Hoi meiden, het onderwerp spreekt al wel voor zich. Ik ben benieuwd of er vrouwen zijn hier die een ppd (postnatale depressie) hebben gehad, en daarna weer zwanger zijn geworden. of juist vrouwen die erover twijfelen, of het absoluut niet willen... Ikzelf heb een ppd gehad, en inmiddels gaat het een stuk beter. Onze kleine dame is nu net 1 jaar oud. Ik riep al die tijd: nooit meer, maar nu merk ik dat ik soms wel eens twijfel.... Het onderwerp is vrij taboe, ik hoop dat er meiden zijn hier die erover willen praten. groetjes, Sas
Ik had een zware PND bij mijn eerste dochterje (zij is nu bijna 2). Ik had een hele heftige PND en ben ook opgenomen geweest de eerste 3 maanden in verschillende psychiatrische ziekenhuizen. Toen mijn oudste dochter 10 maanden was ben ik weer zwanger geworden, ik was toen nog de medicijnen aan het afbouwen maar ik voelde me wel al heel goed al een half jaar. Bij de tweede had ik een heerlijke zwangerschap en ook een makkelijke bevalling. Heb ook nergens last van gehad na de bevalling, dus het kan echt goed gaan de 2e keer.
Ik heb zelf geen ervaring maar 'k weet wel van een kraamvrouw (ben kraamverzorgende) die een hele negatieve eerste ervaring heeft gehad en vervolgens een PND. Toen hun eerste 3 was kwam hun 2e en die zwangerschap en bevalling zijn erg goed gegaan, dat had gewoon niet beter gekund. Volgens haar was dat het beste medicijn. Ze stond toen overigens nog wel onder controle.
Hoi, Ook ik heb een flinke PPD gehad na de geboorte van mijn dochtertje. Het 1e jaar dacht ik: dit nooit meer... Maar toen ze 1,5 was begon het toch te kriebelen en was ik vrij snel weer zwanger. Ik ben nu net bevallen van de 2e en vind het eerlijk gezegd allemaal eng. Ik ben erg bang voor herhaling en heb ook helaas het gevoel dat ik op een dun balkje loop en er weer zo af kan vallen.. Toch voel ik me nu blijer en rustiger dan de 1e keer. Ook ben ik, op advies van een psych, net weer begonnen met het slikken van antidepressieva uit voorzorg. Vanuit het ziekenhuis hier is een soort "hulpprogramma" opgestart voor vrouwen die eerder een PPD gehad hebben. Ik krijg daardoor nu meteen uit voorzorg gesprekken en begeleiding indien dit nodig zal gaan zijn.
Hoi meiden, dank je voor jullie reacties! @ supermummy, wat vreselijk dat je zo'n start hebt gehad... wat heerlijk dat het bij de tweede zo goed ging.... Was het gepland om weer zwanger te raken? Ikzelf zou worden opgenomen maar heb uiteindelijk nee gezegd omdat ik mijn kindje heel weinig mocht zien... @ Novanne, goed dat je hulp hebt, dan ben je er op tijd bij mocht er iets nodig zijn... Veel sterkte! Ik heb nog een vraag, hoe reageerde jullie omgevind toen jullie weer zwanger waren? Ik ben best ''bang'dat mensen zullen zeggen: oh nee wat dom, waar begin je aan....
Ik heb eigenlijk geen negatieve reacties gehad. Degenen die over de PPD begonnen vonden het alleen maar knap dat ik het toch weer aandurfde. En ook al vind ik het nu ook weer best zwaar; ik weet dat die moeilijke 1e maanden voorbij gaan. Een PDD is loodzwaar maar kan goed behandeld worden en duurt niet eindeloos! Ik zie het zo: de tijd die je in je hele leven van je kinderen kunt genieten is tientallen malen langer dan de duur van de depressie. Daarom durfde ik het risico weer te nemen
Ik heb na de geboorte van Iris een forse PND gehad; een jaar medicijnen (AD) geslikt. Nu 17 weken zwanger van de 2e; gen negatieve reacties, mensen vinden t knap... Ben nu aan t uitzoeken of ik preventief AD ga slikken of preventief hormonen wil 'krijgen'(behandeling van oa Eileen Engels). De grote daling van hormonen is nl in de meeste gevallen de oorzaak van de PND en met AD bestrijd je de symptomen....
