Zoals de titel al vermeld, ik ben eindelijk zwanger! Nu heb ik afgelopen amandag gesoliciteerd voor een baan in de kinderopvang. Nu mag ik morgenvroeg proef draaien. As vrijdag hoor ik of het klikte en of ik wordt aangenomen. Tijdens het gesprek kwam er naar voren dat eerlijkheid heel hoog in eht vaandel staat en dat het team die samen neiwu begint veel aan elkaar moet hebben enz.... Wanneer zal ik vertellen dat ik zwanger ben. Wil mezelf niet in de vingers snijden, maar wel eerlijk zijn. Als ik een proeftijd van een maand krijg en ze komen er dan achter heb ik ook kans dat ze mijn contract niet verlengen. Moet ik het maar meteen zeggen of ? Wie kan em helpen?
het is mischien wel eerlijk om het te zeggen, het mag geen reden zijn om je te ontslaan of je niet aan te nemen. en je bent nog niet zo ver dus zal tog geen probleem moeten geven. mijn contract kan wegens bezuinig niet verleng worden maar als mij contract afloopt ben ik ruim 20 weken dus ja dan neemt niemand je meer zo wat aan, dus dat is weer een lastigere situatie wens je in iedergeval succes met je proefdag
Dat is een lastig dilemma waar je zelf uit zult moeten komen. Wel kan ik je mijn verhaal vertellen. Wie weet kun je daar wat mee. Bij mij staat eerlijkheid en openheid ook hoog in het vaandel. Toen ik in het begin van mijn zwangerschap ging solliciteren vond ik het dan ook wel zo netjes om te vermelden dat ik zwanger was. Dit had tot gevolg dat ik niet aangenomen werd bij diverse bedrijven. Ondanks dat zwangerschap geen reden mag zijn voor afwijzing, gaven een aantal bedrijven eerlijk aan dat ze mij daarom niet aannamen. Als ik opnieuw zou moeten kiezen, zou ik niet weer zo eerlijk zijn. Overigens heb ik uiteindelijk tijdelijk werk gevonden. Mijn zwangerschap verzwijgen was geen optie: mijn buik was al snel niet meer te verbergen. Voor jezelf zul je moeten afwegen hoe eerlijk en open je wilt zijn en welke gevolgen acceptabel zijn.
Dankjullie wel voor jullie mening en verhaal! Ik vind het zo moeilijk. Als ik een strak truitje aan trek is mijn buik ook te zien. Dit is mijn 2de, dus mijn buik is al gegroeid, ik moet morgen dus al wijde kleren aan naar de proefmorgen. Ik vind het zo irrie, ben een persoon die graag eerlijk is, maar tja...
@suuz jij werd dus ook nergens aannomen, ik denk dat ik dat probleem ook ga krijgen met ruim 20 weken die buik kan ik niet verbergen denk ik zo. dus ja wacht ook maar rustig af hihi
Bijna niet. Ik heb uiteindelijk een baan voor 3 maanden gevonden bij een bedrijf dat met de handen in het haar zat. Ze zochten iemand ter vervanging van een zieke medewerker. Het liefst iemand die snel en zonder inwerken kon beginnen. Dat ik zwanger was, speelde daarom geen rol. Maar ik heb gemerkt dat die houding een grote uitzondering is.
Pfffff.... ik hoop ook dat ik z.s.m. een nieuwe baan vind. Ik zeg in ieder geval NIKS over mijn zwangerschap want dan zien ze alleen nog maar die 'zwangere vrouw' en niet wat je te bieden hebt. En ik vind dat een vrouw recht heeft op een eerlijke kans ondanks zwangerschap. Dus ze kunnen me wat. Het gaat mij erom dat ik tijdelijk werk heb tot aan mijn verlof. Als mijn contract dan eindigt heb ik recht op WW. En na de bevalling kijk ik weer verder. En misschien blijf ik zelfs tijdelijk thuis bij de kleine. Maargoed...... ik krijg er wel de kriebels van wanneer ik lees dat werk vinden zo moeilijk is. En ja, mijn buik zie je nu niet, maar het zal tegen die tijd niet lang meer duren.
