Ik heb van donderdagavond tot maandagmiddag in het ZH gelegen. Ik ben al 5 weken continu misselijk, dit gaat gepaard met agressief braken. Soms kan ik geen eten binnenhouden. In het ZH kreeg ik baxters met vocht en medicijnen en werd nuchter gehouden. Nu ik terug thuis ben dreigt alles weer te worden zoals voorheen, zelfs dit typen maakt me ziek. Ik heb wel postafene voorgeschreven gekregen en dit helpt toch een beetje. Alles wat ik eet ligt zwaar op de maag. Gelukkig is het met ons kindje wél goed. Echo toonde een spartelend kindje. Wie had dit ook? Wanneer ging het over? Ik heb nood aan een paar positieve berichten want ik word er zo moedeloos van... Groetjes
Helaas voor jou, en gelukkig voor mij, heb ik er geen ervaring mee, maar ik wil je heeeeeeeeeel veel succes toewensen! Het moet hondsberoerd voor je zijn, en dat is helemaal niet leuk! Hopelijk gaat het snel beter met je! Meestal wordt het na drie maand wel minder...
Hoi, Ik heb precies hetzelfde gehad. Ben in totaal 3 keer in het ziekenhuis geweest, steeds een week. Infuus gekregen met vocht en dan langzaam weer proberen te eten. Bij mij werd het overgeven met 14-16 weken veel minder (zeg maar na de laatste keer in het ziekenhuis werd het zo'n 1 keer per week flink overgeven) en met 20 weken was het helemaal over. Ik vond het echt vreselijk en heb me wel echt heel erg wanhopig gevoeld. Wat bij mij hielp was veel rust nemen (en dan ook niet te veel lezen, computeren of tv kijken) en vooral eten waar je zin in hebt (als je nog ergens zin in hebt). Probeer niet te veel te denken aan "gezond" eten oid. Je kindje krijgt via jou genoeg voedingsmiddelen binnen, dus daar hoef je je geen zorgen over te maken. Heel veel succes de komende periode! Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen! Groetjes Rosa
Hoi Nouky Allereerst heel veel sterkte. Ik heb het niet zo erg als jij, maar het eerste wat ik smorgens doe na het plassen is overgeven en dan nog een keer of 2 voordat ik ga werken. Ik sta sinds een week een uur eerder op, zodat ik me redelijk voel tegen de tijd dat ik naar m'n werk moet. Tegen de middag begint het weer helemaal opnieuw. Gelukkig heb ik het tot nu toe nog binnen weten te houden buitenshuis. Het wordt iedere dag erger, die misselijkheid. Van mij dus alleen een hoop medeleven. Ik ben nog niet zo ver dus ik heb geen idee hoe lang dat duurt...
Kon van de 8ste tot 10de week ook haast niks binnen houden. Maar bij de 5de maand ging het stukken beter.
Hoi, Ik ben de 1e 13 weken misselijk geweest en heb vreselijk moeten overgeven. Zat net tegen ZH opname aan. Had echt dagen dat ik zelfs geen slokje water binnen kon houden. Is echt vreselijk en ik leef echt met je mee... Maar houd moed! Bij heel veel vrouwen is het na 3 maanden over. Ik kon het ook niet geloven, maar bij mij was het echt zo. Je word er idd zo vreselijk moedeloos van. Maar geef de moed niet op en in het ZH ben je wel in goede handen en zorgen ze ervoor dat je kindje niks overkomt.
Heel erg herkenbaar. Ben tot 20 weken misselijk geweest. 2 keer bijna in het ziekenhuis gelegen. Heb tot die tijd ook elke avond voor het slapen gaan emesafene gebruikt. Vreselijk gewoon. Nu ben ik af en toe nog misselijk. Maar heb wel een goed eetpatroon en weet wat ik wel en niet kan eten. Ik hoop dat het snel overgaat.
Hier hetzelfde. Heb rond de 7e week bijna 2 weken in het ziekenhuis gelegen. Ik ben daar heel langzaam van hersteld. Door de medicijnen en het continue liggen gaat je algehele conditie zo achteruit, dat het herstellen lang heeft geduurd. Ik weet nog dat de gyn langskwam en zei: och, nog maar 5 weken en dan is het over. En ik dacht: WAT? 5 weken? Hoe moet ik dat overleven? Het rare is dat ik tot bijna 22 weken kots- en kotsmisselijk ben geweest, elke dag meerdere malen heb overgegeven, en dat het daarna heel snel beter ging. En zodra het beter ging, was ik ook heel snel over die slechte maanden heen (mentaal zeg maar) Mijn tips: probeer af en toe kleine beetjeste blijven eten (en vooral drinken), rust veel (idd: tv-kijken of lezen kan al teveel zijn) en houd vooral het goede doel voor ogen. HEEL VEEL STERKTE!
Best wel veel mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Gelukkig dat het bij de meesten op gegeven moment overging, en geen 9 maanden duurt. Ja ik besef wel dat het voor een goed doel is hoor. Ik kijk vaak naar de echo ook. Soms denk ik wel 'waar ben ik aan begonnen?' want mijn dochtertje loopt hier ook rond en voor haar zorgen is enorm moeilijk. Ze gaat wel al naar school dus dat scheelt. Bedankt voor de bemoedigende reacties en tips alvast!
Heel herkenbaar het gevoel van "waar ben ik aan begonnen". Ik heb zelfs gedacht "van mij hoeft het zo niet" . Maar gelukkig gaat het wel over hoor. (of wordt het iig minder)
Ik wil je ook veel sterkte en beterschap wensen. Bij mij was het niet zo erg, alleen de misselijkheid en maagpijn. Hoop dat het snel beter met je gaat. Groetjes Xena
Dankzij de medicijnen is het hier weer iets beter! Duimen dat het zo blijft. Ik ben gisteren voor het eerst weer eens buiten geweest!
heey meid, heel herkenbaar! Ik heb dit ook gehad, nadat ik uit het ziekenhuis kwam ging het wat beter maar heb ik ook nog een paar dagen lopen braken, daarna ging het over. ik heb het nu nog af en toe. sterkte!
Jeetje wat een nare toestand zeg! En helemaal als je al een kleine hebt, je wilt er toch voor haar zijn maar eigenlijk heb je er de kracht niet voor... Ik ben ook erg misselijk, en ben er echt 3 weken ziek thuis van geweest, ik kan niet braken maar kon er moeilijk eten en bijna alles viel me verkeerd... Zelfs water als het te koud is kan ik er uren beroert van zijn... Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat het heel snel beter gaat met je! Groetjes Catheleine