Dag meiden, Ik zal jullie mijn verhaal even vertellen. Ik woon nu nog tijdelijk even bij me vriend in met ons dochtertje. Het gaat al een tijd niet goed tussen ons, dus hebben we besloten om uit elkaar te gaan wonen. Maar nu zit ik met een heel groot probleem. Ik sta nu anderhalf jaar *feb 2008* ingeschreven bij woningnet Almere, daar reageer ik elke 2 twee weken nu voor een snelzoekwoning. Godverd*mme!!! Maar het wilt nog steeds niet lukken!!! Dan zeggen mensen tegen mij van dan moet je gewoon naar de gemeente gaan om een urgentie aan te vragen, maar dat zelfs lukt niet. Want dan zeggen ze doodleuk tegen je van dan had je maar geen kind moeten nemen!! Je kan toch niet zomaar een alleenstaande moeder en een baby van 8 maanden op straat zetten. Want zo is het wel!! Ik trek het gewoon niet meer bij me vriend in huis. Het is zijn huis! Ik leef ook maar van een ziektewet uitkering. Ik kan maar max 400 euro kwijt per maand voor een huis. Ik wil niet bij mensen in huis wonen, dan moet je nog alles samen delen. Ik zoek een zelfstandige woonruimte. Dus nu vraag ik me af of er hier ook meiden zijn die ook uit almere komen of meiden die ook in zo'n soort gelijke situatie zitten. Ben of ken jij iemand die ook in zo'n situatie zit, mail me dan! Liefs
Het punt voor hen is; je staat NIET op straat, want je hebt nog onderdak. Als je had aangegeven dat je ook niet bij die vriend kunt slapen had je waarschijnlijk wél urgentie gekregen.. Ik heb, tot ik 5 maanden zwanger was, in een caravan gewoond met mn moeder, zusje en broertje. Daar zijn we door omstandigheden terecht gekomen, met in ons hoofd dat het tijdelijk zou zijn, maar uiteindelijk hebben we daar nog 9 maanden gewoond. We kregen wel urgentie, maar met minder punten dan je maximaal kon hebben, omdat we tóch onderdak hadden. Misschien kun je je de ijskoude november in 2008 nog wel herinneren.. Het was buiten -16, binnen ook. Dat is natuurlijk afgrijselijk, helemaal voor een zwangere vrouw, maar tja, je hebt onderdak, dus geen recht op het maximale aantal punten. Het is heel erg krom geregeld, en helemaal niet eerlijk, maar ik ben bang dat je er weinig aan kunt doen. Wij hebben eind november godzijdank een huis toegewezen gekregen, in een gemeente waar we zónder urgentie ingeschreven stonden.. Zo zie je maar; met urgentie hoeft het ook lang niet altijd sneller te gaan Je kunt je ook inschrijven in andere gemeentes, misschien lukt het dan, net als bij ons, wél. Hier in Oudenbosch bijvoorbeeld (gemeente Halderberge) is inschrijven gratis, en ben je dus geen inschrijfkosten kwijt aan een gemeente waar je eigenlijk niet echt wilt wonen. Succes!
hoi meis, wat een vervelende situatie zeg... ik hoop dat je snel een oplossing kunt vinden... want zoals ik het lees is het geen ideale situatie ik woon zelf op het moment bij mijn moeder. na ruim 2 jaar een relatie te hebben gehad met mijn ex, waarmee ik een koophuis had. ik was bijna 5 maanden zwanger toen we uit elkaar gingen (met erge ruzie), heb ook geen contact meer met hem. gelukkig heeft mijn moeder me met open armen ontvangen en een kamer voor mij en de kleine ingericht... het is geen ideale situatie... maar er zit niks anders op. het is niet makkelijk om weer thuis te wonen.. en dan ook nog eens met een kleine. nu wil ik zelf heel graag volgend jaar weer een eigen huisje hebben, maar als ik het zo op internet lees is het een hele kleine kans dat dat gaat lukken. vooral omdat je toch veel leest dat ze geen urgentie verstrekken als je 'onderdak' hebt. de wrijving tussen mijn moeder en stiefpa en mij word ook steeds meer. dus zit me ook te bedenken hoe ik dit moet gaan doen, want wil niet een paar jaar hier blijven wonen. voor mezelf niet, maar ook voor de kleine niet... ik snap je situatie... en voor jou zal het waarschijnlijk nog iets moeilijker zijn, omdat je bij je (ex)vriend moet wonen..
