@Nette Welkom terug! Gefeliciteerd met je kleine grote meid. Hongarije is zo leuk, ik ben er iets van 6x geweest in mijn leven, maar dan bij het meer van Velence. @Sanne Goed te horen dat het beter gaat. Altijd een goed teken als je lekker actief bent geweest. Moet ik trouwens maar mijn nickname aanpassen? Moet nu weer even verder met raiden. Geen zin...
Dat doe ik ook wel, maar hubby heeft het daar moeilijk mee. Wordt dan snel onzeker, net als ik wanneer hij een slechte dag heeft. Hij weet dan ook niet zo goed wat te doen, dus het duurt soms ook even voordat hij me een knuffel komt geven. Hij weet zich gewoon geen houding te geven. Merk wel dat het hele MMM en miskramen verhaal een ontzettende druk op je relatie zet....helaas....waar is het leuke "samen een kindje krijgen??
Ja dat kan ik me voor stellen. Die druk en niet echt leuk samen een kindje krijgen. Maar goed dit is een deel van het verhaal. Misschien komt er ook een anderdeel, een leuker deel, veel leuker! Laten we daar maar van uit gaan. Al duurt het wel lang he. STerkte. Ik ben een paar daagjes naar Stockholm dus niet hier. Even er tussen uit. Tot later dan.
Ach, het is ook niet allemaal kommer en kwel hoor! Maar het feit dat hubby ook weer verplicht moet solliciteren omdat zijn project in november afloopt, brengt ook extra druk met zich mee. Langdurig onder druk staan is niet ons beste ding zeg maar. Hubby wordt er erg moe van en mijn B12 flitst van hoog naar laag, wat mijn humeur tot een ijskoning maakt helaas. Maarrrrr we gaan het allemaal redden! Heel veel plezier! Of is het werk?
Karine: wat heerlijk dat het allemaal zo goed gaat bij je, hopelijk blijft het zo. Nanette: welkom terug! Ik vroeg me al af waarom het zo lang duurde voor je weer iets liet horen. Dacht dat je nu echt weggewaaid was ofzo. Klinkt allemaal heel erg goed die vakantie. Gefeliciteerd met je kleine, grote meid. Die mag dus bijna naar school; hoe vind je dat? Meijke: veel plezier op de bruiloft (als je dit van te voern nog leest?) Sanne: zo, jij hebt lef om ondanks alles nu een groot project aan te pakken. Goed om te lezen dat het gelukkig wel weer wat beter met je gaat. Mykelti: gooi het er af en toe maar eens goed uit hoor. Van opkroppen is nog nooit iemand beter geworden. Natuurlijk gaan jullie het redden; daar ga ik helemaal vanuit. Jullie zullen er samen sterker uitkomen. Er is hier wel weer wat gerommel gaande, maar heb niet het idee dat het serieuzer wordt. Komt natuurlijk omdat onze Twijfelbeeb, twijfelt wat de deur van de glijbaan is . Eens kijken of we haar de weg kunnen wijzen
Ik snap je natuurlijk wel, al is het voor ons anders. Ons huwelijk heeft er nooit een moment onder geleden, maar het verdriet omdat het niet lukt is er ook niet minder om. Het "leuk samen een kindje krijgen" staat inmiddels zoooo ver van ons af. Je krijgt het er steeds moeilijker mee naarmate het langer duurt, maar ik merk dat er inmiddels voor mij wel een soort van berusting is soms. In jaar 1 was ik nog hoopvol en was elke maand "normaal" teleurgesteld. In jaar 2 sloeg de wanhoop toe maar had wel vertrouwen dat het in de MMM wel ging lukken. In jaar 3 werd ook die hoop de grond in geslagen en moest het van steeds dieper komen. Nu ik de 3 jaar gepasseerd ben leer ik om het soms ook los te laten en aan andere dingen te denken. Tot mezelf te komen. Natuurlijk wil ik nog steeds heeeeel graag moeder worden, maar de mogelijkheid dat dat misschien nooit gaat gebeuren dwingt me toch om maar vast aan dat idee te wennen en te kijken naar de dingen die me wel gelukkig maken. Wij gaan door met proberen, dat is zeker, maar ik wil me ondertussen ook een beetje fijn voelen en dus wil ik er in mijn hoofd niet teveel mee bezig zijn. Ik kan er toch niets aan veranderen. Maar sommige confrontaties raken me dan toch weer heel diep en brengen het verdriet weer naar boven. Dan is het weer even heel erg moeilijk, maar inmiddels ben ik al blij dat ik me niet meer 24 uur per dag zo voel. (Yay voor antidepressiva! ) Hm, ik wilde eigenlijk een reactie geven waar je wat aan hebt en nu zit ik over mezelf te raaskallen, sorry. Dikke knuffel dan maar!
