Tja, hnet is ook heel moeilijk om een land te kiezen. Wij zijn eerst gaan wegstrepen wat echt niet kon (religie/verblijfsduur/leeftijd/salaris/medische gegevens). Toen bleef er bij ons maar een klein lijstje over. Vervolgens zijn wij gaan beschrijven wat wij het fijnste vinden bij een adoptie (verder specificeren, zeg maar). Iets waar wij echt achter staan. Zo willen wij echt graag contact met de birthmother, want dat zouden we ons kind toch wel kunnen willen meegeven. Het is geen garantie dat het kind er iets aan heeft/mee wil, maar we willen wel dat het kind (desnoods minimale) contactgegevens heeft. HIV en Hepatitis bij geboorte mag, maar na half jaar PCR negatief. FAS is echt uitgesloten. Dus streep maar weer verder in je lijstje. En ja, dan nog kijken of je het eens bent met de rest van de voorwaarden van het desbetreffende land. Wij hebben niet zo zeer gekeken naar open of gesloten wachtlijsten. We hadden in eerste instantie 3 landen opgegeven als keuze (uiteraard hadden we wel een lichte voorkeur). Dat lijstje hebben we besproken met het bemiddelingsbureau.
Hai Marjah, Bedankt voor je reactie, wij gaan het ook zo doen: ik heb mijn lijstje in ieder geval al enigszins kunnen specificeren omdat er een aantal zijn waar we sowieso niet voor in aanmerking komen. Ik begrijp dat je je dus mag opgeven voor drie landen, maar je dossier wordt uiteindelijk maar naar 1 land gestuurd toch? Ik vind het nu ook al moeilijk voor welke vergunninghouden je moet kiezen pfff....wat een keuzes, ik laat het maar op mij af komen en ga t.z.t. naar open dagen!
We hebben het lijstje gemaakt steeds kleiner gemaakt, toen gekeken bij welke vergunningshouders we terecht kunnen met dit lijstje. En eigenlijk hebben we het op gevoel een vergunningshouder "gekozen", waar we qua landen het meeste overeen kwamen. Niet vanwege het aantal landen, maar wel vanwege het karakter van die landen. Ook heb ik twee vergunningshouders opgebeld en bij een van de twee kreeg ik een beter gevoel. Zo!!! lijstje van landen is weer wat korter. Toen hadden we dus nog drie landen over. We mochten maar 2 landen opgeven, vandaar dat ik eerst contact heb opgenomen, om dat te overleggen. 2 landen "leken" heel erg op elkaar en een afwijkende. Na het telefoongesprek met de vergunningshouder gewoonweg "gekozen" voor het land wat bij ons toch wel op nr 1 stond. We staan nu op de pre wachtlijst (een wachtlijst om op de wachtlijst te komen). Ze verwachten een opening tussen 3 maanden en 2 jaar en dan duurt het nog 0,5 jaar tot 2 jaar. Uiteraard afhankelijk van "vraag & aanbod". Hoe erg dit ook moge klinken. Wij hebben dus best met ons hersentjes gekozen en niet op gevoel. Wij hebben een prive situatie, waarin we sommige dingen niet kunnen veroorloven. We kunnen gewoon niet 5 maanden ergens anders wonen etc. Financieel redden we het gelukkig nog wel ff. Niet van harte, maar het is een investering in de toekomst. Anderen hebben echt een voorkeur voor een land op basis van eigen roots, reizen etc.. Als je dat nu hebt, dan is het fantastisch (mits de voorwaarden van het land het toelaten). Die ervaring hebben we dus niet, dus helaas voor ons (en bepaalde kinderen) is het gewoon een kwestie van wegstrepen... Hoe oneerlijk kan het zijn? Mijn man zei bij de VIA (toen hij aan de twijfelkant stond bij de eerste bijeenkomst): Het is geen auto! Daar kijk je naar de buitenkant. Zit er een deuk in, dan gaat de koop niet door. Hij worstelde zo ongelofelijk met dat dilemma . En zo begint die keuze al bij de keuze van een land. De mmm gaat niet over rozen, adoptie ook niet. Elke keer weer die keuzes (lees dilemma's).
Voor ons redenen om voor het land te kiezen: - wat voor'n gevoel hebben we bij het land - kunnen we voldoen aan de eisen van het land We zijn zelf wel eens in het Oosten geweest op vakantie, dus we hebben wel een beeld van de cultuur daar. Daar hebben we ook een goed gevoel bij. Dat is voor ons ook het belangrijkste; het gevoel! Afrika of Zuid-Amerika daar hebben we eigenlijk niets mee. En ik had daar ook wat negatieve associaties uit mijn omgeving bij (dat krijg je gewoon niet uit je hoofd). Daarom wilden wij kiezen uit Sri Lanka, Taiwan of China. UIteindelijk wrodt het China omdat dat waarschijnlijk de kortste procedure is. Xxx Hypo
Hihi, en wij hebben beide geen "gevoel" bij aziatische landen! (geen posi en geen nega gevoel, gewoon geen gevoel) Gek, he!
