Ik vind het wel fijn om jullie meningen te horen en er over te kunnen 'praten'. En ik ben het er mee eens dat we voor onze mening en ons gevoel moeten opkomen, maar waar ligt die grens? Ik vind het ook en een grote stap om te zeggen kom dan maar niet of dan is er maar geen contact. Het blijven toch de ouders van mn vriend en de opa en oma van ons kind. Tot ik zwanger was heb ik en wij nooit echt (grote) problemen met hen gehad. Ik ben dan ook teleurgesteld dat dit dan zo een moeilijk onderwerp blijkt te zijn.
Het is natuurlijk erg lief en respectvol dat jij wel aan hun denkt... Maar draai het eens om. Denken zij überhaupt aan jullie? Respecteren zij wel wat jullie willen?
Ik weet niet welke achtergrond/cultuur zij hebben maar is er al een keer aangegeven dat het hier in Nederland niet zo gaat en dat jullie vooral rust willen? Dat het niet gebruikelijk is dat de (schoon)ouders hele dagen in huis zijn, ook niet na een bevalling? Ik zou op een gegeven moment heel hard zijn: OF je gaat in een hotel/huisje (desnoods delen jullie de kosten) en van zo tot zo laat ben je welkom OF je komt gewoon niet. Is het ook geen optie om hun bezoek uit te stellen tot de baby 6-7 maanden oud is en dat ze dan een weekje komen? Ik moet er ook niet aan denken hoor om (schoon)ouders hele dagen om me heen te hebben. Denk dat mijn moeder ook wil langskomen elke dag na de bevalling maar dat gaat dus niet door. Ik wil dan rust, zeker omdat ik weet hoe slecht ik tegen slaaptekort kan en ben van mezelf al sneller moe.
Als je verder geen problemen met ze hebt en de door een naderende geboorte opeens in vervelende mensen veranderen is het misschien een gesprekje waard om te kijken waarom ze zo enorme behoefte aan controle over jullie hebben...want daar komt het volgens mij op neer. als dit sowieso al in hun karakter zit zul je denk ik weinig bereiken. Maar de grens lijkt me duidelijk...jullie aanstaande ouders voelen zich niet op jullie gemak en hebben zelfs stress. Reden genoeg om te zeggen dat ze op bezoek mogen komen op jullie voorwaarden...dat ze gasten en zijn en dat jullie dat graag zo houden ipv gast worden in je eigen huis
Ik zou zelf lekker bij je ouders gaan zitten. Mogen zij bij jou thuis logeren. Je ouders snappen heus wel dat jij alleen wil zijn en af en toe een kopje thee met wat lekkers lust. En als je schoonouders op de stoep staan kunnen zij eerst vragen of het uitkomt en zo niet kunnen je ouders hun weer weg sturen en zeggen dat ze later terug kunnen komen.
Wat mij betreft, is die grens er niet.. Jullie willen het niet, klaar. Als zij daar niet naar willen luisteren, jammer dan. Ik zou dus wél zeggen dat, als ze jullie wensen niet respecteren, ze helemaal niet hoeven te komen. Als jullie nu besluiten om toch maar toe te geven, om ze toch te laten komen, hoe gaat dat dan de volgende keer? Ze mogen best inzien dat ze hun zin niet door kunnen drukken..
Mijn partner zat net met klapperende oren te luisteren en was het (gelukkig) roerend met mij eens toen ik mijn mening erover gaf. Het is jullie huis, dus jullie zijn de baas - en niemand anders. Zo gaan we het doen; dit zijn de alternatieven om jullie tegemoet te komen in jullie wensen (logeren bij ouders, hotelletje en de kosten delen etc.) en als jullie daar geen keuze uit kunnen maken; dan blijven jullie maar weg. Kom nou, maak even lekker zelf een baby als jullie er graag vanaf dag 1 bij willen zijn en er met je neus op willen staan. En nou opzouten Maar; zo zijn wij en zo doen wij dat. Ik kan me voorstellen dat dat misschien wel enigszins hard over komt. Toch denk ik dat je het beter zo kunt doen om duidelijk je grenzen aan te geven. Ze lijken mij namelijk op mensen die herhaaldelijk zullen proberen om jullie grenzen over te gaan.
Ik vind het lastig. Als je voor de eerste keer een kindje krijgt is het een spannende en heftige periode voor de ouders maar ook zeker voor de opa's en oma's en alle andere mensen die dicht om je heen staan. Ik ben zelf een familie mens en zal altijd de deur open hebben staan voor mijn familie zeker als ze van ver moeten komen. Natuurlijk zitten ze liever bij jullie in huis dan bij jou ouders, ze komen toch helemaal niet om bij jou ouders in de buurt te zijn maar om jullie als gezin te ondersteunen/zien. In sommige culturen is het heel normaal dat de familie dag in dag uit vanaf de geboorte bij de kraamvrouw in huis zijn...of zelfs al tijdens de geboorte. Ieder zijn eigen keus natuurlijk maar ik zou ook rekening houden met mijn schoonfamilie.
Als wij zwanger mogen raken van een derde kindje zou mijn schoonmoeder hier ook komen, denk zelfs voor 3 maanden! Lijkt me heerlijk iemand die me helpt helemaal omdat we al 2 kinderen hebben. Ik heb het geluk een goede band met mijn schoonmoeder te hebben anders zou ik het ook niet kunnen. In de cultuur van mijn man is dit gewoon en dat zou ik respecteren, maar mijn schoonmoeder zou mijn mening hierin ook respecteren. Dus als ik behoefte aan privacy zou hebben zou ze me dat ook echt geven.
Niet doen!!! Jullie willen dit toch niet?? Niet doen, want je gaat er spijt van krijgen. Voet bij stuk houden of gewoon niet meer ingaan op wat zij zeggen en vragen. Jullie zijn duidelijk geweest. Lastig hoor! Sterkte!
Ik zou echt op 1 lijn gaan staan met je vriend, maar wel alle communicatie naar zijn ouders door hem laten voeren. Het is hun zoon en hij kent de taal beter. Maar echt héél klaar en duidelijk zeggen dat "hun bed" niet bij jullie in huis zal staan, maar bij je ouders als ze zo graag willen komen. Daarnaast zou ik echt wel een soort maximaal aantal uur afspreken per dag dat ze langskomen (met je partner). De rest van de dag verkennen ze Nederland maar of zitten ze bij jouw ouders. Zijn ze boos en willen ze niet komen ... so be it. Ofwel kan je hen natuurlijk gewoon voor 't voldongen feit stellen als ze hier toekomen. Dat jij hen echt niet opvangt, maar dat ze toch echt wel bij je ouders verblijven.
Precies dit. Als jullie het niet willen, is het jullie keus! En dat hebben ze te accepteren.. En anders: jammer dan. Ik moet er niet aan dénken.. Mijn schoonouders 24/7!! Je wil toch die eerste tijd met je eigen gezinnetje genieten? Vind echt dat zij jullie keus moeten respecteren en accepteren. Als je nu 'ja' zegt, waar ligt dan de volgende keer de grens?
Jullie huis Jullie regels. Jullie willen het niet dus hebben hun dit maar te accepteren, jullie geven hun nog een alternatief om ergens anders te logeren dus ze moeten blij zijn dat dat nog gedaan word voor ze. Zijn ze het er niet mee eens, helaas voor hun. Nogmaals, Jullie huis Jullie regels. Ik zou er trouwens niet aan moeten denken zo lang mijn schoonouders in huis, mijn ouders trouwens ook niet hoor