Dag dames, Heel vroeger had ik een account hier, maar ik ben de inloggegevens kwijt dus ik heb er een nieuwe aangemaakt. Jullie hebben me vroeger enorm gesteund en geholpen, dus ik hoop weer een duwtje in de rug te krijgen nu. Ik ben een alleenstaande mama met een zoontje van bijna 11. Dus eigenlijk 'zoon' in plaats van 'zoontje', maar ik kan me die gewoonte niet afleren... maar dat zullen er misschien nog een aantal onder jullie herkennen. De vader is inmiddels al heeeeel lang uit beeld, we zien hem niet meer dan één keertje per jaar en dat is om diverse redenen een goede zaak, zowel voor mij als voor mijn zoon. Ik sta hierdoor wel helemaal alleen als het gaat over wat meer jongens-gelinkte zaken waar ik helemaal niks vanaf weet, zoals nu. Ik heb het idee dat mijn zoon al heel vroeg in de puberteit zit. Ongeveer een klein jaar geleden kreeg hij al okselhaar en schaamhaar - hij was dus toen nog maar net tien. Ik heb hierover gepraat met onze huisarts en volgens haar was dat perfect normaal. Verder niet al te veel aandacht aan geschonken. Vorige week heeft hij voor het eerst een natte droom gehad. 's Ochtends stond hij voor mijn bed met een gigantische vlek in zijn pyjama. Hij dacht dat hij in zijn broek had geplast. Eigenlijk waren we daar beiden best wel van geschrokken. Hij was helemaal in paniek door het gebeuren, en ik was teleurgesteld in mezelf omdat ik hem daar nooit wat over heb verteld dat dit kon gaan gebeuren. Ik heb een hele goeie band met mijn zoon en voor hem is het lastig te dragen. Misschien klinkt het voor jullie wat vreemd maar hij is gewoon nog een klein kind dat nu opgescheept zit in een volwassen lichaam - hij is totáál niet met seks of meisjes of iets in die richting bezig. Intussen is het nog een paar keer gebeurd, telkens in de nacht, en hij wordt ook altijd wakker terwijl het aan het gebeuren is. De was en de plas neem ik er maar bij, maar als je zoont komt vragen met tranen in de ogen "wanneer dat nu eigenlijk stopt" breekt je moederhart. Er tollen nu wel heel wat vragen in mijn hoofd... is het normaal dat dit op die leeftijd al gebeurd? Hoe gaan jullie daar mee om? Ik veronderstel dat dit iets is wat vanzelf voorbij gaat, maar hoe lang kan dit blijven duren? Een prettig weekend aan iedereen!
Misschien eens een boek halen bij die bieb en samen eens lezen wat er in de puberteit allemaal kan veranderen en gebeuren. Niet zo groot maken allemaal. Gooi zijn spullen in de was en klaar... Hier een zoon van 13 jaar maar ik heb het bij hem nog niet ontdekt en ik zou er ook niet zo'n issue van maken. Gewoon vertellen hoe en wat het is en dan over op de orde van de dag. Ik vind 10 jaar wel aan de vroege kant ook mbt lichaamsbeharing maar ik weet dat mijn neef van nu 18 jaar ook vroeg was maar is toen wel onderzocht door de kinderarts maar is allemaal goed gekomen.
Wat rot dat je zoon zich hier zo bij voelt. Volgens mij is het qua leeftijd wel vroeg, maar niet 'te vroeg'. Toevallig had ik het erover met jeugdarts toen mijn zoon 8 jaar was, en die vertelde mij dat vanaf 10 jaar de veranderingen kunnen/mogen beginnen, hoewel de gemiddelde leeftijd wel eerder 12 jaar is. Bij twijfel zou je het nog een keer aan huisarts kunnen voorleggen. (even blonde vraag: je weet zeker dat het idd sperma is? en geen urine?) Het lijkt me nu zaak om hem goed voor te lichten en hem te troosten. Hij is nu nog kinderlijk, maar hij wordt vanzelf ouder. Ik weet dat ik zelf ongesteld werd, terwijl ik er 'mentaal' nog helemaal niet aan toe was. Ik heb ook heel veel gehuild en geëist bij mijn moeder dat ze moest zorgen dat het stopte want ik wilde het niet, ik vond het echt afschuwelijk ... Na een half jaartje verdween dat gevoel en een jaartje later kwam ik erachter dat ik niet meer de enige in de klas was . Veel sterkte!
Jongens krijgen hun eerste zaadlozing gemiddeld ergens tussen de 11 en 16 jaar (en ik meen dat de piek bij 13 jaar ligt ongeveer), dus het is niet 'te vroeg' ofzo bij jouw zoon! Ik zou inderdaad samen eens een boek lezen over wat er in de puberteit gebeurt. En gewoon afspreken dat hij z'n vieze pyjama etc in de wasmand gooit, het is niet erg.
