Hallo meiden, Zijn er hier meer dames die de diagnose borderline gekregen hebben? Zo ja, krijg je ook zoveel onbegrip vanuit je omgeving? Ik loop hier vreselijk tegenaan. Als ik mijn mening zeg dan wordt er gelijk gezegd oh jee je hebt je dag weer niet. Hang je tegen een depressie of zo aan?? Ik vind dit zo vervelend. Oke ik heb borderline wat ook ongemakken meebrengt maar mag toch wel mijn eigen mening hebben? Ik merk steeds meer dat mensen daardoor afstand van me nemen. Het doet pijn om steeds weer te moeten verantwoorden dat het niet mijn borderline is die spreekt maar IK die spreek. Hoe gaan jullie daarmee om en hebben jullie eventueel nog tips of adviezen voor mij? Groetjes Rika
Ik heb geen borderline , gelukkig maar. Maar ken wel een aantal mensen die de diagnose wel hebben. ( werk gerelateerd) Ik vind het lastig om met deze mensen om te gaan. Alles is zwart/ wit. Er is geen middenweg. En uitspraken komen vaak erg explosief. Dus kan me voorstellen dat mensen denken dat de " de borderline" spreekt. Lijkt me een lastige stoornis om mee te leven.
misschien handig voor de discussie: er zijn echt vele gradaties! Niet iedereen met borderline is hetzelfde. Het kan varieren van milde klachten tot ernstig disfunctioneren.
Juistem.. Ik heb borderline.. Scoor best hoog.. Maar mn moeder heeft t ook & ik heb t tòch heeeeeel anders dan zij...
Hoi meiden, Allereerst bedankt voor de reacties. Ik weet dat er verschillende gradaties zijn. Bij mij was het een aantal jaren geleden op het hevigst zo erg dat ik niet normaal kon functioneren en er een paar keer voor opgenomen ben geweest. Sinds dat de kinderen er zijn gaat het eigenlijk harstikke goed. Toch merk ik dat mensen er aan twijfelen ondanks dat ik het lekker vind lopen. Ik sta nog wel onder begeleiding van GGZ. Dat is een keer in twee weken aan huis. Het is inderdaad lastig om mee te leven en begrijp ook volkomen dat het lastig voor de personen om je heen. Maar wat mij zo stoort en raakt is dat als je zegt dat het goed gaat mensen hun conclusie al getrokken hebben of het uberhaupt wel zo is. Ook vind ik dat er zoveel voor oordelen al klaar zijn over mensen met borderline. Er wordt gezegd het is zwart/wit voor de mensen, ben ik het helemaal mee eens. Toch is het bij mij al zo dat als ik merk dat ik een slechte dag heb dat ik het smorgens al merk bij het opstaan. Ook mijn partner weet dan genoeg want mijn ogen staan dan al verkeerd in hoofd. Alhoewel het zelden meer voor komt. Ook merk ik heel erg dat mensen er aan twijfelen of mensen met borderline wel kinderen kunnen opvoeden. Bij mij is het zo dat de kinderen op de eerste plaats komen en wie mijn kinderen aankomt kom ik aan. Bij onze derde kind werd er galshard gezegd jammer moet je laten weghalen want jij kunt dat niet met borderline. Mensen dat soort oordelen doet zo'n vreselijke pijn.
Even offtopic. Ik vind het erg knap als je met deze diagnose 3 kindjes kunt opvoeden. Ik vind het nl. best pittig zo af en toe. Maar ik begrijp de vooroordelen wel, mede door mijn werk. Maar hoe doe jij het op een slechte dag bijv? Kindjes Kunnen hier geen rekening mee houden. Hoe oud zijn jouw kindjes? Ik heb een man met ADHD, wel iets heel anders maar mijn kinderen zijn daar op wat latere leeftijd wel op gaan reageren.
