Hoi allemaal, Ik wilde even zeggen dat wij die VIA in 2008 gehad hebben, en sinds 7 weken trotse ouders zijn van een zoontje uit China! We hebben hem in augustus opgehaald. Heel veel sucses de komende tijd!!
Hoi meiden, ik wil me ook graag toevoegen aan dit forum. Ook wij zitten in de mmm, maar ook hebben we vorige week de aanvraag voor adoptie de deur uit gedaan. Ik weet dat we nog zo ontzettend lang moeten wachten, maar ik vind het heel fijn om jullie ervaringen te lezen. Je hebt toch het gevoel, in je eigen omgeving, dat je een uitzondering bent.. Hier blijkt dat er nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje zitten en dat is fijn. Dat betekent dat we de hoop nog niet mogen opgeven en dat we nog gewoon voor onze mmm moeten gaan en voor de adoptieprocedure. Ik wacht nu eerst op mijn inschrijfnummer....
Hallo meiden, Ik zit een beetje in een dipje. Ik heb lang getwijfeld om het hier neer te zetten maar weet ook niet waar ik het moet plaatsen Laat ik voor op stellen dat ik nog steeds achter de adoptie sta! Maar in een ander topic is iemand na heel veel ivf zwanger geraakt. En al heb ik ook 9 pogingen gedaan. Toch twijfel ik nu of ik te vroeg ben gestopt en toch misschien nog 1x naar Gent had moeten gaan. Misschien is dit dom en weet dat ik het al vaak heb geprobeerd. Maar toch zegt steeds zo'n stemmetje wat als? Ik hoop dat ik hier niemand tegen het hoofd stoot. En wil nog steeds dolgraag adopteren. Ik moest het gewoon even aan iemand kwijt. Hopelijk begrijpen jullie me. Ik ben er eigenlijk helemaal niet meer mee bezig geweest. Tot aan die zwangerschap. Vind het geweldig voor haar en gun het haar met heel mijn hart ze heeft zo lang gewacht. Als iemand problemen heeft met mijn berichtje hoor ik het graag. En dan zal het in de toekomst niet meer voor komen. Groetjes Draga
Draga, jeetje meid. Allereerst, wat ontzettend goed dat je dit hier durft te zeggen! Hier moet je namelijk echt niet mee rond blijven lopen. Maar komt het onder meer door mijn verhaal? Ik ga me bijna bezwaard voelen... Kijk, voor jouw gevoel was ik ook zo bang. Dat ik op een punt zou komen en zou denken, wat als... Daarom zijn wij na NL naar DD gegaan en na DD wilde ik daarna perse nog in Gent gepraat hebben. Ik wilde zeker weten dat ik er alles aan gedaan had om het dan hopelijk te kunnen afsluiten. Ik had ook helder welke behandelmethodes ik allemaal geprobeerd wilde hebben. Maar ik merkte ook dat ik het na de eerste behandeling in Gent niet kon afsluiten... En wat doe je dan... Wij wilden en konden gelukkig nog door. Maar of dat voor iedereen de weg is. Moeilijk... Adoptie kan naast een biologisch kindje staan. Het probleem is alleen dat het adoptietraject het niet gelijktijdig toestaat. Heb je het hier al met je man over gehad? Hoe kijkt hij hierna? Ik denk dat het dan misschien toch verstandig is om nog eens een afspraak te maken met een andere fertiliteitsarts. Desnoods in Gent als je gevoel dat zegt. Misschien kan die aangeven dat er echt geen andere behandelingsmogelijkheden zijn en jullie er al echt ALLES aan gedaan hebben. En dan kun je het wellicht echt afsluiten. En misschien komt er toch nog een ander plan boven tafel... Maar je moet wel snel beslissen dan. Want je komt zometeen dusdanig ver in de adoptieprocedure dat je het echt wel moet afsluiten. Alleen ik denk, zo lang je nog op de centrale wachtlijst staat en nog niet op de landenwachtlijst heb je wellicht nog tijd. Een intake bij een bemiddelaar en doorstroming naar de landenwachtlijst was voor mij het go/no-go punt. Wij hebben bv volgende week nog het afrondende raadsgesprek. Daarna krijgen we hopelijk onze BT en wordt ons rapport opgestuurd naar een bemiddelingsbureau. Dit laten wij ook gewoon gaan. We komen dan toch eerst op een centrale wachtlijst en krijgen dan toch nog geen intakegesprek. Wanneer wij zeker weten dat deze zwangerschap goed gaat, lichten wij het bemiddelingsbureau in. Tot die tijd blijven we gewoon op de centrale wachtlijst staan. Tenzij we natuurlijk eerder zouden kunnen doorstromen naar de landenwachtlijst. Dan geven we ook aan dat we zwanger zijn. Iedereen zal hier anders naar kijken. Ik weet dat in onze VIA groep stellen zittn die ons hier enorm om zullen veroordelen. Dat is hun goed recht. Maar wij zien dit nu eenmaal anders en dit is ons eigen traject. En we staan 100% achter adoptie. Sterkte met je verwarrende gevoelens! En ik hoop ook dat ik niemand met mijn standpunt voor het hoofd stoot. Want nogmaals, dit is onze mening en als iemand het hier absoluut niet mee eens is mag zij dat absoluut vinden. Het is voor mij nu eenmaal niet zo zwart/wit...
