Hier nog 1, ik ben 36 jaar. De zwangerschapswens was er al erg lang (5 jaar) maar dankzij een zwaar auto ongeluk met daaruit voortvloeiend een rugoperatie en lange revalidatie, konden wij een jaar geleden pas 'beginnen'. In maart had ik een positieve test in handen maar 2 dagen later ging het mis. Sindsdien niks meer😖. Volgende week gaan we naar de huisarts om ons door te laten verwijzen. Ik heb ook erg het gevoel haast te hebben, helemaal omdat ik jaren plat heb moeten liggen en 'mijn vruchtbare jaren zag verstrijken'. Soms denk ik dat ik het bijna 'te graag' wil en daardoor te gespannen ben. Fijn in ieder geval om jullie verhalen te lezen. Succes iedereen!
Hier even een goed verhaal, ik was 37 toen ik begon met proberen zwanger te raken. Hier wel gelijk via iui vanwege single mama traject. (12% kans per keer) Ik was na 8 pogingen zwanger, wel mbv van lichte hormoonstimulering. Ik ben nu 39 en ik heb sinds 9 maanden een lieve knul. Op latere leeftijd is 12 maanden best een 'normale' tijd om zwanger te raken. Ik zou na 6 maanden wel advies vragen of verwijzing van gynaecoloog, puur om eventuele vruchtbaarheidsproblemen uit te sluiten. Good luck, ik hoop dat jullie snel een mooie test in handen hebben en bijzondere en goede echo's!
Ik ben 38, en ik heb een grote wens voor een 3e. Maar, mijn verstand twijfelt en mijn gevoel roept ja!!
Fijn al die reacties! We staan er dus echt niet alleen voor Vriend en ik hebben besloten nog één ronde te proberen en als het dan niet is gelukt, dan gaan we naar de huisarts. Dan hebben we het precies een jaar geprobeerd. Kan iemand me vertellen wat er bij de huisarts precies gebeurt? Word je meteen doorverwezen naar een gynaecoloog of doet de huisarts zelf eerst wat testen (bloed afnemen, uitstrijkje, dat soort dingen?) Of is dat voor iedere huisarts anders? Ik ben eerlijk gezegd bang dat hij zoiets gaat zeggen als: 'probeer het nog maar een paar maanden.'
Volgens mij mag je boven de 35 al aan de bel trekken na 6mnd dus ik zou een doorverwijzing vragen. Sommige huisartsen doen eerst zelf wat testjes. (Bij de man bijvoorbeeld). Ik denk dat de huisarts niet gaat zeggen, probeer nog maar even. Zou je 23 zijn dan is dat risico er wel, geheel onterecht trouwens. Good luck
Hier ook al 40 dus ben een van de oudste zie ik haha in dec miskraam gehad terwijl we niet wisten dat ik zwanger was. door de pil heen dus. Dat heeft het bij ons los gemaakt om toch nog een kindje samen te krijgen.. Als dat lukt tussentijds paar miskramen gehad en nu weer zwanger met utrogestan die ik moet gebruiken. Ook zou ik al de ha bellen hoor, je word door verwezen en dat duurt dan ook weer paar weken. Als je zwanger bent kan je altijd afzeggen. Ik zou lekker alvast gaan bellen. Wie weet is dat de reden dat je ineens zwanger ben haha. Succes he
Ik ben 35 , en heb een super grote kinderwens . Probeer al jaren zwanger te raken maar is me tot op heden met mij ex partner niet gelukt . Misschien was het niet voorbestemt denk ik dan maar .... Nu ben ik met mijn huidige partner (vrouw) bezig om zwanger te raken middels het KID . We hebben nu net onze 2e inseminatie achter de rug ... en het is dus afwachten of het gaat lukken .
Hallo dames, hier ook een oudere mama die zich nog super jong voelt! Ik ben 40 jaar en heb een zoontje van 1 jaar en we zitten nu in ronde 2 voor een 2e. Eerste ronde was meteen raak maar ook meteen een vroege miskraam. Met zoontje van 1 ook vrij snel zwanger en nekplooimeting was prima en combinatie test was ook goed. Absoluut geen verhoogde kans. Het kan dus allemaal wel op oudere leeftijd!
