Hoi allemaal, Ik ben 35 jaar oud en nu samen met mijn vriend bijna een jaar bezig om zwanger te worden (eerste kind). Dit is nog niet gelukt. Maandelijks steeds weer teleurgesteld als ik ongesteld word. Vaak spelen er gedachten door mijn hoofd. Ik ben bang dat ik te oud ben en dat het helemaal niet zal gaan lukken. In januari willen we, als het nog niet gelukt is om zwanger te raken, naar de huisarts gaan. Zijn er meiden die dit herkennen? Die net als ik 35 jaar of ouder zijn en met dezelfde angsten kampen? Hoe gaan jullie daar mee om? Misschien kunnen we elkaar steunen... Positieve verhalen zijn natuurlijk ook welkom IkkieIk
Geen 35 jaar, maar met mijn 32 jaar voel ik me soms al oud hier! Helaas lukt het bij ons ook nog niet vanzelf, gaan nu ronde 7 in! Maar lees dat jij al een jaar bezig bent, dus dan mag ik eigenlijk niet klagen! Ondanks dat ik iets jonger ben, herken ik je gevoel wel! Ik voel ook de leeftijdsdruk! Aan mijn verhaal heb je misschien niet veel steun aangezien ik jonger ben..., wil je in ieder geval veel sterkte wensen en hoop dat ook jij snel een mooie test in je handen mag hebben!
Hier een 37-jarige! Wij zijn een jaar geleden gestopt met anticonceptie, in mei een MA gehad en nu opnieuw in verwachting. Zijn voorzichtig blij, volgende week eerste echo. Ik herken de gedachten wel, ben ik te oud, loopt mijn kindje evt extra risico's door mijn leeftijd, etc. Gelukkig ben ik (mijn man overigens ook) heel erg jong van geest, hahaha.
Sas77: Gefeliciteerd. Wat fijn dat je zwanger bent. Hopen dat het allemaal goed gaat. Bedankt voor je reactie. Dame82: Bedankt! Heb wel steun aan je verhaal hoor. Is gewoon ook goed om te lezen dat ik niet de enige ben met dit soort gevoelens. Jij ook succes he!
Ik ben bijna 36 en inmiddels 15 rondes bezig voor een tweede. Mijn gyn geeft aan dat ik nog 50% kans maak op een zwangerschap binnen normale termijnen, vrij hoog. We hebben wat onderzoeken gehad, allemaal goed gelukkig en we moeten het nu nog een jaar zelf proberen. Dat ik dan richting 37 ga, is geen bezwaar zegt hij. Maar wij maken ons daar wel zorgen om.
Hee IkkeIk, Nog geen 35 ben ik, maar wel over iets meer dan een maand 34. Ben in augustus 2013 gestopt met de pil, was toen nog 32. Nu dus 15 maanden bezig; na 5 rondes vroege miskraam gehad en sindsdien niks meer. Ik snap heel goed hoe je je voelt; de leeftijdsdruk, iedereen om je heen heeft al een kind.. of zelfs 2. Dat vind ik nog wel het moeilijkste geloof ik. Maar ik probeer het steeds maar door de ogen van de artsen te zien: die vinden dit nog jong! En voordeel als je 35 bent, is dat je al na 1 jaar in aanmerking komt voor iui, ipv de 2 jaar die daaronder geldt. Maar daar hoef je allemaal nog helemaal niet aan te denken. Mijn theorie is dat het bij ons 32plussers misschien wat minder snel/makkelijk gaat, maar dat het uiteindelijk wel goed komt hoor! Hou moed!
Hier aankomende maandag ook 35 jaar en ook al bijna twee jaar bezig en 2 buitenbaarmoederlijke zwangerschappen en een miskraam verder.😕 En maandag wordt ik dus 35! Voel mij nog zo jong, maar jeetje ik had nooit gedacht dat ik op mijn 35ste nog kindloos zou zijn En ja ook ik maak mij zorgen over de toekomst.... het zwanger raken is op zich niet zo een probleem, maar het wil maar niet goed gaan.... en wat als dat zo blijft door gaan? Wat als het ons gewoon niet gegund is ... we moeten vertrouwen houden, positief zijn en weer opnieuw proberen maar pfff die wat als komt zo nu en dan toch de kop op zetten... en tja we worden er niet jonger op.. 😕
He dames. We hebben een leuk "oudere" dames cluppie: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-mamas/524077-mama-zwanger-op-latere-leeftijd-74.html
Ja, hoor ook ik ben 35. Inmiddels met Icsi bezig, maar de reden daarvoor heeft in principe niet met mijn leeftijd te maken. Ik voel de druk ook wel. Had altijd gehoopt om twee kinderen te krijgen, maar aangezien de eerste al zoveel moeite kost... Grappig is wel dat ze mij in het ziekenhuis steeds nog 'jong' noemen. Bij het terugplaatsen van een embryo bijv. geven zij aan om er 1 tegelijk terug te plaatsen omdat ik nog jong zou zijn. T is dus maar relatief.
