Mijn vrienden zijn echt zo lief... we worden bedolven onder telefoontjes, kaartjes en bloemen nadat we hoorden dat we een miskraam/curretage zouden krijgen. Zelfs mensen die we niet heel erg goed kennen reageren zo ontzettend lief. Wat dat betreft heb ik ontzettend veel geluk gehad! Maar een van mijn beste vriendinnen doet het af met een email en twee smsjes (gedurende twee weken). Ik belde haar vandaag zelf maar, en nadat ze even gevraagd had hoe het me was (ik heb eerlijk geantwoord dat het best oke gaat. Ik ben gisteren gecurreteerd en had verwacht dat ik er erger aan toe zou zijn.) begon ze meteen over haar eigen leven. Ze waren onderweg naar de screening voor Wipe Out omdat ze graag naar Argentinie wil, de autotelefoon ging twee keer dus ze hing twee keer op. Ze belde me wel terug, maar uiteindelijk was ze weinig empathisch. Ze moest ophangen omdat ze er waren en had echt weinig tijd voor me. De afgelopen dagen heb ik ook bijna niks van haar gehoord. Voor mij is het inderdaad nogal een Wipe Out. Echt, ik wil er geen groot drama van maken, ik hoef niet als een koningin behandeld te worden, maar zij was een van de weinige mensen die vanaf het begin van mijn zwangerschap wist. Ik ben echt teleurgesteld en weet niet zo goed wat ik ermee moet. Misschien komt het omdat ze 4 jaar jonger is dan ik en nog helemaal niet met kinderen bezig is. Maar zij maakt een grotere issue van haar ongesteldheid dan dat ze aandacht heeft voor wat ons net overkomen is. Bah!! Ik ben er echt even van ondersteboven.
he lieverd, of je vriendin kan er niet mee omgaan, of het is geen echte vriendin.. ik weet precies wat je bedoeld hoor... en kon me er ooit erg aan storen als mensen zo zijn maar bij mij wam er eindelijk een moment dat ik dacht en nou ben ik to the point en zeg ik er eerlijk wat van dan kan ze zich aanpassen en aneres opzouten... vaak kun je er als het echte vrienden zijn over praten en word je vriendschap beter en hechter veel sterkte ermee knuffel
Zilvervosje, dit klinkt enorm herkenbaar en voor mij was het een reden om een vriendschap te beeindigen. Ik denk dat zij hier niet mee om weet te gaan om wat voor reden dan ook. Sommige mensen kunnen nu eenmaal niet goed meeleven door te luisteren, sommige mensen leven wel mee en gaan weer over tot de orde van hun dag en komen onverwachts ineens tot iets bijzonders, sommige mensen zijn bang voor hetgeen jou is overkomen ook hun kan overkomen en sommigen hebben iets dergelijks meegemaakt en hebben jou dat nooit verteld. Weet je, zoveel redenen en zoveel manieren. Helaas is het naar maar waar. Het doet jou verdriet en misschien was het niet eens haar bedoeling maar het kwaad is al geschied. Probeer te leven op de onverwachte lieve reacties van mensen waar je het niet van had verwacht. Die zullen je goed doen al maakt het de kloof tussen de mensen van wie je het wel of niet had verwacht groter. Wanneer je emoties weer een beetje op orde hebt kun je overwegen om er met haar over te praten of te laten voor wat het waard is... Beiden kunnen een aanrader zijn.
zilvervosje, ik weet niet hoe oud je bent.. maar voor andere mensen die nog niet met kinderen bezig zijn, of waarbij alles heel makkelijk gaat, is het vaak moeilijk te begrijpen wat er echt door je heen gaat.. ik zou haar volgende keer netjes zeggen dat je teleurgesteld in haar bent en kun je haar gelijk vragen of ze het zo bedoel heeft of niet.. je komt er dan vanzelf achter hoe ze het bedoeld heeft en of ze alsnog probeert in te leven in jou emoties.. want het valt niet mee als je in een ander stadium in je leven zit en je niet weet wat miskraam/curetage nou echt inhoud, om het gevoel wat er nu door jou heen gaat te begrijpen.. en natuurlijk, misschien kan ze er niet mee omgaan, of wil ze het niet.. dan kun je nog altijd beslissen wat je met zo'n vriendin wil.. ik hoop dat je er wat aan hebt, gewoon vragen.. zonde als vriendschap over zou gaan alleen omdat jullie niet van elkaar begrijpen wat er echt speelt... ( voor ns makkelijker gezegd wij zijn er mee bezig en weten wat het is..)
