Na lang wikken en wegen toch besloten om "ons" vlindertje er ook bij te zetten. 26 September 2011, al de hele dag had ik krampen, maarja ik moest ongesteld worden, dus dat was niets raars. Ik had wel het idee dat de pijn heftiger was, maar dat was wel vaker en ik had hiervoor een rare menstruatie gehad. Dus ik gewoon een tampon ingedaan en naar m'n werk gegaan. Tijdens mijn werk leek het wel alsof mijn tampon eruit werd geduwd, maar he eerste dag van de menstruatie, hij zal wel vol zitten ik wissel m wel in mn pauze. Dus in mijn pauze naar de wc gegaan en mn tampon eruit gehaald. Door het eruit trekken kwam er "iets" op de deur te zitten. ik dacht in eerste instantie dat het een bloedstolsel was, dus met een wc papiertje gepakt. Maar het voelde heel anders aan, met mn handen er een beetje aan gezeten en tot mijn schrik ontdekte ik dat het een stuk weefsel was. Toen begon het langzaam tot me door te dringen dat ik niet ongesteld was, maar een miskraam had gehad! Ik heb zeker een paar minuten zitten kijken en voelen aan het vruchtje. bedacht of ik het kon bewaren, maar wat moest ik daar mee? dus uiteindelijk besloten het door de wc te spoelen. Handen gewassen en (toch redelijk van de leg) mijn vriend gebeld, "schat volgens mij heb ik net een miskraam gehad" Vriendlief is met 100kmh naar mijn werk gereden terwijl ik mijn leidinggevende opgezocht heb om te vertellen wat er was gebeurd en dat ik naar huis ging om mezelf (op aandringen van mn vriend) toch even na te laten kijken door de huisarts. Op het moment dat ik bij mn vriend in de auto stapte namen mijn emoties even een loopje met me, alles kwam er uit en hij heeft uiteindelijk de huisarts maar gebeld, want ik was daar niet meer toe in staat. Bij de huisarts intern onderzoek gehad waarbij zij vaststelde dat er inderdaad een sprake was van een miskraam. terugdenkend is er het volgende gebeurd, in juli ben ik waarschijnlijk zwanger geraakt door de pil heen, ik heb een aantal dagen diarree gehad en ben waarschijnlijk vergeten toen een extra pil te slikken. Omdat ik geen idee had dat ik zwanger was heb ik mijn pil doorgeslikt. en een paar weken later een menstruatie gehad die lichter was dan normaal, maar dat gebeurde wel vaker dus dacht ik er niet veel van. Eind augustus ben ik een avond goed ziek geweest, hevige koorts en rillingen. Een week later had ik mijn menstruatie gehad moeten hebben maar toen heb ik de pl doorgeslikt omdat we vakantie hadden. Ik voelde me toen wel vaak misselijk en moe dus toch maar een zwangerschapstest gedaan, maar die was negatief. Waarschijnlijk is ons vruchtje dus die avond dat ik zo ziek was overleden, maar omdat ik de pil slikte pas een tijd later eruit gekomen. Al met al zijn we inmiddels bijna 2 jaar verder, maar is er geen dag dat ik niet heel even denk aan ons vlindertje, wat weliswaar voor mijn vriend veel te vroeg was geweest, maar voor mij zo gewenst... Vorig jaar november was hij er eindelijk ook klaar voor en in maart hebben we de knoop doorgehakt, we gaan ervoor. Maar ergens hè blijft dit kleintje voor mij zo speciaal... Mijn kleine verrassinkje..
Hoi, ik wil je even sterkte wensen ook al is het al ff geleden het blijft altijd bij je! er zit altijd een engeltje bij je En succes bij het proberen van nog een kleintje hoop dat het snel raak is voor jullie. Liefs
Wat heftig. Ik wil je heel veel sterkte wensen! Dit kindje zal altijd een deel van jullie blijven. Ik heb het er na bijna 2 jaar ook nog steeds moeilijk mee. Veel mensen begrijpen dit niet, maar vind het fijn en erg genoeg om te lezen dat er lot genoten zijn.