Ikzelf heb het niet, maar mijn man wel. Heeft ook een hele poos geduurd voor dat die diagnose is gesteld.
mijn man heeft ook ADHD, de kids hier zijn ook lekker druk aanwezig. hier is het de borderline best te combineren met die 2. ik merk wel dat het wat zwaarder is nu ik zwanger ben van nmr 3 maar het zwart/wit is bij mij ten alle tijden kindjes eerst. tuurlijk erger ik me wel eens aan hun, maar even later is dit weer helemaal over. het is moeilijk uit te leggen wat er in je koppie omgaat. maar merk het zeer zeker wel aan sociale contacten. ik denk dat ik er in dat punt meer last van heb als binnen het gezin. maar goed het is idd voor iedereen anders
Mag ik je eens vragen (als je wil antwoorden natuurlijk, hoeft niet ) welke 'symptomen' je hebt van borderline... hoe het zich uit? Ik heb een vriendin gehad met borderline.
hoi meid wat erg dat mensen dit durven uit te spreken tegen jou,schandalig. ik zelf heb ook borderline,mijn zoontje heeft adhd en mijn andere zoontje heeft een zeldzame chromosoonafwijking,maar doe elke dag mijn best. sterkte lieverd
Hallo, Allereerst wil ik voorop stellen dat onze kinderen mijn alles zijn. Mijn kinderen geven mij de kracht om door te gaan. Als ik savonds de kindjes op bed maak en ik zie de schattige snoetjes en die zeggen slaap lekker love you dan geeft me dat een schop onder mijn gat om de volgende dag weer zo te doen. Onze kinderen zijn nu 4 jaar 2,5 jaar en een van 16 maanden. Onze kinderen hebben veel medische problemen wat ook nogal spanning meebrengt alhoewel er verandering in lijkt te komen gelukkig. Als ik een slechte dag heb dan heb ik gelukkig wel een hele lieve vriendin die na werktijk hier nog even komt en zich even bezig houdt met de kinderen en ik dan even dingen voor mezelf maar blijf wel bij de kinderen. Het is niet zo dat ik wegga maar dan ga ik iets van keuken poetsen of met de was of zo bezig dus als er iets is en de kinderen vragen naar me dat ik er wel ben. Er werd ook gevraagd hoe de borderline bij mij zich uit. Zoals al eerder aangegeven denk ik dan ook zwart/wit. Wat mensen ook zeggen het blijft negatief en je denkt er van alles ahter. Een voorbeeld als iemand een tijdje niets heeft laten horen en belt ineens of ik bijvoorbeeld kan oppassen dan denk ik die belt alleen voor oppassen en niet uit interesse. In het verleden heeft het zich ook geuit tot automuleren. Mijn hele armen zijn vol littekens van plakken en hechten. Maar gelukkig doe ik dat niet meer. Ook heeft het zih geuit in impulsieve acties tot overdosissen medicijnen etc te slikken. Negatief aandacht vragen wel te verstaan. Ik weet neit of ik het zo goed verwoord maar probeer het zo goed mogelijk neer te zetten zodat mensen ook een beetje begrijpen wat er in een persoon omgaat bij wie de diagnose gesteld is. Hier heeft het ook lang geduurd voor de diagnose gesteld is maar men weet dan wel gelukkig wat er aan de hand is in plaats van gissen.
