Hoi, alvast bedankt voor lezen. Onze meiden van 3 en 5 zijn allebei heel dominant als het gaat om spullen. Natuurlijk krijgen ze allebei eigen kado's alleen ze willen met elkaars speelgoed spelen, of ze weten ( ik ook niet meer) welke barbie of sticker of pony nou van wie was, ze krijgen paar keer per jaar van alles dus is niet bij te houden. ze trekken aan speelgoed, is van mij!, nee van mij! ik had hem eerst, nee ik wou er al mee. voorbeeld: ze kregen van een oom een sticker pakket, luxe. voor samen. Al bij uitpakken van ruzie wie er welk stukje uitpakte, en wilde allebei zelfde velletje. ik ben nu alles wanhopig aan het merken met naam. zodat er niets verward kan worden, maar tis te gek voor woorden en word een obsessie. ze kunen toch gewoon beetje delen. ik wil ze leren dat dingen die ze samen hebben gehad, of niet meer weten van wie het is, ze om de beurt kunnen doen, of dingen die wel van henzelf zijn, even ruilen...dus nynke even de pop van elise en dan elise ook even de theekopjes van elise en daarna weer terug geven. hoe doen jullie dat?Merken jullie alles? als jullie 7 barbierpoppen hebben met 20kleertjes dan onthou je toch niet van wie welke is? En doe je dan alles een grote hoop en eerlijk delen? En merk je wel alles zodra ze het krijgen, mijn meiden zijn allebei dominant, dus allebei de baas, en allebei niet onderdanig, dus je begrijpt dat het hard tegen hard is....twee leeuwen. haha Ben benieuwd, BVD, fijne avond Groetjes
Ik zou elk een bak geven waar spullen in kunnen die echt van hun zelf zijn. De ander moet dan dus ook echt vragen als ze met iets uit de bak van de ander willen spelen. En mag het niet, dan niet. De rest is dan gemeengoed en moet dus gedeeld worden. Ruzie/trekken aan dingen dan gaat datgene even op de kast en wordt er niet mee gespeeld.
ja je bedoeld de spullen waar van we het echt zeker weten. want we zijn het weleens niet met elkaar eens dat is de ene dochter overtuigd dat van haar is en de andere ook en ik weet niet meer. maar is wel goed idee
Is dat niet ook een beetje zus-eigen?? Mijn zus en ik schelen ook 2 jaar en wij vochten elkaar bijkans de tent uit soms om werkelijk soms niets ... Eerst over speelgoed toen we klein waren, later over kleding, make up e.d. Ik weet nog wel dat mijn zus vond dat ze best mijn Puch kon lenen om haar krantenwijk te doen 's ochtends om vervolgens mij dan met een lege tank te laten zitten terwijl ik naar school moest 's ochtends ... nu lachen we erom, maar toen kon de hele buurt meegenieten van onze ruzies ...
Dat denk ik ook. Hier ook 2 meiden die altijd net datgene wil hebben wat de ander heeft, of het snel wegkaapt voor de ander. Nou is de ene 8 en de ander 2 dus hebben wij duidelijkheid in welk speelgoed van wie is, maar het maakt de ruzie niet minder. Als ze samen spelen moeten ze samen delen, lukt dat niet dan mogen ze er beide niet mee spelen.
Hier herken ik dat gelukkig niet, ze delen hier heel goed en doen meestal allebei niet zo moeilijk. Maar uiteraard hier ook wel eens ruzie. De regel is hier simpel, als jullie er niet uit komen speelt niemand ermee. Zelfde met ruzie (blijven) maken, dan ga je allebei maar even op je eigen kamer spelen.
Hier twee meiden van 4. Ook zij kunnen vechten om hun spullen. Ik weet redelijk wat van wie is, maar ze hebben ook zat spullen voor samen. Als daar over ruzie is en ze het niet kunnen oplossen dan pak ik het af; als er niet leuk gespeeld kan worden en ze het niet samen kunnen oplossen dan is het de rest van de dag van mama- morgen weer opnieuw proberen. Als ze ruzie hebben over hun eigen spullen dan "wint" hier degene van wie het speelgoed is (een uitzondering daargelaten, ze kunnen ook wel eens gewoon elkaar pesten). Ze moeten hier dus samen delen, maar hebben ook echt wat spullen die voor hun alleen zijn en die ze dus niet hoeven te delen.
