Ik werk dagelijks tot 12 uur en ben dan rond 1 uur thuis (sta om half zes op en slaap om tien uur). Zodra ik thuis kom eet ik wat en kan ik daarna gerust een uur slapen. De rest van de dag lig ik op de bank of op bed ivm bekkeninstabiliteit (vandaar 50% ziek). S avonds samen met manlief eten, wat tv kijken en dan dus vroeg slapen ivm werktijden. Mijn wereld lijkt zo wel heel erg klein te worden. Ik heb er geen problemen mee want zo hou ik het nog prima 3 maanden vol.. Mijn moeheid kan van ijzer komen, ik ging van 9 nog wat naar 6, te laag dus en ik eet nu juist veel dingen met ijzer, maar toch blijf ik zo moe en futloos. Heb nergens zin in, ook niet avondje weg met vriendinnen, maar ik voel me absolúút niet ellendig. Vind het zelfs wel prettig zo.. ben normaal gesproken altijd een druk iemand en onderneem veel dus het is nogal een ommekeer voor mij. Hoe ervaren jullie dat?
Iets is pas een probleem als het als zodanig ervaren wordt. Als jij dat dus niet doet, dan is er ook geen probleem. Je schrijft dat je het wel lekker vindt zo en er geen last van hebt om geen avondje weg te gaan. Prima toch? Maar je lijkt te twijfelen of je gedrag normaal is of gepast? Wrs past het nu bij jou! Wellicht door de hormonen. Fijne zwangerschap verder!
Ik voelde me precies zo tijdens het einde van mijn zwangerschap en mijn verlof. Ik was niet ziek, maar ik had naast mijn werk en daarna naast mijn baby echt niet altijd zin om een heel sociaal leven bij te houden. Dat komt vanzelf weer.
Ik zit nu al ruim een week thuis ivm hevige harde buiken ( in 2013 een kindje verloren met 18 weken en dat begon net zo). Ik werd gek vorige week, vloog tegen de muren op. Nu het beter weer is gaat het beter. Maar ik ga zo naar mijn werk om te kijken of ik 2x in de week 2-3 uurtjes wat achter de pc kan doen ( ben IC verpleegkundige) zodat ik toch 2x per week wat afleiding heb en ook wat andere mensen zie en spreek. Ik ervaar het dus wel als probleem, maar ik moet ook nog 2x zo lang als jij hopelijk..
Ik denk dat idd de hormonen er voor zorgen dat je wat meer op je gezin en jezelf richt. Op zich logisch evolutionair gezien als jij t niet ervaart als probleem lijkt t mij geen probleem. Misschien wel handig om je vrienden hierover in te lichten om scheve gezichten te voorkomen.
Bedankt voor de reacties, ik ben inderdaad vooral thuis 'bezig'. Deel elke dag wel even de babykamer opnieuw in (terwijl alles echt al perfect staat). Het zullen inderdaad de hormonen wel zijn (hoop ik maar!).. Ik had alleen niet verwacht dat ik dit zo zou ervaren met 5,5 maand. Meestal lees ik overal dat het tweede trimester juist uit veel energie bestaat, vandaar mijn twijfel..
Oooh herkenbaar hoor. Ik ben 100% afgekeurd. Overigens wel al lang voor de zwangerschap maar het blijft moeilijk en eenzaam. Je vind op een gegeven moment je weg wel een beetje maar wennen doet het nooit helaas. Wat betreft dat moe ziek zwak enz. Dat heb ik ook nog steeds. Niets meer energie in de 2de helft. Dit kan te maken hebben met je lichaam, deze is al niet helemaal gezond, en ook die bekkeninstabiliteit vergt veel van je dus kost ook energie. mijn advies, probeer te genieten van je wondertje neem lekker je rust en voel je aub niet schuldig of rot omdat je thuis zit! Succes verder!