Hallo allemaal ik zat in een iets andere situatie... wonen in rotterdam oost toen in huis van ex en mij. ex was vertrokken. eerst bij zijn vader daarna snel aan een huis via bijvooreeld directwonen.nl zelf ben ik uit mijn omgeving weggepest door zijn dreigende papa in mijn tuin terwijl ik zoon op schoot had. en ik woonde bij zijn papa en mama in de buurt... verre van prettig dus. zag hem nog elke keer aan de overkant zijn moeder's huis binnen komen op visite (en mij in de gaten houden) en alle ogen op mij gericht en allemaal leugens die in de buurt over mij werden verteld echt geen houdbare situatie... ik wilde echt weg wat ik heb gedaan.... ik ben nu middels contract gaan huren van een iemand die een koophuis had en was geemigreegd. dat mag en is niet illegaal. je mag niet huren van iemand die zelf huurt (onderhuur dus bijv) of zomaar bij iemand inwonen dus afijn samen contract opgesteld in in no-time woonde ik er misschien ook een tip voor jullie. mensen krijgen momenteel niet makkelijk hun huis verkocht, hebben al wel nieuw huis, hebben dubbele lasten dus vaak win-win situatie kijk maar eens ik ben er iig erg blij mee en heb afgesproken voor minstens een jaar maar wat w.s. zeker 3 jaar huren wordt en dan zie ik wel weer... mijn woonpas loopt gewoon door omdat ik niet huur van woonvereniging dus tegen die tijd is die ook al weer langer en heb je meer kans op woning.. en tja. wie weet hoe de sitiuatie dan weer is he,... voor nu zit ik in ieder geval goed allen succes ermee
Dag meiden! Bedankt voor de reacties... @ Shaddixx Het is inderdaad dat ik niet op straat woon! Ik begrijp jou ook goed hoor. Maar het gaat gewoon echt niet goed tussen mij en me vriend. Ik moet gewoon zo snel mogelijk een eigen huisje hebben. Ik ga alleen echt niet in een caravan wonen, dat wilt mijn vriend ook niet hebben. Desnoods ga ik me maar inschrijven in Lelystad ofzo. Dan heb ik maar niemand om me heen wonen. Dan doe ik dat maar totdat ik een eigen woning heb in Almere of Amsterdam. @ ikke Ik vind het heel erg moeilijk om in het huis van me vriend te wonen. Toen we destijds achter kwamen toen ik inverwachting was van ons meisje, ging het al niet lekker. Ik wilde het kindje graag houden, omdat ik geen abortus wilde plegen. (ben er nou eenmaal tegen!) Dat snapte me vriend toen niet! Het ging zo slecht tussen ons, dat ik besloot om opmezelf te gaan wonen. We hebben elkaar toen ook anderhalve maand niet gesproken, niet gebeld/ge-smst en ook niet gezien. Ik was bijna 3 maanden zwanger, en zou dan ook de 12 weken echo krijgen in het ziekenhuis. Dus mailde me (ex)vriend toen om te vragen of hij erbij wilde zijn, hij wilde graag mee. Want het is toch ook zijn kindje. Toen hij eenmaal bij de echo was geweest en ons kindje heeft gezien en zien bewegen, hebben we besloten om het toch maar te gaan proberen. Voor de kleine, en aangezien ik destijds op een superklein kamertje zat, wat ik vorig jaar huurde in Almere. Hij wilde niet dat ons kidje daar op zou groeien. Om ons nog een toekomst te geven. Maar nu bijna een jaar verder, gaat het toch niet zoals we hadden verwacht. We leven nu in een soort van liefde/haat relatie. ik weet niet meer wat ik moet doen!!
Volgens mij heb je mn bericht niet helemaal goed gelezen, want dergelijke dingen zeg ik helemaal niet Ik zeg niet dat je in een caravan moet wonen, ik zeg juist dat dat voor ons vreselijk was omdat dat niet te doen is met een klein kind. IK zeg niet dat je onderdak hebt en dus geen recht op urgentie hebt, dat zegt de gemeente..
@ Shaddixx: Ik zeg ook niet dat jij het zegt. Maar die klote gemeentes ook. Ik ga niet in het onbekende wonen.... Ik bedoel hiermee te zeggen dat ik niet ergens ga wonen waar ik niemand ken. Want ik moet me vriendinnen / familie om me heen hebben.
