Hoi meiden, even mijn hartje luchten. Vorig jaar in april een mola gehad dus na lang opvolgen en twee curretages terug 'gezond' verklaard. Na één maand intensief oefenen terug op een roze wolk, en we zouden twee kleintjes mogen verwelkomen. Jammer genoeg zijn de hartjes nooit gaan kloppen. Een curretage die volledig goed gelopen is en genetisch onderzoek (overigens helemaal toppie) volgden. In januari terug groen licht gekregen maar ik heb een serieuze krak gehad. Ik kon/kan het niet meer aan om er de ganse tijd mee bezig te zijn en teleurgesteld te zijn. Omdat we het even wilden loslaten, hebben we dan besloten om eerst met onze pleegzorgwens te beginnen. Deze is volledig van start gegaan en zitten momenteel in de selectieprocedure (pleegzorg kent overigens de ganse situatie en maakt er geen problemen van omdat onze visie wat hen betreft goed zit). Vorige maand had ik opeens het gevoel van hé? Het zal toch niet? Enkele dagen voor NOD een heel licht streepje op twee verschillende testen. Een dag later geen streepje meer te zien en volop bloed. Ik wil het niet denken, maar ik denk dat ik misschien een vroegtijdige miskraam heb gehad? Bloed en stolseltjes volgden en bovendien bleef de test ook daarna 'mooi' wit. Nu ben ik altijd erg regelmatig... Ik word ongesteld tussen dag 28 en dag 30, ooit wel eens pas op dag 32. Zelfs na de miskramen en curretages, altijd netjes die termijnen aangehouden. Maar ondertussen ben ik al enkele dagen/vijf dagen overtijd. Ik durf niet goed testen maar ik weet ook niet wat te denken. Geen bloed, geen echte krampen, geen zware puistjes, heel emo en lichtgeraakt... Pff zit ik me nu weer gek te maken? Weet je, na al wat we hebben doorgemaakt (sorry ik weet dat er mensen zijn die veel zwaardere dingen doormaken) durf ik niet meer te hopen en zelfs niet meer te testen. ML volgt het wel op maar hij is altijd zo enthousiast, die teleurstellingen die ik hem dan moet brengen, ik trek het soms niet meer. Ik wil zo graag een kindje maar ik ben zoo bang dat mijn lichaam het oftewel weer verpest oftewel mij weer blij maakt voor niets. Misschien kan ik toch maar beter wat langer wachten om te testen? Of zou ik nu echt wel ervan uit mogen gaan dat ik dan toch echt overtijd ben en dat we misschien een kindje mogen verwachten?
Och meis, jij (jullie) hebt (hebben) wat meegemaakt zeg! Dat is niet niks allemaal. Denk je wel om jezelf? Logisch dat het allemaal dan te veel word en dat je niet meer zo goed durft te hopen. Je kan nog even wachten totdat je bijvoorbeeld een week over tijd bent? Lastig hoor want houd er inderdaad rekening mee dat je weer teleurgesteld word... Sterkte.
Beste Dorien, Wellicht zijn er vrouwen die zwaardere dingen hebben meegemaakt, zoals je zelf zegt, maar elke situatie is anders. Jij hebt het nu ook zwaar en veel meegemaakt. Ik leef echt met je mee en hoop dat het voor jou raak is deze ronde. Ik denk dat je zelf al het antwoord op je vraag. Als je uit deze zenuwslopende situatie wil, komen zul je toch echt moeten testen. Hoe zwaar het ook is. Andere optie is namelijk dat je hele dag aan het denken bent van: stel dat ik nu zwanger zou zijn? Of stel dat ik nu niet zwanger ben? Als je test, heb je zekerheid en denk persoonlijk dat je ook een stukje rust zult vinden. Wat je ook beslist een dikke knuffel en veel sterkte
Mijn laatste menstruatie was op 4/04 dus ik ben op basis van 28 dagen zo'n vijf dagen overtijd. Maar dan houd ik mezelf weer voor dat het misschien gewoon ook een lange cyclus was. Wel, of het goed met me gaat, eerlijk gezegd niet. Enerzijds is de wens enorm groot, hoe dan ook. Maar ergens zit de schrik er serieus in en ik denk dat ik die pas kan overwinnen als het ook een keertje goed mag gaan. Het feit dat ik ook totaal geen symptomen heb of geen voorgevoel, doet me alleen maar meer geloven dat er niets is... Zou ik gewoon testen? Om er gewoon 'vanaf' te zijn? Of toch beter wachten.... En kan ik dat nu een hele dag door of kan ik best wachten tot de ochtend? Ik heb momenteel alleen nog maar een digitale test in huis...
Meis, wat een verhaal. Sjee, ben er stil van. Testen of niet testen....ik zou het zelf wel doen, misschien is het raak, dan wordt het weer een spannende tijd...en wie weet een hele mooie tijd, dat zou toch geweldig zijn....
Jeetje meid wat een verhaal, ik kan me voorstellen dat je niet goed durft. Maar idd wat er al gezegd is het enige wat jou op dit moment uit je onzekerheid kan halen is een test doen. Als je zwanger zou zijn dan moet de digitale dit zeker aangeven. Of anders even naar de kV en daar een test halen. Ik denk dat je je plas even op moet houden en dan kan het vanmiddag al wel hoor. Succes meis! Ik duim voor je
oh meis wat een toestanden allemaal. ik zou gewoon puur voor je gemoedrust nu een test doen. is die dan positief weet ik precies hoe je je voelt... want ik zit nu in die face.... wachten of het wel of niet goed is... en hoewel dat echt niet fijn voelt vond ik de onzekerheid nog veel erger.
Euhm... Ik ben lichtjes in de war Ik heb een digitale Cb gedaan en er staat + 2-3 weken... Ik krijg geen foto geplaatst. Ik doe hem ff in mijn album! Kan dat nou??? En klopt de berekening ongeveer. Ik zou 2 mei ongesteld worden?! Kan ik al blij zijn of vr de zekerheid een bloedtest doen?? Betrouwbaarheid cb digitale is goed?
Wauw!! Is die ongesteldheid van toen misschien een innesteling geweest?? Gefeliciteerd in ieder geval! Ik hoop op een goede zwangerschap. Dat hebben jullie wel verdiend na alle tegenslagen.
He Dorien, je titel klopt helemáál ! Ik wil je voorzichtig feliciteren! Als ik jou was zou ik mrgn ff langs ha gaan en bloedtest doen en mss ook afpraak bij de gyn voor vroege echo? Veel succes iig en ik duim dat je er vollop van kan genieten!
Ik wil alleen even zeggen over dat stukje dat mensen ergere dingen hebben meegemaakt. tuurlijk! maar komop. ieder heeft zijn Eigen zorgen. fijn dat je je hart kan luchten hier. je moet altijd hoop houden. het komt wel goed. xx