Nog in ziektewet en 2e kindje

Wij zouden ook graag een tweede willen, maar mede door de zwangerschap ook rugklachten gekregen (ze zijn nog aan het uitzoeken waar de pijn precies vandaan komt.)

Wat ons persoonlijk tegenhoud is mijn gezondheid, een tweede zwangerschap zou een nog grotere aanslag zijn op mijn lijf.

Als ik mijzelf in je werkgever zou verplaatsen en hoor dat je niet kan werken, maar wel een tweede zwangerschap en dus een extra kind zou aankunnen zou ik zeker ontslag overwegen.

 

Overigens als je een vast contract hebt, mogen ze je niet om deze reden ontslaan. En als je een tijdelijk contract hebt bestaat er een grote kans dat deze uberhaupt niet verlengd wordt (zelf ervaring mee).

Ik snap je gevoel, maar zou het echt zoveel uitmaken als je nog een paar maanden wacht? Sowieso beter om je lijf even te laten ontzwangeren, grote kans namelijk dat je rugklachten bij een tweede ook weer terugkomen al dan niet erger worden.

Trouwens onze kindjes schelen 2 dagen zag ik net

 

Mensen en dus ook werkgevers denken altijd wel iets ergens van.... ook hierin. Dus daar zou ik niet op afgaan.

Een tweede zwangerschap is voor je lijf natuurlijk wel zwaar zeker als je al met rugklachten zit. Zou je niet beter kunnen wachten dat het met je rug echt de betere kant op gaat zodat je én van je kindje kan genieten én van je zwangerschap zonder krom te gaan van de pijn?(al heb je natuulijk geen garantie)

Ik ken het gevoel van er klaar voor zijn...moeilijk gevoel dat zet je niet even weg.

 

Je werkgever mag je niet ontslaan vanwege je zwangerschap.
Als ik vanuit het oogpunt van de werkgever het bekijk zou ik er absoluut niet bij van worden. Niet kunnen werken maar wel nog een keer zwanger zijn en er een kind bij hebben.

Daarom snap ik ook niet zo goed dat je denkt dat een zwangerschap een goede optie zal zijn terwijl je nu al zulke zware rugklachten hebt. Je kind is ook nog maar 4 maanden oud! Stel je bent meteen zwanger dan zit er net een jaar tussen die twee. Dat is sowieso al rete-zwaar.

Dus genoeg redenen om nog even te wachten.

 

Lijkt mij beter als je eerst je lichaam laat herstellen van een zwangerschap en een bevalling,je kindje is pas 4 maanden en zeker als je nog klachten hebt..

 

hier iemand met al 20 jaar rugklachten en ik adviseer je om nu absoluut NIET zwanger te worden.

vrijwel zeker dat je doordat je lijf simpelweg nog niet ontzwangerd is het dan chronisch maakt. Ga eerst eens uitzoeken waar de pijn vandaan komt en veel vrouwen hebben rond de 4 maanden zo iets van . ja ik wil nog een kindje, maar na 2 maanden is het dan weer ok.

Besef je dan kinderen zo snel achter elkaar gewoon overleven is en zeker als je lijf niet wil. Geloof me een rug probleem zal nooit beter worden van een zwangerschap zo snel achter de eerste.

Als werkgever zou ik inderdaad ook echt niet blij zijn met je, nou vind ik dat zelf veel minder belangrijk als jouw eigen gezondheid en als je problemen hebt met je rug kan je ook niet de zorg geven aan je kindjes die je wilt.

 

Tja, het kunnen ook goed de hormonen zijn die maken dat je nu een tweede wilt.
Het lijkt mij zo ie zo niet goed zo snel al weer, laat staan als je ook nog klachten hebt. En zoveel klachten dat je niet eens kan werken.
Werken is minder belastend dan een zwangerschap en in dit geval zou de zwangerschap twee keer zo zwaar kunnen zijn.
Ik zou dus rustig even wachten. Je lijf tot rust laten komen en de hormonen t lijf uit! Duurde bij mij wel 9-12 maanden

 

Even los van je werk zou ik het ernstig afraden zo snel weer aan een zwangerschap te beginnen als je lichamelijke klachten hebt.
Zoals hierboven wordt gezegd kan het overgaan in chronische klachten en in het ergste geval kan je straks niet eens meer aan het werk.
Ik zou hier toch echt je verstand laten spreken.

