Lieve allemaal, ik ben Danielle en bezoek regelmatig dit forum. Mijn lief en ik proberen nu al ruim een jaar zwanger te worden, maar tot nu toe mag het nog niet lukken. In juni 2008 is bij mij endometriose geconstateerd na een laprascopie (kijkoperatie). Linker eierstok is beschadigd en verkleefd met mijn darm, maar nog niet volkomen onbruikbaar. Rechterkant is nog schoon gelukkig. 5 Maart hadden we weer een afspraak bij de gyn. dit keer om te kijken waarom we nog niet zwanger zijn. De zondag daarvoor was ik weer ongi geworden en dan heb ik altijd veel last van mijn darmen door de endometriose. Maandag gewoon gewerkt, 's avonds gewoon gegeten, onder de zonnebak gelegen en met mijn zus aan de telefoon gezeten. Niets aan de hand dus...Tot ongeveer een uur of acht. Ineens ontzettende buikpijn, echt tegen het plafond van de pijn! Toen heb ik maar een ibuprofen en 2 paracetamolletjes genomen en ben ik in slaap gevallen. 's Nachts werd ik wakker en was de pijn in alle hevigheid terug. De volgende ochtend ben ik naar de huisarts gegaan en diezelfde dag werd ik opgenomen in het ziekenhuis en 's avonds kreeg ik weer een kijkoperatie omdat ze niet wisten wat er was. Uiteindlijk bleek mijn blindedarm in orde en is de pijn veroorzaakt door de endometriose...Gelukkig mocht ik de volgende dag weer naar huis met de nodige pijnstillers en een stel mooie hechtingen. Die donderdag hadden we dus een afspraak bij de gyn. en die vertelde dat ze bij de kijkoperatie aanwezig was geweest. In principe was de boel niet verslechterd en zolang we een kinderwens hebben is er niets aan te doen. Lekker dus, want het kan me volgende maand dus gewoon weer overkomen... Die week hoorde ik van 3 verschillende mensen dat ze zwanger waren en heb ik even een flink potje zitten huilen... Het voelt alsof het bij iedereen maar gebeurd, terwijl ik elke maand op ibuprofen moet overleven en ondertussen 2 operaties en hechtingen verder ben...Het is gewoon niet eerlijk...Deze maand moet ik een temp.curve bijhouden en wordt van mijn vriend het zaad gecontroleerd. 7 April moeten we terug komen en horen we verder hoe of wat. Het is soms moeilijk om te blijven geloven dat het bij ons ook ooit nog eens gaat gebeuren en ook wij een klein wonder mogen verwachten...maar het houd me ergens ook op de been. Ik ben blij dat we nu in de molen zitten en hopelijk wordt 2009 ons jaar! Ik ben blij dat ik mijn verhaal even kwijt kan! liefs Daan
Jeetje Daan, wat een verhaal.... Ja, wat lijkt het dan allemaal oneerlijk he! Maar misschien stelt het je gerust dat bijna alle vrouwen zwanger worden, met of zonder hulp van de medici. Sterkte! Er zijn vast meiden hier die zich in je verhaal herkennen. Liefs, Willeke
Hallo, lastig is het allemaal he? Wij zijn nu in ronde 9 alweer. Dat hadden we ook niet gedacht dat we eraan begonnen. Mijn cyclus was regelmatig tot op afgelopen keer. Kreeg er ineens 10 dagen bij. Was op vakantie en kon niet testen. Gisteren zijn we teruggekomen en wilde dan ook testen, maar vrijdag kreeg ik al hevige kramp en kwam de boel in alle hevigheid op gang. Wat het is geweest weten we dus niet. Van mijn temp klopte ook niet veel. Heb er geen ei in kunnen ontdekken, het rare was wel, dan op dag 29 mijn temp ineens heel hoog was, nl 37.2 dat bleef een aantal dagen zo. Daarna gingen we op vakantie (1 uur tijdsverschil en warm) en kon ik niet meer objectief meten. We hebben al een verwijzing voor de gyn. De zaadjes van mijn man zwemmen niet hard genoeg. Dus niet bewegelijk genoeg. Ik heb nog geen idee wat dit voor consequenties heeft. Of dit vanzelf weer sneller wordt, of dat we nu in de MMM verder moeten. Ik vind het ook heel pijnlijk: overal leuke beebjes om je heen, vriendinnen die zwanger zijn binnen No Time, zusje die in ronde 2 al raak had (na 10 dagen helaas miskraam) en ga zo maar door. Ik heb geen idee hoe het voelt om blij te zijn met een positieve test, geen idee hoe het voelt om een nieuw leven in je te voelen, geen idee om misselijk te zijn en ook geen idee hoe het nu verder gaat... Ik wens iedereen veel succes, vooral de meiden die al langer meedoen, of waar het niet zo werkt zoals het hoort te werken...
