Na 4 kinderen zijn wij compleet! Maar voor degene die ook compleet zijn, kunnen jullie je voorstellen nooit meer zwanger te zijn? Nooit meer eerste echo, nooit meer een eerste schopje, nooit meer die aller eerste ontmoeting!?
Ik ben nu zwanger van de 4e en dat is voor ons ook de laatste. Ik kan me ook maar moeilijk voorstellen dat dit echt de laatste keer is. Maar wij willen absoluut geen 5e.
Ik ben nu zwanger van de 3e en ook voor ons is het definitief de laatste. Ik ben er eigenlijk wel blij mee, zwanger zijn is door alle kwalen en problemen niet echt mijn ding.
Hier is het ook de laatste. Moet er niet aan denken nog eens het hele zwanger worden en blijven proces door te gaan. Om van de 40 weken zwangerschap zelf nog maar te zwijgen. Ik geniet er van het kleine jongetje te voelen bewegen en zien op het echoscherm, maar alle kwalen, onderzoeken, medicatie én giga boobs mogen mij gestolen worden
Ik ben net bevallen van de vierde en ik ben zo blij dat ik nooit meer zwanger hoef te zijn of hoef te bevallen. Natuurlijk heb ik enorm genoten van de bewegingen in mijn buik, maar buiten dat vind ik zwanger zijn helemaal niet leuk.
Hier nu ook zwanger van 4de en tevens het laatste kindje. Ik ben er alleen totaal nog niet mee bezig dat dit de laatste gaat zijn, denk dat dat besef pas echt gaan komen na de bevalling. We zijn er in ieder geval wel echt over uit dat er geen 5e meer bij komt, dat is zeker.
Hier ook 100% de allerlaatste keer zwanger. Hoewel ik fysiek wel toe ben aan bevallen, heb ik het emotioneel best moeilijk bij dat idee van nooit meer trappels in mijn buik en alles wat er omheen hangt... Lijkt me normaal.
Mijn man weet zéker dat dit de laatste keer is, ik neig ook die kant op. Het houdt ergens een keer op, het gaat gewoon te moeizaam. Wat het zwanger zijn betreft, ben ik er absoluut niet rouwig om: teveel stress, ziek zijn en mijn leven staat helemaal stil. Wat de kinderen zelf betreft, had ik er met alle plezier nog één (of twee) bij willen hebben (maar wederom: man wat minder).
Voor mij is dit ook de laatste keer en daar ben ik blij om. Ik heb 3 HG zwangerschappen gehad, dus het is wel goed zo!
Momenteel zwanger van de vierde maar ik weet nu wel dat dit de laatste keer zal zijn. Ik ben geen fan van het zwanger zijn en ervaar deze vierde zwangerschap als zwaar. Mijn gezin is straks compleet en dat gevoel heb ik voorheen niet eerder gehad, er was altijd wel een verlangen naar meer en had niet het idee bij de derde zwangerschap al “klaar” te zijn. Dus lekker genieten van deze kleine straks, extra genieten omdat ik weet dat het de laatste keer zal zijn. Ik mis mijn oude lijf en energie/gezondheid.
Ik ben niet de enige gelukkig haha. Ben ontzettend dankbaar dat deze zwangerschap tot nu toe goed gaat maar dit is de laatste keer gelukkig. Het trappelen vind ik mooi maar de rest vind ik helemaal niks, zal blij zijn als t erop zit!
JA! Nu zwanger vd tweede en hierna zijn wij compleet. Ik ga even heel eerlijk zijn. Ik vind kinderen fantastisch. Obviously. We hebben 2x een zwaar traject gedaan. Ben zo vreselijk dankbaar en blij dat het ons voor de tweede keer gegund is. Maar ik vind mezelf ook te egoistisch v een zwangerschap. Ik vind het vooral onpraktisch, onhandig, niet leuk, ik ben er te nuchter voor, ik wil mijn lijf terug en ik kan niet wachten op mijn glas (fles!) wijn met heerlijke biefstuk. Begrijp me niet verkeerd.. het resultaat is prachtig en ik vind de echo’s en het getrappel erg bijzonder. Maar genieten en het echt leuk vinden? Hm, nee. Voor ons is het hierna klaar
Ik ben zwanger van nr 2 en ik heb altijd graag 3 kindjes gewild. Man altijd maar 2. Rationeel gezien had ons gezin na nr 1 al compleet moeten zijn. Mijn lijf is ernstig en blijvend beschadigd door die zwangerschap. Maar ja de wens was groter dan het verstand. Waar medici voor nr 2 nog groen licht gaven, kreeg ik op mijn hart gedrukt voor nr 3 blijft het licht op rood. Dus dit is de laatste. Ik hoop vooral dat de wens voor de derde bij mij ook uitdooft als nr 2 geboren is. Mijn man denkt al na over sterilisatie Wat ik noooooit meer zou missen: de vreselijke onzekerheid de eerste weken zwangerschap. Lijkt mij wel heerlijk, nooit meer de angst voor weer een bbz of miskraam. Of de hoop dat deze maand je wel een positieve test in handen hebt. Gewoon lekker aan ee anticonceptie en peentjes zweten als je even wat overtijd bent om daarna opgelucht te zijn dat je ongesteld wordt.