Hai Draga, Ik kan mij jouw gevoel heel goed voorstellen. Misschien is het ook juist verwarrend dat je teveel keuze hebt. Wij kunnen het financieel niet aan om nog 5 icsi pogingen zelf te betalen. Eentje willen wij nog wel overwegen om het gevoel te hebben er wel alles aan gedaan te hebben. De vraag is: 'wanneer vind jij dat je er alles aan hebt gedaan'? Bij jouw is dat dus bij 9 icsi's en verder en bij mij is dat bij 4 icsis. Ik snap je gevoel, het is zò moeilijk om definitief iets af te sluiten en het lijkt dan bijna alsof jij die beslissing helemaal zelf moet maken maar ik hoop dat je er voor jezelf ook een reden en een doel aan kan geven, zoals dit je overkomen is overkomt een 'ander levenspad' je ook. Maak jezelf niet gek met 'wat als' soms gaan dingen zoals ze gaan maar het is wat jij ermee doet. Blijf geloven in jezelf en in jullie pad want die is anders maar ook goed en mooi en ik hoop dat je daar heel hard vrede mee gaat krijgen want jezelf iets verwijten is jezelf onrecht aan doen meid, echt waar en na alle zorgen, onzekerheden en twijfels is dat hetgeen wat je niet verdient!
Lieve Sikki, Ten eerste voel je niet bezwaard dat is mijn bedoeling niet. Jouw verhaal geeft me hoop. En ik weet dat ik (we) alles geprobeerd hebben Alleen blijft die"maar"door mijn hoofd spoken. Juist door het geweldige nieuws van jullie zwangerschap denk ik zouden wij ook zoveel geluk kunnen vinden in Gent. Ik had 2 jaar geleden zelfs een afspraak maar heb die afgezegd i.v.m Barrahus. Dus meid eigenlijk ben ik best wel jaloers maar op een positieve manier. Ik denk dat je me wel begrijpt. Ik heb me altijd op een andere manier verbonden gevonden met jou komt door het aantal pogingen. En daarom ben ik ook zo blij voor jou want ik heb gevoeld wat jij voelt. En daarom heb ik nu dat gevoel misschien brengt de 10e x ons ook wel geluk. Misschien zakt dit gevoel wel weer af na ons gesprek met de kinderbescherming. Bedankt voor je reactie en nogmaals voel je niet bezwaard maar ZWanger want dat ben je en dat heb je verdiend.
bedankt voor je reactie. We weten zeker dat we gaan adopteren. Ik zat alleen met dit gevoel en wilde het kwijt nouja moest het kwijt. En ik zie me zelf al staan met ons adoptiekindje. Maar door die kleine(grote) wondertjes waarover je hier leest ga ik twijfelen. Ik was er dan ook vast van overtuigd dat ik het had afgesloten. Maar dan gebeuren weer die wonderen en dan denk ik "als" we het nog 1x zouden proberen is zo'n wonder ons dan ook gegund. In ieder geval bedankt voor het "luisteren". Ik weet nu dat er een kindje pop ons wacht ergens. En daar hou ik me aan vast. veel liefs Draga
Is toch ook goed dat je het kwijt kan! Bij mij spookt nu ook de hele tijd door mijn hoofd of we onze laatste poging toch niet in Belgie moeten doen, het voelt een soort van alsof ik met mijn volle bewustzijn kansen laat liggen, en dat is niet zo! Tegelijkertijd zijn wij enorm toe aan duidelijkheid, zekerheid en weten welk pad voor ons bedoeld is. Wat niet wegneemt dat ik weet dat ik straks misschien een ongewenste biologische kinderwens moet verwerken en ik denk dat die met momenten altijd de kop op steekt. Het zal een litteken blijven maar ik weet 1 ding: littekens kan je niet weghalen dus ik zal het gevoel met momenten maar toe moeten laten... Sterkte Draga en gewoon lekker van je afkletsen!
Hoi, zojuist de papieren en ons BKA nummer van St. Adoptievoorzieningen ontvangen. Mijn partner is bijna 46, we zijn niet getrouwd, dus ik heb de aanvraag alleen ingediend. Ik schrik wel een beetje van de beperkte mogelijkheden. Kan iemand me hier iets meer over vertellen, want ik zie even geen mogelijkheden meer....
Oei! 46 is wel wat op leeftijd in adoptieland. Hoe oud ben jij ook alweer? Ik weet niet wat jullie "budget" is? maar mogelijk is de VS een (ad)optie?