Hier sluit ik mij bij aan, Ik weet wel dat ik nu nog niet mag klagen, we zijn eigenlijk pas bezig met de tweede ronde. Soms vind ik het al lang duren, maar als ik al jullie verhalen lees, weet ik dat ik rustig moet af wachten. Veel sterkte en houd moed Knuffel
Hoi Danielle, Ik weet een beetje wat je doormaakt. Ook ik heb endometriose en wij zijn nu anderhalf jaar bezig voor een kindje. Misschien vind je het leuk om mee te schrijven met dit topic: http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... p?t=114799 Heel veel sterkte! Groetjes Caro
Hey naamgenoot, Ik snap precies hoe je je voelt. Wij zijn ook al vanaf dec. 2008 bezig, maar ik heb nog geen onderzoeken gehad. Dit komt omdat ik denk dat er ook iets niet goed is met mij. Ik durf de onderzoeken gewoon niet te doen omdat ik bang ben te horen wat ik niet wil horen. Elke maand moet ik echt 1 of 2 dagen thuis blijven van het werk, omdat ik kapot ga van de buikpijn. Ik val dan flauw, begin te zweten, en geef over van de pijn. Ik ben dus ook al een tijdje bang dat het endometriose kan zijn. En inderdaad vriendinnen, familie en collega's lijken ineens allemaal wel zwanger. De een is nog niet bevallen of de ander kondigt een zwangerschap aan. Ik vind het soms ook heel moeilijk om er mee om te gaan, en maar te blijven lachen en hoop te houden. Dit verschilt ook wel een beetje per dag. Het ene moment heb ik het over onze toekomstige kindjes, en het andere moment lig ik te huilen op de bank als ik op tv een kindje zie. Dan denk ik dat wil ik ook, maar dat gaat vast niet lukken. Ik snap je heel goed, maar gelukkig heb ik nu even een hoopvol moment, en wil ik tegen je zeggen dat de kans veeel kleiner is dat het niet goed komt dan de kans dat je over een x aantal maanden een lief klein babytje van jezelf hebt. Blijf er in geloven hoor! Het komt vast hartstikke goed. Ik zal voor jullie duimen, dat 2009 jullie jaar mag worden!
hoi Danielle misschien vind je het fijn om bij de vruchtbaarheidsbehandelingen te kijken.Daar zitten meerdere meiden die te kampen hebben met endometriose. Plus dat er genoeg meiden ermee zwanger zijn geraakt, dus geef de hoop nooit op hoor! Veel sterkte, kweet hoe moeilijk het is als iedereen om je heen maar zwanger raakt..
Heel veel sterkte meid, ik weet ook hoe enorm verdrietig het is als het maar niet lukt en al die polonaises aan je lijf. Liefs Zora
Ik heb ook endo en had ook zoveel pijn. Ik moest ook geregeld thuis blijven omdat ik niet meer normaal kon functioneren. Het zweet brak me dan regelmatig letterlijk over mijn hele lijf uit van de pijn. Had ook het idee dat ik een oneerijke strijd aan het voeren was maar zie mijn banner....op wonderbaarlijke manier is het toch gelukt, precies nadat ik een afspraak had gemaakt bij de gyn om terug te gaan... Ik hoop ook echt dat ik jou/jullie hoop kan geven want ik weet hoe je je voelt! Liefs!
Wat een lieve berichten van jullie allemaal! Dit helpt me echt enorm om erin te blijven geloven! Het is heel fijn om te merken dat jullie zo meeleven en dat ik niet de enige ben die het af en toe niet meer ziet zitten. daan
hey meis lees net je verhaal dat is echt niet fijn zeg als je daar iederemaand door heen moet wens je heel veel sterkte met alles en hoop dat het toch snel raak is soms zit de wereld zo oneerlijk in elkaar he knuff