Het is denk ik goed om samen een boek te lezen, of hem op zijn niveau zelf vertellen wat er gebeurt met een lichaam dat van jongetje een echte jongen en later een man wordt. En het dan als heel normaal blijven zien. Mijn moeder deed het helemaal mooi, zij vertelde ons netjes toen we 9 of 10 waren hoe er kindjes in de buik konden gaan groeien, en wat ongesteld zijn was. En ze vermeldde erbij dat als wij als meiden voor het eerst ongesteld werden dat het dan feest zou zijn. Want dan word je van meisje vrouw. Ik heb een broertje, en bij hem vertelde mijn vader op zijn 9e ofzo hoe het allemaal zat. En bij hem zou het feest zijn als hij zich voor de 1e keer moest gaan scheren. Ik weet nog heel erg goed dat ik ongesteld werd, ik was nog maar 10. Maar doordat mijn moeder er echt een feestje van maakte met gebakjes en al, is het voor mij nooit een issue geweest eigenlijk. Maar om nou gebakjes te gaan eten bij een eerste natte droom, hmm, dat weet ik nou ook weer niet
Ik heb zelf nog geen kinderen maar toen ik ooit tegen mijn man vertelde over mijn eerste menstruatie en hoe erg ik dat toen eigenlijk NIET wilde, vertelde hij me dat die eerste zaadlozing bij hem best ook traumatisch was. Hij wist wel dat het kon gebeuren maar heeft er ook erg lang last van gehad. Wij kunnen ons nog wat beschermen met maandverband, maar als het echt allemaal in je broek terecht komt, ja, ik kan me inderdaad inbeelden dat dat voor je zoontje niet zo leuk is! Het schijnt overigens te stoppen als ze beginnen te masturberen, maar als je zoon daar echt nog helemaal niet aan toe is lijkt me dat een moeilijk gesprek...
Is niet echt te vroeg hoor. De een is vroeger dan de ander. ik was zelf net 11 toen ik ongesteld werd. Niet te groot maken allemaal, hoort er gewoon bij. Als je er een te groot ding van maakt raakt hij misschien alleen maar meer van streek.
Als je een goed boek zoekt raad ik je iets van Sanderijn van der Doef aan. Ik heb zelf met mijn 7 jarige dochtertje Ik vind je lief gelezen. Daar is jouw zoon waarschijnlijk wat te groot voor maar ik zou dan 'ben jij ook op mij?' proberen. Zelf heb ik 'kleine mensen, grote gevoelens' van haar gelezen. Die laatste is voor volwassenen over hoe seksualiteit bij kinderen zich ontwikkelt en hoe je daar mee om kunt gaan.
Mijn dochter van 9 heeft vorige week uitleg gekregen over veranderingen. Gelukkig weet ze het meeste al maar was er toch blij mee. De jongens en meisjes appart. ( groep 6) de meisjes kregen uitleg over beharing, borsten, witvloed en andere afscheiding, menstruatie, de lente kriebels, Agne, hormonen etc. Jongens kregen uitleg over beharing, groeien van hun edele delen, dat de penis hard kan worden, natte dromen en lente kriebels, Agne en hormonen. Voel me nu toch echt voorbereid op alles. Heb zelfs maandverband in huis al is ze pas 9,5. Ben van het eerlijk zijn, eventueel met hulp van boekjes. Vind 11 trouwens een normale leeftijd. Jongens zijn vaak iets laten maar waarschijnlijk is jou zoon al ver uitgegroeid ( lange kerel) en beginnen ze wat eerder. Zelf bijv ook menstratie op mijn 11e.
Bedankt allemaal voor jullie antwoorden. Ik heb de indruk dat hij het wat meer heeft leren accepteren, al blijft hij het niet fijn vinden. Klopt het wat iemand hier schreef dat jongens dit niet meer hebben als ze masturberen? Misschien is dat een oplossing voor hem, maar het is toch wat vreemd om het daar als moeder over te hebben... misschien toch maar een voorlichtingsboek dan (maar staat dat daar dan in beschreven hoe het moet??)
In het voorlichtingsboek wat ik noemde staat niet specifiek hoe het moet. Maar geloof me, een jongetje van 11 weet al wel hoe het moet hoor Bij mij weten ze al van jongs af aan dat het heel fijn voelt om aan hun zaakje te zitten, waarschijnlijk weten ze met 11 jaar al wel wat ze het fijnste vinden. Zaak is denk ik dat jij dat boek haalt over hoe ouders om kunnen gaan met de seksualiteit van kinderen. Een kind van 11 hoeft zich echt niet te schamen voor een natte droom is mijn mening. Je gaat hem veel helpen door seksualiteit te bespreken en acceptabel te maken. Ik vertel mijn jongens van 4 en 5 en dochter van 8 in ieder geval al dat ik begrijp dat het allemaal erg lekker voelt maar dat je dat niet altijd hoeft te voelen en dat je dat in ieder geval niet in gezelschap doet
Ik kan me het boek 'Seks enzo' nog herinneren van vroeger en bestaat nu nog steeds. Wordt heel open en op een leuke manier verteld en geïllustreerd over puberteit, veranderingen in je lichaam, seksualiteit, etc. Boek is voor jongens en meiden van 9 tm 13 jaar.