijn lichaam pas de klap. Maar het valt nog wel mee. Al merk ik wel dat mijn lichaam na de derde zwangerschap moeilijk herstelde (en nog aan het herstellen is).
Wat je in jouw openingspost schrijft, is voor mij heel herkenbaar! Alleen hier gaat het dan om een 3e kind... Ik zie elke keer beren op de weg, maar denk dan ook dat dit allemaal op te lossen is. Het lijkt mij geweldig om nog een kleintje erbij te mogen verwelkomen! Maar inderdaad ook die momenten (zoals bij ziekte) dat ik het wel prima vind. Naar mijn idee is het bij mij meer gevoel (ja!) tegen verstand (nee!). Helpt ook niet mee dat ik 2 'pittige' kinderen heb (weet het even niet anders te omschrijven) waarvan de jongste nu eindelijk door heeft wat slapen betekent. We zijn nu in ieder geval 's nachts niet meer uren bezig of moeten er 8x heen... En dat was écht niet goed voor mijn lichaam en niet voor mijn emotionele stabiliteit! Een 3e lijkt me heerlijk, maar het eerste jaar zal voor mij heel erg zwaar worden (ben geen echte baby-mama ), maar ook dat gaat voorbij... Mijn man is niet overtuigd, volgens mij is zijn grootste angst om weer zo'n slechte slaper/zware periode te krijgen. Vanwege bepaalde medicatie mag ik de komende 4 maanden niet zwanger raken. Dus tot mijn zoon 2 jaar is, staat dit in de vrieskist. Dan gaan we het 'pas' weer bespreken en ik wil dan eigenlijk ook al wel snel een definitieve beslissing gaan maken. Ik wil niet jarenlang in de twijfels zitten...
Ik denk dat het in je zit en het lastig is om als mens neer te leggen dat er geen kindje komt, grote kans dat je na 4 het zelfde voelt. Je moet ook kijken of het financieel haalbaar is om voor 4 kinderen te zorgen. Je wil ze niks te kort doen, wij sparen ook voor onze uk voor wanneer hij groot is.
Dag dames, hoe gaat het met jullie? Hier alles goed maar nog geen stap verder. Het is niet meer ter sprake gekomen... Laatst ging het op tv over sterilisaties. Man reageerde niet (ik had verwacht dat hij zou zeggen dat hij nog een afspraak moet maken). Wel beslist ondertussen dat ik volgend jaar halftijds ga werken. Ik wil wat meer rust voor ons gezin. Momenteel is het teveel vliegen, doe ik niet graag en heb ik niet graag voor de kinderen...
Hier is de beslissing gevallen dat er geen 3e gaat komen. Hij wil niet meer... Nu moet ik uitzoeken hoe ik dit een plekje moet gaan geven.
Pittig en verdrietig nmv.. Het is echt een proces met ups en downs. Heel veel succes met het gaan verwerken en hopelijk kan je er goed over blijven praten met je man.
Hier gaat het goed fijn dat de mogelijkheid er is om parttime te gaan werken. Ik ben nu 3 maanden helemaal gestopt en ik vind het heerlijk, de 'rust'. Ik heb veel meer energie/tijd voor de kids en school.
Hallo Dames, Klinkt positief Nora, hopen dat je groen licht krijgt een jullie je gezin kunnen uitbreiden. Oeff, pittig NMV, ik hoop dat je het een plekje kunt geven. Hier is de man er volgens mij al helemaal klaar voor. Hij zegt al steeds baby maken? Haha maar nu is geen optie.. we willen december proberen te vermijden. Mocht het toch zo uitkomen prima, maar als je al zo lang wacht kunnen deze 2 maand ook. Al is het nu ook niet handig om zwanger te raken. Ons huis staat te koop en we hopen dit jaar te verhuizen. En aangezien ik tot nog toe altijd de eerste helft flink ziek was is dat niet handig.. maar ik weet niet of we zo lang kunnen wachten.
