Tot een week geleden woonde er in ons huis een heel lief, schattig jongetje van 24 mnd. En wat denk je? Hij is kwijt! Daarvoor in de plaats is een jongetje gekomen, toevallig ook 24 mnd, maar helaas een iets minder schattige variant.... Je begrijpt het. Peuterpuberteit. Maar hallo? Waarom ineens? Van de 1 op de andere dag! En waarom zo'n dag en nacht verschil? Waarom geen soepele overgang? Zodat papa en mama even kunnen wennen? Ik haalde hem gister op vd creche. Zegt de juf doodleuk "wat is er met hem aan de hand joh?" Zo dwars, verdrietig, boos. Ze wilde me zelfs bellen overdag om te overleggen! Over wat ze het best kan doen. OK het is een klein tirannetje momenteel maar ook weer niet zó erg als ik soms op dit forum wel eens lees Een gewone doodsimpele peuter met peuterprobleempjes. Maargoed. Mochten jullie het schattige jongetje vinden, stuur hem aub deze kant op ok?
Oh heb jij die memo ook gemist? Of had je een vergadering overgeslagen? Ze kunnen soms zo worstelen met zichzelf he. Dan zou je willen dat ze in hun kamer zitten, de deur dichttrekken en er weer uitkomen als ze alles hebben verwerkt
Yep, hier ook! Vandaag begon het al met opstaan: Nee NIET kleren aan. Strijd 1. Dan de trap af, ik wil hem niet tillen wordt mij te zwaar. Dat was huilen, krijsen, driftbui. Vervolgens: wil je een boterham appelstroop. Ja helemaal blij. Zet hem voor zijn neus...Nee worst! Kreeg worst, nee appelstroop. Toen was ik er klaar mee....driftbui. Zwemmen: terwijl ik hem om wil kleden begint hij al te zeuren om en rijstwafel (die hij altijd NA zwemmen krijgt) ik leg dat uit maar nee, driftbui. Sinterklaasfeest van mijn werk: meneer krijgt een pakje drinken daar. Pakje leeg en meneer wil nog een pakje. Krijgt hij niet....driftbui... En dan heb ik het nog niet over het avondeten gehad. Dus uhm ja, ik herken het. En ik wil ook graag mijn schattige peuter weer terug maar helaas. Wat een frustraties voor die ukjes he? Ik vind het een vrij heftige leeftijd!
Hier ook! Hij is nu 26 maanden constant zijn grenzen opzoeken thuis Alles met mama willen doen, het liefste heel de dag samen spelen en als het niet gaat zoals die wilt is het huilen(wel snel over) Maar hij maakt ook zoveel sprongen in zijn gedrag,gaat steeds meer prater,zijn woordenschat word met de dag groter,wilt echt dingen leren. Op de creche en bij opa en oma is het stukken minder. Het scheelt ook wel per dag moet ik zeggen,of die moe is of niet etc.
Tja, altijd fijn om te lezen dat ik niet ee enige ben (al wist ik dat natuurlijk wel) Wat me nog het meest dwarszit is dat de juf er zo over klaagt. Hij is momenteel op de creche ook best dwars. Gewoon de gangbare dwarse peuterbuien. En ik vind het vreselijk irritant dat ik dat nu steeds met een bepaald toontje te horen krijg vd juf. Alsof ik er iets aan kan doen!!! Nu is die juf nogal een dramaqueen, dus ik weet wie het zegt. Maar toch is het zwaar irri!
Als juf op een creche zou je dit toch gewend moeten zijn Ik zou zeggen: ja joh, ik vind het ook vreselijk maarja, we moeten er gewoon doorheen, peuterpuberteit hoort er nou eenmaal bij...enne, jij hebt ervaring met peuterpubers, als jij iets weet dat werkt, laat het mij dan meteen weten alsjeblieft want ik vind dit ook niet grappig... Jij kunt er toch ook niets aan doen...
Die verdomde peuterpubertijd ook! Alsof Nee het enige woord is wat ze kent! En die driftbuien ik zet haar dan altijd in haar stoeltje en geef aan dat ze eruit mag als ze weer normaal kan doen. Wou dat ik dat gekrijs ook uit kon zetten
Oh lol, doen andere kinderen dat niet dan? Mijn bijna (nog 6 dagen) 2 jarige, doet dat wel. Als ik nee zeg en hij is het er niet mee eens loopt hij naar de gang en doet met een klap de deur dicht, gaat daar staan gillen en dreinen en irritant staan doen met de deurklink en als hij klaar is doet hij de deur open en komt een knuffel halen. Het is nog steeds geen rustige stille oplossing, maar hij lost het iig wel zelf op. (En mijn oudste deed dat dus ook, die deur heeft heel wat te verduren gehad)
Hier ook 1 die begint te puberen. Het valt nog mee. Het merendeel van de tijd kan ik situaties voorkomen door hem opdrachtjes te geven. Bijvoorbeeld als hij niet de badkamer in wil, vragen of hij de deur open wil doen en het licht aan. Maar dat soort dingen gaan niet altijd en soms ben ik gewoon echt moe en dan is het bingo. Ook is er ineens een vlaag jaloezie naar zijn broertje bij gekomen. Vooral als die bij mij ligt te drinken is het huis te klein...
Hihi herkenbaar. Hier ook peuterpuber/dramaqueen. Ik weet niet of jullie een handleiding erbij hebben gekregen bij de geboorte maar die van mij is niet meegeleverd dus mocht iemand er 1 over hebben?
Ik heb me ook rot gezocht naar die handleiding maar nooit gevonden. Nu ze 3 is, is ze weer enigszins voor rede vatbaar. Er is voor jullie dus wel nog hoop. En zo onaangekondigd als dat de draakjes zijn binnen geslopen, zo onverwachts gaan ze ook opeens weer weg.
Vervelend dat de leidster er op de opvang zo over klaagt, ze zou beter moeten weten..... Elke peuter gaat puberen, de een wat heftiger dan de ander. Mijn eerste was makkelijker dan de tweede. Dingen die daarin bij de een wel hielpen, hadden bij de ander geen effect. Daar stond ik dan met eerder zelfgeschrevenhandleiding op basis van ervaring. Die kon bij het oud papier 🙈. Zou tegen die leidster ook zeggen dat je het minstens net zo vervelend vindt als zij en vragen of zij met al haar ervaring wellicht tips heeft zodat jullie gezamenlijk wellicht een lijn kunnen trekken om je peuter er een beetje doorheen te helpen...... Uiteindelijk komt het goed, echt waar, maar het is gewoon even pittig.