Nou daar komt mijun verhaal... ik was van te voren ook een uitzendkracht voor vervanging van een langdurige ziektevervanging.. Tijdens die perdiode besloten hubbie en ik om voor een kind te kiezen.. Het werk waarvoor ik gestudeerd heb was zo moeilijk te vinden dat ik ook echt blij was met het uitzendwerk.. Ik ben toen echt veel gaan sollicteren met gevolg dat ik een baan aangeboden kreeg met een nhalf jaar contract welke ook op mijn studie aansloot.. Voor mijn gevoel groen licht, dus we gingen aan de klus.. op de eester werkdag kon ik er niet tegen dat er zoveel werd gerookt op de werkvloer.. ja het mag niet, maar ik zou met verslaafden werken en helaas pasten ze het beleid niet aan, dus was het voor mijn niet werkbaar met mijn astma.. Gelukkig had ik in diezelfde week nog 2 solli gesprekkecn ( toeval) en heb ik die ene baan dezelfde dag nog opgezegd toen duidelijk was dat ik bij een andere baan werd aangenomen.. Dat is een baan die fysiek heel zwaar is, agressie van kinderen, veel nachtdiensten en veel lange dagen... maar wel leuk werk.. ik zou hier vandaag gaan beginnen... krijg ik dinsdag te horen dat ik ook nog aangenomen ben op dat andere werk van die andere sollicitatie :S...Dit werk is iedere dag dik een uur riijden zonder file... maar minder agressie... het lijkt een luxe probleem.. maar wat blijkt deze week.. ik ben zwanger.. Dus nu had ik nog 2 opties open staan.. Ik voelde me net zoals jij je voelde wat moet ik doen.. Ik kan niet met agressieve kids werken en wil ik wel van huis slapen als ik zwanger ben :s Toen heb ik het werk opgebeld waar ik deze wek aangenomen ben en heb eerlijk gezegd dat ik er net achter gekomen was dat ik zwanger was en dat ik me kon voorstellen dat ze me niet meer wilden.. niets was minder waar.. ze willen me nog steeds... geweldig dus! maar vanmiddag zou ik dus op dat andere werk gaan beginnen... en nu weet ik ook niet goed wat te doen.. hubbie heeft me geadviseerd om te bellen met het werk welke me heeft aangenomen om te vragen of ik vanaf het begin niet al iets minder urden kan draaien bv 3 dagen.. Ik zie het nmlnu echt als een opgave 5 dagen in de auto te zitten en zwanger zijn en daarnaast nog een bijstudie af te maken.. en moet ik dus aankijken hoe ze hierop reageren... en / of het werk bellen waar ik vanmiddag begin met de mededeling of ze me nog wel willen nu ik weet dat ik zwanger ben... tja... ik zie het niet meer echt zitten om met agressive kinderen om te gaan.. en daar ook de anchten te moeten blijjven... Sorry voor het lange verhaal.. maar ik weet net als jij niet wat te doen... wel vertellen niet vertellen pff.... :S
Ik heb dus afeglopen maandag mijn eerste gespreksronde gehad en heb niets gezegd. Waarom niet? Het is nog hartstikke pril en ik zou het mijn baas zelf ook nog niet hebben verteld. En ik weet wel zeker, dat als ik het zou melden, oer m één of andere vage reden niet voor mij gekozen zou worden. Ik vind het best moeilijk, hoor. Maar ik wil bij mijn kindjes vader kunnen gaan wonen en daar heb ik een baan voor nodig bij hem in de buurt. Endit kindje heeft nu eenmaal de hoogste prioriteit.
@ Elegance: je bent nog maar net zwanger en wilt nu al minder gaan werken? Waarom niet gewoon eerst proberen hoe het gaat? Ik ben bijna 17 weken zwanger, volg een deeltijd Hbo studie en zit in de buitendienst (dus elke dag heel veel in de auto) en heb nergens last van, gaat hartstikke goed. De ene persoon is de ander natuurlijk niet, maar ik denk dat als je wat wilt je niet gelijk in je eerste weken zwangerschap al minder moet willen gaan werken. Dan worden het wel een paar héle lange maanden!
klopt, maar ik zit ook nog met een bijstudie post hbo XD vandaar.. en ik zie nu door al het gestress door de bomen het bos niet meer.. en ik merk dat dat stressen echt zijn tol aant eisen is.. zooo moee........ maar het gaat ermeer om wat moet ik doen ook op het ander werk aangeven dat ik zwanger ben... misschien wordt de keuze dan al voor me gemaakt als ze me niet willen
Hhmm, in de eerste weken ben je sowieso erg moe hoor Probeer er gewoon even rustig naar te kijken en niet gelijk beslissingen te nemen waar je over een paar weken misschien spijt van hebt. Als de kleine er is zul je toch ook meerdere dingen tegelijk moeten doen Succes met alles!
kijk ben je pril zwanger dan is er denk ik voor een werk gever geen probleem, maar ik ben dan ook ruim 20 weken en tja we gaan ze zomer te gemoet dus weet niet als ik het wel uithou qua werk enzo. enj ik kan er niet om heen met die 20 weken he
Nou mijn sollicitatie is op niets uitgelopen, ben vanavond gebeld. En of de zwangerschap goed blijft gaan is nu ook nog even de vraag.....
Hey meis heb het hele verhaal gevolgd. Ik wil dus ook graag een andere baan en wij zijn dus bezig met zwanger raken, maar ik weet niet of het wel netjes is ergens te gaan solliciteren terwijl je weet dat je probeert zwanger te raken.Maar goed even terug te komen op jou verhaal, je schrijft dat je niet weet of de zwangerschap wel goed blijft gaan???
Ik zou het pas op zijn vroegst met 12 weken vertellen, want - het is niet te hopen, maar misschien gaat het wel mis en dan is alle stress voor niks geweest - je bent nieuw daar en ze weten nog niet wat ze aan je hebben. Je moet jezelf de kans geven te laten zien wat voor fantastische kracht je bent en je werkgever de kans geven van je te gaan houden.