Hoi ik ben nog niet zo heel lang mama, (zie onderschrift) en ik maak me een beetje zorgen... om mezelf als ik zijn luier verschoon ben ik heel geconcentreerd bezig, en praat dan niet tegen me kleine kereltje ik praat over het algemeen best veel, maar ik weet niet wat ik moet zeggen tegen een babietje Voel me hier zo stom door. ik heb voor mijn baby nog nooit (!!) een baby vast gehouden of in de buurt gehad, nu regent het babies maar voorheen in mijn jeugd enzo helemaal niet. Dus ik weet niet zo goed wat ik moet doen of zeggen. Wat ik dan wél doe is als hij naar zn wiegje gaat, en ik dan de trap op loop. Dan zeg ik tegen hem bv: Mama gaat je even in bedje zetten zodat je lekker kan dromen.. (en blabla ) maar ja ik denk, hij snapt dat niet weet je wel. Doe ik dat wel goed?
Nee natuurlijk snappen ze het jiet maar ik klets helendagenntegen mn kleine. Maakt niet uit wat je verteld maarnals je maar gewoonnkletst, dat is goed voor de ontwikkeling van de spraak. Als we de trapnaf lopen (daar hangen fotolijstjes) heb ik hele lulverhalen over wie dat allemaal zijn.... Als je kleintje wat groter is en meer gaat kijken daat dat denk ik vanzelf, danga je vanzelf benoemen wat hij ziet! Je kan het echt niet zo snel fout doen hoor, niet onzeker zijn!
veel moeders zijn soms onzeker of het nou over praten tegen je kindje is voeding slapen etc. ik denk dat bijna iedere moeder wel over iets onzeker is in het begin van hun eerste kindje. en tuurlijk doe je het goed ook al begrijpt je kindje het niet de toon waarop je tegen je kindje praat stelt hem gerust probeer er niet teveel over na te denken en blijf vertellen wat je gaat doen dat is juist fijn voor je het weet gaat het allemaal vanzelf succes
Je doet het hartstikke goed.. En onderschat (kleine) baby's nooit, ze begrijpen meer dan je denkt. Ik ben een echte lulla. Alles wat we gaan doen of hebben gedaan benoem ik. Zal ze vast wel eens gek van worden. Doe het op je eigen gevoel dan kan je het nooit fout doen! En in het begin verschoonde ik ook zonder te praten. Al was het om m'n adem in te houden !
Je doet het hartstikke goed. Als mama zijnde kun je het niet fout doen. Mama zijn is ook een hele leerweg. Bij de geboorte zit er helaas geen handleiding bij, en moet je alles zelf ontdekken. 9 maanden lekker veilig in je buik gezeten, en deed je lichaam de verzorging voor je kindje, en dan "in 1x" komt hij eruit, en mag je 24 uur per dag aan de bak. Dat kun je niet fout doen. Als jij en je zoontje je prettig voelen kan het niet beter. Daar gaat hem om. Lekker je baby leren kennen en het mama zijn ontdekken Voordat ik mijn eigen kinderen kreeg ook amper een baby vast gehad. Sterker nog, vind er geen ruk aan, aan andere baby's. Ja even leuk en lief, maar na 5 minuten heb ik het wel weer gehad. Toen kreeg ik onze eigen kinderen. Jeetje, wat was dat lastig in het begin. Bij iedereen leek het zo automatisch te gaan, en ik stond daar weer eens een keer met de luier omgedraaid, badje te koud, fles te warm, of zelf nog amper aangekleed, haren alle kanten op omdat ik alleen maar met onze dochter bezig was geweest Dacht dat het bij de 2de makkelijker zou gaan, maar ooooo wat was dat weer klein en een gepriel met luier en kleertjes. Kan je maar 1 advies geven (en yep heel cliché, maar zo waar): Geniet ervan, voordat je het weet zijn zo groot.
Erg herkenbaar hoor! Terwijl ik van mezelf had verwachtct heel makkelijkvte doen omdat ik juist wel vaak met baby's in de weer was...tot t je eigen kindje is hihi Tips voor gesprekstof : - over uit welk gezin je ventje komt - over jezelf van vroeger - over de kraamvisite die komt of geweest is - hoe zijn dag eruit ziet T is ff wennen!!
gewoon lekker kletsen, liedjes zingen die in je op komen enz. Ik zing vaak zelfgemaakt liedjes die vaak nergens op slaan. Ook vertel ik wat ik aan het doen ben en wat we allemaal kunnen zien.
Hier ook geen ervaring met babys, maar die ervaring komt gauw genoeg! De eerste luiers stond ik echt bij te zweten omdat ik niks stuk wou maken, haha! Nu praat ik ook alles wat we doen en alles wat we zien als we door de kamer lopen. Ook ik zing onzinliedjes, ook maar goed dat ze het nog niet snapt want soms kom ik niet uit met de melodie of de rijm en dan maak ik dr maar een onzinwoord aan vast zodat het toch klopt hahaha!! Ik dacht dat ik niet zon typ zou zijn, maar nu heb ik niet eens meer in de gaten dat ik het doe!
