@Herma: goh, wij hebben laatst een hele medische keuring gehad ivm het aanvragen van een nieuwe hypotheek. Ik ben benieuwd hoe lang dat geldig is. Want om dat allemaal opnieuw te doen, das ook zoiets! We zijn toen ook gekeurd door een onafhankelijk arts op alles. (lichamelijk onderzoek, bloed, urine) Hoe was de 4e Via?
Hallo meisjes! hier een berichtje van een iets meer heppiedepeppie marjah! Nog maar 2 pillen te gaan . Daarnaast voel ik me ook weer een stuk beter . over de VIA: Vandaag de VIA nr4 gehad. Was wel interessant en eigenlijk ook vrij gezellig. We hebben heerlijk zitten beppen (meiden met meiden en jongens met jongens). Ben trots op mannetje! de mannen hadden het over special need.... niet erg positief... en manlief heeft ze aan het denken gezet! Achter die special need zit ook een kind hoor.... Woeps!!! daar hadden ze niet van terug. *Marjah kijkt blij en trots tegelijk*. Denk niet dat mannetje nu al echt positiever is geworden tov adoptie, maar goed. We zien wel. spannend hoor Herma En meiden, het valt op zich wel mee hoor, IVF en de VIA, ik reageer alleen ineens heel slecht op de pil en progynova. Maar ik heb tot nu toe nooit last gehad van de Menopur/Puregon, dus ik maak me geen zorgen voor volgende weken. Het probleem met de pile nprogynova was dat dat het zo'n 10 weken heeft geduurd en 10 weken bijna niet slapen breekt je op een gegeven moment wel op.
@ Marjah gelukkig je klinkt alweer positiever. Fijn dat je de cursus ook gezellig en interessant vindt. En dat je man ze vandaag een poepie heeft laten ruiken haha. Dat is toch al een hele stap. Mijn man is ook voor en vooral tijdens de cursus er van overtuigd geraakt dat adoptie bij hem past en dat hij het echt wilt. Hier ging de raad wel diep op in. ook dat wij eerst het ivf traject hebben afgemaakt. Dat maakt me wel onzeker hoe de raad hier tegen over staat. Ik heb in okt. nog een poging gedaan en dat hebben we eerlijk verteld. Toen zei ze: afgelopen oktober??? Dus ik : uhh ja. Laat het maar snel woensdag zijn voor het 2e gesprek. Hopelijk kunnen we dan aan de hand van onze levens loop nog het een en ander verduidelijken.
Tja je mag niet meer bezig zijn met behandelingen als je de raadsbezoeken begint. Maar over nog bezig zijn als je nog bezig bent met de VIA wordt niets gezegd. Hopelijk valt het dus wel mee
Hey meiden! @Marjah: ik had ook heel erg last van de progynova toentertijd. Ik heb daar echt veel mee last van gehad dan van de andere hormonen. Ik werd er moe en chagerijnig van! Ben benieuwd hoe de raad idd kijkt naar behandelingen en adoptie. Wij zijn nu ook net weer met een poging bezig en zijn in mei aan de beurt voor de VIA. Pff, het is wel ingewikkeld allemaal. Wellicht willen ze inschatten in hoeverre je je eigen kinderwens hebt afgerond, maar kan je dat ooit echt afsluiten?????
Ja precies Hypo, ze willen weten of je je eigen kinderloosheid hebt afgesloten/verwerkt. En dat een adoptie kindje dus geen vervanging wordt. Maar de kinderwens blijft even goed bestaan bij ons.
Hoi Dames, het 2e gesprek zit er ook weer op. Was een positief gesprek. Ik vroeg of ik mocht terugkomen op 2 dingetjes van vorige keer en dat mocht. Over de ivf hebben we het nog kort gehad maar was verder geen probleem. Mijn onzekerheden zijn wel weggenomen. Natuurlijk blijft het spannend, er hangt zo veel van af. Onze levensloop werd doorgenomen, ik was als eerste aan de beurt. Over onze opvoeding, onze ouders, schooltraject,opleidingen en werk. Na de levenslopen werd ons karakter onder de loep genomen en wat we van elkaars karakter vonden. Onze relatie werd besproken. Over 3 weken het 3e gesprek , dan gaat het over special needs en onze wensen en grenzen. Over hoe wij het willen gaan aanpakken. Groetjes Herma
@Herma, hebben jullie ook overwogen om je op te geven voor binnenlandse adoptie? Volgens mij kun je dat in de raadsgesprekken aangeven als je er interesse in hebt. Wel heel fijn om te lezen dat het een goed gesprek was en dat de IVF die je nog maar pas hebt afgesloten geen probleem bleek. Goed dat je daar op terug bent gekomen! Wat een diepgaand onderzoek is dat gezinsonderzoek, he? Het is toch heel wat dat je je hele verleden daarmee op tafel moet leggen. Gek idee ook dat je waarschijnlijk binnen een paar maanden dat felbegeerde papiertje in huis hebt! Dan gaat het pas echt beginnen!
