De nacht, ieder zijn bed ! Slaapt hij te veel, altijd, nooit bij u in bed? In de Verenigde Staten is tegenwoordig "co-sleeping" erg in trek. Alweer een nieuw concept? Concreet gesproken betekent dit dat het hele gezin in hetzelfde bed slaapt, of op z'n minst, op naast elkaar liggende matrassen. Een aantal kinderartsen, onder wie Brazelton, vindt deze tendens verontrustend, maar zonder resultaat: 30 % van de Amerikaanse ouders zou op deze manier slapen. En wat in de VSA gebeurt, komt ooit naar Europa... Wat moeten we daarvan denken? Niet veel goeds: er is niets mis mee om uw kind uitzonderlijk bij u in bed te nemen: omdat het ziek is, omdat u niet thuis slaapt, omdat het een nachtmerrie gehad heeft, of om op een zondagochtend samen wat te ravotten; dit daarentegen systematisch doen, is heel wat riskanter. Wat met de allerkleinsten: in bed, in een wieg naast het bed of ieder in zijn eigen kamer? Vaak ontstaat de gewoonte vanaf de eerste maanden; wanneer men borstvoeding geeft is het inderdaad gemakkelijker als men niet hoeft op te staan... en een baby die in uw armen slaapt is toch zo schattig! Dit gezegd zijnde is er niets dat u belet om uw baby daarna terug in zijn wiegje te leggen, al was het maar omwille van het groter risico op wiegendood. Een ander groot nadeel: tijdens het spenen zal uw kind niet alleen moeten aanvaarden dat het niet meer aan de borst gehouden wordt, maar zal het eveneens moeten wennen aan de verandering van ruimte, aan een kamer waarvan hij het licht, de geur en het geluid niet kent. Tijdens de eerste weken voelen moeder en baby zich gerustgesteld door de fysieke nabijheid die een voortzetting vormt van hun lange periode van intimiteit tijdens de voorbije maanden, en dat is heel normaal! Maar afgezien daarvan zal iedereen beter slapen indien de baby in zijn kamer ligt en de ouders in de hunne. Zelfs al lijkt het diep te slapen, toch ziet het kind licht en merkt het wanneer zijn ouders heen en weer lopen of eventueel seksuele betrekkingen hebben; en indien het gewoon wordt om op die manier door te dringen in hun intimiteit, dan bestaat er een zeer grote kans dat het dit ook overdag zal doen. Leren alleen slapen is één van de eerste stappen in de geleidelijke scheiding tussen ouders en kind opdat het kind...zou kunnen groeien, zo eenvoudig is het. Voor de grotere kinderen: Oedipus, als jij van je laat horen... Nog vóór de oedipale fase (4-5 jaar) is het kind erg geïnteresseerd in het geslacht van zijn ouders, en in alles wat te maken heeft met seksualiteit, en zal het gemakkelijk pogen om zich enigszins innemend te gedragen tegenover de ouder van het andere geslacht: dit is de periode waarin het kleine meisje bij voorkeur volledig naakt vóór haar vader paradeert en waarin het kleine jongete zich tegen de borsten van zijn moeder vlijt. Hoe u het ook draait of keert, samen met hen slapen betekent ze in een erotisch geladen omgeving laten vertoeven, waar niet duidelijk blijkt dat incest uit den boze is. Begrijp dit niet verkeerd: het gaat niet om pedofilie of om bewuste fantasieën, maar wel om wat er zich op onbewust niveau afspeelt tussen de leden van een zelfde gezin. Een kind knuffelen is inderdaad een sensueel genot; maar het is van essentieel belang dat het kind dit aanvoelt als iets wat volledig onschuldig is. Er wordt regelmatig aangevoerd dat er gemeenschappen bestaan waar het normaal is dat kinderen, soms tot op late leeftijd in hun leven, bij hun ouders slapen. Dat klopt, maar de manier waarop onze westerse maatschappij duidelijk maakt dat incest taboe is, is door de lichamen en de ruimte van kinderen en volwassenen gescheiden te houden. Een zelfde manier van handelen krijgt dus een andere symbolische waarde. Ieder zijn ruimte Julien slaapt altijd bij zijn ouders in bed. Na wat informatie te hebben ingewonnen, blijkt dat het tussen het koppel helemaal niet goed botert, en dat het feit dat Julien bij hen slaapt slechts een alibi is voor het feit dat ze geen seksleven hebben. Het jongetje is intelligent maar voelt zich slecht in zijn vel; hij is mollig en extreem aanhalerig voor zijn leeftijd en wil voortdurend in de buurt van een volwassene zijn. Sarah, 6 jaar, slaapt bij haar ouders sinds