Ik ben mama van 3 prachtige kinderen. En toch kriebelt het ergens in mij met een wens voor nog een kindje. Mijn man stond niet te springen. De jongste is 3 en hij verheugd zich wel op de "rust" die komt. Daarnaast hebben we een onzekere toekomst met werk (zzpers), wat hij ook als reden aandraagt. Maar hij heeft ook begrip voor mijn wens. Afgelopen maand hebben we in een vlaag van lust en liefde onbeschermd gevreeen terwijl we wisten dat ik rond mijn eisprong zat. (normaal gebruiken we een combi van periodieke onthouding en CD's, wat prima gaat omdat ik een hele regelmatige cyclus heb). Dus dit is mijn window of opportunity! Maar ik wissel per dag van gedachten. Ik zie in ieder geval steeds meer dat ik erg tevreden ben met wat ik WEL heb en staar me niet blind op wat ik nog meer wil. Maar andere momenten hoop ik zo dat ik toch zwanger blijk te zijn... Ik denk niet dat we het nog "voor het echt" gaan proberen. Ik wordt echt moe van mijzelf. Morgen is mijn NOD, dus dan word ik uit mijn droom geholpen... of niet....
Als je morgen zwanger bent heeft het zo moeten zijn, maar mocht je niet zwanger zijn. Kun je het dan los laten? Kun je gelukkig zijn met 3 kinderen ipv 4? En is je partner bereid om alsnog voor een 4e te gaan als het echt heel belangrijk is voor jou? Moeilijke keuze, zorg vooral dat je samen op één lijn zit. Dat niet je relatie er door kapot gaat.
Wannebemommy, dat is precies hoe wij er over denken: als ik nu zwanger ben (kleine kans, maar je weet het nooit) dan heeft het zo moeten zijn. En ik weet niet of ik het los kan laten als ik niet zwanger ben. Het lastige is dat ik het ene moment denk: O jee, wat als ik zwanger ben... wilde ik dat echt, is het niet te druk, te onhandig, te onverstandig... En het volgende moment denk ik: ik hoop zo dat ik zwanger ben, dat ene kindje hoort nog bij ons en we redden het wel. Kortom, ik ben er gewoon ook nog niet uit. De relatie is prima, maar ik dnk dus niet dat we ooit nog bewust voor een vierde zouden gaan. Dus ligt de acceptatie meer bij mij. En daarnaast, zolang we niet voor sterilisatie gaan, is er natuurlijk elke maand een (mini) kans en dat weten we.
Fijn in ieder geval dat jullie relatie gewoon goed is, maar het is belangrijk om dat zo te houden. Denk niet dat de keuze voor nog een kindje of niet je relatie op het spel mag zetten. Want je hebt namelijk nog 3 andere kinderen waar je aan moet denken. Maar als ik je zo hoor komt dat wel goed . Weet nu niet of ik voor je moet hopen dat je zwanger bent of niet. Als je wilt dat je zwanger bent dan hoop ik het voor je, en anders niet. Succes met wachten op het testmoment.
Hoi Tine, ik heb zelf (nog) geen kinderen dus weet niet of het waar is wat ik zeg maar dit is wat ik denk: Zou het nu echt een stuk drukker zijn met vier kinderen ipv met drie? Het lijkt mij dat het niet zo heel veel scheelt..en je hebt alle spullen al (als je ze nog niet hebt weggegeven/-gegooid ). Dus qua drukte en geld lijkt me dat het niet heul veel uitmaakt. Maar das de mening van een onervaren kinderloze vrouw Succes iig en laat ons weten wat je ongi gaat doen deze maand
Nee mamaheleen, ik denk dat het niet heel veel drukker wordt. De grootste overgang in het krijgen van kinderen is die van niks naar 1. Daarna is het gewoon meer van hetzelfde (naar mijn ervaring). Dat is ook niet het knelpunt. Mocht er een kindje komen "aanwaaien", zou het welkom zijn en zo mee kunnen draaien, dan vinden we voor alle "problemen" zo een oplossing. Maar het probleem is, dat we niet bewust nog een kind willen. dat we er niet echt voor gaan, niet zeggen: vanaf nu gaan we een kindje proberen te krijgen. En ja, dan gebeurd het natuurlijk ook niet. Helaas voor mij, ik ben ongesteld geworden, dus geen vierde. Je weet nooit wat de toekomst brengt, maar ik ga me er nu bij neer proberen te leggen (en me even heel zielig voelen ).
Hoi Tine, wat jammer zeg. Had je er stiekem een beetje op gehoopt? Ik hoop dat je je alweer beter voelt vandaag Fijne feestdagen hoor!