Hee meis, Ik denk dat mensen die met hun hoofd in een heel andere levensfase zitten dan jij, het heel moeilijk vinden om goed in te leven hoe dit voor je is. Zoals die vriendin van jou overkomt, en waar ze mee bezig is, lijkt het me niet eens per se 'onwil' als wel 'onvermogen'- zij is bezig met reizen, individuele ontwikkeling, en jij bent in een fase waar je (ook) met een gezin bezig bent. Ik herken het gebrek aan inleven (niet met miskramen, maar bv. wel met zwangerschapsgerelateerde zorgen) wel van sommige vriendinnen, sommigen zijn vrijgezel, hebben een totaal ander leven. Dit is niet om het goed te praten, alleen om het te plaatsen. Ik vind het HEEL ongevoelig van haar. Dat is niet vriendinnen zijn. Wat Nicoletta zegt is denk ik heel goed: hecht je aan die warmte die je WEL krijgt. Je kunt nu niks met haar, je hebt zo ook wel genoeg aan je hoofd.
Ja, jullie hebben gelijk. Ik zou bijna alle lieve telefoontjes, bloemen en kaarten vergeten die we wel gehad hebben. Het zit me gewoon even heel hoog. Een paar weken terug moest ze aan haar enkel geopereerd worden en haar vriend was niet thuis. We zijn het hele land doorgereden om een paar uur bij haar te zijn zodat ze niet alleen was (na ons werk, midden in de week). En nu dit... pfffff... Aan de andere kant roept ze al een paar weken dat ze denkt dat hij niet vruchtbaar is, misschien komt ons verhaal te dichtbij. Of is ze inderdaad nog te jong en teveel bezig met haar eigen dingen. Het zou niet de eerste keer zijn. Mijn vriend gaf het advies dat sommige vriendinnen alleen voor de leuk zijn.... volgende keer hoeven we niet uren in de auto te zitten voor haar. Ik wacht even tot mijn gevoel bedaard is... dan kan ik er vast aardiger over zijn. Maar nu ga ik inderdaad maar genieten van alle lieve en opbeurende dingen die we wél gehad hebben. (Je zal er mee geboren zijn, zo'n gebrek aan tact.... Sorry, voel me er nog steeds een beetje bitchy over.) Trouwens... als ik heel eerlijk ben doe ik het zelf ook. Niet uit gemenigheid, maar omdat ik echt geen idee heb wat ik moet zeggen of wat iemand doormaakt. Tja, en om nou iedere vrouw een miskraam te gunnen voor een beetje inlevingsvermogen gaat ook wel ver (tóch?). Ik koel wel af... gelukkig gaan we binnenkort op vakantie! Ennuh... er is licht aan de horizon, ze heeft een berichtje bij mijn vriend op Facebook achter gelaten... kennelijk denkt ze aan ons (sorry hoor, ik moet er even om lachen, straks wordt ze nog lief....) Nou, ik ga slapen en hou even op met mijn geb*tch.
Ik herken het heel erg! Ik ben zelf nog best jong (22), en toen ons kindje overleed (na 4 maanden zwangerschap) had ik echt het gevoel dat niemand het ECHT begreep... De meesten van mijn vrienden vroegen even op msn hoe het ging, en ook vroegen ze het de eerste paar weken zo nu en dan, maar al gauw werd alles weer vergeten. terwijl het bij mij nu nog zeer doet. maar ik heb eigenlijk niet meer het gevoel alsof ik er nog met iemand over kan praten...
@ Cossy: hier op het forum toch wel? Of hier ook niet? Wat rot joh, meiden van 22 zijn echt niet altijd even lief.... zo bezig met zichzelf. (ik realiseer me dat ik nu misschien op wat tenen ga staan, ik bedoel de meiden die bezig zijn met studie, carriere, reizen en liefde... niet de meiden die al een levensfase verder zijn...)
Ja, dat roepen over de vruchtbaarheid van haar vriend kan wel een deel van de uitleg zijn. Zoiets ga je toch ook niet zomaar zeggen, misschien zijn ze al een tijdje bezig? Ik ken ook wel mensen tegen wie na een miskraam gezegd werd: 'je bent tenminste vruchtbaar'. Alsof je DAAR op zit te wachten. Maar misschien is ze kortaf omdat ze zoiets niet wou zeggen. Ik weet het niet, ik zou het even laten rusten. Tuurlijk zit het je dwars, ik zou me ook opvreten gewoon. Ik heb zelf een vriendin die me zowat negeert sinds ik getrouwd en zwanger ben. Alsof wij vroeger een pact hadden om single en zonder kinderwens te zijn. Ik kan daar dus helemaal niks mee.
