Hallo iedereen. Ik heb even een account aangemaakt omdat ik wat vragen heb over mijn dochter. De huisarts het consultatiebureau en ook ikzelf zien wel dat het gedrag soms anders is dan bij haar leeftijdgenootjes. Ik heb alleen geen vergelijkingsmateriaal met kinderen van 3 jaar. Dus als er moeders zijn die hier ervaring mee hebben zou ik het heel graag willen weten. In het kort samengevat zit ze nu op een soort van observatie groep en ik twijfel zelf soms nog enorm of het wel nodig is en of haar gedrag niet gewoon bij haar leeftijd hoort... Korte beschrijving van de punten die hun ook benoemen is dat zodra ze de speelzaal binnen komt echt met alles wil spelen en alles overhoop gooit. Wat hun zien als prikkels opzoeken en ik misschien denk van het kan ook de leeftijd zijn? Ze loopt ook niet aan de hand mee ze gaat vaak precies de verkeerde kant op en luistert zo goed als niet als wij zeggen nee we moeten nu bijvoorbeeld rechtdoor. Dan gaat ze zitten en wil ket meer mee. (Soms loopt ze wel een stukje mee) maar het maakt haar ook niet uit als we de andere kant oplopen als ze ons kwijt raakt zeg maar. Herkennen jullie dat gedrag bij jullie peuter? Is het gewoon eigenwijs misschien? Ook is knutselen of samen überhaupt iets doen voor hele korte duur. Ze wil het wel maar liefst alles zelf doen en je mag niks voor doen. Ook met simpel tekenen niet dat is voor hele korte duur en je mag zelf dan niks voordoen of tekenen. Als je bv met een schaar laat zien hoe je moet knippen dan wil ze die schaar zelf en doet er verder niet veel mee. En dan ook heeft ze 2 zusjes "jongere" waar ze eigenlijk niet echt naar omkijkt. Dit is even in het kort de belangrijkste punten samengevat en wij zitten nu in een heel traject en ik ga mezelf steeds vaker afvragen is dit niet gewoon peuter gedrag? Peuter puber tijd oid? Ik wil zometeen niet een diagnose waar ze dus de rest van haar leven aan vast zit. En ik twijfel zo enorm of haar gedrag dus "normaal" is en gewoon misschien eigenwijs is of dat het echt afwijkend is wat betreft haar leeftijdsgenootjes. Ik zit er zelf heel erg mee en slaap er slecht van. Een diagnose is toch ook de rest van je leven. En ik kan het gedrag niet vergelijken aangezien ik niet deze leeftijd in mijn omgeving heb. Herkent iemand dit gedrag bij jullie peuter? Ze is net in maart 3 geworden. Alvast enorm bedankt!
Je zegt zelf al de ha, het cb en jijzelf zien dat haar gedrag anders is dan van leeftijdsgenootjes. Waarom dan nog de twijfel? Het lijkt me eerder een kans om er vroeg bij te zijn voor handvatten. Ik denk dat het vooral je angst is die je nu in de weg zit.
Bedankt voor je antwoord! Mijn vraag komt ook meer voort uit het feit dat het meer vanuit mij komt ook. Alleen ik kan dit gedrag niet vergelijken met andere 3 jarige kinderen. Dus vroeg me af of er misschien iemand is die dit gedrag herkent in zijn of haar kind.
Op het eerste punt na (speelzaal overhoop gooien) herken ik alles in mijn peuter. Maar goed, zijn dit ook de aanleidingen voor verder onderzoek van cb en de ha? Wat was de aanleiding van je huisarts bezoek? Wat zeggen de leidsters?
Is heel lastig beoordelen adhv wat je beschrijft. Het ligt echt aan de gehele context. Mijn 3 jarige haalt soms ook alles overhoop, als hij bijvoorbeeld een heel idee heeft qua spel, of wanneer een leeftijdsgenootje komt en hij even wil laten zien wat hij allemaal heeft. Dat is anders dan toen hij als 1,5 of 2 jarige hetzelfde deed, toen was het gedrag en de intentie er omheen anders. Haar laten observeren lijkt me goed, laat een buitenstaander die veel kinderen ziet oordelen of ze zich anders gedraagt dan wat je van haar leeftijd mag verwachten.
Het lijkt me ook dat er niet zomaar een diagnose wordt gesteld zonder gesprek(ken) met jullie als ouders? Mijn jongste zit ook in een traject en heeft nu de diagnose adhd, maar daarbij werd ook echt geluisterd naar ons en of wij het daarmee eens waren. Er werd heel uitgebreid uitgelegd waarom ze tot die diagnose waren gekomen, op basis waarvan (oa observaties en gesprekken met ons) en ten alle tijden konden wij ‘ingrijpen’ als we het ergens niet mee eens waren. Dus ik zou zeggen; hou een vinger aan de pols en stel vragen, geef het aan als je het ergens niet mee eens bent etc. En zo kun je misschien samen tot een diagnose komen óf misschien is dat wel helemaal niet aan de orde en komen jullie samen tot een soort plan met handvaten om je dochter bv te ondersteunen.
