Hoi hoi! Zoals jullie kunnen zien ben ik ruim 37 weken zwanger en ben het helemaal zat... Meer omdat ik niks meer kan, buik zot on de weg, niet slapen enzovoort enzovoort... En elke dag is het afwachten of er wat gebeurd... Maar nu komt het volgende: BEN ZOOOO BANG VOOR DE BEVALLING!!! :s Ik kan gewoon niet tegen pijn! ben echt kleinzerig. En komt misschien heel kinderachtig over.. Maar ben er echt bang voor.. Ben al een keer eerder bevallen, toen hebben we de zwangerschap afgebroken met ruim 14 weken. Misschien dat ik daarom ook een soort angst heb.. PFFFFFFFF VK weet ervan. Maar toch.. En dan al doe reacties je heen: ja het moet er toch uit he.. Goh dat snap ik ook wel duuuh!! Nou dit was ff m'n frustratie... herkent iemand ook deze angst? Of zit ik mezelf gek te maken?? X
Ik herken het helemaal, ik ben ook doodsbang voor de bevalling, mede dankzij al die "enge" verhalen die je hoort. Maar ik ben ook doodsbang voor de pijn. Heb het vandaag nog geprobeerd te zeggen tegen de gynaecoloog, maar luisteren deed ze niet. Om het wat erger te maken zei ze: ik schat de baby nu op zo'n 3750gr......omg dacht ik, dat past toch nooit Ik heb zwangerschapssuiker, vandaar dat ie groot is Snappen doe ik het niet, twee weken geleden schatte ze hem nog op 2850gr. En inderdaad die stomme opmerkingen dat ie er uit moet Ik wil pijnbestrijding, maar ik ben ook al bang voor de naald en of infuus....ik maak me eigen helemaal gek
ik was bij de eerste ook bang hoor is heel normaal maar als het eenmaal zo ver is overkomt het je gewoon mijn angst was weg en liet het gewoon op me afkomen en achteraf viel het allemaal best mee het klinkt stom maar na de pijn heb je je wondertje bij je liggen en denk was dat alles waar ik zo bang voor was ik hoop dat je straks niet bang meer bent het komt allemaal wel goed gewoon denken aan het kleintje dat je die eindelijk vast kan houden dan komt het helemaal goed
ik heb ook een ruggeprik gehad viel echt mee voelde een beetje een drukkend gevoel maar meer niet de naald en alles krijg je niet te zien hoor
Mijn bevallingsverhaal bespaar ik je dan maar hihi Ik weet wat je bedoelt, bij mijn eerste zei ik 'kom maar op!' Dat werken we er wel even uit! Maar dat pakte heel erg anders uit als ik dacht en ik en zelfs me moeder! Hebben er trauma's aan overgehouden Ik kreeg een morfineprik in me bovenbeen maar zorgde er alleen voor dat ik suf werd, meer niet. Ruggenprik durf ik niet, ben als de dood voor naalden (ziekenhuis verleden vanaf 2 jaar) en ben zwaar rugpatient dus mijn rugspieren zijn ALTIJD gefucked Tjahh hoe ga ik me hier dan uit redden nu de angst bij mij ook zo groot is geworden '-_-
Hihi past wel hoor, mijn zoontje is met 38.1 weken geboren dmv inleiding ivm zw diabetes en insuline 4 maal daags. Hij woog 3760gram. Ik kan alleen zeggen: pijnstilling!! Dat heb ik als een zaligheid beschouwd. Wat was dat fijn,. nog steeds heel erg pijnlijk, maar dragelijk, scherpe randjes eraf. Meiden jullie kunnen het gewoon hoor echt waar!
moet zo lachen om jouw opmerkingen en uitspraken hier.. ms moet je maar gewoon een zwangerschap van 46 jaar doen, dan hebben we de komende jaaaaaaaren vollop humor hier op zw pagina.
In mijn boekje van de verloskundige staat : Je oma kon het , Je moeder kon het , Dus JIJ kunt het ook Ik ben 35 weken en de verloskundige vond mij erg rustig. Ik zei toen ook : " Ik laat het op me af komen ". Maar owee als ik een krampje voel of iets anders wat ik nog niet gevoeld heb. Dan schiet mijn hartslag als een gek omhoog en begin ik ook wel op mijn tandjes te bijten
Oh jee, heb jij geen goede cursus als yoga, mindfullness of hypnobirthing gedaan? Want dan leer je met pijn om.te gaan en leer je ook.angst te overwinnen. Hoe meer angst, hoe pijnlijker het zal zijn, omdat je verkrampt bent en niet kunt ontspannen.
ik heb nu juist zin in de bevalling.. maar wie weet veranderd dat 3 weken van te voren en zie ik er dan opeens ook tegen op. maar mijn moeder zegt altijd dat ze liever een kind op de wereld zet dan dat ze naar de tandarts gaat!