haha das mooi als je er later om lacht toch! maar wat mij denk meeste hoofdpijn dossier bezorgt is hoe ga ik om met spullen die van hen zijn maar ik niet kan bijhouden meer, dus nyn krijgt iets maar omdat ik niet meer weet wil elise er mee spelen en is het eigenlijk van nynke. maar omdat ik het niet weet laat ik ze er allebei mee spelen......is dat niet gemeen dan of zielig? of gaan jullie er in algemeen van uit, dat de kinderen alles wat ze in de woonkamer neerleggen moeten delen en wat ze voor zichzelf wilen houden zelf in kamer? ( en wat dan als zus het pakt? en ik weet niet van wie het is? ) sorry beetje ingewikkeld maarvoor mij even belanrijk dank je wel
ja idd dat is het mooie, het leren zelf oplossen, daar heb ik heel artikel over gelezen en wil me daar meer in verdiepen. Dus niet steeds mama die alles voorkauwt maar zelf oplossen ( ze gaan of zitten ook op montesorrieonderwijs ) alleen vind rot als een barbie van nynke is en elise pakt af en nyn moet dan vechten voor haar recht en ik kijk toe omdat ik denk dat het van elise is of van allebei maar jij merkt geen spullen dus?als allebei je dochters barbiers of stickers krijgen dan behoren ze nadat niet meer bekend is wat van wie is, ze gewoon te delen begrijp ik?
Hier krijgen de kinderen regelmatig iets van bijv. lego of playmobiel. Dat is dan wel van hun, maar gaat uiteindelijk gewoon in de doos bij de rest. Daar mag dan een ander ook gewoon mee spelen. Met heel specifieke spullen moeten ze het op hun eigen kamer opruimen. Doen ze dat niet? Tja dan kan een ander het dus ook gewoon pakken. Met barbies vind ik dat dus ook. Het leukst is om alles bij elkaar in een bak te hebben en sanen te spelen, maar daar zijn ze misschien nog wat jong voor. Ik denk dat je ze het best een bak oid kan geven waar ze hun eigen dingen in kunnen bewaren. Ligt het daar niet in? Dan mag de anderer ook mee spelen. Zo leren ze wel om zuinig te zijn met hun spulletjes. En maken ze ruzie om iets? Dan mogen ze er geen van beiden mee spelen. Werkt vaak als een trein.
Onze zoons hebben speelgoed op hun kamer, daar moet de ander vanaf blijven tenzij de 'eigenaar' zegt dat het mag. Speelgoed dat beneden ligt, mogen ze allebei mee spelen ongeacht van wie het is. Dus als één van zoons wil dat broer(tje) er vanaf blijft, dan moet ie het op zijn kamer leggen. Maar ja, daar spelen ze bijna nooit dus dat is ook niet leuk. Ligt het beneden dan geldt wie het eerste komt, wie het eerst maalt / om de beurt.
Het gaat puur om dingetjes waar een kind aan gehecht is, daarvan is meestal bekend van wie die is. De rest is gemeenschappelijk. Speelgoed labelen werkt deze strijd volgens mij alleen in de hand, want het benadrukt die vijeindigheid. Il heb 3kids en zeer weinig spullen die expliciet van 1 zijn. We hebben een speelkamer en daar ligt alles door elkaar. 1 dochter heeft een barbiehuis en daar alle gezamenlijke barbiespullen, andere dochter heeft een legokast op haar kamer en daar staan alle lego friends (van beide) enz
Ik merk geen spullen nee. En natuurlijk vergis ik mij wel eens en ik moet ook wel eens ingrijpen als ze elkaar echt de tent uitvechten. Maar ze weten zelf donders goed wat van wie is en daar zijn ze eerlijk in (gelukkig). Ze zijn dan misschien alleen even verdrietig omdat ze graag met het speelgoed van de ander wilden spelen en dat niet mocht. Maar ze blijven hier uiteindelijk lieve tweelingzusjes; meestal komt de ander een aantal minuten na de ruzie: hier zussie, mag jij mee spelen.