Hier nog een oudje Word volgend jaar maart 37! Voel me ook veel jonger, maar tja, de klok tikt stiekem wel door. Al heeft de omgeving daar meer moeite mee dan ik zelf Heb een dochter die in december 3 wordt. Bij haar duurde het 2 jaar voordat ik zwanger werd. Nu 6 maanden bezig en vorige cyclus een vroege miskraam gehad. Erg jammer, maar was al verbaasd dat het dit keer zo snel raak was. Merk wel dat ik nu minder gauw blij durf te zijn bij positieve test door de miskraam. Ook omdat je daar meer kans op hebt als je wat ouder bent. Nooit echt bij stil gestaan..... Wel, ondanks mijn leeftijd bewust wat leeftijdsverschil tussen mijn dochter en een eventuele tweede. Kreeg vaak het ( nare, ongevraagde!) advies: maar snel voor een tweede! De klok tikt door! Maar was daar nog niet aan toe en vond dit niet de goede reden. Nu stiekem weer hoop dat het deze maand raak is ( nog dikke week tot testen...zucht...) Want ook al ben ik niet meer zo jong, heb me wel suf geklust! Als een tiener Liefs, Yvonne
Hier een 37 jarige! Ik heb inmiddels een zoontje van bijna 10 maanden. Door omstandigheden ( verbroken relatie) en een niet zo'n erge kinderwens was ik erg ' laat'. Mijn huidige man wilde graag een kindje en ik toch ook wel. We zijn precies een jaar bezig geweest.
Hier nog een 37- jarige. Al 2 jaar bezig voor eerste kindje. Zijn al bij de gynaecoloog geweest en alle onderzoeken zijn goed. Hij heeft ons de laatste keer een kans van 40% gegeven op een natuurlijke zwangerschap. Nog een maandje zelf proberen en dan mogen we weer langskomen.
Hartstikke bedankt voor al jullie reacties! Geeft een prettig gevoel dat ik niet de enige 'ouwe' ben Ik voel me trouwens ook nog 18 haha. Vanochtend weer een negatieve test. (Ik kan gewoon niet wachten tot ik ongesteld word, ik móet dan testen) Ik heb dit jaar nog geen één keer een positieve test in handen gehad... Dit is altijd een lastige periode, dan moet ik goed m'n best doen om niet erg somber en negatief te gaan denken. Maar de rest van de maand gaat het over het algemeen goed. Laten we moed houden inderdaad! En fijn ook om de positieve verhalen te lezen. Ook goed om te horen dat we in het ziekenhuis nog 'jong' worden gevonden. Dat wist ik niet.
Ik ben 38 (en een half ) en wij zijn nu in ronde 45 met het zwanger worden van nr.3. Van de eerste (ik was toen 25) was ik in 4 maanden zwanger. De tweede (ik was toen 29) duurde het bijna 2 jaar. We willen geen medisch ingrijpen of onderzoek oid. Mocht het nog lukken dan is het mooi, en anders ben ik blij met mijn koningskoppel. We gaan nog door met proberen tot mijn 39e verjaardag. Ik hoop dat je niet lang hoeft te wachten op een positieve test!
hallo ik ben deze maand 40 jaar geworden, eind april heb ik de stap genomen om er alleen voor te gaan. tot nu toe ben ik de prins op het witte paard niet tegen gekomen. ik heb vanaf kind al een kinderwens, tot een dik halve jaar terug had ik zo iets dan is het voor mij niet weg gelegd. maar het begon wel heel erg te kriebelen. en heb ik eind april de knoop door gehakte en heb de stap genomen. 21 oktober mijn eerste iui gehad in mijn eigen cyclus, alles ziet er goed. alleen is het de eerste keer is niet gelukt nu op naar ronde 2 als het goed is de volgende keer 24 of 25 november. groetjes
Hier ook nog nooit een positieve test gehad af en toe kom ik hier op het forum maar streepjes kijken om die honger te stillen maar het maakt wel onzeker, zou het ooit wel lukken!? Het is me wat dat zwanger worden.. had van te voren nooit gedacht dat ik dit zo spannend zou vinden en dat ik er zo bezig mee zou zijn! Gelukkig leert dit forum dat ik niet de enige ben
Dag ouwetjes.. Hier nog een van 37 die het nu dik twee jaar probeert voor een tweede kindje. Van de eerste was ik heel snel zwanger, maar dat geluk hebben we helaas niet nog eens. De biologische klok tikt voor mijn gevoel al hard. Binnenkort krijg ik een hsg en aan de hand van die uitslag wordt een vervolg bepaald. Als die uitslag goed is, wil ik het liefst weer zelf aan de slag, maar ja, die klok he.. mijn geduld is wel aardig op aan het raken!
Heel herkenbaar al die gevoelens, de leeftijdsdruk, de angst die je kan overvallen omdat je relatief weinig tijd hebt en wat nou als t niet lukt?? Ik ben 35 en al een jaar bezig met zwanger raken voor ons eerste kindje. Ik heb helemaal geen cyclus, wat extra frustrerend is. In juni bij een zeldzame eisprong zwanger geraakt, maar dit kindje bleek Turner te hebben en ik ben met 14 weken bevallen. Nu weer wachten...het leek zo dichtbij maar is nu zover weg.
Hier een 36 jarige ,in mei een miskraam gekregen maar toch gelukkig weer de kans mogen krijgen om moeder te mogen worden. Hoop dat het bij jouw ook snel mag lukken.heel veel succes . Liefs
Hier nog een oldie: Ik ben 39 en inmiddels 2 jaar bezig om alleen een kindje te krijgen (nouja, natuurlijk met behulp een donor en het ziekenhuis ) 7x KID achter de rug en vandaag voor IUI nummer 11 geweest. Ik zit dus weer 2 weken op het bankje van Hoop en Vrees. De angst om "te laat" te zijn, is heel herkenbaar. Het hele traject (inmiddels kan ik het wel "Project" noemen), valt me steeds zwaarder. Maar goed, geduls hebben en doorzetten is de enige optie op dit moment.