Hallo allemaal, Ik heb begin maart een miskraam gehad. Ik was zo blij dat ik na 2 jaar eindlelijk zwanger was. Na 9 weken is het misgegaan en op de echo bleek er geen kloppend hartje te zijn. Ik heb een aantal dagen later een curretage gehad en toen ben ik heel snel weer gaan werken. Knop omgezet en weggestopt... Tot ik in mei een weekend met mijn vriend weg ben geweest en werd daar voor het eerst heel erg ongesteld, was niet normaal hoeveel bloed ik toen verloor etc. Vanaf toen ben ik mij echt rot gaan voelen. Ik heb echt dagen gehad dat ik niet meer kon eten, slapen en kaar deken wat is er toch mis.... Ik bedacht mij wel dat ik waarschijnlijk te snel ben doorgegaan en mijn lijf het genoeg vond om steeds door te gaan. Ik probeer nu wel wat me stil te staan en mijn verdriet toe te laten maar voel me nog niet de vrolijk ik die ik altijd was. Hebben jullie wellicht nog tips of ervaringen? Bedankt! Lfs xx
Sterkte meid. Het is ook niet niks natuurlijk. Als je zo lang bezig bent en dan eindelijk na 2 jaar zwanger bent en die droom weer wordt afgenomen. Belangrijk is om de tijd te nemen die jij nodig hebt om dit te verwerken. Je bent toen doorgegaan omdat dat het beste leek maar je komt er nu achter dat dit niet zo is. Je moet kijken wat voor jou werkt op dit moment. Misschien kun je het van je afschrijven? Heb je iets tastbaars wat je doet denken aan dit kindje? Zelf heb ik een aantal dingen gedaan toen ik mijn dochtertje bij 23 wkn verloor. Ik heb een plekje in huis gemaakt wat me aan haar doet denken, ik heb cds gemaakt met liedjes waar ik troost uit haalde en me aan haar deden denken, ik heb het hele verhaal opgeschreven, ik heb een vlinderstruik geplaatst in de tuin. Allemaal dingetjes om met haar bezig te kunnen zijn, haar tastbaar om me heen te zien en voelen. Voor mij hielpen deze dingen. Ik ben op aanraden van de vk ook naar een psycholoog geweest maar dat vond ik niks. Maar misschien dat het jou wel kan helpen. Nu was ik natuurlijk wel verder in de zwangerschap maar het blijft het verlies van een kindje, hoe klein ook. En de impact die het met jou doet daar gaat het om. Ik hoop dat je je snel weer een beetje beter voelt. Al moet ik wel zeggen dat ik na het verlies van mijn dochtertje ook nooit meer de oude ben geworden en ik een stukje vrolijkheid daarmee wel verloren ben.