Dank je wel lieverd en het is juist fijn om te weten dat die wanhoop voor een ander niet anders is. Wel goed dat bij jullie geen moeilijke situaties ontstaan in je relatie. Daarin zijn jullie denk ik de uitzondering op de regel? Wij proberen ons ook wel te richten op andere zaken, maar omdat we nog zo aan het begin staan, vind ik dat moeilijk. De verwachting is nog groter dan de berusting, alhoewel ik sommige momenten ook die berusting voel, al was het maar om niet gek te worden... Denk ook dat het per persoon verschillend is hoe je erop reageert. Een collega is al bijna 10 jaar bezig en nooit zwanger geweest en ook nooit de mmm ingegaan. Dat wilden ze niet. Een ander kreeg heel snel te horen dat het nooit ging gebeuren en dan is het ook anders. Ik persoonlijk heb moeite met die continue teleurstellingen in combinatie met mijn fulltime baan. Dat vreet zoveel energie dat ik soms het overzicht kwijtraak in het huishouden en daar weer sip van word...daarom wil ik 32 uur gaan werken, maar door de gebeurtenissen is het er nog niet van gekomen. Hopelijk gaat mijn baas daarmee akkoord en kan ik wat meer tijd aan mezelf besteden. En meis, ik ben zo blij dat je je weer beter voelt! Met of zonder AD, wat kan het boeien!!!
goedemorgennnnnnnnnn.... @twijfel...ik hoop dat het allemaal een beetje gaat doorzetten bij je..Want dat halve werk word je ook goed moe van! Over wegwaaien.. twijgfel smste mij toen ik in Kroatië zat en ik kon haar toen vertellen dat de bura was gekomen (wind uit de bergen) onze complete voortent was met haak en al van de caravan gerukt.. Maar wij hadden geluk.. mensen in tenten moesten soms hun tent en spullen uyit de zee vissen.. Mensen hebben de nacht in deauto of het washok doorgebracht omdat de tent er niet meer was... Was best een beetje scary om eerlijk te zijn. @mykelti en lexie.. Ik herken wel wat van beide.. De druk die het op je relatie legt.. Woede, verdriet en teleurstelling.. Maar ik begin (ook na ruim 3 jaar.. zucht) eindelijk ook de afgelopen maanden/jaar berusting te voelen.. Nou is het voor mij denk ik nog weer anders omdat wij het meiske hebben mogen krijgen. (achteraf een enorm groot wonder dat ze er überhaupt is) Anyway.. lexie wat fijn om te horen dat je je beter voelt de laatste tijd.. na dat diepen dal mag er voor jou wel een enorme top zijn denk ik zo.. Femmel.. was dat toevallig camp medulin? (op de punt van het schiereiland?) wij zaten vooraan in de camping en naast ons zat een groepje studenten die dacht dat je vooral in de nacht heeeeel heel heel hard moest zingen.. zucht zouden wij zelf ook zo geweest zijn? (ik volgens mij niet.. maar misschien lijd ik aan selectief geheugenverlies) @elba.. have fun in stockholm meis! @sanne.. goed om te horen dat het de afgelopen week wat beter ging..Ik hoop dat jij jezelf snel weer echt terugvinden kkunt en weer genieten kan van alles.. kussssss
Fijn dat je er toch iets aan hebt om mijn ervaringen te horen. Ik denk inderdaad dat ik en m'n lief de uitzondering op de regel zijn en daar prijs ik me gelukkig mee. Ik zie wel eens dat vrouwen hun man een schuldgevoel aanpraten als hun zaad niet goed is. (Dat stel in Babyboom bijvoorbeeld, met die jonge blonde meid en die veel oudere man. "Bij een andere man was ik allang zwanger geweest, had ik misschien al 2 kinderen gehad.") Die vriendin van mij die er 6 jaar over heeft gedaan is ook nooit de MMM in geweest. Ik vond ook dat ze er heel relaxed mee omging, maar achteraf hoorde ik toch wel van haar hoe ook zij heel erg jaloers en verdrietig kon zijn. Als je al zeker weet dat het nooit gaat lukken, dan kun je al meteen beginnen met het verwerkingsproces. Zolang er nog hoop is kun je dat niet. Het leven staat zo ongeveer in de pauzestand. (Gold dat ook maar voor je leeftijd. *zucht*) Die leeftijd maakt het ook wel héél erg moeilijk hoor. Als je bijv. op je 25e begint heb je nog helemaal geen haast en voel je die druk niet van het ouder/minder vruchtbaar worden. (Helaas was mijn grote liefde toen nog niet in mijn leven, anders was ik ook al veel eerder begonnen.) Meid, ik heb ook diep respect voor je dat je nog gewoon kan werken. Tegelijkertijd zal het waarschijnlijk ook je redding zijn om niet net als ik in een diep gat te vallen en depressief te worden. Maar minder werken zou denk ik wel heel fijn voor je zijn. Je werkgever mag overigens zo'n verzoek om minder te werken niet weigeren, tenzij zwaarwegende bedrijfsbelangen dit onmogelijk maken. Voorwaarden voor de werknemer zijn dat 1) Het verzoek schriftelijk wordt ingediend 2) De werknemer reeds 2 jaar of langer in dienst is De werkgever is verplicht om uiterlijk een maand voor de ingangsdatum waarop je minder wilt werken schriftelijk te reageren. Doet hij dit niet, dan is je verzoek automatisch gehonoreerd.
