Ik heb deze zwangerschap met week 32 PE opgelopen (nierfalen/ leverfalen) ben met 38+3 bevallen.. Na de bevalling schoot mijn bloeddruk weer omhoog, heb nu medicijnen van de cardioloog (bloeddrukverlagers en beschermer voor mijn hart). Ik merk dat ik sneller moe ben, mijn concentratie is echt bagger als ik visite heb gehad ben ik doodop.. Het valt me eerlijk gezegd best zwaar soms in combinatie met twee kinderen.. Wie herkent dit en hoe snel werd dit beter?
bij mij werd vlak voor de 35 weken een dreigende PE geconstateerd.zelf had ik nergens last van...een vervelende spoedKS maar meteen daarna zakte de bloeddruk volledig naar voor mij normaal.5 dagen in het z'huis controle en het was op het niveau als voorheen. wel had ik nog concentratieproblemen en was ik erg moe maar ik denk eerder dat dat nog symptomen van de zwangerschap, bevalling, ruggenprik etc waren. ik gaf elke 2 uur bv dus ook in de nacht en daarom was ik behoorlijk moe...misschien heeft het ook nog met je emoties te maken?
Hoi meis, Hier helaas ook ervaring mee. (1e zwangerschap) 30wk ernstige PE. Gerekt tot 34+ week toen kwam er helaas ook nog HELLP bij. Direct ingeleid (keizersnee was geen optie ivm te lage bloedplaatjes) heb op t randje gelegen.. Herstel alles bij elkaar heeft bij mij toen toch wel een jaar geduurd... (waarschuwden ze ook voor) Lever- en nierwaarden waren ook pas na ruim een half jaar weer een beetje normaal aan het worden. Had veel last van extreme vermoeidheid, duizeligheid, concentratieproblemen, niet goed tegen licht kunnen, niet tegen bezoek kunnen (terwijl ik normaliter zelf een superdrukke tante ben ) etc etc. Gelukkig kan ik je nu vertellen (4 jr later) dat het super gaat en ben fitter dan ooit. Laatste zwangerschap ging ook super! Hoop dat je je gauw wat beter voelt. Het is in elk geval heel normaal dat het een flinke poos duurt! knuffie
Hier ook ernstige PE, tegen HELLP aan. Met 37 weken ingeleid, nu inmiddels 7 maanden geleden ! Ik heb me ook heel lang moe gevoeld, was kapot na een uurtje visite. Toen ik weer begon te werken ook bekaf! Begin me nu weer een beetje normaal te voelen!
Hier ook ervaring, hellp met 31 weken, Met 33 weken een spoedkeizersnede omdat ik een tia had. Ik zit nog steeds in de ziektewet wegens blijvend nierfalen, extreme vermoeidheid en giga concentratie problemen. Ik hoop dat het na een jaar een stuk beter gaat.
Hier PE met 27 weken (achteraf weet ik eigenlijk dat het al eerder begonnen moet zijn). Met 34 weken weer opgenomen en medicijnen naar max opgehoogd. Met 34.6 is ons meisje met een spoed keizersnede onder algehele narcose ter wereld gekomen omdat ze stress begon te vertonen. Tijdens de KS is mijn bloeddruk nog verder gestegen. Hier noemen ze dat complicatie van HELLP tijdens en na de geboorte. Over het algemeen is het herstel van deze het langst. Alle hart en nier echo's waren tot nog toe goed. Ik heb nog steeds last van extreme vermoeidheid, concentratie stoornis, slecht slapen, maar ook oorsuizen (deze zal waarschijnlijk nooit meer overgaan). Heel soms heb ik hartkloppingen, dit word gelukkig steeds minder en het is nog nooit gelukt om het vast te leggen, want dan kwam ik in het ziekenhuis aan en dan was het weg.
hartkloppingen heb ik ook gehad ja, wordt nu minder.. ik kan ook niet meer tegen drukte, heerlijk met twee kids! moet over een paar weken weer werken en zie daar best tegen op, werk in het onderwijs en heb net een nieuwe baan.. ben wel blij dat jullie dit herkennen, gyn had me al gewaarschuwd, maar valt best tegen.. vooral omdat mijn bloeddruk dus na de bevalling ook steeg, heb tegen hellp aangezeten, wist helemaal niet dat dat nog kon na de bevalling..
Ze hadden bij mij die complicatie ook niet verwacht. Als mijn meisje geen stress vertoont had was ze ook nog niet geboren, want had een paar uur daarvoor ook nog te horen gekregen dat ze het eigenlijk nog een week wilden rekken. Zij dacht daar anders over. Mijn bloeddruk gaat nog steeds heel erg op en neer. Vandaag was het ook weer hoog. 140/100.