Goedemorgen dames! Ik kom hier net kijken maar wel al wat ouder kwa leeftijd (38) maar kwa geest gelukkig nog niet vorig jaar zomer hebben we besloten dat ik ging stoppen met de prikpil omdat deze lang kan na werken ben ik in sept bij de ha geweest daar heb ik een fijn gesprek gehad met hem over zwanger worden omdat mij cyclus niet lekker op gang was gekomen heb ik een hormoon pilletjes gehad. Nu zit ik in de 2e ronde en wacht ik af tot 21 nov of t deze maand raak is Als het dit jaar niet was gelukt moet ik in januari bij de ha terug komen dan gaan we overleggen welke stappen wij wel en niet willen nemen.
Wij zijn net doorverwezen door de HA. Moesten het eerst wel een jaar proberen, ook al ben ik 36. Zij zei dat dat veranderd was. Vonden we ook niet erg hoor. Ze gaan nu eerst een sperma test doen bij mijn man en dan hebben we begin januari een gesprek. Ben benieuwd. Natuurlijk hoop ik dat het niet nodig zal zijn en dat het nu eens raak is!
O.k. ik span de kroon met mijn 42 jaar . Ik probeer zwanger te worden middels kID. Haal het potje op bij mijn donor en insemineer thuis. In ronde 4 was het raak. Helaas bij 6, 5 weken een miskraam. Die middag een echo en er bleek nog een vruchtje te zitten. Bij de echo op 7, 5 week bleek ik een missed abortion te hebben. Verdrietig maar toch ook blij dat het dus in inder geval nog mogelijk is om zwanger te raken. Hoop dat als het een volgende keer lukt ik ook zwanger blijf.
Wat een mooi topic, ook ik, inmiddels 36,5 vind mezelf al oud worden maar door omstandigheden pas sinds kort de partner waarmee ik deze stap kan gaan zetten. Binnenkort gaan we voor ons eerste kindje en hoop dat dit ons gegund is en we spoedig een positieve test in handen mogen hebben. Mooi te lezen dat er in één forum drie ( of was het 4) zijn die er alleen voor gaan. Mooie beslissing, ik heb mezelf die vraag ook wel eens gesteld, van wat als ik op mijn 38ste nog niet een partner heb , ga ik er dan alleen voor maar heb daar voor mezelf toch nooit een antwoord op kunnen geven, voelde als een te grote drempel denk ik. Respect voor hun die het wel doen.
Ik ben nu 35 jaar en heb ook besloten er alleen voor te gaan. Mijn biologische klok tikt naar mijn gevoel best hard door, dus ik weet dat ik er spijt van ga krijgen als ik het niet zou proberen. Een vriendin heeft hetzelfde gedaan en heeft op 37 jarige leeftijd een mooie meid gekregen. Dankzij haar weet ik goed waar ik aan begin (mocht het lukken tenminste). Ik ben nu inmiddels al 15 maanden bezig met IUI. Ik heb in het begin een vroege miskraam gehad en in mei van dit jaar een miskraam met 6 weken. Ik weet dus dat het wel kan, ik moet gewoon volhouden en geduld hebben. Maar ook ik heb het gevoel haast te hebben, dus ik hoop dat het nu toch wel snel een keertje raak mag zijn.
Ik ben 37 jaar en we gaan voor de eerste! Zit pas in ronde 2, maar hoop natuurlijk dat het raak is. Dat wachten is zo niets voor mij, stuk ongeduld dat ik ben. Maar duurt nog wel even voordat ik kan testen. Heb dinsdag mijn eisprong gehad.
