Alex: je kunt hier dus ook terecht voor gratis reisadvies lees ik. Ik snap wel dat het moeilijk is om een keuze te maken waar je wel en niet naartoe wilt en wat een haalbare combinatie is, maar zo kom je al een stuk verder denk ik. Wat goed joh dat je al zoveel bent afgevallen; over discipline gesproken. Sanne: die eerste hapjes zijn altijd zo ontzettend leuk he. Mees is dus een echt klein hongerlapje als hij nu al niet meer genoeg heeft aan zn melk alleen.
Oh Femke, wat een ontzettend mooi gedicht meis, zit hier gewoon te janken op de bank! En je hebt helemaal gelijk met je uitspraak! @Twijfel: wat een knuppel, bah! En wel vreemd idd dat ze haar maar laten zitten. Ze zouden nu toch al makkelijk de bevalling kunnen inleiden of kreeg je een KS? Sorry, even kwijt... @Sanne: lijkt me een schitterend gezicht, dat eerste hapje en dan het hoofd van de kleine erbij, of als ze iets eten wat zuur is ofzo. Zo grappig! @Alex: gaat lekker zie ik! SUPER meis, wees maar trots op jezelf! @Sprokkel: klinkt goed al die plaatsen in Amerika. Lijkt me erg mooi, maar dan moet ik er wel varend heen, want ik vlieg niet... Hier nog steeds niet goed ongi, maar wel pijnvrij! Maar moet op dag 3 echo laten maken en bloed prikken, dus heb nu een afspraak voor maandag gemaakt, dus moet ik morgen of zaterdag echt ongesteld worden, anders ben ik te vroeg. Hubby kan ws niet mee en daar ben ik niet zo happy mee, omdat ik bang ben voor slecht nieuws, maar kan daar wel een beetje kinderachtig in zijn, dus ga gewoon toch maar alleen met de moed in de schoenen...
Mamava2snoetjes, hoe is het met jou? Alles thuis alweer in iets rustiger vaarwater? Hoe gaat het met de kids?
hey kippies, hier weer een egoberichtje van mij..... ik heb jullie allemaal wel gevolgd hoor maar zit zoals jullie weten zelf in een moeilijk parket.... wil niet zeggen dat ik niet met jullie meeleef, wat dat doe ik echt wel, maar heb nu te veel aan mijn hoofd om te reageren. Vorige week t dieptepunt bereikt..... AD werkt dus nog niet goed.... was verschrikkelijk down en depressief... en H. kon alleen maar knutopmerkingen maken... ben toen in verwarde toestand de deur uitgegaan met de intensie mezelf voor de trein te gooien.... bij t spoor aangekomen kwam ik weer tot inkeer want zag iedere keer die 2 snoetjes voor me..... Ik kon t gewoon niet.... ben toen maar weer naar huis afgedropen... eenmaal thuis werd ik ontvangen met een scheldpartij en reageerde H. erg agressief omdat hij zo bezorgd was (???????) Hij smeet en gooide alles kort en klein ben toen met kids en al de deur uitgevlucht naar mijn ouders..... Volgende dag zocht hij contact hij wilde praten, hij was zo geschrokken van mijn actie en zijn eigen reactie daarop. Hij wil mij en de kids niet kwijt. Hij wil er alles, echt alles aan doen om t weer goed te krijgen zoals t eerst was. Hij laat zich volgende week psych testen op o.a. ADHD (volgens zijn bedrijfsarts zou dit een hoop verklaren) en morgen gaan we in relatietherapie (ik had nooit gedacht daar ooit te zitten). Dus hij lijkt t licht te hebben gezien..... Alleen jammer dat hij pas na mijn "cry for helpp" tot inkeer komt..... maar goed er zit een stijgende lijn in.... ben sinds 3 dgn weer begonnen met werken (aanwezig zijn) op therapeutische basis 3x3uurtjes en dat valt me best zwaar... kan me gewoon niet concentreren en ben iedere keer bang dat als een patient of wie dan ook aan me vraagt hoe t met me is, dat er dan een wolkbreuk openbarst.. in die 9 uurtjes tijd heb ik zeker al 8uur huilend doorgebracht..... Zo frusterend... Ik herken mezelf gewoon niet meer... Ik ben niet iemand die snel huilt, en nu kan ik alleen maar huilen... wanneer zijn die tranen nu eens op????
