Hoi allemaal, Misschien hoort het bij de sprong, of bij het doorkomen van tandje. Maar mijn zoon van precies 11 maanden is sinds een aantal dagen erg onrustig bij het moeten slapen. Het begint met wat zeuren en eindigt in echt overstuur zijn. We willen dat hij in zijn eigen bedje slaapt maar ik vind het zo moeilijk om hem er niet uit te halen. Ik haal hem er dus uit als hij echt overstuur is en leg hem bij me. Hij wordt dan rustig, ik zing wat voor hem..maar zodra ik hem weer in bed neerleg is het gillen, boos, huilen...zo zielig! Hij heeft zijn eerste ondertandje dat doorkomt; hij krijgt chamodent en dentinox en paracetamol altijd voor het slapen. Eten doet hij goed. Is het verlatingsangst? Of probeert hij ons uit? Ik weet niet goed of ik hem nu uit bed moet halen. Ik wacht eerst altijd even maar zodra hij echt overstuur raakt dan haal ik hem uit bed. Als hij eenmaal slaapt dan is het goed trouwens.... Iemand tips/herkenning?
Wij zitten in dezelfde fase.....zo zielig. Ik denk verlatingsangst. Ik laat mijn zoontje niet huilen in bed, ik wil dat dat een fijne, veilige plek is. Ik doe hem 's avonds wat later naar bed, zodat hij echt moe is. Als hij in bed ligt, blijf ik ernaast staan en streel hem over zn bolletje en zing liedjes. Ik zie hem dan op een gegeven moment rustig worden. Dan blijf ik nog even op zijn kamer en laat af en toe horen dat ik er nog ben. Tja, het is vermoeiend, maar ik kan hem echt niet laten huilen.....