Hallo allemaal, Ik ben nu 6 weken (en een beetje) zwanger van mijn eerste kindje. Het ging allemaal vrij snel ( 5 rondes) en ben dolgelukkig dat ik zwanger kan worden ( was voor mij de eerste angst, ongegrond maar toch) . Maar elke dag overvalt me de gedachten en de angst dat het ook verkeerd kan zijn. Krijg ik een miskraam?, is het kindje wel gezond?, eet ik wel goed genoeg?, doe ik wel genoeg aan mezelf om dit kindje een kans te geven?, BLEH... Ik heb geen reden om me zorgen te maken , ik rook niet, drink niet, sport regelamtig, maar toch blijf ik maar denken aan een miskraam of ongezond kindje...Ik voel me ook niet zwanger, heb soms een krampje, maar meer niet. Hebben jullie dat ook wel eens? Liefs laika
Halo Laika, Toevallig hier ook zo iemand die het zelfde voelt en deelt als jou... Is zo vervelend he die onzekerheid! Terwijl er eigenlijk helemaal niets aan de hand is. Ik zou eigenlijk wel willen genieten van mijn zwangerschap maar steeds denk ik ooww als het maar niet mis gaat.... A.s vrijdag krijg ik een termijn echo omdat wij niet precies weten hoelang ik zwanger ben.. Ik hoop stiekem dat ik veel verder ben dan dat ik denk volgens mij ben ik al 5,5 week zwanger maar het zou fantastisch zijn als ik veel verder zou zijn. Ik voel me wel zwanger ik ben erg misselijk en heb veel groter borsten gekregen ik hoop dat het met mij en de rest van de meiden die zwanger zijn dat het allemaal goed gaat verlopen... groetjes mamatje ... we gaan gewoon positief blijven denken!
heel herkenbaar, ik twijfelde constant aan alles. vooral de eerste 13 weken deed ik niets dan piekeren. Nu is het bij mij een beetje over. Als je een echo hebt gehad voel je je al veel zekerder
Ik heb die zorgen ook gehad en eigenlijk nog steeds wel. Er is altijd wel iets om je zorgen over te maken... is heel normaal. Maar probeer wel te genieten, dat is het beste wat je kunt doen. Al vond ik dat in het begin erg moeilijk. groetjes, Snoopy
hier nog zon stresskip... ik word gewoon gek van mezelf... ik ben blij als ik er even 5 minuten niet aan denk dat het mis kan gaan, maar de rest van de dag spookt er vanalles door mijn hoofd. kan er gewoon niet echt van genieten.alsof ik er vanuit ga dat het fout gaat. ik hoop wel dat dit minder word pfffffffff (had trouwens hetzelfde dacht eerst ook van ik zal wel niet zwanger kunnen worden) onzeker over alles, ik kan niet wachten tot de 12 weken en de tijd gaat heel langzaam maar ik weet zeker als de 12 weken om zijn verzin in wel iets anders om me druk om te maken.
hier heb je er nog zo 1. ik voel me totaal niet zwanger. wel af en toe misselijk en moe en last van de borsten. maar dat ik zal zeggen ben zwanger geen gevoel voor. voel ook wel is aan me buik en zie totaal ook niet aan me buik dat ik zwanger ben. heel raar allemaal ik heb 21 augutus een echo en hoop dat ik het dan wel ga geloven dat ik zwanger ben . maar ff een vraag wie eet er ook zo slecht ik krijg al een paar week amper eten naar binnen ?wie heeft dit ook. mvg winniethepoeh19
Nou Meis, Je bent niet de enige hoor! Ik had zelfs mijn termijn echo gehad en daarna voelde ik me ook nog steeds onzeker nu heb ik afgelopen vrijdag in het Zhs. weer een echo gekregen en me kleine brusjes weer gezien en alles was goed voel me nu weer goed. Maar ik denk dat het bij de meeste mama's zo is in het begin van de 3 mnd. Nou succes meid
Dit heb ik ook, nog steeds. Eerst was ik bang voor een miskraam en nu denk ik weleens: zou het kindje nog leven? Raar he. Ik denk dat ik die onzekerheid wel houd.