Och zo ontzettend herkenbaar!! Ik geef mn dochters allebei ander speelgoed gezien hun leeftijden, maar toch spelen ze graag met elkaars speelgoed. Ik vind het belangrijk om dat aan te moedigen, want zo leren ze delen op een manier dat ze er zelf ook profijt van hebben (ze hebben op deze manier meer om mee te spelen). Maar dat eeuwige gezeur over wie op welk moment met iets mag spelen, zucht. De jongste wil met alles spelen waar de oudste op dat moment mee bezig is. Ze is 2, dus het is vooral de leeftijd (hoop ik ). Dit leidt constant tot mama die het speelgoed wat de jongste van de oudste heeft afgepakt weer terug afgpakt en aan de oudste geeft en de jongste wat anders geeft (in combinatie met een preekje over dat afpakken niet lief is en er genoeg ander speelgoed is ), wat ze vervolgens boos op de grond smijt. Op dagen dat ze beiden de hele dag thuis zijn kan dit letterlijk zo 50x gebeuren. De jongste moet gewoon snappen dat ze niet mag afpakken en de oudste mag op haar beurt wat assertiever worden. Ze is bijna een kop groter dan haar zus, maar delft toch vaak het onderspit omdat haar zusje sterker en pittiger is. Een echte oplossing heb ik niet. Ik denk dat je er gewoon doorheen moet en een lange adem en veel geduld moet hebben. Speelgoed merken met namen wil ik niet. Ik wil juist dat ze leren delen en leren wachten en het samen oplossen. Ze moeten uiteindelijk gewoon de sociale vaardigheden en de zelf-regulatie ontwikkelen om hier mee om te gaan. Een oplossing zoals merken is wat mij betreft hier niet bevorderlijk voor, omdat het de situatie voor hen oplost zonder dat ze het zelf moeten doen. Mijn oplossing is dus voorlopig maar stug volhouden en op de momenten dat ik bijna gek wordt, snel stiekem een paar stukken bon bon bloc naar binnen werken en 's avonds lekker een glaasje wijn .
Als ze ruzie maken over speelgoed dan leg ik het weg. Dan zoeken ze samen naar een oplossing. En dat kunnen ze goed hoor! Ze komen dan tot een compromis. Dan krijgen ze het speelgoed weer terug. Het is niet altijd van wie het speelgoed is, die 'wint'. Het ligt eraan wie ermee speelt en hoe. Delen vind ik ook belangrijk en daarbij dat je zuinig bent op de spullen van een ander.
Wij hebben 2 jongens die erom kunnen vechten. Het speelgoed is namelijk het meest interessant als de ander het heeft. Knuffels zijn hier persoonlijk eigendom en de rest is de grote stapel (gaat om een bijna dreumes en een net peuter). Wat de ander in zijn hand heeft mag niet afgepakt worden. Naarmate ze groter worden probeer ik ze het steeds meer zelf uit te laten zoeken. Maar ik blijf wel opletten wanneer ik in moet grijpen. Ik probeer wel wat tips te geven en af te leiden maar dat snapt de jongste natuurlijk nog niet. Eigen speelgoed komt wel zodra ze ervoor gaan sparen, dan vind ik dat het ook echt eigendom is. Kado's op een gegeven moment ook. Maar voorlopig krijgen ze van iedereen kado's die bedoelt zijn om samen mee te spelen.
Bij ons is de kookwekker een uitkomst als ze ergens ruzie over maken. Dan mag de een een kwartier en dan de ander. Werkt uitstekend. Zodra de wekker gaat, wordt het speelgoed zonder morren afgestaan, of gaan ze zonder morren ruilen.
Hier gaat het meeste in grotere bakken (ik werd gek van dat is van mij en jij mag niet dit en zo iedereen eigen bakjes met speelgoed en dat dus 3x). Afgesproken dat alles in een bak gaat (de een heeft de barbies op de kamer, ander lego, ander playmobil e.d.) en dat er samen met spullen gespeeld kan worden of bijv. een bak gepakt kan worden voor op de eigen kamer of beneden. Natuurlijk zitten er soms wat specialere items van ze bij (een echte prinsessenbarbie waar er eentje van is), die is ook van 1 van de 3, maar zolang er netjes mee gespeeld wordt mogen anderen soms ook best even daar mee spelen of hem überhaupt aanraken. Dat geroep om 'van mij' daar ben ik altijd snel klaar mee. Ja, iemand kan iets gehad hebben en daarmee is het van diegene, maar is het niet veel leuker om samen te spelen. Zo ja, dan mag een ander ook best die pop aanraken of er eens mee spelen en vice versa (want degene die het hardst roept 'het is van mij', wil zelf wel spullen van een ander). Zo nee, ook goed, maar dan let je zelf op die pop en speel jij dus ook niet met spullen van de ander. Nu zijn ze ook niet echt gehecht aan speelgoed, alleen aan de eigen pop en een/twee knuffels, dus het is niet zo dat hun lievelingsspeelgoed op de hoop belandt of iets, maar wel samen willen spelen en spullen van een ander willen, maar zelf niet delen: nee. Dan speel je of alleen of je deelt.
Een timer/wekker zetten doen wij trouwens wel met bijv. de ene schommel in de tuin. Dat is met periodes ook een strijd, dus dan eerst de een, dan de ander. Vaak kan het na 2x zetten in ene wel in overleg.