Gelukkig gaat het niet over mij zelf. Vanmorgen een vriendinnetje in paniek aan de deur, ze is er vorige week achter gekomen dat ze zwanger is vd 2e. Volledig onverwachts want ze gebruikten anti conceptie. Haar man wil het kindje niet, denkt dat ze hem er heeft in geluist. Ze hebben al een kindje van 3,5. Hoever weet ze nog niet. Ze twijfeld over abortus omdat omdat ze bang is dat ze anders alles kwijt is. Ben compleet in shock, 2 mensen die ogenschijnlijk gelukkig lijken. Beiden een goede baan hebben. Ze heeft me verzekerd er met niemand over te praten. Haar man en mijn man zijn goede vrienden. Voel me zo in 2 strijd nu. Kijk heel anders tegen haar man aan nu. Ik hoop dat haar man nog bijdraait. iemand positieve verhalen? Of andere ervaringen of tips?
Het enige wat je kunt dien is haar bijstaan. De keuze moet ze zelf maken, dat kan niemand anders voor haar doen. Laat wel blijken dat, ongeacht wat haar beslissing zal zijn, jij er voor haar bent. Ze heeft op zo'n moment iemand nodig bij wie ze terecht kan. De situatie met een zwangerschap ken ik niet uit persoonlijke situatie. Wel heb ik meegemaakt dat een vriendin van mij slachtoffer was van huiselijk geweld. Door haar bij te staan heeft ze uiteindelijk de juiste keuze gemaakt, hoe moeilijk en angstig het ook was voor haar. Inmiddels is zij gelukkig getrouwd en heeft een gezin.
Ik vind mijn verhaal heel positief, maar daar denkt een ander misschien anders over Ik mocht kiezen van m'n ex; of abortus of oprotten. Ik koos uiteraard voor het laatste. En echt, dat is de beste keuze geweest die ik ooit gemaakt heb. Mijn zoon is nu bijna 6, van m'n ex heb ik (gelukkig!) nooit meer iets gehoord en ik heb de liefde van m'n leven gevonden, die onze zoon ook als zijn zoon ziet, hem heeft erkend e.d. Misschien kun je je vriendin de vraag stellen of ze, ook als ze meegaat in de keuze van haar man, ooit nog gelukkig wordt met hem. In mijn ogen is dat onmogelijk, als je door je man zo voor het blok wordt gezet, zonder dat hij ook maar enigszins rekening houdt met jouw gevoelens.. Je vriendin is bang dat ze 'alles' kwijtraakt, maar het enige wat ze kwijt kan raken is een slappe lul (sorry..) die haar tot bepaalde keuzes wil dwingen en niet respecteert wat zíj nu eigenlijk zou willen.
Eens met Shaddixxx, als je een relatie hebt, weet je dat dit kan gebeuren en vertrouw je elkaar. Als je geen enkele kans wilt hebben op zws dan moet je niet vrijen... Geen haar op mijn hoofd die eraan zou denken een zws te beëindigen a.d.v. zulke dreigementen en beschuldigingen. Beter kwijt dan rijk.
Ontzettend verdrietig dit soort dingen... Ik vind dat een man het recht heeft om een zwangerschap niet te willen, net zoals een vrouw het recht heeft om dat niet te willen. Het is natuurlijk ook zo dat een man een vrouw niet kan dwingen om een zwangerschap af te breken, net zo goed als een man een vrouw niet kan dwingen om een zwangerschap door te zetten. En gelukkig maar! Maar goed, feit blijft: ook de man heeft het recht om een zwangerschap niet te willen. Het probleem ontstaat natuurlijk als je een relatie hebt en dan daarbinnen zo lijnrecht tegenover elkaar komt te staan. En het is voor beide partijen heel verdrietig.
Dat vind ik onzin. In principe is anticonceptie prima. Je kunt niet zeggen: "dan had 'ie maar niet met z'n vrouw moeten vrijen". Onzin! Mannen kunnen nou eenmaal geen abortus laten plegen, maar een vrouw mag dat wel. Er is niets mis mee als een man zegt: "wat mij betreft wordt deze zwangerschap afgebroken".
soortgelijke situatie ik reeg de keuze of abortus of scheiden.....ik koos in eerste instantie voor het eerste, maar ik kon het toch niet.... ik zou het mezelf nooit vergeven, dan maar het tweede...maar gepraat, waarom niet we hebben er twee hebben ruimte, ja het wordt zwaar, maar....Afgesproken om te kijken hoe het zou verlopen. en nu nog steeds samen! hij zou haar echt niet willen missen.....
zo dacht ik en denk ik er nog steeds over! ondanks anticonceptie zwanger worden gebeurt regelmatig blijkt (ook bij goed gebruik) en dan moet je er proberen samen uit te komen.....maar dit is wel een van e onderwerpen dat echt lijnrecht tegenover elkaar staan wel de minst makkelijke is lijkt mij....