ze 8 maanden is, na een terugkeer uit het ziekenhuis. Zij gaat op consultatie voor karakterstoornissen: ze erkent geen enkele autoriteit, beledigt haar moeder en mengt zich voortdurend in de gesprekken van volwassenen. De 18-jarige Charlotte slaapt, als ze niet bij haar vriendje is, bij haar moeder, die reeds lang gescheiden is! Ze beweert dat ze niet alleen kan slapen. De moeder klaagt erover, maar ze laat begaan want eigenlijk vindt ze het niet echt jammer dat ze deze hechte band met haar dochter nog kan bewaren. Men kan zich systematisch afvragen waar de grenzen liggen en hoe het zit met zelfstandigheid en een eigen ruimte als bij papa-mama slapen de norm wordt; zaken die, noch voor de enen, noch voor de anderen, zonder psychische gevolgen blijven. Slaapproblemen, gedragsstoornissen, moeilijkheden op school: het gebrek aan een "eigen plek" kan gevolgen hebben op alle vlakken, zelfs in zulke mate dat dit gemis van afstand zich ook op andere vlakken van het gezinsleven kan uiten. Kind, koppel, ongehuwde ouder: iedereen heeft nood aan zijn eigen territorium. Ieder zijn nacht, ruimte voor afstand, ruimte voor zichzelf en ruimte voor zijn dromen. De uitzondering bevestigt de regel? Betekent dit dat het een drama is als u nu en dan uw kind bij u in bed neemt? Neen, natuurlijk niet. Precies omdat het een uitzondering is! Een moment van vreugde voor iedereen, toegestaan als een gunst, bij wijze van troost of om zichzelf gerust te stellen of een plezier te doen: een geschenk dat net omwille van zijn uitzonderlijke karakter zo waardevol is. En dat erg geapprecieerd zal worden, omdat uw kinderen altijd geleerd hebben dat 's nachts ieder in zijn eigen kamer slaapt! groetjes Edelweisje
Dit is zo niet-onderbouwd, zó kwetsend, zó 18e eeuws, zó vol met onwaarheden... ik ga niet eens beginnen om hier iets op te zeggen Dit soort onzin heb ik eerder gehoord, óók van Amerikanen en dan de sterk preuts-religieuze groeperingen, die naar alles beschuldigend met het vingertje wijzen. Tendentieus stuk, géén bronvermelding naar onderzoek, alleen toespelingen en manipulatieve zinssneden fout fout fout
@ Strager: Naar aanleiding van mijn inschrijving op www.abc-baby.be krijg ik iedere maand een artikel over de ontwikkeling van mijn baby. Dit artikel zat vandaag in de mailbox is van deze mevrouw: Lucile Vagner-Police, psychologe Groetjes
Ik ben het zeker niet met alles eens...ben ook te moe om nu uitgebreid te reageren en vraag me idd ook af van wie dit artikel is?
Sorry! Vergeten bijzetten: Dus aan iedereen die het leest: ik haal dit artikel naar aanleiding van mijn inschrijving op www.abc-baby.be krijg ik iedere maand een artikel over de ontwikkeling van mijn baby. Dit artikel zat vandaag in de mailbox is van deze mevrouw: Lucile Vagner-Police, psychologe Het is louter informatief bedoelt en niet om iemand te kwetsen. Ik vond het gewoon es interessant om door te geven op het forum. Groetjes
Ach deze mevrouw schreef dit artikel al een aantal jaar geleden. Het is trouwens (vrij slecht) vertaald uit het Frans. Ik heb maar een commentaar: A dirty mind is a joy forever!
Heb het snel gelezen want werd er niet goed van. Sorry wat een walgelijk stuk. Kan er niet meer over zeggen.
Eerlijk gezegd was moeheid gisteren niet de enige reden dat ik niet reageerde... Ik begrijp dat je niemand wilt kwetsen Edelweisje, maar helaas kan het wel zo overkomen. Ik vraag me af waar deze mevrouw dit stuk op baseert. Welke onderzoeken heeft ze gedaan? Het is namelijk nogal wat om te beweren dat door co-sleeping de grens van incest niet duidelijk is. Dat kun je denk ik niet zomaar doen, daar meot een gedegen onderzoek achter zitten. Ook de voorbeelden die zij geeft vind ik niet duidelijk. het wordt niet duidelijk gemaakt dat het door het samen slapen komt, er kunnen veel andere oorzaken zijn. Daarnaast zijn er veel onderzoeken die iets heel anders laten zien. Als bovenstaande waar zou zijn, waarom zou dan co-sleeping gedurende de eerste 6 maanden juist aangeraden worden om wiegendood te voorkomen? En geeft Unicef een brochure uit hoe je veilig samen kunt slapen? (overigens is co-sleeping niet alleen in het bed, je kunt ook een bedje tegen het ouderlijk bed aanzetten.)