Ja, dat is wel grappig. Maar dat is maar goed ook; zo is er voor veel verschillende kindjes tenminste ouders te vinden. Ik vind altijd zo gek dat je denkt dat je eigen referentiekader voor iedereen geldt. Dat je je zo moeilijk kan voorstellen dan anderen hele andere keuzes maken. Dat vond ik ook bij de laatste VIA-bijeenkomst. Er was niemand die voor China koos; dat vonden we zo gek. Ook toch wel een aantal mensen die niet voor een zichtbare SN wilden kiezen. Er werd letterlijk gezegd 'we willen wel een SN, maar niet een die je aan de buitenkant kan zien'. Nou daar zouden wij helemaal niet mee zitten. Wij zouden ook absoluut niet voor FAS kiezen, anderen juist weer wel. Gelukkig maar dat we allemaal zo anders zijn!
Wij vinden ook een heleboel, aan de buitenkant zichtbare, SNs echt bespreekbaar. Maar dat dat zo hard werd gezegd bij de VIA... Wij hadden een vrij milde groep, wat dat aan gaat en een enkeling, die gewoon zijn dat er geen sn bespreekbaar is. Onze voorkeur gaat niet uit naar een kind met geestelijk beperking/FAS (alle zorg komt op mij terecht), maar een missende arm; SO WHAT! Dus ook niet alle lichamelijke beperkingen zijn voor ons een optie. Helaas is mijn man op dit moment nog te druk met opbouwen van het bedrijf, of laat ik het anders stellen, het laten blijven voortbestaan van het familiebedrijf. Het gaat niet zo heel erg goed . Voordeel van eigen baas is dat hij zelf zijn tijd kan indelen, nadeel is dat zijn werk(druk) niet echt te sturen is. Dus jarenlang wekelijk 2x naar fysio/logopedie of zoiets, is voor mij gewoon niet meer te doen. Een heel aantal ritjes ziekenhuis voor (zware) operaties, no problem.
Wij hebben onze keuze van het land gebasseerd op onze mogelijkheden. Veel landen viellen af omdat we niet gelovig zijn.Of omdat we pas anderhalf jaar getrouwd zijn. Anders zouden we ook graag uit Afrika willen adopteren. We hebben veel gereisd in Azie en dat sprak ons ook aan vooral China. Onze eerste voorkeur was en is China en we voldoen aan de eisen van dit land. We willen ook voor een special need kindje gaan dus is China een goede keus voor ons. We hebben meteen gezegd dat Oost Europa af viel daar hebben we geen goed gevoel bij. Maar dat is meer een gevoel ,we hebben ons er niet in verdiept in deze landen.
Hey meiden, thanxs voor jullie verhaal. Het is zo te lezen toch echt een gevoelskwestie in combinatie met de mogelijkheden. Wij hebben beiden een goed gevoel bij Afrika, maar ja, waarop gebaseerd?! Ik lees inderdaad ook wel dat er veel Afrikaanse landen afvallen omdat wij net als jullie Herma 1 jaar getrouwd zijn èn ook niet gelovig. Dan blijven er uiteindelijk nog maar een paar landen in Afrika over dus tsja, misschien zullen we verder weg gaan kijken. SN vind ik zo moeilijk, tuurlijk heeft ieder kindje liefde en aandacht nodig maar voor ons zal de grens denk ik ook zijn een verstandelijke beperking, ik vind de interactie met het kindje heel belangrijk en bovendien zullen manlief en ik onze rol als ouders echt nog moeten vormgeven en dan gelijk voor een kindje zorgen met een verstandelijke beperking is wel heel erg zwaar; wat niet wegneemt dat ik het heel dubbel vind om zo te zeggen hoor...een kindje met HIV denken wij goed te aan kunnen en bij het missen van een ledemaat zie ik eigenlijk echt geen probleem. Thanxs nogmaals voor jullie verhaal!
wij hadden niet zo heel veel keuze wat betreft land, wij waren 4 jaar geleden nog niet getrouwd maar wel al een biokind en dan blijft er maar 1 land over eigenlijk en dat is Lesotho. gelukkig wel een band mee vanwege onze reizen in afrika. Inmiddels wel al getrouwd maar zoals jullie kunnen zien toch ook weer in verwachting van een biokindje (het heeft toch mogen lukken) we zullen de procedure dan ook voorlopig on hold moeten zetten en over een klein jaartje mogen we dan weer verder waar we gebleven waren en dat is wachten op een kindje uit Lesotho. @Eleonora jij schreef "De kids die jullie gaan opvoeden mogen maar heel blij zijn, dat ze zo welkom en belangrijk gevonden worden door jullie" WIJ zijn godsgruwelijk blij dat wij voor deze kinderen MOGEN gaan zorgen en onze liefde aan MOGEN geven.