Gek is dat he? Als je leven veranderd veranderen ineens ook je vrienden. Gelukkig heb jij er een prachtig leven voor in de plaats, toch? Het hoort er schijnbaar bij, maar ik snap er zelf niks van. Ik ben zelf zo trouw als wat, de meeste vrienden heb ik al jaren. Van mensen buiten de "inner circle" kan ik het wel hebben, maar haar zag ik elke week. Gelukkig ga ik straks twee weken weg en kan ik haar lekker in NL achter laten. En het helpt om me te bedenken wat ik allemaal voor naars kan zeggen als zij de volgende keer uhmmm...moet verhuizen, ziek is, ongesteld is, vriendje uit, weet ik het. Het is echt heel kinderachtig, ik weet het. Maar het lucht op, en over twee weken kan ik het vast beter hebben In gedachten mag alles, toch?
Pff tuurlijk, laat haar lekker in dr sop gaarkoken. Echt onwijs rot- ik ben zelf ook zo'n trouwe hond maar heb ook wel wat kinken in de kabels gehad in sommige vriendschappen hoor! Vooral toen ik ging samenwonen- opeens vinden sommigen je dan niet meer interessant ofzo. Ach dan was de vriendschap blijkbaar op andere dingen gebaseerd dan ik dacht. Hoe is het verder met je?
Dag Zilvervosje heel eng hoe jij precies neerschrijft wat ik ook doormaak. 23 okt had ik na een vroege mk een curretage; Ik ben gelijk tegen heel veel vrienden eerlijk geweest en zoals ik hier al lees uit onverwachte hoek en van de meeste vrienden kreeg ik zulke lieve reacties. Maar wat ben ik geschrokken van anderen. ze zeggen in nood kent men zijn vrienden, dat ondervind ik nu wel pijnlijk. Ik heb een heel goede vriendin, die altijd alles als eerste hoort. Ze is heel lief en begrijpend en enorm empathisch. Alleen heeft ze er op tijd en stond behoefte aan zich te isoleren, dan hoor ik haar weken niet; En dan is ze terug en dan nemen we onze vriendschap terug op. alleen..besluit ze nu haar stilte te doen juist als ik door de ergste periode van men leven ga. Ik heb haar nog gsmst van de curretage en dat ik de dag nadien om 7 uur binnen moest en waarschijnlijk om 14u buiten. Ze antwoordde niet. De dag zelf had ik een sms om 9 uur met de vraag of ik al wakker was? Hallo ik was toen zelfs nog niet in slaap. Zo erg was ze er mee bezig. Sindsdien niets meer nada. Heb haar dan zelf nog een mail gestuurd en dan reageerde ze vrij gepiekeerd dat ze niet weet wat eerst te doen enz. Leuk het is niet dat ik continu loop aandacht te vragen maar een beetje steun. Ben dan terug beginnen werken(ze werkt in hetzelfde gebouw) niets meer gehoord. Een ander vriendin hoor ik ook niet meer nadat ik haar het liet weten van de mk; Denken die mensen nou echt "laat ik voorlopig alle contact met haar breken, niets meer laten weten zelfs geen klein smsje, daar voelt ze zich ongetwijfeld sneller beter door :x:x:x Kmoet zeggen dat het gedrag van sommige vriendinnen al even confronterend is als heel deze moeilijke periode..
Je vraagt je of hoe die mensen opgevoed worden, hè? Ik bedoel, dat je het niet begrijpt is één ding, dat je vervolgens niet uit je woorden komt kan ik me ook voorstellen, maar niks laten horen....? Pffff.... Inderdaad in moeilijke tijden leer je je vrienden kennen! Sommige mensen zijn zo met zichzelf bezig! Zoals jij het nu opschrijft kan ik er wel heel erg om lachen, de reactie van onze "lieve vriendinnen" is inderdaad ontzettend belachelijk! Het ligt niet aan jou of aan mij, kennelijk heb je die mensen gewoon. Mijn vriend die vroeg aan me wanneer ik er nou eindelijk eens een keer niet in ging trappen bij die vriendin van me. Hij liet me met een paar voorbeelden merken dat ze er vooral is voor de leuke dingen en niks snapt van de moeilijke dingen. Het gaat vooral om haar... tja, toen hij het zo vertelde vroeg ik me wel even af waarom ik me steeds aan dezelfde steen stoot! Ze is nu officieel minder belangrijk geworden (en ik geniet nog steeds van mijn fantasie-gesprekjes voor als zij me weer eens nodig heeft voor een flutprobleem... heel kinderachtig, maar nog steeds erg leuk ) Sterkte met die stomme vriendin/collega van je! En jij ook evenstar.... je vrienden moeten wel bij je passen en soms ontgroei je ze. Dat is iig wel beter dan wanneer zij jou ontgroeien , toch? Ik vind jullie prachtige meiden... jullie zijn (zelfs virtueel) zo'n enorme steun geweest. Ik had me geen raad geweten zonder het forum en zonder jullie! Jullie verdienen beter in het dagelijks leven!