Ieeeee! Jelle heeft mij net nog in mijn blootje gezien.... *valt om* Arm kind, voor zijn leven beschadigt... Nee, zonder gekheid. Ik denk dat het een beetje overdreven is om bij elkaar in bed slapen nu gelijk incestueus (sp?) te noemen.(al dan niet bewust) Zo'n klein kindje snapt toch nog niks van sex en alles wat daar wel en niet bijhoort? Ik denk juist dat een kindje heel goed aanvoelt of zijn ouders van elkaar houden of niet. Het word iets anders denk ik als een kind door begint te krijgen wat je aan het doen bent.. Ik ben het wel eens met de stelling: "De nacht ieder zijn bed." Jelle slaapt in zijn eigen bed en heeft idd zijn eigen plekje, maar dat is niet omdat wij bang zijn dat sex met hem erbij leidt tot trauma's... Dat is omdat wij anders niet kunnen slapen, omdat meneer zo'n herrie maakt in zijn slaap.. En nu... Ga ik mijn zoon vertellen dat een blote mama heel normaal is.. .
Tja, je kindje bij je in bed laten slapen en dan incest erbij halen... Misschien heeft die vrouw een incestueus verleden en wil ze de schuld schuiven op dat het begon omdat ze als baby bij haar ouders in bed sliep.......wie weet. Mijn mening is in elk geval anders. Als het voor iemand prettig voelt om zijn baby in bed te hebben....lekker doen. En bloot, dat moet in mijn ogen normaal zijn voor een kleintje, zonder schaamte. Dat komt vanzelf wel!
Juist, en misschien kan die haar dan vertellen dat de ouderlijke slaapkamer echt niet de enige plek is in huis om sex te hebben hoor... (met de gordijnen dicht, onder de dekens en het licht uit )
:s Ok, ik geef borstvoeding, Jamie slaapt in zijn eigen wiegje bij ons op de kamer, puur omdat ik het A: gezellig vind en B: zo leg ik heb 'hup' bij me, drinken en weer naar z'n bedje! Mmm is dat dan ook incest, als je baby knus tegen je aanligt en uit je borst drinkt? Ik vind het allemaal een beetje te ver gaan. Kijk een kind van 6 of 18 elke nacht bij de ouders in bed, lijkt mij persoonlijk ook niet goed.. maar dit artikel gaat te ver...
ayman sliep tot 6 mnd naast ons in zijn eigen wiegje, daarna is hij naar zijn eigen bedje verhuist in zijn kamertje MAAR na zijn ochtendpapje, als papa al wakker is mag hij naast mij nog even een paar uurtjes slapen. is hij echter helemaal uit zijn doen of in een sprongetje of wat dan ook dat hij snachts slecht slaapt, dan neem ik hem bij ons in bed en dat blijf ik net zolang doen tot hij weer beter slaapt..dit omadt ik en zijn vader ook onze rust nodig hebben en op deze manier krijgen we dat ook. als zijn vader op zakenreis is slaapt ayman ook bij mij in bed. ik vindt dit prima en ik geloof dat hij zich er ook lekkerder bij voelt bij het idee dat we niet zo strikt houden aan regels wat betreft dit soort dingen. ik slaap nu nog hoe ik normaal altijd slaap, maar als hij wat ouder wordt wil ik wel een grens trekken tussen ouder en kind, en ik bedoel daarbij dat me niet meer naakt ga vertonen aan mijn kind, dat is een soort eerbied voor zijn ouders wat hij moet meekrijgen, dus ik zal me dan wat bedekter aankleden (borsten en geslachtsdelen krijgt hij dan niet meer te zien) ik kan me wel vinden in dat amerikaanse systeem ik vindt de hollandse regels op veel gebieden niet overeenkomen met mijn ideeen en dus dat hameren op ieder zijn eigen bed vindt ik dus ook iets waar ik me niet in kan vinden.
Hmm, ben zelf helemaal voor slapen in het eigen bedje, maar dit vind ik wel weer erg ver gaan. Die link met incest snap ik ook niet helemaal eigenlijk.. Dus als mijn vriend en ik samen zouden gaan douchen met Jesper, amg dat eingelijk ook niet? vreemd stukje.