Ik herken wel stukjes maar ook weer niet. Beruchte apistels komen weer van stal, maar allicht heb je er wat aan en kan je iets met de oefeningen die ik met G deed (of iemand anders die tzt zoekt). G trok wel alle kasten op om te kijken wat er in zat, maar deed ze na inspectie dan ook weer dicht. Alles heeft wel een "vaste plek" en eenmaal geregistreerd waar wat staat, gaat het daar ook weer terug. Als kop op onweer staat kon je lullen als een brugman maar werd t gewoon "dan maar over de schouder". Vervolgens gekrijs omdat ze zelluf wilde lopen. Laten we het er op houden dat we niet voor niks een buggy kozen die tm 25 kg kon. Weglopen van ons als in bewuste actie, dat dan weer niet zo snel. Maar ze liep gerust zo mee met iemand die ze tegen kwam. Snoepjes en puppy's waren volstrekt niet nodig, ze kwam al met je mee als je "hallo" zei. Knutselen is leuk, voor even. Puzzelen moet je mee helpen want het is "zooooooo veel werk" dat iets niet NU af moet gaat niet in haar agenda. Compleet van de leg als ze iets niet verwacht. Gaat het om iemand helpen dan is ze coulant en geen probleem. Maar die heeft een empathie en een zorgend vermogen waar je van achterover slaat echt al sinds heel jong. Dus dat is een van de hoeken waar die eigenschap dat karaktertrekje buiten spel zet. Maar bijv maar een speeltuin gaan als ze de supermarkt had verwacht...kortsluiting en berg je maar voor de storm naderhand. Op de KDV draaide ze t laatste jaar (denk 1,5 zelfs) vreselijk slecht mee. Waar kinderen vrolijk meededen met een kringactiviteit was zij er gewoon klaar mee. Lette niet meer op. Oh ik MOET kleuren? Nou prima joh...kras met rood, kras met paars..tada jij je zin kleuren. Achterkant OOK nog? Nouja ook best! hup weer twee krassen...Veel plezier ermee mag ik nu gewoon met duplo verder? En ze zei geen woord daar (thuis kletst ze je de oren van je kop, daar hoorden ze dr niet!?!) maar dr kop sprak boekdelen. Gewoon compleet "uitgecheckt". Ze ging naar de basisschool, met een juf met heeeeel wat ervaring. Ze kletste zich t ongans, stoof alle kasten in en dat mocht "maar wél alles weer op zijn plek terug als je klaar ermee bent he?". G was in paradise. Gaf ook aan als ze even te druk in dr hoofd was, en dan mocht ze een van de hoekjes in t lokaal uitzoeken dr waren er zat. Nu is t allemaal wel milder, ze heeft meer geduld gekregen, snapt wel dat dingen tijd kosten (al heeft ze daar een bloedhekel aan) maar met storm in de lucht zoek ik mn rollen behang op. Maar dat laatste jaar kdv heeft dr echt geen goed gedaan. Ze was zo verschrikkelijk toe aan school, uitdaging en "nieuwe ervaringen". Het is een type waar je, als je naar kijkt zonder enige kennis of in elk geval niet de volledige scholing ervoor machtig bent (onze huisarts die haar redelijk kent bijv) maar wel ervaring hebt aardig wat boxjes van adhd afvinkt, tegelijk zie je ook add kenmerken. We hebben voor haar geen diagnose, ze draait soepel mee op her en der wat dipjes maar we houden t wel nauwlettend in de gaten. Ik heb zelf heel veel last gehad van drukte in mn hoofd, geluiden om me heen kan ik echt niet tegen en ik hoor ook vreselijk veel (ook qua bereik als in hoogte). Dus ik kon haar vanuit mijn ervaring wel trainingen geven om de drukte in dr hoofd enigzins te beperken en beter te leren filteren. Luisteren naar klassieke muziek (disney in concert) als je bijv eerst een hobo hebt laten horen (heeft een heel typisch geluidje) en dan samen zoeken naar de hobo en met je vinger hoger en lager aanwijzen of juist meedansen met dat instrument. Gewoon spelenderwijs. Dat kan je zo gek maken als je wilt. Maar ook gewoon geregeld pauzes even geen herrie aan ons hoofd en even stilte. Ze geeft sinds groep 1 al prima haar grens aan, voordat hij overschreden wordt dus op school gaat dat in de regel goed. We gaven haar overzicht in planningen door picto's te tekenen die zij herkende en dat als een planbord op te hangen. Inmiddels is dat al langere tijd niet meer nodig, mededelen is voldoende. Voor nu zou ik uitsluiten of het verveling is, en wanneer dat soort momenten zich voordoen (wat gebeurde er voor of na). Juist omdat we zagen dat we een hele andere G kregen toen ze naar de basisschool ging. (En de maanden ervoor toen ze te oud was voor de kdv en de school in lockdown, ze zou januari beginnen maar dat werd pas maart)
Dr is een mega overlap, maar G heeft dingen erbij die ik absoluut niet er in herken en mijn man ook niet. Wij zijn zeg maar "prima hier op de achtergrond!!!" en dan heb je G... Die heeft niet een beetje energie maar een beetje heel veel, opvallend veel en al sinds geboorte. Gelukkig dan overwegend een ontzettend enthousiaste, extravagante versie die werkelijk tegen iederen kan kletsen. (De tornado variant bestaat overigens ook) Het is prachtig om te zien, verbazingwekkend en inspirerend maar ook doodvermoeiend (voor ons in elk geval want dat gaat 24/7 ongeveer). Als ze t energielevel kan sturen naar iets wat voor haar zinvol is en ze zichzelf er niet mee over de kop werkt...Dan staat er serieus een waanzinnig powerhouse.
