mijn man heeft wel een grote famillie. ik niet, en worden er steeds minder heb nog 1 oma, 2 ooms, 1 tante, 2 neefjes, 2 nichtjes, vader met vriendin, 2 zussen waarvan eentje 2 kids heeft, en meer is er niet.
mijn kant: vader overleden moeder zie ik regelmatig alleen moet wel van mijn kant komen. heb 2 zussen en 2 broers. 1 broer alleen tijdens verjaardagen maar we spreken niet echt met elkaar. 2 zussen contact goed maar wisselend vaak alleen als ze wat van me nodig hebben. broertje zie ik soms en is wel gezellig. opa's en oma's allemaal overleden. oom en tante zien we bij verjaardagen andere oom en tante zien we alleen op verjaardagen van bovenstaande oom en tante en word amper gesproken met elkaar neven en nichten geen contact. familie van mijn moederskant geen contact wel veel ooms en tantes en neefjes en nichtjes van die kant maar enige die ik op facebook heb is 1 nicht. rick zijn familie is niet groot en contact word steeds beter. alle kinderen in het gezin beginnen langzaam aan allemaal hun verjaardag weer te vieren en we zien ze bij rick zijn ouders. ooms en tantes van rick zien we niet. en contact met 1 nicht met man en kinderen is herstellende. voor de rest niet. dus denk wel genoeg voor liam en ik vind het zo ook wel prima maar het is niet zo dat we 1 big happy familie zijn. en gaat eens is iets goed worden ze ziek en overlijden. door het overlijden van sommige mensen in de familie is de familie ook wat uit elkaar gevallen.
ja hier ook... ik, mn oudere zus, ons zusje en broertje zien elkaar wel regelmatig... mn zus en ik wonen 2 straten van elkaar vandaan dus dat is erg leuk! onze ouders, opa oma en tantes en ooms zien we nooit... ook geen behoefte meer aan... allemaal losers... mijn mans familie zien we wel maar ook niet echt heel vaak... zeker niet met kerst! dat vieren we alleen met mensen die we echt liefhebben en waar we van 2 kanten interesse in elkaar en onze kids tonen!
nee sinds ik samen woon met mijn man..kijken mijn ouders niet om naar onze kinderen en niet naar mij..als je al te beroerd bent om naar mij te komen in het ziekenhuis na een hele zware bevalling dat ik er bijna aan onder door ging..heb ik afstand genomen
Oh ja mijn moeder heeft ook weleens van die rare acties. Maandag zou ik ingeleid worden, geen telefoontje of iets vooraf om me succes te wensen wat ik erg jammer vond van moeder en zus. Kreeg uiteindelijk die dag een keizersnede en heb zelf gebeld dat ons zoontje geboren was. Kreeg ik als reactie: Ja ik kom pas volgende week hoor want ik krijg nog visite en heb nog 2 verjaardagen deze week en dan word het wat te druk.
Wij hebben beide vrij grote familie maar die denken allemaal aan hun zelf, ze kijken niet na ons om. Ik heb er mee leren leven, vind het alleen niet leuk voor de kinderen als ze jarig zijn. Want dan komen alleen me schoonouders, eigen ouders en zusje en s-zusje met man. That's it, dat vind ik wel erg jammer. Vroeger toen ik jarig was hadden we altijd het hele huis vol vond ik helemaal geweldig. EN dat gun ik mijn kinderen ook, maar helaas zal dat hier nooit gebeuren ......
Familie...pffff. Toevallig ben ik er nu erg mee bezig in mijn hoofd. Ik was altijd al een buitenbeentje maar dit heb ik helemaal gemerkt na het overlijden van onze tweede dochter. Op mijn moeder, een oom en tante en mijn oma na heeft verder niemand echt gereageerd. Ze kunnen mij lekker de boom in. Niemand die ons vroeg hoe het met ons ging toen we 1,5 maand later ze allemaal zagen. Ik heb gister een mail geschreven waarin ik laat weten hoe het mij tegengevallen is. Of ik hem ga versturen dat is de tweede vraag......ik denk het wel.
Jeetje Aloe wat een naar verhaal, ik zou het begrijpen als je de mail verstuurd. Want het is toch iets wat jou op een negatieve manier bezig houdt en misschien helpt dat wel om je hart te luchten. En wie weet zeggen sommigen dat ze het gewoon moeilijk vonden om erover te beginnen? Ik probeer het niet goed te praten hoor, dat zou ik ook niet kunnen, want ik ken ze niet. Wat mijn familie betrefd, hahahhaahaha. Die is heel erg klein na heel wat ruzie's. Mijn schoonfamilie hebben zelf geen behoefte aan contact dus tja aan die kant houdt het dan heel snel op. En aan mijn kant van de familie heb ik alleen mijn moeder + partner, 2 oma's en 1 tante. Waarvan 1 oma in het buitenland woont dus die zie ik helaas nooit en mijn andere oma en tante zitten in de 80 dus helaas kunnen we ook niet altijd met hun afspreken.