Ik heb alleen het eerste gedeelte gelezen. Ik herken het wel. Ik heb gezegend met 3 prachtige kids. 1 jongen en 2 meisjes. 8,6 en anderhalf. Ergens kriebelt het voor een vierde. Van kleins af aan ook gezegd dat ik heel graag 4 kindjes om mij heen zou willen hebben. Maar dan komt de praktische zaken om de hoek kijken idd. Kan niet meer in de auto. (dan naar een 7 zitter ) iedereen heeft nu een eigen kamer. ( Zolder waar wij nu slapen. kan best 2 kamers van gemaakt worden ) Vakantie buitenland word onbetaalbaar ( ook al gaan we nu ook niet haha ) Studiekosten Leeftijdverschil. Al met al is overal een oplossing voor. Ik zeg niet dat er geen 4de komt. Maar voor nu nog even niet haha. Ik ben niet zo'n moeder wat heel veel strutuur heeft in het leven kwa bedtijden overdag enz Ik neem rustig alle 3 mee naar een pretpark als ik alleen ben. Zwemmen is een ander dingetje. Ook doen wij nog steeds regelmatig 1 op 1 wat met de kinderen om ook zo tijd voor hun in te bouwen Ik zou zeggen ga ervoor waar jij gelukkig van word
Nmv, pittig zeg. Lijkt me heel moeilijk... Kun je er wel nog over praten met hem dat je het moeilijk vindt? Daarom niet om hem te overtuigen maar om je gevoel aan te geven? Winnietje, die praktische dingetjes tellen hier ook mee hoor... De twee oudsten slapen nu al samen en plaats over is er eigenlijk niet. Ik heb er vrede mee dat er nu nog geen vierde komt. Het is druk en geregeld pure chaos. Ik wil ons wat tijd geven. Zeker nu ik weet dat mijn man er niet afkeurig tegenover staat. Deze week hadden we het erover dat de zwemles van de oudste er bijna op zit. Mijn man zei dat we dan nog twee te gaan hadden. Ik antwoordde voorzichtig 'en dan misschien nog eentje als er nog een vierde zou komen'. Hij zei dat de kids dan wel dringend moeten gaan leren wat slapen is . Het was dus geen keiharde 'er komt geen vierde keer'.
dit is precies het topic waar ik naar op zoek was. Ik wil graag nog een 4e kindje, maar mijn man heeft na de 3e aangegeven dat het genoeg is. hij vond het na de 2e al genoeg, maar is van gedachten verandert, maar weet niet of hij nog een keer overstag gaat. ik vind wel dat ik voor mezelf nog moet uitzoeken of ik nog een keer zwanger wil zijn, de kraamtijd en de baby periode wil meemaken of dat ik echt nog een kind wil. dus een eigen persoontje, met alle bijbehorende dingetjes en zorgen. soms vind ik 3 kinderen best heel pittig en dat wordt met 4 niet minder natuurlijk. yoshua is bijna 2 en hij wordt nog meerdere keren per week wakker snachts. (fijn kno problemen) en ik merk dat ik mn rust wel nodig heb. financieel is het nu ook niet verstandig aangezien we net verhuisd zijn en nog in een verbouwing van de zolder zitten en ik opnieuw moest beginnen als gastouder en mn buffertje zo goed als leeg is. (zakelijk gezien dan, prive gelukkig wel een goede spaarrekening) vanaf deze maand weer inkomen na 2maanden zonder en daarvoor een tijdje erg weinig. ik geef mezelf een half jaar om uit te zoeken wat ik nu echt wil en na dat half jaar hoop ik dat mijn man ook een duidelijk antwoord kan geven. hij zet momenteel de deur weer redelijk op een kier, wat het gevoel bij mij weer aangewakkerd heeft. zo is hij aan het kijken naar andere (grotere/7zitter) auto`s, dringt hij niet meer aan op de verkoop van de babyspullen die we nog hebben en maakt hij af en toe best dubbelzinnige opmerkingen.