Ik denk ook dat het achteraf al veel eerder begonnen is, ik werd dus met 31 weken opgenomen, toen was het al hellp. Maar ik sliep al vanaf 26 weken van 12 tot 17 uur. Mijn oudste lag dan naast me tv te kijken als ze zelf rond 15.30 wakker werd van haar middagslaapje.. Ik heb de vk ook gebeld omdat ik steeds dieper ging slapen, ik begon het eng te vinden. Ik had verder geen hoofdpijn of buikpijn, zag ook niet wazig. Het was bij mij toen nog puur en alleen het hele erge moe zijn en raar diep slapen. Tis wel drama, ik zeg ook tegen niemand meer dat ik een tia heb gehad, want mensen gaan gelijk doen of je een beetje debiel bent. Ik vind het ook nog steeds heel erg dat mijn nier het gewoon niet meer is gaan doen, komt heel zelden voor, waarom moet ik dat nou weer hebben. Nou weer even uitgeklaagd
Hier is mijn bloeddruk na een paar dagen goed te zijn geweest ook weer omhoog gegaan. Tot nu toe is hij ook nog steeds niet goed (144/100 laatste meting) Ik ben ook snel moe, en merk dat ik heel erg prikkelbaar ben. Verder zie ik nog steeds sterretjes, maar volgens de huisarts is er niks aan de hand want ik ben nog jong . Ik heb er zelf geen goed gevoel over, dus op mijn controle afspraak vrijdag met de gyn zal ik haar er ook nog naar vragen. In het ziekenhuis waren ze er juist er bezorgd over, en nu doet de huisarts zo laks. Mijn moeder heeft precies hetzelfde gehad. Die had een prachtige bloeddruk maar in haar eerste zwangerschap werd het heel hoog. Bij haar is het nooit weer normaal geworden en ze heeft dus altijd bloeddrukverlagers geslikt.
Bij 34 weken is tijdens mijn zwangerschap PE vastgesteld (ik ben toen meteen opgenomen in het ziekenhuis, en ben er tot na de bevalling moeten blijven), met 36w4d ben ik ingeleid ivm doorslaan van PE naar hellp. Ik ben met 36w5d bevallen van gelukkig een gezonde dochter (van nu bijna 2 jaar). Ik ben pas sinds april weer voor 100 % aan het werk en heb nog steeds last van snelle vermoeidheid en concetratieproblemen. Mijn bloeddruk is te hoog gebleven waardoor ik nog steeds medicatie slik (via de internist). Deze medicatie zal ik helaas ook mijn hele leven moeten blijven slikken. Ik heb wel erg veel baat gehad bij EMDR sessies bij een psychologe die de grootste emotie lading van alle gebeurtenissen heeft doen verdwijnen. De nasleep van de PE zal er waarschijnlijk bij mij altijd blijven. Binnenkort hebben we ook een afspraak bij de gyn om de gevolgen en risico's van een eventuele tweede zwangerschap te bespreken. Ik heb daarnaast zelf dus nog veel last terwijl een goede vriendin van me die hellp heeft gehad weer volkomen hersteld is. Het is dus echt per persoon verschillend. Het is ook niet mijn bedoeling om je te laten schrikken met mijn verhaal. Sterkte!!
Hoi, Hoe gaat zon emdr behandeling? Ik heb nog erg veel moeite met alle gebeurtenissen, vooral omdat ik onwijs hoofdpijn had en dit vaak heb aangegeven de ochtend toen ik de tia kreeg. Ik heb het gevoel dat ze te lang gewacht hebben bij mij, waardoor ik nu blijvend nierfalen heb. Onze meid is gelukkig wel helemaal gezond nu. Maar goed, ik kan er nog niet goed aan terug denken zonder huilen en ik voel me nog steeds erg verward, verdrietig en boos. Dus misschien is dat emdr ook wel wat voor mij?
Mij maak je niet bang hoor.. Ik vind het gewoon lastig dat iedereen nu zoiets heeft van "het is toch goed gekomen" zelfs mijn man zegt dat... Maar hij heeft daar niet gelegen, hij heeft niet de littekens van verschillende pogingen om het infuus aan te leggen op zijn handen staan, hij heeft niet de angst gevoelt als ik een ctg of flowmeting kreeg.. Hij slikt die zooi nu niet... Ik heb dus serieus laatst een fietser aangereden.. Niet hard, ze had niets, maar daar is mijn man dus wel van geschrokken, en ik ook.. Mijn concentratie is echt beroerd en Eef gaat niet naar de opvang en ik moet bekennen dat ik soms huilend op de wc zit, ik ben gewoon doodop. Ik besef echt dat ik ontzettend veel geluk heb gehad, dat heeft mijn gyn wel tien keer gezegd, maar ik vind dat ook best eng.. Ik ben echt overbezorgd over Fien, ik ben gewoon vanaf week 32 zo bang geweest dat ik haar zou verliezen dat dat gevoel nu gezellig door gaat.. Zo lekker om dat gevoel te kunnen uiten hier.. Dank jullie voor julle verhalen!
Heftige verhalen hoor!! Pfff het is niet niks! Ik heb zelf bij mijn eerste zwangerschap vanaf week 28 PE gehad. Bij mij sloegen de bloeddrukverlagende medicijnen heel erg goed aan gelukkig. Uiteindelijk wel een spoedkeizersnede maar dat was pas in week 39. Ze hebben me toch, achteraf gezien, VEEL te lang door laten lopen. Maar toch daalde de bloeddruk een maand na bevalling zo veel dat ik zonder medicijnen kon. Mijn nieren en lever hebben wel schade opgelopen, die waardes zijn altijd afwijken maar heel veel klachten heb ik er niet meer van. Bij de 2e zwangerschap kreeg ik pas in week 36 een hoge bloeddruk en die is maand na bevalling weer gedaald. Ik voel me, buiten andere klachten die ik aan bevalling overgehouden heb, aardig goed. Ik denk alleen dat ik duizeligheid overgehouden heb. Ik ben wel heeel erg bang dat ik in de toekomst hart-en vaatziekten ga krijgen, die kans was erg groot aldus de gyn, lekker dan Heel veel sterkte allemaal!!!
Ik ken het. Helaas lijkt het bij mijn man er niet op dat het tot hem doordringt hoe ik me voel en wat het met me doet.....