Was niet helemaal gepland, maar ook niet ongepland zeg maar. Gestopt met de pil en meteen weer zwanger, we dachten eigenlijk nog een paar maanden te wachten. Negatieve reacties, echt negatief niet nee, wel bezorgd. De meeste vonden het wel knap. Voel je je nu weer helemaal goed ? Ben je van je medicijnen af? Achteraf gezien enig idee waardoor de PND is gekomen? Ik bedoel meestal zijn er meerdere oorzaken bij mij was dat een hele zware bevalling, geen hulp in huis na de bevalling, onzekerheid en slechte relatie met mijn moeder.
Hoi, ben ik weer, @Novanne, heb je het idee dat het nu wel anders voelt dan de ppd? @ Femke, hoe kom je aan de info, je schrijft dat je het aan t uitzoeken bent maar ik bedoel, waar vind je je informatie? @ supermummy, ik ben nog niet van de medicijnen af, ik slik ze nu 51 weken (ad), heb wel wat afgebouwd. Achteraf, mmm, nou ik had tijdens de zwangerschap wel al klachten maar dacht het hoort er bij, tijdens de zwangerschap is er aardig wat gebeurd, bijvoorbeeld 2 sterfgevallen. Het was echt vreselijk, vanaf dag 2 voelde ik me afschuwelijk!!! Inmiddels gaat eht stukken beter en ben ik mijn werk weer aan eht opbouwen en kan ik echt genieten van onze dochter. Wat ik nog merk, is dat ik snel moe ben, en dat als ik meerdere dingen aan mijn hoofd heb dat ik dan in de war raak: chaos in mijn hoofd zeg maar, onrust. Hoe zijn jullie er uit gekomen? Ik heb therapie en dat bevalt goed. Hoe lang heeft het bij jullie geduurd? veel vragen he! Is voor eht eerst dat ik er hier iets over durf te vragen.... Liefs, Sas
hoi hoi dat vraag ik me ook af ik heb het ook gehad en wil gelukkig nog even wachten om voor 2de te gaan maar ooit komt er een 2de en dan zit ik ook met die vraag
Sas 26; je kan op de site van Eileen Engels kijken. Je kan ook op google zoeken naar PND en progrestoron (om dat hormoon gaat het), er is wel wat info over. Ik heb 1 jr AD geslikt, heb in t begin wel wat medicatiebegeleiding gehad van de psychiater maar ik wilde verder geen behandeling. |Voor mijn gevoel had dat geen zin; was gewoon hormonaal en ik praatte er wel over met vriendinnen/ mijn partner. Ik voelde met ongeveer een half jaar na Iris' geboorte een stuk beter, heb de medicatie op advies doorgeslikt. Toen ik gestopt was voelde ik me eigenlijk nog beter. Ik ben gewoon ok; voel me evenwichtig. Zwschap gaat ook goed en ik ben me gewoon goed aan t voorbereiden op de tijd na de bevalling.
Hoi, Bij mij is het eigenlijk snel na de geboorte begonnen maar werd het pas na 4 maand onderkend toen het echt mis was en de crisisdienst ingeschakeld moest worden. Veel te lang mee gelopen dus. Door AD en ook in het begin alprozalam ben ik er vanaf gekomen. Na een wk of 4 ging de AD goed helpen en toen ging het meteen stukken beter. Toen mijn dochtertje 6 maand was had ik het gevoel weer een beetje mezelf te zijn. Maar die angst, onrust heb ik nog wel gehad tot ze 1,5 was hoor. De AD heb ik ook tot dat moment geslikt en daarna was ik snel weer zwanger. Voel me nu beter dan de vorige keer en dan met name rustiger. Ik heb wat meer vertrouwen. Ik weet nu uit ervaring dat het huilen echt een keer ophoud, dat een kindje echt gaat doorslapen en dat de vermoeidheid ook minder wordt. Maar eerlijk gezegd kan de lente voor mij niet snel genoeg komen hoor (en eigenlijk de zomer).