Lieve allemaal, Ik heb vorig weekend zoiets heftigs meegemaakt dat ik dit echt met jullie moet delen. Laat dit een waarschuwing zijn voor alle vrouwen op dit forum die denken dat ze een miskraam hebben gehad of gaan krijgen. Als je bloedverlies hebt of hebt gehad en je HCG-waarde wekenlang hoog blijft, moet je direct actie ondernemen!! Laat een echo maken om te kijken of er nog een vruchtje in de baarmoeder zit. Zo niet, laat dan je HCG om de paar dagen testen om te kijken of het goed afneemt!! Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hoeft namelijk NIET altijd gepaard te gaan met pijn, je kunt gewoon zonder dat je er iets van merkt wekenlang rondlopen met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, ook als de doktoren beweren dat je een miskraam hebt gehad. Mij is het namelijk bijna fataal geworden Ik zal even mijn verhaal vertellen. Half maart ben ik zwanger geraakt. Eind maart testte ik positief. Helemaal blij, natuurlijk. Na bijna 6 weken kreeg ik enorm bloedverlies, ik verloor echt stralen helder bloed zonder stolsels na de sex. Tussendoor nog af en toe kort bloedverlies gehad zonder stolsels, ook na de sex. De artsen verzekerden mij dat dat kwam doordat er een adertje was gesprongen. Ik dacht dus dat er niks aan de hand was en ook mijn tests bleven keurig fel positief. Totdat ik weer een beetje bloed verloor. Doorgestuurd voor echo, bleek ik een lege baarmoeder te hebben. Ik voelde me echt nog gewoon zwanger en werd toen doorgestuurd naar de gynaecoloog. Ik had echt een lege baarmoeder en aan mijn eierstokken was niks bijzonders te zien. Wel was mijn HCG nog erg hoog. Te hoog voor een miskraam, eigenlijk. Toch dachten ze dat ik een vroege miskraam had gehad. Vervolgens nog 5 (!) echo's gehad en deze lieten allemaal geen afwijkingen zien. Ze sloten buitenbaarmoederlijke zwangerschap uit en vertelden me dat ik echt een vroege miskraam had gehad en ze hielden me onder toezicht om te kijken of ik gecurreteerd moest worden. Wel vonden ze het raar dat mijn HCG nog steeds erg hoog was en nauwelijks daalde. Maar ze dachten dat dat kwam door restweefsel. Tussendoor weer bloedingen gehad, deze keer kwamen er ook stolsels mee. Inmiddels was ik er helemaal van overtuigd dat ik een miskraam had gehad en had mij er helemaal op ingesteld en mijn man ook. Totdat ik vorige week ineens een klein beetje buikpijn kreeg..... Het was maar een beetje buikpijn, niks bijzonders, ik dacht dat het mijn darmen waren. Totdat ik mijn eierstok voelde knappen in mijn buik Op dat moment besefte ik niet dat het mijn eierstok was, natuurlijk. Toen ik probeerde te lopen en flauwviel en vervolgens ook nog de hele vloer had ondergespuugd, wist ik dat het menens was. Ik ben afgevoerd met een ambulance en ben die middag met spoed geopereerd aan een...jawel...buitenbaarmoederlijke zwangerschap! Na afloop van de operatie werd mij pas verteld wat er aan de hand was: een buitenbaarmoederlijke zwangerschap waarbij ik een liter bloed had verloren en ik schijn bijna het loodje te hebben gelegd door de inwendige bloedingen.... Ik ben mijn eierstok helaas kwijtgeraakt, want die was niet meer te redden. Behoorlijke heftig dus.... Het inmiddels 12 weken oude kindje had zich ingenesteld helemaal bovenin mijn eierstok in plaats van in de eileider. De meeste buitenbaarmoederlijke zwangerschappen zijn ingenesteld in de eileider en niet helemaal bovenin. Bovenin de eierstok is die niet op echo's te zien en is er bovendien meer rek mogelijk, waardoor je pas heel laat gaat merken dat er iets niet pluis is. Daarom kreeg ik pas pijnen op een moment dat het al te laat was. Het ENIGE aanknopingspunt was de veel te trage daling van mijn HCG. Daarom wil ik jullie hierbij waarschuwen dat jullie niet gaat overkomen wat mij is overkomen Laat je HCG regelmatig checken!! Test jezelf regelmatig, na een miskraam moet het echt flink dalen. Op dit moment, een week na de operatie, zit ik op de bank te herstellen, zowel lichamelijk als emotioneel. Wat een rotperiode... De pijn is inmiddels wel weg maar de mentale pijn zit er nog. Ik voel me bedrogen door mijn lichaam, 12 weken lang heeft dat kindje daar gezeten en de laatste weken voelde ik me echt niet zwanger meer. Zo raar. Zijn er meer meiden hier die een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebben meegemaakt?