hier ook aan beiden kanten nog beste een flinke familie. Dont't get me wrong ik ben gek op allemaal; er is altijd wel wat te zeuren en te zeiken in een van de fams... Ik begrijp dat als het er niet is dat je het heel erg mist, wij hier zouden wel eens een keer kerst willen vieren zonder gezeur van verplichtingen. Of als je een keer niet naar een verjaardag kan (als we willen hebben we er bijna iedere week 1, al niet meer) dat daar ook geen gezeur over is. Mijn neef"je" van 20 is 1 dag voor mij jarig, heel onhandig als je zelf een huishouden heb met je huis klaarmaken voor een verjaardag, dus heb ieder jaar gezeur dat ik in januari wel naar zijn broer ga en als hij jarig is er eigenlijk nooit ben. Wij hebben ook een grote vriendenkring en merk dat het daar allemaal meer in evenwicht is. Het moet allemaal niet, het mag. geen bijzondere verplichtingen ofzo, en soms komt het net zo uit dat als we beiden op dezelfde kerstdag geen afspraken hebben we het met hun samen vieren, gewoon voor de gezelligheid.
Zelf van huis uit, geen grote familie. M'n ouders, waarvan ik mijn vader niet meer zie of spreek. M'n moeder. En m'n broertje. Nog 1 grootouder over, die ik niet meer wil zien of spreken, en verspreid wat tantes. Vriendlief heeft wel een enorme familie, maar ook geen intensief contact mee. Op zich, aan de ene kant vind ik het wel best zo, maar aan de andere kant, zo met de feestdagen in het vooruitzicht, ken ik het gevoel wel, dat het erg jammer is.
Ik heb een hele grote familie waar ik bijna niemand van ziet. Mijn vader heeft 8 broers/zussen waarvan ik maar 1 nicht ziet. (dochter van zijn broer) Mijn moeder heeft 2 broers en een zus en ik zie 1 oom ervan. en dan mijn zusje nog. Mijn vriend heeft 2 zussen en zijn vader dan. Met 1 zus onlangs het contact verbroken. Hij heeft ook nog een oma maar die zien we al helemaal niet helaas. Toen mijn vader overleed zagen we echt niemand meer. Alsof je nooit deel uit gemaakt heb van de familie. Ik zit er niet echt mee moet ik zeggen. Ik heb de mensen om me heen die van mij houden en waar ik van hou
mijn man heeft alleen mij en zijn dochter. ik heb mijn ouders, mijn man, dochter, en als het uitkomt nog een paar neejes en mijn broer met heks. hier veel ruzies in de familie. heb wel sinds kort contact met een tante en nichtje via fb,
Van mijn vaders kant behoorlijk wat familie, maar we hebben maar met 2 van zijn zussen contact. Waarvan 1 ook nog zelden. Beide koppels hebben geen kinderen. Mijn moeder heeft 1 broer, hebben we ook geen contact mee. Allemaal door ruzies. Ik heb een halfbroer en halfzus die ik niet meer zie. Broer is door drugsgebruik steeds meer van me af komen te staan en ik wil hem nu ook niet meer zien. Is teveel gebeurd. Zus is heel erg raar tegen mijn ouders en mij gaan doen, onder druk van haar vriend. Heb haar al 5 jaar niet gezien, op een toevalstreffer in de winkel na. Ze is onlangs zelf moeder geworden, enorm verdrietig voor mijn moeder die haar kleinkind dus nu ook niet ziet. Maar in mijn ogen is er ook teveel gebeurd, ik wil haar niet meer zien. Mijn man heeft zijn ouders, broer (met vrouw en kinderen) en zijn zusje hier. De rest woont in Turkije. Met zijn familie hebben we warm contact. En mijn ouders zijn geweldig. We hebben dus weinig mensen om ons heen maar liever een paar waar je wat mee kan dan zo'n stel idioten.
Hier ook een kleine familie;alleen neef en broer.Met de feestdagen hebben we het altijd supergezellig. Heb nu ook een lieve Italiaans/Amerikaanse man leren kennen,ook hij heeft alleen zn zus nog en haar gezin.
Hier ook nauwelijks familie. Mijn ouders zijn al jaren gescheiden en mijn vader zie ik een paar keer per jaar, spreken iets vaker. Voor de rest heb ik met de rest van zijn familie geen contact, is er ook nooit geweest heb zijn broer en gezin misschien 5 keer gezien in mijn hele leven. Aan mijn moeders kan heb ik dan mijn moeder en mijn broertje, mijn broertje heeft geen contact meer mijn mijn vader. Mijn opa en oma zijn helaas al een aantal jaren overleden, met hen had ik wel veel contact (ik was het eerste kleinkind, enigste kleindochter en petekind van mijn oma dus tel op je winst ) Met de broer van mijn moeder en de rest van zijn gezin heb ik ook al geen jaren contact mee en ook geen behoefte aan. Wel regelmatig contact met de schoonfamilie die is wat groter.
Hier dito. Aan mijn kant van de familie is er maar weinig animo voor contact, en een zus die zwaar verslaaft is. DIe heb ik denk ik al 13 jaar niet gezien. Wel ouders, maar dat contact loopt vaak stroef. Nu gaat het op zich weer wel, maar dat kan ineens weer veranderen. Aan mans kant wel kinderen en aanhang, maar ook dat loopt stroef. Met feestdagen altijd een gehannes van met wie spreek je wanneer af, want die en die kunnen niet met elkaar. Word je moedeloos van, en dan is de zin bij mij snel weg.