Gets dat is zeker scary! Ik heb zelf een keer zwaar onweer meegemaakt toen ik in Frankrijk aan het kamperen was en ik vond het écht niet fijn! En dan was dat nog een stuk minder erg dan wat jij heb meegemaakt. Gelukkig heb je geen spullen uit zee hoeven vissen. Ja het is zeker een wonder dat die heerlijke kleine meid van je er is. Je moet dit denk ik ook meegemaakt hebben om dat te beseffen. Voor wat betreft de druk op jullie huwelijk ligt dat ook weer anders voor jullie omdat je man natuurlijk ook nog eens depressief is. Dat maakt het er niet makkelijker op. Dankje lieverd. Vind ik zelf eigenlijk ook wel, maar een enorme top zit er niet zo in geloof ik. Ik ben nu al blij als ik de energie heb om bijv. het huis schoon te maken. (Dat ik daar nog eens blij om zou zijn.) Maar ik heb goede hoop dat ik wel weer beter kan worden. Ik denk nu ook regelmatig aan weer voorzichtig beginnen met werken, maar mijn psych zei dat ik nu nog helemáál niet aan werken moet denken en me moet realiseren dat de depressie niet weg is, maar om het hoekje loert. Ze vond wel dat ik straalde de laatste keer.
Mykelti fijn dat je de steen verlaten hebt. Zo had ik weer eens wat te lezen tijdens het voeden van het melkmonstertje Nanette: ja volgens mij was dat camping medulin. Vrij groot en inderdaad bij het schiereiland. We waren daar toen met gogtours en ja ook wij hebben heel hard gezongen midden in de nacht of eigenlijk rond een uur of vier als we terug kwamen van het stappen. Maar ja ik was toen ook 18. Fijn om te horen dat je het fijn gehad hebt. Lexie you go girl. Ben super trots op je Hier: lekker rustig aan gedaan. Boodschappen, wasjes, Lars in bad en daarna in bed. Die ligt nog lekker op 1 oor. Mijn ouders komen zo en dan gaan we vanavond lekker eten met zijn vieren. Morgen vrienden van mijn man met aanhang. Weer druk dus. Maar ook wel leuk. en omdertussen probeer ik ieder zonnestraaltje mee te pikken. Lekker weer eindelijk!!!!!!
Nette is terug!!!! jeuhhh!! Nog geen Twijfel-baby zag ik...Kom nou maar kuikentje, we willen je zien! Succes Twijfel! En ik doe even snel een KNUFFEL aan iedereen, want buurman is aan het boren, dus Robin vindt het slapen wel weer welletjes Hoop dat alles redelijk tot goed gaat met iedereen! Hier alles heel goed! Ritme gevonden geloof ik
ik heb gehoord dat bergklimmen niet zo snel gaat... Maar als je eindelijk aan de top bent schijnt het uitzicht geweldig te zijn
nette is terug, maar volgens mij zijn de kippetjes ondertussen overleden Waar zijn jullie... Daar gaat ie "aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalllllll by myselffffffffffffffffffffffffff"
Goedemorgen!!! Wakker kuikentje dus ook wakker kippetje en haantje. Toch nog even alledrie op stok zo
Goedemorgen!! Hier ook een vroeg kuikentje, dus samen eruit, kan papa nog even lekker liggen Fijne zondag allemaal!