Hoi Lien, Ja wij hebben het wel uitgebreid gehad over binnenlandse adoptie en er serieus over nagedacht, dat mag je naast de buitenlandse adoptie laten gaan tegelijkertijd. Ook omdat wij open staan voor contact met de bio ouders als het kindje dat aangeeft later en het kind zijn roots niet willen ontnemen maar juist kennis mee willen laten maken. Het feit dat wij hier toch niet voor gaan is omdat de bio moeder binnen een jaar nog kan beslissen het kindje zelf op te voedden en de adoptie ongedaan maken. En ik weet eerlijk gezegd niet of wij dat dan aan zouden kunnen. De hechting is dan al vollop bezig. Tijdens de via cursus werd hier aandacht aan besteed en zeiden ze dat het bijna nooit voorkomt dat de bio moeder zich terugtrekt uit adoptie. Ook staan wij niet open voor het zogenaamde fas ( foetus alcehol syndroom) . Wat toch ook wel eens voorkomt bij deze kindjes. Dat kan gebeuren als moeders drinken tijdens de zwangerschap. Groetjes herma
@Herma, dat zijn inderdaad wel hele goede redenen om niet te gaan voor binnenlandse adoptie. Ik kan je bezwaren helemaal snappen. De kans dat de moeder zich nog bedenkt lijkt me ook wel eng, maar misschien wel draaglijk als je er vooraf rekening mee houdt dat het kan gebeuren. Ik denk dat eerder wordt gekozen voor pleegzorg en niet voor adoptie, als de kans reeel is dat bio-moeder haar kind gaat opeisen. Dat zal ook de reden zijn dat er in NL zo weinig kinderen worden aangeboden ter adoptie. Dus de kans dat bio-moeder haar kind terug wil lijkt me klein, maar het zal je maar gebeuren... Dat er in NL ook geregeld FAS-kinderen geadopteerd worden wist ik niet. Om hoeveel procent van de kinderen gaat dat dan? Of weet je dat niet? Kun je voor binnenlandse adoptie niet aangeven voor welke SN je open staat?
Hoi Lien, Hoeveel procent dat is weet ik niet, ik denk heel weinig omdat er ook maar weinig kindjes uit nederland worden gedaopteerd. Volgens mij kan je wel aangeven waarvoor je openstaat. Maar bij fas is dat niet meteen zichtbaar. Gelukkig staan mensen voor verschillende dingen open en ergens anders voor open en zo krijgen veel kindjes een thuis.
@Herma, ik bedacht me net dat ik nog een goede boekentip voor je heb. Ik heb namelijk laatst het boek 'bericht van een chinese moeder' van Xinran gelezen. Erg indrukwekkend, over de situatie in China waaronder veel meisjes worden afgestaan/te vondeling worden/werden gelegd. Heel schrijnend, maar het lijkt me wel een heel belangrijk boek voor de adoptieouders van zulke meisjes, en ook voor de meisjes zelf als ze wat ouder zijn. Aangezien jullie waarschijnlijk voor China gaan kiezen, leek het me een nuttige tip voor jou. Of ken je het boek al? Maar ook voor anderen vind ik het een aanrader! Hou er wel rekening mee dat het geen lichte kost is. Een sterke maag is geen overbodige luxe (ik was er aan begonnen toen ik buikgriep had, dat was niet zo'n goed idee). Liefs Lien
Hoi, Mijn naam is Draga. Mijn (aanstaande) man en ik gaan na 7 jaar tevergeefs te hebben geprobeerd zwanger te worden bezig met adoptie. We hadden ons ong. 2 jaar geleden ingeschreven en in feb. 2011 gaan we naar de cursus. Nou is mijn vraag wie van jullie ook in feb. 2011 in zwolle? Groetjes Draga
@Draga, welkom op dit topic! Wij starten ook in februari 2011, maar dan in Utrecht. Ik heb begrepen dat er in elke opleidingsplaats meerdere groepen gepland worden, dus de kans dat je hier al groepsgenoten tegenkomt lijkt me vrij klein. Maar wel leuk dat we tegelijk gaan starten. Ik ben benieuwd hoe jullie het gaan ervaren. Kun je iets meer vertellen over je achtergrond? Hebben jullie ook de medische molen bewandeld? 7 jaar is erg lang zeg!! Zijn jullie er al zeker van dat adoptie het moet gaan worden? Heb je al enig idee welk land de voorkeur naar uit gaat? Sorry voor de vele vragen, hopelijk ben ik niet té nieuwsgierig!
Bedankt voor de tip Lien!!!. Ik had het boek tijdens de via cursus gezien en het leek me erg interessant. Maar ik was de titel vergeten haha.