Heftig zeg! Ik heb een beetje vergelijkbaar verhaal meegemaakt, alleen allertere artsen. Ik werd begin maart ongesteld, 2 dagen na nod en een negatieve test. Ik was verbaasd, voelde me zwanger. Maar ja.... Op 21 maart bleek ik toch zwanger te zijn. Ivm eerdere mk's kreeg ik al snel een echo. Maar net als bij jou, niks te zien. Tussen neus en lippen door zei de echoscopiste nog dat ik bij hevige buikpijn naar de dokter moest ivm kans op een eug. En toen stond ik weer buiten. De maandag erop heb ik de poli gebeld om te vragen of er geen hcg geprikt moest worden, maat ik werd vreselijk afgesnauwd en dat was allemaal niet nogig, er wad tenslotte geen eug gezien. Dinsdag begon ik heel erg te vloeien, dus ik hield het op een nieuwe mk. Wel heel veel bloedverlies en geen stolsels of buikpijn. Maar ja, er zat niks in m'n bm, dus ook weinig te verliezen dacht ik. Op zaterdagavond kreeg ik hevige buikpijn in m'n linkeronderbuik en rug. Op zondag zat de pijn in m'n hele buik en was ik misselijk. Om kwart voor 5 zat ik op de hap. Ik werd meteen naar de gyn. Bij de echo wad te zien dat ik aardig wat bloed in m'n buikholte had. Maar geen eug te zien. M'n hcg was wel hoog. Dus besloot ze me toch te opereren. Om 20 uur lag ik op ok. Uit m'n linker eileider is een vruchtje verwijderd en m'n buik is schoongemaakt. Ik ben ook nog gecurreteerd, want er zaten grote stolsels in m'n baarmoeder. Herstel ging langzaam en nu, na bijna 2 mnd is m'n hcg wel aan het dalen, maar nog geen nul. Sterkte meid. Neem de tijd, zowel lichamelijk als psychisch heb je nogal wat meegemaakt.
Jeetje Banaantje, wat verschrikkelijk! Ik was er al zo bang voor toen je een paar weken terug zei dat je hcg nog zo hoog was, maar ik hoopte dat de artsen wisten wat ze deden... Jemig, wat zul jij geschrokken zijn. Heel goed dat je iedereen waarschuwt. Je moet hcg altijd laten opvolgen, want alleen echo's zeggen niet zoveel. (Zelfs restweefsel wordt er nogal een op gemist.) In het buitenland is het zelfs standaard om hcg op te volgen na een miskraam en dat is niet voor niets! Heel veel sterkte, Banaantje. Ik hoop dat je snel weer herstelt. Liefs, Suus
Wat goed dat je dit verhaal deelt, Banaantje. Hopenlijk zijn er vrouwen die dit niet mee hoeven te maken dankzij jouw waarschuwing. En laten we hopen dat de betrokken artsen zich jou ook blijven herinneren en de volgende keer in z'n situatie sneller optreden! Heel veel sterkte de komende tijd! Ik wens je een spoedig herstel.
Wat een heftig verhaal en een duidelijke waarschuwing! Ik hoop dat je snel weer herstelt en snel een goede zwangerschap zult meemaken. Veel sterkte meis!
helaas heb ik een kleine 3 weken geleden het zelfde meegemaakt. Ik was zwanger maar begon al bij 5 weken bloed te verliezen. Bij 6 weken is er een echo gemaakt en alles was schoon, of er goed naar de eileiders en eierstokken is gekeken moet ik nog navragen bij de gyn op de nacontrole want daar hebben ze toen niks over gezegd. Ik werd dus naar huis gestuurd met de boodschap vroege miskraam en volgende keer beter. Ik voelde me ook goed (heb ook een miskraam met 12 weken gehad dus was blij dat dit zo snel gegaan was), had geen buikpijn of zo, was wel nog een paar dagen misselijk maar zocht daar eigenlijk niks achter. Het vloeien stopte ook snel. Dus we dachten dat het allemaal voorbij was. En gingen een lang weekend weg. Nog geen 2 uur nadat we waren aangekomen begon de ellende. Hevige buikpijn, opgezette buik, misselijk, flauwvallen enz enz. Dus met spoed naar een belgisch ziekenhuis waar door de gyn daar eigenlijk niet meer getwijfeld werd, dit was een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Meteen naar de ok en opereren. Ik had mijn verloskundige nog gebeld of het dit kon zijn maar die dacht daar niet aan want ik had toch een echo gehad en alles was schoon. Nou mooi niet. Eileider geknapt, niet meer te redden, veel bloed in mijn buik! Door het oogje van de naald gekropen. HCG zat op 13000 veel te hoog. Gyn in Belgie vroeg zich af waarom ze me zonder bloedprikken naar huis hadden gestuurd na de echo. Maar goed, nu bijna 3 weken later is het lichamelijk herstel goed gegaan, bijna van alle pijn af. Maar geestelijk zal het nog het nog wel even duren voordat ik er over heen ben. Ik hoop maar dat een volgende zwangerschap op redelijk korte termijn komt en we daar van kunnen gaan genieten want nog zo'n klap wil ik echt niet meer hebben. Heel veel sterkte.
