Ik heb er echt heel veel moeite mee als iemand anders (man/opa/oma/mijn broer/buurvrouw enz) boos wordt op/met stemverhef praat tegen mijn kinderen. mijn maag draait zich dan 10x om. Mijn man vind het raar en vind dat dit bij de opvoeding hoort en dat ze er heus niks aan overhouden. Ik vind het heel lastig en ben het hier niks mee eens. zijn er nog meer meiden die dit hebben of sta ik hier echt alleen in?
Nou, ik ben er niet van gediend dat onbekenden mijn kinderen corrigeren als ik er zelf bij ben. Maar ik vind het wel nogal bijzonder dat je er moeite mee hebt dat je man jullie kinderen corrigeert. Het zijn toch ook zijn kinderen.
Er is voor mij een verschil tussen corrigeren (dat is voor mij op een normale toon iets zeggen) en boos worden/met stemverhef praten
Ik vind zowieso boos worden/met stemverhef praten tegen de kinderen niet nodig of dat nou mijn man/opa/oma enz enz is
In mijn eigen huis zou ik het niet fijn vinden wanneer anderen mijn dochter corrigeren (mijn man daarbuiten gelaten uiteraard). Bij een ander vind ik dat met name een opa/oma/goede vriendin best mijn dochter mag corrigeren als ze in hun ogen onwenselijk gedrag vertoont en ik er niks van zeg. Er kunnen daar andere huisregels zijn. Verder heb ik (tot op zekere hoogte) geen moeite met boos worden of stemverheffen. Ik zou dus, met name met je man om de tafel gaan om jullie opvoed wensen te bespreken. Vooral als jij er zoveel moeite mee hebt lijkt het me goed om die toch wat meer op 1 lijn te krijgen.
Mijn man heeft ook de neiging om zijn stem te verheffen, ik word daar ook boos van. Je kunt prima boos worden en toch normaal blijven praten.
Dat kan ja. Maar het is toch ook niet érg om je stem te verheffen? Zolang je niet staat te roepen en tieren. Als dat ook al niet meer mag... Soms verlies je (nu ja, ik toch, maar blijkbaar de mama's hierboven niet) al eens je geduld bij kinderen. En dan verhef je je stem. Dat is geen gewelddadig gedrag. Het hoort inderdaad bij het leven: soms worden mensen boos op je. Misschien zelfs onterecht. Tja.
Hier ben ik degene met de stemverheffing We waren een keer bij vrienden en hij werd (terecht) boos op hun zoontje, inclusief stemverheffing, en zij vond het vreselijk...zei dat ook toen hij beneden kwam en toen zoontje ook weer naar beneden mocht zei ze dat ook tegen hem, dat papa niet zo boos mocht doen en ze troostte hem alsof ie mishandeld was. Ik had persoonlijk meer moeite met haar reactie dan de stemverheffing van hem.
Nou dat ligt geheel aan de toon en de manier waarop. Ik word ook wel eens boos en ik schreeuw ook soms wel eens, maar dan wel op een moment dat ze echt te ver gegaan zijn. Mijn man kan het gewoon zomaar uit het niks doen en met 2 hooggevoelige kinderen is dat niet ok.
Ik begrijp dat heel goed suus1983. Dan is het afreageren en dat is iets anders dan corrigeren. Waarschijnlijk kan je man beter zelf even de ruimte nemen of afkoelen. Overigens ben ik geen heilige moeder en heb me hier ook wel eens schuldig aan gemaakt, ik was zelf overbelast of ziek en dat voelt zo rot en dan volgde ik maar m'n eigen bovenstaande advies op T's ik zou me ook rot voelen als anderen boos doen of schreeuwen tegen mijn kinderen. Die zou ik met grond gelijk maken trouwens. Maar ik vind wel dat ze op hun gedrag aangesproken mogen worden /gecorrigeerd mogen worden
Hier hetzelfde. Het valt ook een beetje onder opvoeding, vind ik. Een beetje zelfbeheersing is heel handig. Als je boos bent hoef je niet meteen te gaan brullen c.q. stem te verheffen om een ander te intimideren. Ik doe et ook wel eens hoor, maar dan bied ik daarna excuses aan
Ik moet wel als aanvulling geven dat een stemverheffing in mijn ogen niet schreeuwen/bulderen tegen kinderen is. Dit is in mijn ogen op wat luidere/strengere toon duidelijk maken dat ze niet gewenst gedrag vertonen. Onze dochter heeft dan echt wel door dat het nu menes is en dat ze dus toch heel snel moet gaan luisteren...
Als mijn dochter een van haar dwarse buien heeft vind ik het zelf geen enkel probleem om haar aan te pakken of te laten krijsen, MAAR: als mijn man precies hetzelfde doet kan ik er niet tegen en wil ik ingrijpen (doe ik niet hoor), terwijl ik zelf dus exact hetzelfde zou hebben gedaan. Is dat wat je bedoelt?
Ik kan het van mijn man zeker hebben, maar ik vind hem niet streng genoeg. Als de oudste een van haar krokodillentranenbuien heeft, heeft hij de neiging erin mee te gaan terwijl dat niets helpt. Hij ziet dan uiteindelijk dat het niet helpt, om vervolgens toch boos te worden. Hier ook stemverheffing trouwens, schreeuwen en brullen doen we niet. Ik reageer veel kordater op die aanstellerij, ga er niet in mee en laat haar gerust kwaad worden. Dan is het gewoon sneller over en hoef ik zelf niet boos te worden. Mijn moeder verheft nooit haar stem maar kan wel goed corrigeren. Ik heb daar dus geen enkele moeite mee. Mijn vader 'blaft' meer en ik heb al gezegd dat hij dat niet moet doen. Nu bemoeit hij zich ook niet veel met het corrigeren en dat moet zo blijven. Van anderen zou ik het niet pikken, zeker niet als ik erbij sta.
Ik bedoelde het overdrachtelijk (dwz ik gebruik even een ruimere interpretatie van het woord; letterlijk is het uiteraard niet hetzelfde). Als iemand die hier op bezoek is b.v. zijn stem verheft tegen dl, dan schrikt ze daar echt van. Net zoals ik schrik als mijn sm tegen mij schreeuwt Dan kan je daarvan zeggen: prima, luistert ze tenminste, maar als moeder vind ik dat toch niet de taak van iemand die hier op bezoek is. Of van vriendlief die chagrijnig uit z'n werk komt en geen geduld heeft. En al helemaal niet als ik ernaast sta.
Ja hoor hier ook. En om nu te zeggen dat je maag ervan omdraait...vind ik persoonlijk wel een beetje overdreven. Ik ben ook maar een mens...blijf lang rustig en ja soms ga ik een beetje te hard tekeer. Soit. Edit: niet uit het niks nee. Dan zijn ze wel echt te ver gegaan hier. Maar wat in de openingspost staat klinkt mij wat overdreven in de oren.