Hoi Lien, Na 1 jar proberen naar de dokter gegaan zijn we door verwezen naar het ziekenhuis. Daar is pco geconstaeerd en heb ik 3 iui's gehad. Daarna doorverwezen naar Zwolle daar heb ik 6 ivf-icsi gehad en 1 cryo. Ik was na de 3e keer zwanger maar eindigde in een miskraam. Toen waren we daar uitbehandeld. Heb een afspraak in Gent aangevraagd maar die afgebeld want ik kon naar het Barrahus in leeuwarden een soort privekliniek die samen werkt met Dusseldorf. Dusseldorf had ook een andere methode namelijk ics-imsi daar heb ik een behandeling van gehad plus een cryo helaas zonder resultaat. In de periode dat we in Zwolle werden behandelt zijn we op aanraden van de arts naar een maatschappelijk werkster geweest en die begon over adoptie. We hebben ons i.v.m. lange wachtijden ingeschreven voor adoptie. We hebben er natuurlijk wel goed over nagedacht en zijn er voor gegaan. Omdat de kans zeer klein is op een eigen kind richten we ons nu op adoptie. We willen graag een kindje uit voormalig Joegoslavie door middel van deelbemiddeling. Daar hebben we voor gekozen omdat mijn man half servier is en voor ons gevoel krijgt zo'n kind dan de taal en warden en normen uit zij?haar eigen land mee. We dachten dat dat niet kon maar via kennisen hebben we vernomen dat daar heel veel weeskinderen zijn. Dus daarom gaan we proberen om zo'n kindje te krijgen. En we hebben het voordeel omdat mijn man half is en de servische regering voorkeur geeft aan 'eigen' mensen in verband met opvoeding. het is misschien een hele lap om te lezen maar ik hoop dat ik je vraag beantwoord heb. Wat is jouw verhaal? Groetjes Draga
@Draga, wat een ontzettende hoop moeite en energie hebben jullie al gestoken in het proberen zwanger te worden! Knap dat je dat hebt volgehouden en ontzettend spijtig dat het uiteindelijk niet is gelukt. Ik kan me voorstellen dat de teleurstelling daarover extra groot is als je al zoveel geprobeerd hebt. Ik hoop dat adoptie voor jullie uiteindelijk de perfecte keuze zal blijken te zijn en dat jullie er een gelukkig gezinnetje door zullen gaan vormen! Een mooi en ook logisch plan vind ik, om te kiezen voor het geboorteland van je man! Ik hoop dat het jullie gaat lukken. Zelfdoen lijkt me erg spannend! Ons verhaal? Ik zal proberen een korte samenvatting te geven. Wij zijn ruim drie jaar geleden begonnen met onze pogingen om zwanger te worden. Na een jaar zijn we naar de huisarts gegaan en doorverwezen naar de gynaecoloog. Het enige dat uit onderzoeken is gebleken is een 'cylcusstoornis'. De artsen snappen eigenlijk niet echt wat er aan de hand is (en wij ook niet). Uiteindelijk heb ik eerst 8 maanden clomid gebruikt, dat werkte goed, maar ik raakte niet zwanger. Daarna overgegaan op IUI. In totaal heb ik 6 pogingen gedaan, waarvan 5 mislukt en de 6e keer kwam het niet tot inseminatie, omdat ze de eisprong hadden gemist. Toen zijn we doorverwezen voor IVF. We hebben 1 poging gedaan, maar deze viel erg tegen. Ik had met veel moeite slechts 3 follikels en een zeer pijnlijke punctie. Daar kwam slechts één eicel uit voort, die niet bevrucht bleek. Einde poging 1. We hebben op dit moment nog 1 of 2 pogingen tegoed, maar twijfelen of we deze nog willen benutten. De kans van slagen lijkt ons erg klein. Bovendien spreekt adoptie ons ook erg aan, dus we hebben besloten om ons voorlopig voor 100% daarop te richten. Dat we in de toekomst ooit nog een poging gaan doen, sluiten we niet uit, maar op dit moment hebben we er geen plannen voor. Zoals we er nu tegenaan kijken, denken we dat Kenia het land van onze voorkeur zal zijn. Maar dat zullen we gedurende de VIA waarschijnlijk wel verder gaan onderzoeken. Ik heb er in elk geval wel veel zin in!
Nou Lien dat is ook een heel verhaal,zeg. Maar om een tip te geven voor de toekomst. Zou je ooit nog een poging willen doen dan zou ik Dusseldorf of Gent aanraden plus in Dusseldorf krijg je de punctie onder narcose ( dat is geweldig trouwens,hihi). Ik wil ook even sorry zeggen voor de ontiggelijke spelfouten in mijn verhaal. Lees het net terug maar damn dat je het snapte, lol. Nou ik zal je vast nog wel 'spreken'hier dus de groetjes en succes met jullie adoptie. Ik heb trouwens het voordeel dat mijn man een Nederlandse vader heeft dat scheelt weer een stukje hij heeft het beste van 2 werelden. Mag ik eigenlijk niet zeggen maar hij weet dat ik zo denk, hahaha.
Adopteren is iets prachtigs. Het is iets waar je volledig achter moet staan en emotioneel ook helemaal aan toe moet zijn. Je kunt niet denken: Dan maar adoptie... Dat is niet eerlijk tegenover je adoptiekindje. Dat is ook de reden waarom men niet wil dat je tijdens je adoptieprocedure bezig bent met behandelingen... Ze willen dat je je doel kiest en daar ook écht voor gaat. Succes iedereen bij het maken van jullie keuze. groet, een moeder van twee prachtige adoptiekindjes