Ik weet het niet meer....

allereerst gefeliciteerd!

Wat betreft je vriend: ik denk toch hem de tijd gunnen om eraan te wennen.Je bent nog erg kort zwanger zie ik dus jullie weten het nog niet zolang, voor jou is het toch anders, jij wilde het al erg graag en het gebeurt in jouw lichaam.Voor hem is het nu nog gewoon iets onwerkelijks.Als hij straks de echobeelden ziet dan zal het voor hem hopelijk ook meer echt worden.Maak jij je er nu maar niet te druk om, denk aan jezelf en je kleintje komt vast allemaal wel goed.

 

mijn vriend was wel blij, maar had meer zoiets van "er kan nog vanalles mis gaan". hij wilde er ook niet echt over nadenken en praten.. is helemaal bijgetrokken hoor! Wil nu zelf commode in elkaar timmeren..

 

Denk dat er een stukje onwerkelijkheid en angst bij je vriend zit.
Er veranderd inderdaad een heleboel in je leven als je een kindje krijgt maar daarin tegen krijg je er zoveel moois voor terug.
Heb geduld met hem komt vast en zeker goed.

 

de eerste echo doet het ook vaak goed.. mijn vriend's mond zakte haast tot op de grond! en nu met 16 weken zei hij dat ie op hem leek haha..

 

Hier een soortgelijk verhaal, in het begin was alles bij vriend ook alleen maar negatief. Inmiddels gaat het wel iets beter, dat wil zeggen dat hij het geaccepteerd heeft en druk is met het kamertje.
Maar kan nog heel regelmatig opeens zo'n negatieve bui hebben en het helemaal niet zien zitten. Dat doet mij dan ook geen goed en ik ga dan ook weer twijfelen. Lastig hoor, ergens wil je enthousiast zijn maar dat wordt dan weer de kop in gedrukt.
Denk dat het wel goed komt hoor, maar zeker in het begin is het gewoon heel erg wennen, voor beiden!
Heel veel sterkte ermee!

 

bij is is ons kindje hartstikke gewenst en mijn man had het er ook moeilijk mee toen ik zwanger bleek te zijn, er kwam een boel op hem af en hij wist ook even niet hoe we het moesten invullen, ik denk veel mannen een wenperiode nodig hebben, na de eerste echo was mijn man helemaal om, het maakte hem niet meer uit als beebje maar gezond is, hij was in 1 klap gesmolten.

dus probeer je vriend mee te nemen naar de 1e echo, dan pas wordt het een beetje echt voor de meeste mannen

 

Wat de anderen ook al zeggen, hij trekt wel bij... Voor mannen is het toch heel anders als voor vrouwen, zelfs als je echt bezig bent met zwanger worden... Mijn man zegt ook dat het bij hem pas begint te "leven" na de echo en nog meer als hij het ook kan voelen...

Aan de andere kant had je vriend op zijn vingers na kunnen tellen dat dit kon gebeuren, aangezien je zelf al zegt dat jullie niet veilig vreeen... Dan lijkt het me toch niet geheel onverwacht... Daarpm denk ik ook dat je je vriend even de tijd moet geven... Hij zegt het zelf al dat het wel goed komt, dus ik denk dat je hem daar gewoon in moet vertrouwen... Succes!

 

Meis, wat een moeilijke situatie. Ik ken 'm helaas nog.... Ook bij ons was m'n vriend er nog niet aan toe toen ik zwanger bleek. Hij is nooit meegeweest naar de VK of het echobureau. Pas vanaf halverwege de zwangerschap kreeg hij een beetje interesse; maar dan meer voor mij dan dat hij het leuk vond dat er een kleine kwam. Ik heb voor mezelf echt de knop omgezet: ik ben er blij mee en verheug me op alles wat er komen gaat. Door die keuze heel bewust voor mezelf te maken en daar vriendinnen/zussen/moeder bij te betrekken die het ook superleuk vonden, heb ik toch van de zwangerschap kunnen genieten.
Overigens: sinds de kleine er is, is mijn vriend superpapa. En dat wordt alleen nog maar meer nu ons mannetje wat groter wordt.

