Ik heb echt een geweldige zwangerschap gehad. Kleine domper was de zw.diabetes waardoor ik een dieet moest volgen. Gelukkig lijkt het allemaal niets met de kleine te doen, hij heeft een prima maatje. De afgelopen weken heb ik veel forumvriendinnetjes zien bevallen en ook in het "echte" leven zijn er vriendinnen al bevallen die na mij waren uitgerekend. En ik maar de moed erin houden. Nu lukt me dat eigenlijk vrij goed. Lichamelijk voel ik me prima, maar inmiddels zakt de moed me enigszins in de schoenen. Waarom gebeurt er niets? Doe ik iets verkeerd, denk ik dan. Maar ik weet ook dat het grote onzin in. Ik rust goed, ik ga ook nog vaak even de deur uit....ben in huis ook nog dingetjes aan het doen..... Maar ik ben inmiddels zo nieuwsgierig naar ons mannetje. Morgen weer controle. Hoop dat hij kan strippen...en we zullen ws een datum plannen voor inleiding. Maar ik zie er ook tegenop. Wilde zo graag de natuur zijn werk laten doen. Vandaag zitten de tranen weer even hoog.....morgen gaat het vast beter.
wat dubbel hè ... je verlangt zo naar je mannetje ..maar je wil het graag natuurlijk hè . Jammer genoeg heb je niet altijd die keuze. Kan me goed voorstellen dat de dagen nu zo verschrikkelijk traag gaan voor je. ik zou zeggen, geniet nog even van de laatste loodjes. voor je het weet zal je het 'missen'. je zult gauw wel je kleintje mogen vasthouden. Alvast heel veel succes met de bevalling
Ze gaan me morgen inleiden......liep al in het zkh. Nooit gedavht dat ik daar zo blij mee zou zijn, ondanks mijn wens voor een natuutlijk begin. Ben er nu gewoon klaar mee.