hoi ik heb zelf geen borderline, maar mijn zus wel. ze heeft 4 kindjes waarvan er eentje is overleden bij de geboorte. zij leeft echt voor haar kindjes, ze zegt altijd tegen mij: de kinderen zorgen ervoor dat ik doorga met mijn leven, voor hun sta ik op en ben ik de borderline de baas. ben zo trots op haar! en ja zij heeft ook haar dagen dat ze er veel last van heeft, maar ze probeert dat zoveel mogelijk te onderdrukken als de kinderen er zijn en als het echt niet gaat belt ze mij, dan ga ik naar haar toe en dan gaat ze meestal even slapen. de kleinste heeft er geen idee van, is zijn moeder gewend zoals ze is, de oudste(16 en 14) weten wat er speelt en weten inmiddels ook wel wat ze moeten doen als het echt verkeerd gaat. nu moet ik zeggen dat het al heel lang geleden is dat het echt verkeerd is gegaan. ze functioneert nu gewoon goed en is een stiklieve moeder! de kinderen zijn hartstikke gek op haar! dat zie je gewoon! ik word altijd zo moe van mensen met hun vooroordelen hierover:x
WAUW! wat praat jij met onwijs veel liefde en respect en vol trots over je zus zeg. Dikke duim omhoog voor jouw
Hier nog een. En snap jou zeker. De diagnose bps is bij mij ook 12 jaar geleden gesteld. En snap zeker wat je bedoeld. Over het veroordelen van mensen met bps. Als of je daar voor kiest. 95 procent van de tijd voel ik me normaal. En die 5 procent waar ik nog last van heb maakt het soms zo moeilijk. En wat er ook gezegd word je hebt verschillende gradatie.s bij mij uit het zich vooral in depressie klachten. In maart dit jaar is er bij mij buiten bps depressie.s van terug kerende aard vast gesteld. Alleen is bij mij de depressie niet te zien. Omdat ik deze achter gesloten deuren houd. Woorden van de psychiater! En na/tijdens mijn opnamen is besloten dat dat zo blijft. Omdat ik dat emotioneel niet aan zou kunnen. Het is veiliger om het gesloten te houden. Wel moet ik heel goed mijn grenzen voor altijd in de gaten blijven houden. En vooral heel goed naar mijn gevoel luisteren. Als ik me in een dal bevind dat ik op tijd aan de bel trekt. Omdat ik te lang door gaat. Heb me zelf nog nooit beschadigd aan de buitenkant.Wel ben ik een type dat zich zelf verwaarloosd. Dan moet je denken aan gezond eten tandenpoeten ect. En pogingen tot is alleen tot bijna geweest. Alleen was ik bijvoorbeeld in maart te laat om hulp op tijd in te schakelen. Al maanden ging het berg af waard.s. Maar juist door dat ik kinderen heb was ik bijna te laat. Omdat wat sommige ook zeggen. Mijn kinderen mijn drijf veren zijn en zullen blijven. Moet vooral sterk in mijn schoenen blijven staan. En me niet laten kisten door die ondergrondse onzekerheid. Want dat is mijn grootste probleem. Waar door ik in een depressie raak. Het eeuwige getwijfel het eeuwige mensen naar de mond praten. Omdat je bang bent dat ze anders boos op je zouden kunnen worden. Daar kan ik heel slecht mee omgaan. En ben even heel eerlijk ik kan mensen te lang op de huid zitten. Zonder dat ik dat door heb op tijd. ( van af nu wel haha) i hope so. Mij is uit gelegd in maart. Bps mensen zijn mensen met extremere gevoelens. Want het is vooral het innelijjke gevoelsleven dat iemand met bps. Kan verscheuren. ( normale mensen kunnen zich daar van afsluiten en ik bijvoorbeeld niet) Het is als of je tegen een muur aanloopt van emotie.s. Na al die jaren probeer ik nog elke dag samen te leven met mijn bps. Ja klinkt gek he samen leven. Waarom nou omdat je het soms gewoon moet accepteren dat je wat anders in het leven staat dan ( normale mensen) En de vooroordelen zullen altijd blijven. Er zullen zich situatie.s voordoen waar bij je bps er bij gehaald gaat worden. Het is aan jou aan mij omdat voor te zijn. Kortom we moeten extra bewijzen dat we wel goede moeders zijn. Want dat denken idd leken dat we slecht zijn bijvoorbeeld voor onze kinderen. Terwijl dat juist vaak niet zo is( uit uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Zo als er bij normale mensen extremen zich voor doen. Zullen er altijd bps mensen zijn die die extremen blijven opzoeken. Heb nu gelukkig alle hulp aanvaard om me zelf sterker te maken. En er voor te zorgen dat dat zo blijft. Bijvoorbeeld mijn dochter gaat nu vier dagen in de week naar het kdv. Zo dat ik verder kan werken aan mijn ( herstel) na maart! Het is nu eind augustus moet ik zeggen dat ik vele dalen heb gehad. Als of ik in een achtbaan was beland na maart. Heb ik de laatste maand steeds mee het gevoel je gaat het redden. En wie weet kan jij je bps zo hanteren dat het voor al het stempeltje blijft op mijn/jouw dossier blijft staan. Zonder dat er wat bij komt. En ja ik heb nu hulp hier in huis ook voor mijn kinderen. Maar een groter compliment kon ik niet krijgen van de hulp. Jij bent uitermate geschikt om zelf je kinderen op te voeden. Want daar mankeert niks aan. Dus meis denk aan een ding. Jij bent wie je bent. Wat een ander er van vind. Is vooral bijzaak. O ja en dat zal denk nooit veranderen haha ben aardig lang van stof.