Ja, ik vind het heerlijk! Ik hou niet van zwanger zijn en alles er omheen. Alien-getrappel in mijn buik, ongemakken, slecht slapen, enorme joekels van borsten. Ik heb nu een baby van 5 weken en deze eerste periode (met nachtvoedingen en uitvallende haren) heb ik ook niet gemist. Ik heb met veel plezier al van alles weggegooid en op marktplaats gezet. Totaal geen nostalgie, ik kijk mijn laatste groot. Het jammere van kinderen krijgen vind ik de zwangerschappen en de baby-periode. Daarna begint de lol pas een beetje. (Overigens, je handtekening moet zijn 'Jullie maakteN ons gezin volledig compleet' met een extra N dus.. )
Hier ook de laatste (dat is de intentie). Ik kan ook echt noet meer. Leeftijd begint ook een rol te spelen. Ik vind het hele traject bijzonder maar het bevallen een verschrikking en de babytijd heel moeilijk. Echt genieten doe ik altijd pas tegen dreumes/peutertijd aan. Ik ben erg dankbaar voor straks drie kids en dan is het mooi geweest.
Wat een heerlijk topic der herkenning is dit; zoveel vrouwen die zwanger zijn niet ervaren als een 9 maanden durende roze wolk. En ik altijd maar denken dat het aan mij lag...
Ik heb nu 2 dochters en het voelt nog niet compleet. Ik zou nog heel graag een 3e kindje willen krijgen maar nog even afwachten wat man wil al wil ik zelf nog zeker een jaar wachten.
Bij ons is het juist een beetje andersom. Ik ben nu zwanger van de eerste en vind het ontzettend pittig. Hoewel we er lang naar uit hebben gekeken en we super blij zijn natuurlijk dat het toch gelukt is. Ik ben blij dat ik over de helft ben en moet er niet aan denken om dit nog een keer te moeten doorstaan voor een eventuele tweede. Hoe heerlijk ik dat getrappel ook vind, mijn lijf is niet zo gemaakt voor zwanger zijn geloof ik. Al zeggen ze natuurlijk wel dat je een hoop vergeet als de kleine er eenmaal is. Manlief zegt dat hij deze periode echt nooit meer gaat vergeten haha, hij moet alles doen in huis en mijn buien maar pikken . Begrijp me niet verkeerd, we zijn ontzettend gelukkig met deze zwangerschap maar het lichamelijke aspect valt me gewoon zwaar.
Haha ik ga mee lezen en kletsen! Mijn eerste (voldragen) zwangerschap was een hel!!! Lees; vanaf t begin wilde ik totaaaal niets meer vd baby afweten, en tot 20weken heb ik t over abortus gehad Mijn vriend heeft me er echt mega doorheen gesleurd want hij wist hoe graag ik een kindje wilde. We waren er dan ook heilig van overtuigd dat we nooooooit meer zwanger wilde wezen of kindje wilden. Uiteindelijk was ik zwanger van nmr 2 toen de oudste nog geen jaar was! Deze zwangerschap had ik nergens last van, behalve dat het vanaf 20 weken echt al afzien werd lichamelijk. Weer zeiden we... was de laatste keer. Ons tweede kindje werd geboren en nog geen 2 dagen later wist ik het, ik wilde dolgraag een derde! Deze zwangerschap leek veel weer op mijn eerste alleen wat minder heftig... Ik sta nu op knappen van derde kindje... laat maar gauw komen want ik wil ook weer Mn lichaam terug als in, lekker Mn dingetjes kunnen doen. Of we nog een vierde willen? Ene kant super graag! 3 is ook maar zo oneven. Andere kant, lichamelijk word het gewoon steeds pittiger! Misschien als ze straks alle 3 wat zelfstandiger zijn? I.p.v. nu met alleen maar dreumes en peuter? Haha Maar dan heb je weer dat er zoveel verschil in leeftijd zit.... terwijl we nu juist zien hoe leuk t kleine verschil is!! Hoe weet je zeker dat je wel/geen kindje meer wilt?!?! Haha