ik vind het ook doodeng, we willen zooo graag een kindje en ben ontzettend bang dat het mis gaat. elk krampje schrik ik van..
bij mij viel de last echt van me af na 13 weken. eerst dacht ik wat als ik onvruchtbaar ben? En toen dacht ik steeds aan een miskraam. ik voelde me niet zwanger en zag er ook niet zwanger uit. Ik rekende steeds in nog zoveel weken en dan is de kans op een miskraam nog maar ..% en daarna dacht ik met 24 weken is hij levensvatbaar. maar Ineens was het piekeren gewoon over. Ik denk dat het komt omdat je straks een buik hebt en je voelt de baby, dan maak je je minder zorgen
ik had het in het begin wel maar nu niet meer. na het bloedverlies was ik erg angstig dat het mis kon gaan maar na alle echo's heb ik dat niet meer. ik ben ook vrij rustig en nuchter van me zelf ik heb nu ook al een hele tijd het gevoel dat het goed zit.
Ik denk dat we dat allemaal hebben. Het begint met 'zijn we wel vruchtbaar', dan is het de angst voor een miskraam, en eenmaal het kindje er is, ben je voor eeuwig bezorgd, zoals iemand hier me zei Dus gewoon positief blijven denken. geloof in de kracht van je geest!
Oww, zo herkenbaar! Ik dacht dat als ik eenmaal zwanger zou zijn, ik wel zou genieten. Maar ik pieker alleen maar! Krijg ik geen miskraam, is het kindje wel gezond dadelijk, etc etc.! Word er af en toe gek van!
Zoals je leest ben je niet de enigste. Ik had het ook heel erg in het begin. Ik heb toen als advies van de huisarts gekregen kijk zo minmogelijk op internet. Zat toen ook heel veel op de site hier ( nu nog ) Heb toen een aantal weken alleen maar bij de lounge en zwangerworden gekeken. Niet verder en vooral niet bij miskramen. Ik kreeg het al benauwd bij het woord Ben nu 21 weken en heb al verschillende malen het hartje gehoord en heb echo's gehad. De laaste echo was goed. Alles zat er op en er aan maar toch. Ik blijf altijd heel voorzichtig. Probeer van je zwangerschap te geniet voor je het weet is het voorbij. Wees blij dat je niet zo veel klachten heb, ik was en ben nog steeds misselijk, daar word je ook niet vrolijk van hoor
helaas ben ik er ook zo een als ik de kleine maar een dagje minder voel PANIEK Word me steeds door de gyna op het hart gedrukt alles is goed maar blijf die onrust houden Baal ik echt van hoor Maar ja probeer ook te genieten
Ik heb dat ook... Ik zit nu in zo'n fase dat de kwaaltjes wel over zijn, energie komt terug maar je groeit nog niet echt en ik voel de kleine ook nog niet... Dus ik vraag me steeds af leeft het nog wel? Doet het het nog? En natuurlijk de grootste vraag is het gezond? Ik kan niet wachten tot de 20 weken echo en daarna wil ik echt gaan genieten!
Ik had dat ook heel erg, werd er gewoon ziek van. Ik had rond de periode dat ik eigenlijk ongesteld moest worden (de keer nadat ik al wist dat ik zwanger was) bruin verlies, en huilen dat ik maar nog kon. gelukkig bleek alles in orde, maar dan kom je idd. weer in die andere fase na de 12 weken echo. Je voelt nog niks (had ook nergens last van), leesde vanalles (niet doen dus!). En zo kom je steeds weer in een andere fase terecht. Straks als je de kleine voor het eerst voelt, denk je voel ik hem/haar wel vaak genoeg? Ik denk niet dat die gedachten weg te halen zijn, dat heb je gewoon in je zitten. Succes verder en geniet van je zwangerschap, het gaat zo snel (zeg ik nu ook achteraf).