Hier ook een BPS mommie.. Voor mijn 2 prinsjes er waren. Leek ik af en toe wel ontspoort. Maar het mama zijn heeft mij heel veel veranderd. Ik kan beter handelen in sommige situaties en het lijkt mijn redding te zijn geweest Veel mensen in mijn omgeving weten niet eens dat ik de diagnose BPS heb. Mijn man weet het wel en kan er gelukkig heel goed mee omgaan. Het grootste probleem wat ik momenteel nog heb is af en toe die woede buien. Dan kan manlief echt niks goed doen (hij doet alles perfect maar in mijn ogen dan niet) Ik heb zelf intussen al heel veel meegemaakt met m,n prinsjes voor ik mijn mannetje leerde kennen. Het heeft en m,n kids alleen maar heel sterk gemaakt. Het lijkt ook dat m,n kids het merken wanneer mama even een offday heeft. Dan zijn ze namelijk ineens heel knuffelig. En als ik dan lekker op de bank een filmpje lig te kijken met die 2 kleine monstertjes brengt me dat alleen maar weer tot rust. Want JA daar doe je het voor
ik kreeg destijds de diagnose borderline in ontwikkeling. dat houdt in dat ze denken dat je het hebt maar het niet vast kunnen stellen omdat je nog minderjarig bent. sommige mensen in mijn omgeving geloven de diagnose niet omdat ze mij niet manipulatief genoeg vinden voor die diagnose en inmiddels ook lang niet meer instabiel genoeg. mensen die ik niet zo goed ken vertel ik er niet over. in het verleden deed ik dit wel en waren er inderdaad mensen diw alles daar aan toe schreven en zich als ik ruzie met ze had ook nog slachtoffer van een borderliner voelde. dat waten vaak humorloze types waar ik bij nadervinzien helemaal niet mee om wilde gaan. zulke mensen zijn gewoon vervelende mensen. verder heb ik vooral vrienden om me heen die ook niet altijd de makkelijkste zijn en dingen dus heel goed begrijpen.
Lief dat je dat zegt! Ik hou ook onwijs veel van haar en heb enorm veel respect voor haar! Vooral dat ze ondanks dat ze haar kindje heeft verloren nog elke dag ervoor gaat voor haar andere kindjes! Ik wordt gewoon vaak kwaad op mensen die hun oordeel klaar hebben over mensen met borderline, alsof ze daar zelf om gevraagd hebben! Ik heb gewoon erg veel respect voor jullie!
Nou ben een hoop maar manipulatief ben ik aller minst. Of liegen? Nee het is niet altijd zo zwart wit. Was dat maar zo. De ene heeft het zo en de andere heeft het zo.( vind me zelfs vaak te eerlijk was ik maar wat terug houder in mijn mening of uitlatingen) Zwart wit heeft ook verschillende kanten. Je hoeft niet in alles zwart of wit te denken en of te doen. Er zitten ook een hoop grijze gebieden. Maar wel heel fijn dat je vrienden om je heen hebt. En sommige dus ook niet al te makkelijk. Ik mis persoonlijk aansluiting met mensen. Gewoon weg omdat ik eerst te eerlijk ben en dan uit eindelijk te lang te lief blijft en dan barst de bom. Die bom moet niet vallen moet voor die bom al reageren. En dan in het normale. zo zie ik het! Ook al zal dat betekenen dat je dan mensen kwijt raakt. Als je het links of rechts doet uit eindelijk telt alleen de waarheid. ( die waarheid naar je zelf toe) Wederom dus je grenzen behouden/bewaken. En zo nu twee keer gepost en daar houden we het bij. Anders trek ik dit topic naar me zelf. En dat is niet de bedoeling.