Misschien zit er nog wel meer achter hoor. Dat durf ik niet te zeggen. Maar ik lees nu al 6 jaar verhalen over haar en jezelf en op basis daarvan durf ik wel te stellen dat het hb is. Maar ook in jezelf. Je manier van praten (schrijven dus eigenlijk), je oneindige gedachtenstroom. Hoe je je schoolperiode door bent gekomen, hoe je jezelf van alles hebt aangeleerd en daar vol op in gaat. Maar daar zal ik hier in dit topic niet verder op in gaan. Maar wilde het wel even gezegd hebben. Je mag altijd een pb sturen als je er over wilt kletsen.
Voor dat je een diagnose hebt ben je een heel eind verder. Zoon was ook een zeer opvallend verschijnsel op de peuterspeelzaal. Kwam altijd binnen schuiven, als een soort tadaaa op de knieën. Of het was brullen. Wou niet meer mee doen met de kring. Deed zijn eigen ding. Hij verveelde zich verschrikkelijk! Dus ging zelf wat verzinnen. We hebben hem eerder er af gehaald. Zelfde op de basisschool. Alleen die juf wou een gesprek binnen 2 weken. Overigens nog steeds een portret. Zeer eigen wil, zelf doen , groter zijn ,meer verantwoordelijkheid willen is nooit veranderd Hier was de stempel hb. Zeer blij mee want nu kon er meer, komen er potjes vrij en kwamen er mogelijkheden. Dus een diagnose/ sticker klinkt nog steeds negatief maar hoeft echt niet zo te zijn.
Op het eerste stukje na herken ik alles van mijn kinderen toen ze peuter waren. Het eerste stukje is alleen van toepassing op mijn oudste en dat is nog steeds zo. Wij noemen haar altijd de tornado.. binnen 2 minuten staat je hele huis op zijn kop. Mijn zoon ging gerust op de grond zitten en ik kon weg lopen.. als ik uit het zicht ging staan en na 10 minuten ging kijken zat ie nog steeds op dezelfde plek met een blaadje te spelen of met zijn schoenen etc.. alles zelf willen doen is ook een echte peuterfase. De jongste is 1,5 en gilt de hele toko bij elkaar als ze het niet zelf mag doen maar als het cb en de huisarts etc allemaal redenen zien om het niet te scharen onder normaal peutergedrag dan zal er een reden voor zijn.
Eens met Fristie2012. Mijn oudste (en wrs ook m’n jongste) is HB en jouw verhaal zou zo het mijne kunnen zijn!
@TS, Bepaalde dingen die je benoemt zullen ook wel bij de leeftijd horen. Een 3 jarige zit nu ook wel een beetje in de peuterpuberteit. Maar er zijn dus wel meerdere deskundigen die vermoeden dat er “iets” is en om die reden zal het traject ook zijn gestart, toch? Persoonlijk vind ik wel dat ze erg vroeg een traject starten. Meestal wordt dit toch gedaan als ze iets ouder zijn, dacht ik. Ik herken wel bepaalde dingen van mijn oudste en ook jongste. Mijn oudste zoon is HB en er zijn ook al vermoedens dat de jongste dat ook is. Maar daar hoeft voor mij geen stempel op.
Het is op basis van een topic natuurlijk altijd lastig te beoordelen en ik heb geen ervaring met zo'n observatiegroep maar dit vind ik wel opvallend: Ze is pas net 3 toch? Dan houdt tekenen toch vooral in: net zolang krassen tot het papier scheurt? En volgens mij gaf ik ze op die leeftijd nog niet eens een schaar in handen. Hier trouwens ook zo'n stoïcijnse wegloper/niet meekomer gehad, dat dreef me echt tot waanzin...
Ik lees goede dingen. Enerzijds herkenbare eigenschappen in meerdere kindjes. Anderzijds professionals die iets opvalt. Wat ook helemaal waar is is dat een observatie, puur en alleen dat is en dat dit niet betekend dat er per definitie trajecten van komen. Weet je ook waarom er een observatie gevraagd wordt, zou dit op deze leeftijd mogelijk meerwaarde hebben? En wat vinden jullie er zelf van? Goed om hier gezamenlijk over in gesprek te gaan met elkaar ik heb met mijn oudste kindje een soortgelijke ervaring gehad dus mocht het fijn zijn dan mag je me berichten hoor