Hoi Amy, als je voor HIV openstaat heb je wel mogelijkheden in Afrika bijv. Nigeria. Je hoeft als je voor een special need kindje gaat niet voor een verstandelijke beperking te gaan het kan ook lichamelijk of operabel. Je mag/moet je eigen grenzen en wensen hierin aangeven. Wij staan ook alleen open voor lichamelijk beperkingen. Mama1977 gefeliciteerd wat leuk een gemengd gezin!
Hee meiden, Is weer een tijdje geleden maar ik meld me maar weer eens Ik heb nog steeds die brief hier liggen om de procedure opnieuw in gang te zetten maar iets houdt me tegen Inmiddels kan ik wel melden dat het heel wat beter gaat met de familie van Sasman. We hebben rustig aan weer contact met zijn moeder en 1 broer. En vooral met de moeder van Sasman loopt dat verbazingwekkend goed Maar... toch vind ik de stap zo groot. Gewoon omdat ik nog steeds niet weet of adoptie wel echt is wat ik wil. Als ik aan de procedure, de lange wachtlijsten, de special needs en toch ook wel de kosten denk... dan word ik al helemaal down. Zie ik teveel beren op de weg? Moeten we maar gewoon meegaan met 'the flow' en zien wat het ons eventueel brengt? Ik vind het echt heel erg moeilijk!
Mocht... mocht.... MOCHT.... je ooit lekker zelf zwanger worden, wat is er dan erg aan als je de VIA hebt gedaan? (Okee het scheelt 900 euro en 6 dagdelen...) En mocht... mocht.... MOCHT.... je niet zwanger worden, wat is er dan erg aan dat je de VIA enzo al hebt gedaan? VOORAL ivm wachttijden. Je hebt de VIA toch nog niet gedaan, toch?
Nee, we hebben de VIA nog niet gedaan. Ik weet ook nog steeds niet of we het wel echt zouden willen adopteren, of het wel echt iets voor ons is. Ik zie zoveel beren op de weg... En ik weet wel dat je er juist door de VIA achter kunt komen maar omdat ik zo ontzettend veel twijfels heb vraag ik me af of ik diep in mijn hartje het antwoord al niet weet en dan vind ik 900 euro weer wel zonde van het geld. Kortom, ik ben een twijfelkont
Thanks Waar zit jij nu ergens in het traject? En hoe ben je omgegaan met het feit dat je er nog iets naast hebt lopen, om het zo maar te zeggen?
hihih, dat weet je al via een ander topic! maar wat het adoptietraject betreft: we staan op de pre-wachtlijst... oftewel de wachtlijst om op de wachtlijst te komen. Dus op zijn vroegst 9 maanden (3 maanden pre wachtlijst + 6 maanden wachtlijst), op z'n langst waarschijnlijk 4 jaar (2 jaar pre wachtlijst + 2 jaar wachtlijst). We wachten "rustig" af
Ja, dát traject weet ik van een ander topic hihihi! Maar ik bedoelde het adoptietraject Op zich ziet er dat niet heel erg verkeerd uit allemaal. Het kan dus kort duren, maar ook behoorlijk lang. Ertussenin zou prima zijn toch Heb je tijdens de raadsgesprekken wel aangegeven dat je de mmm afgesloten had? Ik vraag me dat heel erg af. Want stel wij gaan door met adoptie en na de VIA hebben we zo'n goed gevoel, dan zou ik het eigenlijk best naast elkaar willen laten lopen. Ik weet dat het niet mag. Maar als wij besloten hebben voor adoptie te gaan, wil dat nog niet zeggen dat we een biokindje zomaar opgeven. En dat zijn dus allemaal dingen waar ik nu al over na denk. Ja ja, ik ben een rasechte piekeraar! Vanavond met een goed glas wijn en een lekkere maaltijd nog maar eens een gesprek hierover aangaan met Sasman. Het wordt weleens tijd dat ik gewoon eens iets doe zonder zoveel na te denken en gewoon eens te kijken hoe het gaat lopen. Het leven valt toch niet te plannen