Heel moeilijk, een vriendinnetje van mij had dit ooit ook.. Ze belde me op ze wilde al lang kindjes en ze had een mooie leeftijd. Haar vriend wilde absoluut geen kinderen.. Hij zou van een flat springen als ze het zou houden (bah). Ik snap dat het een moeilijke keuze is maar zij heeft het weg laten halen.. Ik heb gezien hoe ze er op achteruit is ggegaan en ik zag dat ze doodongelukkig was/is. Zeker nu iedereen om haar heen kinderen krijgt. Haar vriend wil nogsteeds niet en denk dat zij nog altijd verdriet ervan heeft (onze band is ook weggevaagd omdat zij weet hoe ik erover denk) maa rhet blijft iets hheel moeilijks en de keuze blijft toch bij haarzelf
Naast het hele abortus-ding zou ik trouwens ook direct vertrekken als mijn man het in z'n hoofd zou halen om me ervan te beschuldigen dat ik het expres heb gedaan, hem 'erin heb geluisd'.. Echt, wat voor relatie heb je dan..?
Er is vrij veel mis mee als de man de vrouw ervan beschuldigd hem 'erin te hebben geluisd' en haar voor het blok zet. Dan is het respect vrij ver te zoeken. Mykelti heeft natuurlijk gelijk, als er gevreeën wordt dan is er altijd kans op een zwangerschap. Daar probeer je dan samen uit te koken, zonder te dreigen. Als het goed is...
Wat is zijn reden om niet nog een kind te willen? Ik snap best dat er mensen zijn die maar één kind willen en dat ze dan niet op een zwangerschap zitten te wachten, maar deze reactie is wel heel heftig. Ik bedoel, hij houdt vast veel van zijn eerste kind (was dat wel gepland?), dan gaat hij vast ook van de tweede houden, ook al wilde hij het eigenlijk niet. Als hij zo heftig reageert moet daar toch een reden voor zijn?
Bedankt voor jullie reacties.. Nog steeds in shock. Kan er met mijn hoofd niet bij dat dit echt gebeurd. Ben er voor haar, luister naar haar zonder te veroordelen. Zal, wat ze ook beslist er voor haar zijn.
Lastige situatie. Maar zolang je een relatie hebt, seksueel actief bent en anti conceptie gebruikt dan is er altijd een kleine kans dat zoiets gebeurd. Als je zo standvastig bent absoluut geen 2e te willen dan vind ik persoonlijk dat je betere voorzorgsmaatregelen moet treffen om dit te voorkomen. Het is zijn goedrecht geen 2e te willen maar als je zelf ook geen verdere maatregelen hebt genomen dit te voorkomen vind ik het niet meer je goedrecht om haar te beschuldigen van er in luizen enz. Er zijn uiteraard vrouwen die dit doen maar het overgrote deel zal gelukkig niet voor zo'n situatie kiezen
tja hier zou de keuze erg simpel zijn... heb hem ook gezegd dat ik nooit een kindje zou kunnen laten weghalen. no way dat ie daar dus mee moet aankomen. tuurlijk, als schrik kan ik me voorstellen dat je compleet flabbergasted bent en dingen roept... hoop iig dat alles nog op iets goeds uitdraait...
Ik vind dat je helemaal gelijk hebt hoor, maar wat ik dan nooit zo goed snap... Als je zo loodrecht tegenover elkaar staat op punten die zo ontzettend essentieel zijn, wat doe je dan nog samen? Ik denk dat als koppels van mening verschillen, dat er in heel veel gevallen een gulden middenweg te vinden is. Maar ik denk ook dat elk mens een aantal basisvoorwaarden voor geluk heeft. En over die basisvoorwaarden kan niet onderhandeld worden. (Want wat de uitkomst ook zal zijn, één van de twee partijen zal aangetast worden in zijn/haar geluk. En dan ga je jezelf wegcijferen voor een ander.) Veel van die basisvoorwaarden gaan bijvoorbeeld over zaken zoals trouwen en kinderen krijgen. Als jij al van jezelf weet dat je nooit gelukkig zal zijn zonder (veel) kinderen en je ontmoet iemand waarvan je weet dat hij/zij absoluut geen kinderen wil of het er maar bij eentje wil laten, dan zijn jullie basisvoorwaarden blijkbaar onverenigbaar. Dus waarom zou je daar in godsnaam aan beginnen of mee doorgaan? (Ok, soms weten mensen zelf niet wat ze willen of kunnen ze simpelweg niet ver vooruit plannen. Of worden dit soort belangrijke zaken simpelweg niet besproken voordat men aan een serieuze relatie begint.) En dan is het nou eenmaal zo dat een zwangerschap zich in het lichaam van een vrouw afspeelt en dat zij daar zelf meer over te zeggen heeft dan een buitenstaander. Dat neemt inderdaad niet weg dat de man zich daar niet over kan uitspreken, maar uiteindelijk is het de vrouw die beslist. Al vind ik wel dat je als vrouw er dan ook in je eentje voor moet opdraaien, als je beslist om de zwangerschap tegen de wensen van de 'vader' in door te zetten. Overigens vind ik mannen trouwens vaak wel heel laks in dit soort dingen. Als je er zo stellig van overtuigd bent dat je geen kinderen meer wilt, dan moet je je laten helpen. Zo heb je het zelf in de hand en kan je achteraf ook de vrouw er niet van beschuldigen dat zij je erin luist. Daar ben je zelf ook bij.