Ik ben net zo ver als jij TS, en heel raar, maar ik kijk er juist naar uit... Alsof mn hoofd het hele pijn idee niet kan bevatten! Ik weet het wel... Maar kan me er gewoon geen zorgen over maken! Maak me wel ongerust over of t goed gaat, of t een sterrekijkertje is, net als haar moeder , en ik ook halverwege nog naar het ZKH moet, en als mijn moeder... Maar die pijn, tja... Het is een feit, en tegenwoordig zijn er veel opties voor als je in het zkh bevalt! Ik wil gewoon thuis bevallen, en sta er eigenlijk qua pijn helemaal blanco in! Ik loop al vanaf week 16 met ernstige BI, dus die paar uur kunnen er ook nog wel bij... Hihi! Je beeb komt er wel meis, dus jij ook! En dat je moeder en oma het konden... Zelfs Barbie kon het!
Gelukkig ben ik niet de enige dus haha! Nee heb geen cursus gedaan.. Ik dacht toen: bevallen.. Dat doe ik wel ff ik vertrouw wel op m'n lichaam en dan komt het goed.. Was misschien iets te enthousiast in het begin. Ik vind nu ook het wachten slopend.. Zou het dan vndg gebeuren? Zo zit ik elke dag.. Heb nl al paar weken last van voorweeen, maar het zet niet door. En dat maakt het ook zo vervelend. As dinsdag weer controle en ze gaat dan inwendig voelen hoe het daar beneneden er aan toe staat en eventueel ook strippen. Dus ben heel benieuwd! Wil ook zoooo graag m'n meisje bij ons hebben. Zolang wachten we er al op.. En vooral familie.. Elke dag bellen ze: voel je al wat? Pfffff neeee!
Het is misschien stom om te zeggen, maar die pijn heeft ook zijn functie. Daardoor komt je oerkracht vrij, die je in staat stelt het klusje te klaren. Op dit moment roep ik nog heel hard: geen pijnbestrijding, maar wellicht piep ik ook wel anders in week 37... ik ga in ieder geval een bad bestellen voor een badbevalling thuis, schijnt ontspannend te werken.
Hoe rustiger jij bent tijdens de bevalling hoe meer endorfines (natuurlijke pijnstilling) er vrijkomen, dus hoe minder pijn je ervaart en hoe sneller de ontsluiting gaat. Lekker makkelijk gezegd natuurlijk, maar als je er aan denkt dat als jij rustig en kalm en helemaal relaxed de bevalling ingaat, het dus 'makkelijker' word. En die ruggeprik?! Nou, dat stelt echt heeeeelemaal niks voor. En ik heb normaal een schijt hekel aan prikken en naalden.. Als je weeen hebt maakt je dat prikje ook niet meer uit, echt waar!! Vraag je man/vriend of moeder of weet ik veel wie er bij de bevalling is om je een beetje rust in te praten als je het nodig bent..
Hier de 2e x nu vorige x ook pijnstilling gehad nu heb ik meer angst dan vorige x ook al laat ik dat soms niet merken hihi!! ik ben het ook echt helemaal beu net als jij vooral die buik en verdomde rugpijn en slecht slaprn.
Ik herken het ook heel goed! Ondanks alle klachten zie ik er gigantisch tegenop en dan is dit ook nog de derde. Dan zul je denken, je weet wat het is, maar misschien zie ik er daarom wel zo tegenop Als ik denk aan de pijn krijg ik echt angst, maar zoals iedereen zegt, het kindje moet er toch uit. Ik ben twee keer ingeleid geweest en hoop nu op een spontane bevalling zodat je er ineens in zit en er niet meer over na kan denken.
Nou van mij mag het ook opschieten hoor! Ik voel me niet heel slecht ofzo, maar ik ben gewoon zooo nieuwsgierig naar ons ventje! Ben ook niet heel bang voor de bevalling. Moeten er doorheen he. Hoop gewoon dat alles voorspoedig gaat zonder complicaties, maar het is allemaal afwachten
Ik vond bevallen het aller mooiste en bijzonderste wat ik ooit heb meegemaakt. Over een paar weken mag ik weer en ik kijk er echt naar uit. Het is zo zonde om er zo bang voor te zijn (angst zorgt voor adrenaline, dat werkt alles tegen en veroorzaakt juist de bevalling waar je zo bang voor bent). Hoe beter je je kunt ontspannen hoe minder pijn het doet. Ik vond de pijn meer een soort oerkracht, die je nodig hebt, echt heel bijzonder. Gebruik de tijd die je nog hebt goed en leer ontspannen, bang zijn is zo zinloos (en heeft zoveel nadelen!).