Deze week was voor ons echt het afscheid van de peuter periode. Op dinsdag had mijn dochter voor de laatste keer peuter zwemmen, op Donderdag hebben we afscheid van de gastouder genomen waar ze al vanaf 10 maanden kwam en nou vandaag weer van de peuterjuffen en de peuterschool. Mijn dochter is zelf apetrots en vrolijk, (nu hebben we vakantie en na de vakantie ga ik naar de basisschool). Ik heb er zelf alleen een vreemd dubbel gevoel bij. Ik vind t natuurlijk geweldig dat ze zo groot wordt en al zoveel kan. Maar ik voel me ook triest dat deze periode is afgesloten. Mijn man snapt me helemaal niet. Dus ik vroeg me af of er meer moeders zijn die zich zo voelen in deze periode
hmm mja same here manlief snapte het ook niet direct geloof ik maar uiteindelijk kwam hij er zelf toch mee.. dat school toch wel heel anders was dan kdv en ja hoor.. ik vond het ook een beetje afscheid nemen. gelukkig is ze als kleuter zo mogelijk NOG leuker dan als peuter!
Ik herken het ook hoor! Ik vind het best iets om even bij stil te staan, deze overgang naar een nieuwe fase: ze gaan opeens voor een groot deel van de tijd 'weg' en je hebt je kind toch de eerste vier jaar vooral veel 'voor jezelf'. Natuurlijk wel ook met opvang ofzo, maar uiteindelijk zijn ze toch het grootste deel van de tijd thuis en is het gezin de belangrijkste sociale context voor een klein kind. En als ze naar school gaan, moet je ze opeens een heel stuk meer loslaten. Letterlijk, want je moet ze vijf dagen per week wegbrengen, maar ook sociaal zeg maar: de klas/school wordt een heel belangrijke sociale context voor je kind waar hij of zij zich op heel veel belangrijke manieren gaat ontwikkelen. En dan kun je jezelf afvragen of je ze genoeg zelfvertrouwen en sociale vaardigheden hebt meegegeven om dat aan te kunnen. Of ze zich veilig gaan voelen bij de juf en de andere kindjes. Of ze vriendjes gaan maken. Of ze plezier gaan krijgen in alles wat ze gaan leren. Of ze niet opeens met allerlei ongewenst gedrag of taalgebruik thuis gaan komen. Hoe je om moet gaan met het spelen bij/met nieuwe vriendjes van wie je de ouders zelf niet eens kent. Nou ja, allemaal vragen en situaties die je eerst niet of veel minder had. En het besef dat het afgelopen is met de rustige ochtenden thuis op de dagen dat je niet hoefde te werken ofzo. Alle vertrouwde dagelijkse bezigheiden die anders worden. Kan ook een voordeel zijn, bijvoorbeeld omdat je meer tijd gaat krijgen voor evt. jongere broertjes of zusjes, maar toch, ik ga die oudste ook wel missen dan. In mijn omgeving zijn meer mensen met kindjes die ongeveer deze periode 4 worden en dus overgaan van peuterleventje naar kleuterschool. Niet voor iedereen is het een overgang waar ze erg mee bezig zijn, maar als puntje bij paaltje komt vinden ze het allemaal behoorlijk spannend of hun kleuter het leuk gaat hebben op school en hoe ze het organisatorisch allemaal gaan doen. Niet iedereen denkt even veel na over dit soort dingen of durft er even openhartig over te praten. Maar het is voor iedereen een grote verandering, dat denk ik wel! En vooral voor de kindjes. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat onze bijna-kleuter er helemaal aan toe is om deze nieuwe fase in te gaan! En dat helpt mij om maar een beetje verdrietig te zijn om wat we gaan achterlaten en vooral met heel veel plezier de nieuwe toekomst tegemoet te gaan!
Mijn dochter gaat over vier weken naar de basisschool. Zij kijkt er enorm naar uit, ikmoet al huilen bij t idee. Nu is t bij ons ook zo dat de jongste heel erg ziek is en al lang in het ziekenhuis lig waardoor ik haar laatste half jaar thuis heb gemist. Als ik naar haar kijk is ze er enorm aan toe maar het idee pffff
Mja ik heb me heel hard getroost met het feit dat ze er ECHT zo aan toe was.. Op kdv leerden ze dr al letters gewoon omdat ze dat zelf graag wilde. Helaas viel school tegen.... (geen letters! Althans.. Bijna niet en zeker geen lezen/schrijven/rekenen) Maar ondanks dat heeft ze wel veel andere dingen geleerd. En dan niet enkel brutaal en zelfstandigheid
Ik kan het me erg goed voorstellen, mijn dochter gaat naar de vakantie 4 dagdelen naar de psz.. Dat vind ik al erg haha, laat staan wanneer ze over 1 jaar naar groep 1 gaat( tegelijkertijd gaat de jongste dan 2 dagdelen naar de psz en zit ik gewoon alleen thuis).... Pfff wat erg haha.. Ik zie er best tegenop haha Ze worden gewoon veel te snel groot!
Nope.. ik herken het niet maar ik had het ook niet toen hij baby af was of dreumes af. Ik geniet zo enorm van al die stappen en ook van de groeiende onafhankelijkheid. Eigenlijk vind ik iedere stap een feestje
Nou bij baby en dreumes had ik t ook niet, dat ging gewoon allemaal in elkaar over. Was geen echt moment dat ik t gevoel had nu ben je geen baby meer of geen dreumes meer... Nu we al t afscheid van iedereen gehad hebben is mijn treurige gevoel ook weer weg. Dus wat ons betreft op naar de volgende fase. Maandag waren we trouwens even kijken op de BSO en dat vond ze hartstikke leuk.
ik had er ook laatst een topic over geopend! vind een verschrikking maar ja je doet er niks aan dan alleen maar overgeven er aan ben er nu iets milder in en ze is nu ook nog lekker thuis maar over 4 weken niet meer