HELP! Mijn zoontje van 13 maanden is sinds een week hysterisch als hij ´s avonds naar bed moet. Voorheen kon ik hem na zijn fles in bed leggen een kus geven en weglopen. Vervolgend ging hij dan heerlijk slapen. Sinds een week begint hij echter heel erg te huilen en wil niet slapen. hij huilt dan gerust een uur aan een stuk door. Ik wil hem niet laten huilen maar aan de andere kant ben ik bang dat als ik hem eruit pak hij hieraan gaat wennen en ons hij zijn `zin` heeft. Is dit herkenbaar voor een sprong rond deze tijd? of iemand tips wat ik het beste kan doen of wat dit kan zijn.
Verlatingsangst? Zl is pas 6 maanden dus weet niet wanneer dat komt. Helpt het om er rustig bij te zitten totdat hij slaapt? Geef je hem een veilig gevoel maar pak je hem niet op?! Sterkte!
Als ik de kamer inkom gaat ie alleen maar meer huilen of hij gaat zitten geinen en tegen z'n bedje opstaan..
Mamahonger denk ik! Dochter (18 maanden) heeft ook zulke fases. Ik ben niet voor laten huilen (ben van mening dat je dan voorbij gaat aan de natuurlijke behoeften van het kind) en merk dat het echt fases zijn die vanzelf over gaan. Ik haal haar uit bed, knuffel even, bied een slokje water aan en probeer het op nieuw. Kan soms echt een hele avond duren, maar na 23.00u gaat ze meestal wel slapen en slaapt ze de nacht door.
Het zijn fases, het gaat weer over. Onze jongen slaapt normaal ook goed in maar heeft dit sinds zijn verjaardag ook af en toe. Ze zijn nu groter en beseffen meer denk ik. Er zijn dagen dat hij weer begint te huilen tot we komen en er zijn dagen dat hij met een glimlach in bed duikt. Ik ben in principe niet van het altijd oppakken type, maar nu hij dit doet pak ik hem 1x op. Lukt het dan nog niet laat ik hem huilen. Dit duurt welgeteld niet langer dan 30 seconden, hij weet al dat het toch niet helpt en gaat dan slapen.
Wij gaan dan om de 5 minuten eventjes kijken, zodat ze toch weet dat we er zijn. Dat zeggen we ook duidelijk tegen haar. Gelukkig komt het hier maar zeer sporadisch voor * klopt af*, maar deze methode werkt hier tot nu toe goed.
Als ze ziek is is het natuurlijk een ander verhaal, maar in normale situatie il ik haar niet meer uit bed halen. Die tijd is geweest, dat eventjes wiegen naast haar bedje werkte goed tot 11 maanden, maar daarna ook niet meer. En een ieder moet doen waar zij zich goed bij voelt, maar ik weiger om met mijn dochter tussen ons in in bed te eindigen. Gewenning treedt op voor je er erg in hebt hoor, op deze leeftijd. Zoon van mijn vriendin is ruim 8 en slaapt nog steeds bij haar in bed, terwijl ze ook nog een baby van 3 maanden heeft, dodelijk vermoeiend dit...
Is hier ook. Al een tijdje eigenlijk. Hier is het dus echt verlatingsangst. Het ging na 2 maanden weer goed. Tot mijn moeder ging oppassen (nog niet eens zo heel lang) nu is hier de ellende weer begonnen
Ja natuurlijk, hij is blij om je te zien, ik zou ook zo reageren! Heb je wel eens geprobeerd om 5 minuten te laten huilen en dan erheen, hem weer neerleggen,duidelijk zeggen dat hij niet uit bed mag maar moet slapen en dat jullie in de buurt zijn? En dan steeds een minuutje langer wachten tot max 10 minuten? Hier werkt het als een trein, hebben er tot nu toe nooit vaker dan 2 keer heen gehoeven.