Jeetje mamavan2snoetjes, wat heftig meis. gelukkig ben je op tijd tot inkeer gekomen niet alleen voor je 2 snoetjes maar ook voor jezelf! Ik weet niet hoe geborgen en stabiel je je voelt bij je ouders, maar is het niet een idee om tijdelijk met de kinderen bij hun te gaan wonen. Dan heb je een stabiele omgeving en kan je van daar uit werken aan je eigen herstel en aan jullie relatie zonder dat je alle problemen van hem op je schouders neemt? Ten minste dat lees ik zo uit je verhalen, misschien lees ik het verkeerd hoor en dan alvast sorry. Dikke knuf
Hey meis, goed om weer van je te horen en nog heel veel beter dat je, ondanks de vreselijke situatie, besloten hebt om voor je kids te gaan en geen andere beslissingen te nemen. Ik ben het met Saskia eens dat het wellicht verstandig is eerst maar eens even tot rust te komen en elkaar ook de afstand gunnen die jullie wellicht nodig hebben. Kan me zeker voorstellen dat je werk zwaar is, maar aan de andere kant is dat wel je lifeline naar het "normale" leven en kan op die manier mss ook wat afleiding/ontspanning met zich meebrengen. Is het niet mogelijk voor je om wat werk achter de schermen te doen, bijvoorbeeld administratie, mensen bellen etc? Gewoon dus wel aanwezig/bezig zijn, maar zonder druk? Hopelijk werkt de relatietherapie en gaat jullie relatie vanaf hier weer de goede kant op. Heel veel sterkte en een dikke knuffel voor jou!
http://www.youtube.com/watch?v=8UVNT4wvIGY kennen jullie dit nr....? hier word ik gewoon zoooooo depressief van en H. weet dit en draaide hem tot vorige week expres 2 uur achter elkaar......
Ik heb gelukkig een hele begripvolle leidinggevende en ze hebben me ook aangepast werk aangeboden achter de schermen (sterilisatieruimte) maar toch kom je natuurlijk collega's tegen en loop je een keer een patient tegen t lijf..... (ik moet me ook niet aanstellen en gewoon even doorbijten... anders blijf ik t uit de weg gaan en krijg je weer dat vluchtgedrag.....) maar rustig aan mijn "draai" weer zien te vinden.... Nu weet ik dat ze me op mijn werk enorm waarderen als collega en als persoon dus dat is de positieve vibe die ik daar wel krijg....
Nee, ik ken het niet, maar dat is wel heel lullig dat hij dat deed. Is het van hem ook niet gewoon een manier om om hulp te schreeuwen? Wat zegt hij als je er iets van zegt dan?
je hebt 2 mooie snoetjes! Liedje ken ik niet, maar als hij weet dat je er depressief van wordt vind ik het een beetje vreemd dat hij dit expres gaat draaien.
Dat is heel positief en fijn ook dat je zo gewaardeerd wordt! Je zou naar je collega's een mailtje kunnen sturen (ev via je leidinggevende) dat je liever niet hebt dat ze ernaar vragen en dat je eventueel zelf wel aangeeft of je erover wilt praten? Dat werkt bij mij altijd goed als tranenstopper, zeg maar... En tsja, patiënten zijn lastig, maar daar leer je mettertijd mss een masker op te zetten?
Muziek heeft veel betekenis voor hem, is alles voor hem. hij drukt zich vaak uit met muziek. Ookal zeg ik dat ik dit nr niet meer kan en wil horen en of hij dan aub daarmee wilt stoppen krijg ik geen reactie... Ja dat ik me niet zo moet aanstellen t is toch een mooi nr...... Ja maar let op de tekst..... dat knaagt....
Tja... waarschijnlijk wel.... maar blijft lastig als de tranen achter je ogen branden..... eens zullen die tranen verdwijnen toch.... Als die verdomde AD nou eens zijn werk ging doen....