Wat ik maar wil zeggen: niet alle mannen zijn leuk als partner tijdens je zwangerschap. Probeer er dan op een andere manier zélf mee bezig te zijn (en hem erbij te betrekken op de momenten dat jij dat echt nodig vindt). Soms komt het daarna nog best goed - als ze dat lieve baby'tje eenmaal zien, kunnen ze er alsnog heel erg veel van gaan houden. Maar laat het jou niet weerhouden ook nu ieder moment van deze bijzondere periode te genieten!

Overigens: ik heb het hem zelf aan zijn ouders laten vertellen. We gingen met z'n vieren eten en ik heb hem gezegd dat hij het ze moest vertellen, dat ik dat niet wilde doen maar dat ik het op m'n werk wilde vertellen en dat ik vond dat zij het eerst moesten weten. En dat heeft hij braaf gedaan ook. Zij merkten ook wel dat hij niet superenthousiast was, maar gelukkig vonden zij het wel geweldig dat er een kleinkindje kwam.
Wij hebben er overigens wat langer mee gewacht om het aan onze ouders te vertellen; ik was toen een week of 12 onderweg; juist om ons zelf een klein beetje tijd te geven.

Heel veel sterkte! Heb vertrouwen dat je vriend nog wel bijdraait - en bereid je zelf lekker op jouw manier voor op wat er komen gaat!

 

Wij hadden het ook gepland, maar mijn vriend schrok ook.
Helemaal toen ik ook nog eens zo moe was enzo. Die zag zn hele leven aan hem voorbij gaan.
Met 16 weken hebben we een pretecho laten maken en daarna heeft hij thuis zitten huilen.
Het verschil man/vrouw is bij de meeste stellen echt heel groot hoor als het kinderen betreft.
Geef hem de tijd en probeer neit kwaad op hem te worden.
Probeer zelf wel positief te blijven en hij draait wel bij.

 

Hey Marciaatje,

Ik weet precies hoe je je voelt, was hier precies hetzelfde, vriend kon er ook niks positiefs aan vinden. Wou het ook tegen niemand zeggen enzo, deed er heel depressief over wat dus ook op mij oversloeg. Ik dacht ook van jee dat komt niet goed! Zag mezelf al alleenstaande moeder worden. Hebben er ook regelmatig woorden over gehad en door alle hormonen trok ik me het nóg meer aan dan ik al deed...heb echt veel huilbuien gehad en nu nog wel es hoor. Maar echt, het gaat steeds een stukje beter.
Alleen gisteren ging het weer even mis, er moest getekend worden voor inschrijven kinderopvang, nou dat ging echt met heel veel moeite. Zo jammer is dat.
Ik hoop dat t bij jou ook goed gaat komen, je moet het echt de tijd geven!

 

@marciaatje,wat de rest ook zegt. Ik denk ook dat het wel bijdraait als het allemaal wat échter' word. Een kind krijgen is ook niet alleen maar leuk, het is ook spannend, doodeng soms!

Maar even een vraagje,waarom zo'n haast met vertellen als jullie (of in ieder geval je vriend) zelf nog niet aan het idee gewend zijn?
Laat het even rustig bezinken. Wacht de intake bij de vk even af.......
Je zegt dat je er zo tegenop kijkt,waarom niet gewoon nog even wachten dan?


Verder van harte gefeliciteerd en een hele fijne zwangerschap toegewenst!

 

ik denk ook dat je hem wat tijd moet gunnen. Mannen voelen eenmaal niks van de zwangerschap zelf. Ik denk als je naar de vk mag en de echo ziet en het hartje hoort het voor hem ook anders zou zijjn.
Ik hoop echt dat hij bijdraaid. Neem in iedergeval zijn gevoelens serieus en als hij negatief is kun je ook zeggen ik begrijp je maar je kunt het ook zo en zo zien en dan vertel jij juist iets positiefs.als hij bang is dat jullie het financieel niet redden kom dan met berekeningen waaruit blijkt dat het wel kan enz. dan kan hij de positieve dingen zien hopelijk.

 

Ik denk dat een man sneller gaat piekeren over; hoe moet dat nou, redden we het financieel enzo... Tenminste dat had mijn man wel. Na het zien van de echo was hij super blij, zeker omdat we dachten dat ik een miskraam had gehad.
Hij zegt ook vaak; "Voor een man is het niet tastbaar". Je moet je voorstellen dat je vriend/man alleen jou ziet. Moe, misschien misselijk etc.. Hij voelt niets van de zwangerschap. Ik kan me indenken dat dat best vreemd moet zijn voor een man.