Daarnaast zou ik als werkgever inderdaad mijn vraagtekens bij hebben, niet kunnen werken vanwege rugklachten, maar wel ervoor zorgen dat het niet beter gaat worden/of zelfs slechter. Ik denk dat ik het als sabotage van je reintegratie zou zien. Mag natuurlijk niet zwart op wit, maar dat zou wel m'n gedachte zijn en bij de eerste fout zou je er bij mij uitliggen. Gelukkig ben ik geen werkgever

 

Als je rugklachten zo ernstig zijn dat je niet kunt werken, waarom denk je dan fysiek wel een zwangerschap én dus een tweede kind aan te kunnen?

 

Ik zou er als werkgever weinig begrip voor kunnen opbrengen. Sowieso zou ik eerst maar eens herstellen van de vorige zwangerschap en daarna weer aan de slag gaan en dan pas kijken of een tweede kindje lukt met je rug.
Snap dat je het gevoel hebt dat je een tweede wilt, maar je moet wel realistisch blijven denken.

 

Het is denk ik niet alleen gevoel maar ook nog alle hormonen. Je bent fysiek en hormonaal nog niet hersteld van de eerste zwangerschap en er zijn veel vrouwen die de periode na de geboorte graag weer snel zwanger willen worden. Ik zou het opnieuw zwanger worden niet laten schieten vanwege een mogelijke mening of actie van een werkgever, jullie bepalen zelf wanneer jullie voor een tweede willen gaan.
Waar ik denk dat je wel over na kunt denken is of je niet liever wilt wachten tot alle zwangerschapshormonen je lijf uit zijn na een maand of 9 dan weet je namelijk ook wat je denkt en hoe je je voelt over een eventuele tweede zwangerschap zonder al die hormonen die toch echt wel invloed hebben op je gevoelens en gedachten nu.

 

Ik wilde na de eerste snel weer een kindje, we hebben nooit anticonceptie gebruikt. Kans was wel klein dat ik snel zwanger zou zijn. Maar bij lichamelijke klachten van mezelf had ik echt wel gewacht. Ik denk dat je dat tegenover jezelf én je werkgever niet kan verantwoorden om toch zwanger te raken.

 

Hoe is het mogelijk dat je niet kunt werken vanwege rugklachten maar, ondanks die klachten, wel zwanger kunt zijn en voor 2 kinderen kunt zorgen ? En ook nog eens beiden in de leeftijd dat jij veel moet tillen?

Ik zou als werkgever weinig geloof meer hechten aan jouw klachten. En ondanks een vast contract kan er altijd wel een reden worden gevonden voor ontslag.

Los van problemen met je werkgever vind ik het ook van jouw zelf onverantwoord. Je hebt ernstige lichamelijke problemen (je kunt immers niet werken). Maar in plaats van te werken aan herstel zorg je voor verergering van de problemen en misschien wel voor blijvende schade. Je lichaam moet herstellen na een zwangerschap. Daarnaast vraag ik mij af hoe je voor je eerste kind wilt gaan zorgen (dat nog heel jong is en volledige verzorging nodig heeft) als je nu al rugklachten hebt. Door de zwangerschap zullen de klachten erger worden terwijl je oudste kind steeds zwaarder wordt en steeds mobieler.

 

Helemaal mee eens! Hoe kom je erbij om aan een tweede te willen beginnen terwijl je kennelijk behoorlijke lichamelijke klachten hebt waardoor je niet kunt werken?
Lijkt me dat je het dan fysiek ook niet aan kunt om voor je kindje te zorgen en zwanger te zijn.
Als werkgever zou ik hier geen begrip voor hebben en bij de volgende fout ben je weg. Dat zal wel niet leuk/lief/aardig/correct zijn maar dat vind ik jouw houding tov je werk ook niet.