Meid wat ontzettend goed dat jij je verhaal hier schrijft. Zo zie je maar dat je allereerste gevoel nooit liegt! Hopelijk kun je een beetje bijkomen van die nare intensieve weken. Veel sterkte gewenst! Liefs Selma
Wat een heftige verhalen! Heel veel sterkte! Afschuwelijk dat je zo het vertrouwen in artsen kwijt raakt! Tenminste dat zou ik wel hebben denk iK!
Jeetje meid, wat ontzettend heftig. krijg gewoon kippenvel van je verhaal. Wel goed dat je het opschrijft om anderen te waarschuwen. Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit verlies. Neem de tijd voor jezelf, want wat jij hebt meegemaakt is niet niks. Wat ook ontzettend erg is aan het verhaal is het vertrouwen in artsen. Kan me voorstellen dat je ook dat kwijt bent. Nogmaals sterkte en een dikke knuffel
sterkte, ik kan het hele verhaal bevestigen. mocht je willen dan is er een bbz topic en een hyves waar je ook steun kan vinden. het topic staat onder de vlinders.
Zena en Yjc: met tranen in mijn ogen heb ik jullie verhalen gelezen, ik kan me er zo boos om maken dat dit dus blijkbaar vaker gebeurt en er te laat wordt ingegrepen. Yjc wat erg dat jij het op vakantie hebt meegemaakt, dan is meteen je vakantie verpest en heb je hele nare herinneringen eraan lijkt me. En dan in een vreemd land in een vreemd ziekenhuis, bah. En Zena wat afschuwelijk dat jij nog zelf hebt aangegeven dat het misschien een goed plan was om even HCG te checken en dat ze dat 'nergens voor nodig' vinden. Hoe zijn jullie geopereerd, via een kijkoperatie ook? Ik had het geluk dat er op dat moment een chirurg aanwezig was die specialist was in kijkoperaties, dus heb maar 3 gaatjes in mijn buik erdoor. Wel is mijn hele buik nog enorm opgezet, ik hoop maar dat dat nog gaat afnemen. Bedankt voor al jullie lieve reacties tot nu toe Dat doet me echt heel erg goed!!!
Ik heb inderdaad ook een 'kijkoperatie' gehad met drie sneetjes in mijn buik. In een mijn navel en links en rechts net onder de navel (schijnbaar erg hoog voor de nederlandse begrippen). Mijn buik is nog ook nog steeds opgezet en pijnlijk. Dat schijnt te komen doordat ze je buik met gas opblazen om er goed bij te kunnen komen. Hierdoor doet je buikvlies nog een tijd lang zeer. Ik loop nu dus ook in mijn zwangerschapsbroeken omdat ik mijn gewone broeken echt niet fijn vind zitten. Maar ja daar door krijg je wel vervelende reacties van onbekenden die gaan vragen of je zwanger bent. Erg confronterend op dit moment. Ik heb bij mijn vorige miskraam in december ook aan de vk gevraagd of er HCG geprikt moest worden maar dat was niet nodig. Dus bij deze miskraam was ik ook in de veronderstelling dat dat niet nodig zou zijn. Had ik er nou maar om gevraagd. Misschien hadden ze het dan wel gedaan, waarschijnlijk niet maar je weet het niet. Tja boos ben ik ook, waarom komt dit nog voor? De meeste verhalen die ik hoor zijn toch dat mensen het wisten, doordat ze veel buikpijn hadden of zo of doordat er door de mensen die er verstand van zouden moeten hebben is verder gekeken dan alleen de baarmoeder. Maar aan die boosheid heb ik op dit moment weinig en het kost me te veel energie. Dus ik probeer gewoon bij de dag te leven en te kijken hoe het gaat en wat er allemaal weer beter gaat. Dan terug te kijken wat me boos maakt of vooruit te kijken wat me verdrietig maakt omdat ik niet weet wat er nog gaat komen en of het allemaal nog wel gaat lukken om zwanger te worden. Gelukkig hebben we al een kleine, waar we erg van kunnen genieten.
ik vind het heel erg knap en goed dat je het hier verteld. ik zie dat het je eerste ronde was en dat is dan natuurlijk wel een enorme heftige gebeurtenis. ik hoop voor je dat je snel hersteld en dat het onder controle van het ZH toch nog zwanger mag worden maar neem de tijd om het te verwerken.
Sjonge wat een heftige verhalen zeg.. Dank voor de waarschuwing hier.. is idd niet niks.. vind ook dat ze beter moeten controleren.. ik heb na mijn mk niet eens een echo gehad... moest wel bellen als ik buikpijn kreeg.. had ik verder niet gelukkig... t zal je maar gebueren zeg... niet te geloven... Heel veel sterkte dames...
Meiden.. Wat vreselijk en wat goed dat je ons hierover waarschuwt... Het zal je maar overkomen en helaas bij jou dus Heel veel sterkte!
Jeetje wat een verhaal, !! veel sterkte en hoop dat je snel zwange rmag worden en dat het deze keer opde goede plek zit!!
jeetje wat een heftig verhaal, maar wat goed dat je het hier neerzet voor anderen!! heel veel sterkte meis!! ik hoop dat je je snel weer beterder voelt, en het emotionele vlak zal vast nog wel blijven, maar ooit wordt het draaglijk,... heel veel sterkte! dikke knuf voor jou