Ik wil nog even reageren op de reactie van Draga. Aan de ene kant kan ik het me heel goed voorstellen. Op een of andere manier is het voor mij nu ook moeilijker om te horen dat MMMeisjes zwanger worden dan over dames die natuurlijk zwanger zijn geraakt. Want nu is het alsof je 2 keer hebt gefaald; het lukt niet natuurlijk en ook nog niet in de MMM. En daarnaast....komen ook nog de twijfels of je het wel vaak genoeg geprobeerd hebt.... Maar....wie bepaalt die grens? Dat doe je uiteindelijk altijd zelf! Ik wilde niet nog meer injecties, pijn, teleurstelling, onzekerheid. Ik wil niet naar Gent of DD moeten rijden. Ik wil niet meer me elke maand afvragen of een wonder ons toch niet gegund is. Ik wil een gezin, een kindje om voor te zorgen, op te voeden, liefde te geven. De VIA heeft ons weer teruggebracht naar wat we echt willen; een kindje een veilig en liefdevol thuis geven. We voelen ons erg goed bij onze keuze voor adoptie en hebben zelfs besloten om de cryo's die we nog hebben voorlopig in de vriezer te laten. Wij kunnen het voor onszelf niet verantwoorden om op twee sporen bezig te zijn. Wij vinden dat wij dat niet kunnen verantwoorden naar ons toekomstig adoptiekindje. Maar ook dat is voor iedereen anders. (ik wil dan ook niemand veroordelen, begrijp me goed) Ik kan me ook voorstellen dat het heel anders gaat voelen als de adoptie meer tijd gaat nemen. Voor ons is het perspectief vrij goed en kan het vrij vlot gaan. En bovendien......als het allemaal toch veel langer gaat duren kan ik me ook voorstellen dat het voor ons anders zou gaan voelen, want we willen de cryo's niet teloor laten gaan. (geen idee hoe lang ze in de vriezer 'goed' blijven trouwens) Dus Draga.....praat er heel veel over met elkaar en met anderen. Uiteindelijk moet je zelf een keuze maken die je tegenover jezelf en evt toekomstig kind kan verantwoorden. Succes meid! XXX Hypo
Dat heb je goed gezegd; een litteken blijft het altijd. Ik heb wel het idee dat wij voor een deel de kinderloosheid hebben verwerkt (we hebben de bodem van de put gezien) maar dat het ook altijd een litteken blijft dat af en toe weer opspeelt.
he hypo, Ik denk dat je het met de laatste tekst goed hebt samengevat. Ik weet en voel me ook opgelucht dat we niet meer in de mmm zitten. Al die hormonen het effect op onze relatie. Het gaat nu beter tussen ons want we zijn klaar. En wachten dan ook met smart op ons adoptie kind. Maar soms speelt het op dat is nu voor mij het geval. Ik weet dat dit een tijdelijk iets is en weten dat ons gezin compleet gemaakt gaat worden. Alleen had ik nu een beetje een dipje. Diep in mijn hart weet ik dat een bio kindje er niet in zit voor ons. En heb het dan ook voor 90% afgesloten maar die 10% speelt soms op en dat is zo'n machteloos gevoel. Ik ben blij dat jullie me begrijpen. Veel liefs Draga
Hoi Marjah, bedankt voor je reactie. Ik ben 27... daarom heb ik de aanvraag alleen ingediend, om de hoogte van de leeftijd van mijn partner er enigzins buiten te houden...
Kimmie; het is wel slim dat je dan als alleen aanvrager de aanvraag hebt gedaan. Er zijn wel landen waar je alleen voor in aanmerking komt hoor, en uiteindelijk moet je je bij adoptie (voor zover ik weet) toch focussen op 1 land, laat dat nu net die ene zijn Draga; ik vind het heel knap van je dat je zo eerlijk naar jezelf kan zijn en je gevoel hierin weet te verwoorden. Waarschijnlijk zullen we altijd de 'wat als' momenten houden en zal de ongewenste kinderloosheid wat betreft een biologisch kindje nu en dan de kop op blijven steken maar blijf geloven in jezelf en in die 90% die het wel verwerkt heeft Jij wordt uiteindelijk ook mama van een lieve kanjer.
We hebben het eerste raadsgesprek gehad en dat ging prima! Het was een spontane (en vrij jonge) dame. Het was een prettig gesprek. We hebben heel uitgebreid en oprecht gesproken. Ze was er al om 1 uur en ging pas kwart over 3 weg. Een goed gevoel dus!! We moeten nu ons levensverhaal op papier gaan zetten (best lastig) voor het volgende gesprek. Xxx Hypo
He Hypo, Wat leuk dat het zo'n fijn gesprek was. Wij zijn a.s donderdag aan de beurt Ik heb een gezonde spanning komt wel goed ik lees alleen maar positieve reacties na zo'n gesprek. Hier gaat het al stukken beter. Nou laat wel weten hoe ons gesprek was. Ga even wat lekkers halen bij de bakker. Nou tot schrijfs Groetjes Draga