Ik hoorde laatst een verhaal over een stel dat te horen kreeg bij de 20 weken echo dat het niet goed zat met de baby. Het kindje zou de geboorte van 40 weken niet overleven en had al misvormde beentjes. Ze hebben toen besloten het te laten halen en het stierf nog in hun handen met 21 weken.. Wat zouden jullie in zo'n geval doen?.. Ik zou nog in een wonder vertrouwen of het toch een kans geven! Het is en blijft je kindje toch?
Ik heb een soortgelijk verhaal gelezen. Bij dit kindje was het zo dat het kindje vermoedelijk veel pijn had. Als je weet dat je kindje niet kan overleven, denk ik dat ik misschien ook wel zou kiezen voor dan inleiden........... Sowieso een verschrikkelijke situatie zeg
Als je het niet meemaakt is het altijd makkelijk praten denk ik... als ik zwanger zou zijn van een kindje met een aandoening die niet met het leven verenigbaar is zou ik de zwangerschap (na second opinion) ook afbreken zeg ik nu. Waarom onnodig lang zwanger zijn, tegen de bevalling aan zitten hikken, het lichamelijk alleen maar zwaarder maken dan nodig is... Zoiets is heel persoonlijk en kan je nooit van te voren met zekerheid zeggen. Ik zou oppassen met dit topic, kan heel naar overkomen. Vooral die zin; het is en blijft je kindje toch...
Ik vind dit ook iets waar je eigenlijk niets over kunt zeggen, totdat je zo'n moment helaas moet meemaken. Ik kan dan ook niet zeggen wat ik in zo'n situatie zou doen. Hoop alleen maar dat ik nooit in zo'n situatie terecht zal komen!
Mijn schoonzus heeft dit helaas ook mee moeten maken. Zij heeft ook besloten om haar zwangerschap af te breken. Verschrikkelijk lijkt me zoiets.
gevaarlijk topic inderdaad. ik denk ook inderdaad dat je die keus pas kan maken als je er voor kom te staan.
ik wil daar ook helemaal nog niet over na denken! En denk dat je daar nu op dit moment ook helemaal geen beslissing over kan nemen?
Ik kan deze topic eigenlijk niet zo waarderen wellicht bedoel je het niet zo, maar dit is wel een heel gevoelig punt. En niet over te oordelen als je niet in de situatie zit!!! Ik heb het van heel dichtbij mee gemaakt en het is een hel waarin je zit laat staan wat voor besluit je moet maken. Van mij mag hier een slotje op
Pittig..! Maar als mijn kindje ernstig ziek zou zijn en daardoor geen waardig leven kan leiden... Sja, hou je dan minder van je kindje als je de zwangerschap laat beeindigen? Wat voor leven staat je kind dan te wachten?? Ik zou een kind zo een leven niet kunnen geven. Maar het is een pittig onderwerp... maar vragen staat vrij!
Mijn vriendin heeft met 20 weken ook haar kind laten aborteren omdat ze hoorde dat ze een gehandicapt kindje zou krijgen. Dit omdat zij toen medicijnen slikte tegen kanker, en ook nog medicijnen had tegen schildklier problemen. Ze heeft er toen veel moeite mee gehad en is daar nog altijd verdrietig om maar uiteindelijk is het in haar ogen wel een goede beslissing geweest. Het is je kindje inderdaad maar als de kans groot is dat hij het niet overleeft of niet een bepaalde leefdtijd haalt is denk ik pijnlijker, je hecht je namelijk aan je kindje die je waarschijnlijk vroegtijdig kwijt zal raken. Nu zit het nog in je buik... En hoe pijnlijk het ook is is zo een keus misschien het beste. Niet iedereen is in staat om een gehandicapt kindje te verzorgen. En niet iedereen kan er tegen dat het kindje niet zo is zoals die had moeten zijn. En zoveel moet lijden. Dat de ouders deze keus hebben gemaakt maakt ze niet slecht. Maar ja misvormde beentjes... het kindje had dan wel een kans mogen krijgen. Mijn buurmeisje zit in een rolstoel is gewoon gehandicapt, maar functioneert verder prima. Mondeling etc... Dus ja. het is heel dubbel.
Wij hebben het er ook wel eens over gehad, zo voor de 20 weken echo. Maar natuurlijk kwamen we er nooit uit. Want het ligt er ten eerste al aan wat het is, wat je kindje heeft. Dus uiteindelijk hebben wij tegen elkaar gezegd dat als het niet goed is, dat we er dan pas over zouden gaan nadenken. Maar ik kan me wel vinden in het voorbeeld wat je hebt genoemd, als het kindje geen overlevingkans heeft het te laten komen. Al lijkt het me een verschrikkelijke keuze!