Haha dat had ik ook in het begin! Op een gegeven moment dacht ik huh wat ben ik stil Vanaf toen ging ik steeds meer kletsen. Gewoon van alles vertellen, wat je gaat doen., wie er langskomt ed. Gaat vanzelf is mijn ervaring.
Er komt een dag dat mijn zoontje tegen me zegt dat ik m'n mond moet houden, en dat mijn ter plekke bedachte liedjes niet mooi zijn, en ik absoluut niet kan zingen En waar ik over klets? De kat, papa, het weer, over wat we gaan doen vandaag, wat we nu gaan doen, wat we gaan eten. Dus je doet het hartstikke goed!
Als je het moeilijk vindt om iets te verzinnen, kun je ook gewoon vertellen wat je aan het doen bent. Dit is nog leerzaam ook . Ik praatte in het begin echt maar raak over de meest vreemde dingen. Ik was altijd al gewend om tegen de kat te praten (tja, ...) en merkte dat ik tegen mn dochter eigenlijk op precies dezelfde manier praatte. Toen ze op een gegeven moment wat ouder werd moest ik mezelf er echt even van bewust maken dat zij veel meer zou gaan begrijpen dan de kat ooit heeft gedaan en ik mn teksten misschien een beetje moest aanpassen aan haar leeftijd. Niet dat ik altijd X-rated verhalen aan de kat aan het vertellen was hoor- voordat iemand dit denkt, haha - maar ik bedoel dat ik het voor haar misschien wat interessanter moest maken dan bijvoorbeeld lange monologen over dingen die me irriteren.
Praten deed ik niet veel met mijn baby.s maar wel vaak liedjes zingen. Ze kennen hier dus ook daar door veel kinderliedje,s en het maakt niet uit waar je het over hebt meestal vinden ze het heel gezellig als je tegen ze praat of zingt.
hahaha ik praat ook altijd al met de hond, en nu betrek ik hem bij de "gesprekken" (?) tussen mij en de baby, ik stel ze zelfs vragen, om er dan zelf antwoord op te geven in voor wat ik denk stemmetjes die bij allebei passen (baby hoog en lief, hond stoer en zwaar omdat het een kruising duitse dog/mastino is, dus groot!) en mijn stem is dan "normaal" dit doe ik niet als er iemand bij is hoor!!!
Ik herken het. Ik was aan het begin ook zo onzeker. Het is even wennen en inkomen. Op een gegeve moment gaat t vanzelf.e voor je t weet vertel je hele verhalen
hihi bedankt allemaal!, ik denk dat ik maar een verhaaltjes boek naast zn aankl.kussen hou hahaha of dat ik de radio harder zet om mee te zingen, en idd maar een paar gespreks onderwerpen aansnijd hihi bedabkt voor de tips!
Ik heb de eerste 3-4 maanden mijn eigen boeken 'voorgelezen'. Het gaat om je stem, de intonatie en verschillende hoogtes. Baby leert daar veel van.
Ik praat ook over vanalles en nog wat. Ik schaam me alleen weleens een beetje als ik midden in een winkel hele verhalen tegen d'r sta te vertellen en er staat iemand te kijken. Maarja...ben het kletsen nu zo gewend dat het bijna automatisch gaat.
Whahaha, geweldig! Ik gebruik inderdaad ook wel eens stemmetjes, ook met sommige knuffels of wat er dan ook maar in de buurt ligt erbij . Ik heb mezelf er zelfs wel eens op betrapt dat ik een stuk fruit in de supermarkt tegen mn dochter liet praten en dat mensen mij toen (begrijpelijkerwijs...) heel raar aankeken. Sindsdien let ik wel wat beter op. @Kaden: kom maar wat vaker in mijn supermarkt winkelen dan voel ik me niet de enige idioot .
Ik herken dat helemaal, voelde me ook zo gek om tegen een jong babytje te babbelen en wist soms gewoon helemaal niks te zeggen, ik had voor mijn kindje eigenlijk maar 1 keer een babytje vastgehouden en ik had dus ook amper ervaring. Maar zodra mijn zoontje meer begon te reageren op mij en alles om hem heen begon ik meer tegen hem te babbelen en vooral gekke geluidjes te maken toen hij een beetje kon lachen. Kortom, het komt helemaal goed hoor
Je doet het perfect! Het gaat er niet om wat je zegt. Dus als je niet weet wat je moet zeggen, dan vertel je gewoon wat je doet of gaat doen. Lekker je gevoel volgens meid! Ik had voor mijn eigen kinderen al veel ervaring met die van anderen, maar in het begin betrapte ik mij er ook op dat ik zo geconcentreerd bezig was, dat ik ook amper tegen hem sprak. Hihi! Daarna was ik er bewust van en heb ik het aangeleerd om het wel te doen.