Mijn moeder heeft het maar die wil er niets van horen. ik denk dat daar een groot verschil zit. Als je het van jezelf weet en hulp aanvaard is dat al een groot verschil met iemand die geen hulp wil omdat ze het niet wil accepteren. Heb er, doordat mijn moeder het heeft, heel erg veel over gelezen, om het maar te begrijpen. Ik kan er nu wel beter mee omgaan sinds ik weet dat BPS een stoornis is in de emotionele ontwikkeling en niet gewoon een "moeilijk mens" zoals je vaak in (niet professionele lectuur) leest. Dat wil niet zeggen dat mijn moeder niet moeilijk is maar ik kan haar emotionele reacties en gedrag nu wel beter begrijpen en er veel beter op reageren. Wat me opvalt is dat moeders die lijden onder BPS toch vaak heel blij zijn met de kinderen omdat de kinderen ze heel erg veel liefde geven en dat ze daar ook alles/ veel voor willen doen. Daar ligt een verschil met moeders die niet lijden onder BPS, daar staat de liefde die ze van de kids krijgen minder op de voorgrond, dat is minder/ geen drijfveer voor de andere moeders. Voor moeders die lijden onder BPS is het meestal belangrijker dat de kinderen ook veel liefde aan de moeder geven. Maar voor andere moeders is het natuurlijk wel ook fijn als de kids liefde geven, niet dat ze er niet blij mee zouden zijn. Toch denk ik dat juist dit een valkuil zou kunnen zijn bij moeders die met BPS te kampen hebben. Het kan uit balans raken en de kinderen kunnen dan emotioneel gezien de moederrol gaan vervullen. Maar als je weet dat je BPS hebt en er aan werkt en open staat voor hulp op moeilijke momenten dan denk ik dat dat geen problemen hoeft op te leveren. Ik denk dat iedereen wel een "gebied" heeft waarop hij of zij moet leren. Ik wil hier natuurlijk niemand mee voor het hoofd stoten, dat is niet mijn bedoeling. slechts mijn persoonlijke bijdrage leveren aan dit interessante onderwerp.
Ik lees ook mee.. Had ooit een borderline-vriendje. Ja, ik wist het Ja, ik merkte er ook wel wat van natuurlijk Maar hij slikt ook medicatie en komt daarmee prima door het leven. Voor de medicatie... Hebben ze hem zwaar "overspannen" in een psych. Kliniek moeten opnemen en zoals hij dat zelf zegt: dat voorkom ik liever voor de volgende keer. Vond trouwens dat hij altijd heel makkelijk in de omgang was Deels ook door de pillen vrees ik.. Hij heeft weinig last van emo-buien en ik soms wel. Daar kon hij altijd zeer goed mee overweg Inmiddels beiden met een ander getrouwd spreken we elkaar nog regelmatig. Prima gezelschap hoor. Laat je niet gek maken door de wereld. Je bent wie je bent en niks anders.