Toch nog best wat oudere mama's (to be)! Leuk Wij zitten nu dus in ronde 2 en is afwachten of het raak is. Voel uiteraard van alles en zit vol ongeduld op het wachtbankje... Wij hebben wel besloten dat we geen medische molen meer in gaan mochten er meerdere miskramen volgen. Dan zijn wij erg blij met ons mooie mannetje en houden we het daarbij. Uiteraard zijn wij nu ook al erg blij met ons heerlijke ventje!
Goed van je dat je je gevoel volgt in het willen krijgen van kinderen! Erg spannend voor jou en ik snap dat haast gevoel, ben zelf inmiddels 40...
Dat wachten is ook niks voor mij! Heb ook maandag/dinsdag de eisprong gehad. Zit nu dus in de wachtweken. Vind het lastig om me te ontspannen, probeer gewoon lekker te sporten, werken en afleiding te zoeken maar ben er toch mee bezig...en toch ook maar te denken; 'als het niet zo mag zijn..dan komt er wel wat anders op mijn pad...' Daarnaast zit ik op het werk in een echte 'vrouwen omgeving', veel jonge vrouwen. Van mijn naaste collega's zijn er 3 zwanger! Daarnaast zijn mijn zusje en mijn schoonzusje net bevallen. Dat maakt het niet altijd makkelijk. Maar goed...ik zou echt zoooo blij zijn als het nu toch eens raak is. Hoe doen jullie dat dan? Die wachtweken en zorgen dat je beetje relaxed bent/blijft? X
Vooral veel kletsen met alle meiden op een forum! Veel van die dingen herkennen anderen dus dat geeft wel weer rust. Je kan je ook op een nod forum op een nod lijst laten zetten, daar zitten dan meiden die ongeveer net zolang als jij moeten wachten. Zijn meestal wel druk bezocht en daar kan je je ei goed kwijt.
Ik was 33 toen ik met de pil stopte en we voor de 1e gingen, het heeft 1,5 jaar geduurd voor ik zwanger raakte. Ik heb een hele korte cyclus tussen de 21 en 24 dagen dus die 1,5 jaar heeeel veel teleurstellingen gehad. Ik dacht toen ook dat het nooit ging lukken en voor altijd kinderloos zou blijven. Toen ik de knallende positieve test in mijn handen had kon ik het dan ook echt niet geloven. Maar mijn mooie meid is er toch echt Vorig jaar hadden we besloten om voor een 2e te gaan, 1e ronde was ik al zwanger dat hadden we beide echt niet verwacht en hebben ook een paar weken nodig gehad om eraan te wennen. Helaas is die zwangerschap niet goed gegaan. Een paar dagen voor mijn 37e verjaardag ben ik geccurreteerd. De gyn zei gewoon was pech, verkeerde celdeling komt heel vaak voor. (Ze hebben het vruchtje onderzocht) Nu ruim een jaar later nog niet echt bezig voor nog een wonder al hebben we deze maand 2x onveilig gedaan. Ik ben steeds zo vreselijk misselijk als ik zwanger ben dus was even genezen. We willen eerst ons huis verkopen en dan zien we wel verder. Maar stiekem hoop ik gewoon dat het nu al raak is lijkt mij heerlijk weer zo'n klein babietje. Na mijn curretage heb ik paar weken later controle gehad en een echo. Daar stonden 2 eieren op springen, de gyn adviseerde mij toen om geen onbeschermde sex te hebben want ze achte de kans groot dat ze beide bevrucht konden worden. Ze vertelde mij dat ik nog jaren had om aan een 2e te beginnen. Er zijn zelfs vrouwen die met 45 nog aan een kindje beginnen. Ze noemen het niet voor niks een wonder, je hebt eigenlijk maar 2 dagen kans om raak te schieten en dan moet het zich nog goed delen en een mooi plekje vinden om in te nestelen. Ik hoop dat het gauw raak mag zijn bij jullie!! Die onzekerheid is erg vervelend O en ik ben bij beide zwangerschappen zwanger geraakt in de periode dat het volgens de berekening ed helemaal niet kan, helemaal op de verkeerde momenten gevreeen en ook maar 1 of 2 keer in die cyclus.