Je hebt de mazzel dat je een vast contract hebt en dat een werkgever er niet veel tegenin kan brengen ongeacht wat hij ervan vindt. Maar je zou bij mij alle credits kwijt zijn.

 

Ik weet niet of ze je kunnen ontslaan maar ik ben het wel eens met de rest. ik zou als werkgever ernstige twijfels over je hebben. niet kunnen werken maar wel een zwangerschap??

echt, ik zou het een hele domme zet van je vinden als je nu met zware rugklachten voor een tweede gaat. daar heb je dus meerdere mensen mee. ten eerste jezelf, ten tweede je kindje(s) en ten derde je werkgever want die zit nu nog langer zonder zn vaste medewerker.

ik zou eerst eens goed gaan ontzwangeren. dit duurt zo'n 9 tot 12 maanden. grote kans dat je nog rugklachten hebt door alle hormonen. geloof me maar, grote kans dat de klachten tijdens je zwangerschap nog erger worden met een kans dat het chronisch word. grote kans dat je niet meer zelf voor je kind(jes) kan zorgen.
en daarbij, een baby is al zwaar, laat als je zwanger bent. kleine gaat dan richting een jaar, het word lichamelijk voor jezelf alleen maar zwaarder. kleine moet gedragen worden, trap op en af, trekt alles uit de kasten waardoor je heen en weer blijft lopen enz. laat staan als je daarnaast nog een kleine baby hebt.

ik had na de eerste ook rug en bekkenklachten. de fysio raadde me echt aan om iig te wachten totdat ik ontzwangert was. je banden zijn nu nog verzwakt door de hormonen van de zwangerschap en krijgen nu niet de kans om te herstellen en aan te sterken.

en inderdaad, rond de 12 maanden werden de klachtne minder.
jaar erna zwanger van de tweede maar de klachten waren ten opzichte van de 1e zwangerschap verdubbeld. het is natuurlijk al een gevoelige plek. de jongste is nu 2 en heb nog steeds klachten.
ik ben blij dat mn fysio me dat advies gaf en had er echt niet aan moeten denken om zwanger te zijn met die klachten en daarnaast nog eens een kleintje. daar doe je je kleine flink te kort mee.

 

+1!

 

Zelfs zonder lichamelijke klachten is een 2e zwangerschap een stuk zwaarder dan 1e en 2 kleine kinderen... dat is aanpoten hoor!

Ik heb zelf altijd rond 4 maanden een 'hormonale' kinderwens gehad (zelfs na mijn 3e, terwijl ik echt zeker wist dat ik geen kinderen meer aankon!!), dat ik alles heel erg door een roze bril zag en 'verliefd' was op baby's. Een paar maanden later was er niets meer van dat gevoel over, want een baby is veel werk, maar een dwarse niet doorslapende dreumes nog veel meer (in mijn ervaring dan). Het zijn echt tropenjaren...

Ik begrijp je gevoel, ik heb ook langere periodes in mijn leven met intense kinderwens rondgelopen, maar mijn verstand laten spreken. Nu ben ik daar heel blij om.

Zorg goed voor jezelf en geef jezelf (je lijf) echt nog even rust!
Bovendien is mijn ervaring dat de belasting voor je rug de komende tijd, ook zonder een zwangerschap, flink gaat toenemen. Je kindje wordt zwaarder (maar moet nog wel getild worden) en straks moet je ook box/ledikant naar beneden zetten en diep reiken om je kindje op te tillen. Heel slecht voor je rug. Ik heb na mijn 3e zwangerschap na 6 maanden om precies deze reden heftige toename van bekkenklachten gehad, waardoor ik 10 maanden na bevalling niet meer kon lopen zonder pijn, niet meer kon slapen zonder pijnstillers, niet meer kon autorijden etc, etc... Echt. Doe het niet.