Wij zullen de zwangerschap nooit laten afbreken, om principiele redenen. Heb er wel alle begrip voor als mensen een andere keuze maken, blijft een ontzettende moeilijke keuze waar je voor komt te staan...
Als het kindje echt niet zou kunnen overleven buiten de baarmoeder en dit is door de arts + second opninion in een gespecialiseerd ziekenhuis vastgesteld zijn. Dan zou ik kiezen voor inleiden. Zeker niet op basis van 1 arts..
Moeilijk, ik denk er de laatste tijd veel over na, omdat de 20 weken echo nadert. Ik vind dat we een verantwoording hebben naar de kinderen die we al hebben. Als we er bij de 20-weken echo achterkomen dat het kindje hoogstwaarschijnlijk zwaargehandicapt ter wereld komt, vind ik dat we moeten kijken wat voor effect dat op ons gezin zal hebben. Misschien zou ik er makkelijker in staan als het om het eerste kindje ging. Niettemin weet ik het pas zeker als ik zoiets daadwerkelijk meemaak, en ik duim en duim dat dat niet gaat gebeuren...
Veel verschillende reacties.. Ik heb er ook nog even bij stil gestaan en over nagedacht toen ik het verhaal hoorde. Ik zou ook niet weten wat ik in die situatie zou doen.. Zo vreselijk moeilijk. Ze hadden een prachtig kaartje van het kindje zo mooi ze hielden er echt van! Ik vond de keuze heel erg dapper! Het was wel een schok voor iedereen om het te horen.. het is toch allemaal niet niets.. En inderdaad ik bedoelde het niet zo als jullie het hebben aangenomen denk ik.. Het is nu niet voor te stellen wat ik zou doen als ik het te horen zou krijgen.
Mijn mening hierover is voor de meesten heel anders, maar toch ga ik heb uiten Ik ben van mening dat ons kindje hoe dan ook het recht heeft om er te zijn. Het leven word je gegeven ( Ja, door de Heere ja ) en daar hebben wij geen recht van om te zeggen of zo'n kindje wel of niet mag leven. Als het kindje een ziekte heeft die niet met het leven verenigbaar is, dan zal God het kindje weer naar hem toe halen. Als het kindje wel levensvatbaar is, dan mag het kindje bij ons zijn. Ik werk zelf in de verstandelijk gehandicaptenzorg en ben heel wat gewend qua wat er kan gebeuren bij mensen, dus ik oordeel ook niet te makkelijk Ookal heeft het kindje geen kans op leven buiten de baarmoeder, dan heeft het wel bij mij mogen leven, hebben we het wel 9 maanden mogen hebben. En daarbij; een arts heeft het recht niet om te beslissen over leven of dood. Er zijn ook verhalen bij ons in de buurt van (Christelijke) mensen die een slechte 20 weken echo hadden omdat het kindje een waterhoofd zou hebben en allerlei aandoeningen, er werd geopperd de zwangerschap te beeindigen. Uiteindelijk is het kindje wel gehandicapped, maar er valt prima mee te leven!
oei, das een lastige. Ja het ligt er denk ik aan wat het kindje heeft. Bij twijfel over de levensvatbaarheid, weet ik niet of ik het af zou breken. En met een handicap kunnen ze nooit naar het verstand kijken. Ik denk dat je dat pas kan beslissen als er defenitief vast staat wat je kindje in welke maten heeft.
Een moeilijk onderwerp over een onmenselijke situatie waarover je niet zomaar kan oordelen zonder het zelf meegemaakt te hebben. Mijn jongste twee kindjes zijn prematuur geboren bij een termijn van 27 weken. Mijn dochtertje overleed uiteindelijk aan een bacteriële infectie en bij mijn zoontje hebben we in overleg met de artsen besloten de behandeling te beëindigen. Hij kreeg een hersenbloeding in de zwaarste categorie waarbij de schade in zijn hoofdje zo groot was dat hij een leven zou leiden dat niet met het leven verenigbaar was. Hij zou bijna niks kunnen en alleen maar pijn hebben. Zo'n leven wilden wij hem besparen. Het is de moeilijkste beslissing die wij ooit in ons leven hebben moeten nemen. Een onmenselijke beslissing, maar wel eentje uit liefde voor ons kind. Ik respecteer ieders mening over wat hij/zij zou doen in dergelijke situatie, maar probeer je woorden wel zorgvuldig te kiezen zodat je mensen niet (onnodig) tegen het hoofd stoot door verkeerde woordkeuzes.