Hoi, Maar je hebt nu al een aantal tips gekregen, heb je al gebruik gemaakt van die tips? Hier nog een tip: Ik woonde met mijn ex samen en die heeft mij ook gedumpt voor een ander, terwijl we 9 maanden bezig zijn geweest om zwanger te raken en toen had hij er bij 3 maanden zwangerschap geen zin meer in. Ik kwam dus bij mijn ouders (nou ja bij mijn moeder, ouders zijn al 20 jaar gescheiden) terug in huis en stond ook sinds 2007 ingeschreven bij 2 gemeentes/woningstichtingen, 1 waar ik nu woon en 2e waar mijn moeder woont. In beide gemeentes kreeg ik geen urgentie (inderdaad ik had toch een dak boven mijn hoofd, ik heb er verder ook geen punt van gemaakt, want je kan er wel boos om worden of blijven, maar je doet er toch niets aan). Ik ben toen in de gemeente waar ik nu woon elke keer week naar die woningstichting persoonlijk gegaan en elke week opnieuw mijn verhaal verteld, dit jaar maart heb ik een huisje toegewezen gekregen. Succes! Sorry je bent wel een beetje TE kieskeurig als ik het even zeggen mag, je wilt toch een huis! Dit komt niet aanwaaien hoor! Als je met eisen gaat komen bij de gemeente en of woningstichting gaat het je zeker niet lukken! Als je in een andere plaats gaat wonen, ga je vanzelf mensen leren kennen!
Daar ben ik het inderdaad wel mee eens.. Ik ben 2 jaar geleden met m'n moeder mee naar brabant verhuist, maar ik vind brabant echt VRESELIJK. Ik heb me, zodra ik 18 werd, weer ingeschreven in Amsterdam, maar de gemiddelde wachttijd daar is 6 jaar. Ik was toch niet echt van plan om tot mn 24e thuis te blijven wonen, wil zo snel mogelijk weg eigenlijk, dus ik neem ook genoegen met een leuk huisje in brabant.. Nu is het bij mij zo dat ik niet onmiddelijk vandaag weg wil, maar als dat wel zo was, als ik in een 'onuithoudbare situatie' zou zitten, zoals jij het omschrijft, dat zou ik 't wel weten!
Als je echt zo dringend uit het huis van je vriend weg wilt, dan ben je bereid om alles aan te pakken. Ook als is het ergens waar je niemand kent. Vrienden kun je weer opnieuw maken en familie kun je ook nog bezoeken met de trein en ze kunnen ook bij jou langskomen. Het is net als met honger: als je echte honger hebt, dan eet je alles.
Tja inderdaad! Ik had ook wel bij mijn moeder in de buurt willen wonen! Ik woon nu 60 km van mijn moeder vandaan! Maar ik wilde een huis voor mijzelf en die heb ik ook gekregen, omdat ik ervoor ging, ongeacht de plaats! Blijkbaar is de nood dus nog niet zo hoog... "waar een wil is, is een weg" En ik snap uberhaupt niet, dat als het niet werkt tussen jullie, je laat leiden door de "wensen" van je (bijna) ex. Als hij het zo goed weet, vecht dan voor jullie relatie/kindje! En buiten dat, spreek je jezelf nog tegen ook! "Desnoods ga ik me maar inschrijven in Lelystad ofzo. Dan heb ik maar niemand om me heen wonen. Dan doe ik dat maar totdat ik een eigen woning heb in Almere of Amsterdam." "Ik ga niet in het onbekende wonen.... Ik bedoel hiermee te zeggen dat ik niet ergens ga wonen waar ik niemand ken. Want ik moet me vriendinnen / familie om me heen hebben."
ik snap helemaal hoe je je voelt. zit in hetzelfde schuitje ben vanuit limburg naar lelystad verhuist nu gaat het zo slecht tussen ons dat ik gewoon weg wil, maar heb me werk hier en wil me kleine niet zijn vader ontnemen, maar kan ook geen huis vinden!! zo frustrerend wordt met de dag depresiever en ben einde raad :'( kan ook niet fulltime werken dus kan ook max 400 bijverdienen maar zelfs al zou ik in het weekend gaan werken bij 2e baan is gewoon zo duur allemaal. en ken ook nog eens niemand met wie ik kan praten voel me echt k*t maarja hij was/is de liefde van me leven maar op deze voet kan ik niet hier blijven wonen want ga er fysiek en emotioneel echt helemaal kapot aan!