hoi iedereen, nou ben ik er net een kleine week achter dat ik zwanger ben, het was niet verwacht maar kon gebeuren, dat wist mijn vriend ook. het heeft hem niks gedaan tot hij besefte dat ik toch echt zwanger was. Hij weet er niet mee omtegaan en is dus ook niet meer echt bij me. We hebben 3 jaar lang samen gewoont en een prachtige relatie gehad van 3 en half jaar. toen ging het vorig jaar oktober mis en zijn we uit elkaar gegaan.Hij heeft mij daarbij alle problemen nagelaten. nu 2 maanden geleden zijn we opnieuw bij elkaar gekomen, in het begin hebben we het erg leuk samen tot ik erachter kom dat hij thuis niks durft te zeggen en dat nog uitstelt ook. oftewel ik bestond maar half ineens. Na hem duidelijk gemaakt te hebben dat ik zo niet met hem kon leven ging die afstand nemen. En ja hoor na al die jaren ineens zwanger. Het moment kon niet beter. nou sta ik er totaal voor open en heb een lieve familie en vrienden die me zeker zullen steunen. Maar dat heeft hij niet Bij hun Moet alles perfect zijn en kinderen spelen daar geen rol. Zijn ouders hoeven geen opa en ooma te worden. Dat is me dan ook meerdere malen duidelijk gemaakt. maar ik vind dat dat mijn geluk niet in de weg mag staan. Ben ik nou erg bot omdat ik hem elke keer zeg dat hem zo niet kan. Hij heeft het liefs dat zijn fam van niks weet of komt te weten. dit hoef ik toch niet te pikken?
Hoi Anno24! Je bent niet bot, hoor, je moet verder en daarvoor heb je dingen nodit. Een relatie heb je samen. Hij moet de keuze maken: met jou en jullie kindje of niet. En als hij die keuze niet maakt, dan moet jij voor jou en je kindje kiezen. Je hebt geen verantwoording af te leggen richting zijn familie, het zou fijn zijn als ze opa en oma willen zijn, maar dat kan je niet afdwingen. Geniet ervan dat jouw familie je wel steunt. Het lijkt mij dat hij niet echt gekozen heeft om bij jou te zijn, en dat je nu zwanger bent maakt het voor hem helemaal moeilijk. Of hij trekt bij en ziet dat hij stom gereageerd heeft, of je moet het alleen doen. Heel veel succes!
Ik ben het totaal eens met de post van kuipersl. Probeer uit te vinden wat je aan hem hebt en ga daarna verder. Jij bent volgens mij iemand die goed weet wat ze wil en ik verwacht dat je dat dan ook dik voor elkaar krijgt, helemaal met familie en vrienden die achter je staan! Succes en sterkte en probeer te genieten van het zwanger zijn.
Mmm dezelfde vriend die over het andere testje heen plaste om te kijken of er verschil was? Toen ik namelijk dat las dacht ik die zijn er samen toch wel blij mee! Het enige wat je nu moet doen is denken aan het kleine wonder wat er in jou groeit, misschien draait hij wel bij als hij straks de eerste echo enzo heeft gezien. Dat zijn familie niet blij is is erg jammer voor hun. Ik hoop dat alles op zijn pootjes terecht gaat komen voor jou en je kindje en zo niet vind jij de kracht wel om het alleen te doen!
dankje wel voor jullie reactie jah nou hij was niet echt blij maar ik weet dat ik het niet laat weghalen en dat wist hij ook en dat komt nu te dichtbij maar dat maakt niet uit. ik ga mezelf wel redden woon immers al alleen. en een baby is bij mij van harte welkom. zal niet makkelijk zijn om het alleen te doen maar heb gelukkig veel steun van mijn familie. als hij er niet voor uit wil komen zegt dat genoeg. hij is het niet waard, Hij beseft zich niet hoe gezegend ik me voel. na al jaren niet echt netjes met de pil om gegaan zijn is het nooit gebeurt. maar zijn besef komt miss later....
wat wil hij zelf echt?? zonder beinvloeding van zijn ouders.. want kom op dat hun geen opa en oma willen worden hebben jullie niets mee te maken... zou toch wat zijn als de ouders bepalen of hun kinderen wel of geen kinderen mogen krijgen... ik hoop dat hij er voor gaat want als het idd topic is waarin vriend ook over test plaste kreeg ik het idee dat het van een gelukkig stel was..
Hallo Wat moeilijk voor je, en je bent misschien ook wat emotioneler met de hormonene in je lijf... Ikzelf ben zwanger van een jongen waarvan zijn familie erg tegen onze relatie is. Dat geeft een enorme druk op hem. Hij staat vaak tussen 2 vuren zeg maar. Hij wil zijn familie niet kwijt en mij ook niet. Misschien helpt het je om te proberen het van zijn kant te bekijken, het is voor hem erg vervelend om al dat negatiefs over zich heen te krijgen van zijn bloedeigen familie. Ik vind dat die familie zich moet schamen, echt belachelijk dat sommige mensen denken te kunnen beslissen over het leven van anderen! Ik vind ook dat je een zwangerschap niet verborgen moet houden voor familie. Mijn vriend heeft 4 nachten niet geslapen en gestresst omdat hij het moest gaan vertellen. Ik heb hem vrijgelaten en gezegd dat hij er ook mee kon wachten tot de 12 weken, en hem niet gepusht want dan zou hij druk van 2 kanten krijgen en dat schiet niks op. Uiteindelijk heeft hij het na 5 dagen verteld en vielen de reacties aan de ene kant mee, aan de andere kant werd er gezegd dat we 'het maar weg moesten laten halen'... Alsof zij wat daarover daarover te zeggen hebben... Moeder van mijn vriend zei dat ze zo geen oma wilde worden, en meer van dat soort reacties. Wel hebben ze op gegeven moment aan mijn vriend gevraagd wat hij zelf wilde en dat vond ik dan weer goed van ze. Maar ik merk dat alle reacties van de familie hem zeker wel beïnvloedt en ook ik merk sindsdien dat hij afstand van me neemt. Ik probeer het los te laten, kan niks afdwingen. Wat ik wel wil zeggen: Familie mag altijd een mening geven of advies, maar mag nooit té veel met het leven van een ander bemoeien. Iedereen moet zijn eigen keuzes maken in het leven en daar ook de kans voor krijgen. Je vriend die nu vader wordt kan ervoor kiezen om misschien niet meer jouw partner te willen/kunnen zijn, maar kan er niet voor kiezen geen vader te zijn. Dat is en blijft hij, of hij er nu wel of niet is. En de grootouders zullen oma en opa zijn. Daar kies je niet voor om dat wel of niet te willen worden, wat een onzin is dat zeg, nee dat word je gewoon als het zo is, heb je niks over te zeggen helaas voor hen. Ik zou de zwangerschap op den duur, na 12 weken zeker, niet geheim houden, waarom? Om de grootouders een plezier te doen? Ik wens je veel sterkte en wijsheid en mijn advies is om het proberen los te laten en bij je zelf te blijven. Geniet van de mooie dingen en laat de negatieve dingen voor wat ze zijn.