mijn bevalling van Liam op bevrijdingsdag

Ik heb hier regelmatig bevallingsverhalen zitten lezen en had me voorgenomen ook mijn verhaal te vertellen, als de kleine geboren werd.
Komt íe!

Ik was uitgerekend op 16 april en toen die datum arriveerde, begon ik mij een soort wandelende tijdbom te voelen en mijn vriend bekeek me ook zo. Maar naarmate de dagen vorderde, nam dit gevoel af en begon ik me af te vragen of er uberhaupt wel wat zou gaan gebeuren. De verloskundigen gaven aan dat de baby waarschijnlijk een grote baby zou zijn en dit hebben ze rond 37 weken nog bekeken met een echo.
De verloskundigen hebben een paar keer geprobeerd of ze konden strippen, maar dit bleek niet te kunnen. Op koninginnedag was ik exact 42 weken zwanger en moest ik me melden in het ziekenhuis bij een gynaecoloog. In het ziekenhuis is een hartfilmpje gemaakt van de baby, bloeddruk van mij werd gemeten en op het filmpje was ook te zien of er activiteit bij mij was. De harde buiken waren goed te zien in het grafiek. Maar goed, daar had ik niet veel aan, want ik had al weken harde buiken met best wel een regelmatig, dus dat zei niets. Alle testen waren goed, de baby maakte het erg goed. Dat idee had ik ook wel, want de kleine was altijd erg druk in mijn buik; er waren weinig momenten dat de kleine niet bewoog. De vrijdag erna, 2 mei, moest ik me weer melden in het ziekenhuis en zijn dezelfde testen gedaan. De gynaecoloog heeft nog gevoeld, maar mijn baarmoeder zat nog steeds potdicht. Met een echo zag de gynaecoloog dat de baby redelijk groot was. Hij schatte de baby rond 8 1/2 a 9 pond. Het was duidelijk dat er in mijn lichaam niets van een bevalling op gang kwam, dus sprak de gynaecoloog af dat ik me zondag 4 mei moest melden om 9.00 uur om ingeleidt te worden. Hij had de voorkeur de bevalling langs de natuurlijke weg te laten gebeuren, dus vaginaal, maar hij wilde me niet de hele dag laten aanmodderen, dus we moesten er ook rekening mee houden dat het misschien een keizersnede zou worden, want de bevalling moest vlot verlopen. Ik was al lang blij dat er wat ging gebeuren, want mijn lichaam was al weken op. Ik deed niets anders dan de hele dag op de bank zitten, want lopen was er niet meer bij; dat was schuifelen te noemen. Ik was behoorlijk fors, want ik ben maar 1.62 lang, had enorm veel vruchtwater en dan ook nog een redelijk grote baby.
Al gauw was het zondag en gingen mijn mannetje en ik naar het ziekenhuis. We gingen er een beetje vanuit dat die dag de kleine geboren zou worden en de familie ging daar ook vanuit. Ik heb eerst even aan de monitor gelegen voor de hartslag van de baby en evt. activiteit bij mij en al gauw werd er een gel ingebracht om de boel op gang te helpen. De rest van de morgen en middag bestond uit: aan de monitor liggen, er even van weg en buiten wat rond strompelen om niet de hele dag binnen te zitten, dan weer aan de monitor enz. Ik mocht de hele dag niets eten alleen wat drinken, voor het geval dat. Eigenlijk gebeurde er verder niets bijzonders. Ik kreeg wat meer harde buiken, maar dat was het wel. Aan het einde van de dag besloot de gynaecoloog dat hij nog wat langer af wilde wachten (het personeel had alle spulletjes voor een keizersnede al klaargelegd) en dat hij de volgende morgen wilde bekijken of hij mijn vliezen kon breken. Zucht... mannetje naar huis, ik douchen en halleluja, ik mocht wat eten. ik kreeg een paar boterhammen, waar ik heel blij mee was. Rond een uur of 10 ben ik gaan slapen, althans dat poogde ik. Ik heb alleen maar wakker gelegen. Tot ik tegen tweeen 's nachts ineens iets voelde lopen. Ik bedacht me al gauw dat dat wel eens vruchtwater kon zijn en ben mijn bed uitgevlogen (voor zover dat ging, want echt mobiel was ik niet). Ik wilde zo snel mogelijk naar toilet, want ik voelde het vruchtwater langs mijn benen lopen. Kom ik net bij het toilet, ik had de deur al geopend, stond in de deuropening en woosh... daar ging met veel geweld al het vruchtwater over de vloer. Tjonge, ik had inderdaad veel vruchtwater, want de vloer van het toilet stond blank! Ik ben gauw op het toilet gaan zitten en het vruchtwater bleef maar komen. Aan de bel getrokken in het toilet en er kwamen mensen aangesneld om te helpen. Die zijn gaan dweilen en hebben mij naar de kamer geholpen, intussen slepend met matjes en kraamverband. In het vruchtwater was ontlasting te vinden van de bay, dus die had er vrolijk in zitten poepen. Eenmaal in bed werd ik weer aan de monitor gelegd en niet veel later kreeg ik al de eerste weeen. Rond een uur of 5 gaf de verpleegkundige aan dat ik beter mijn partner kon gaan bellen. Dit heb ik gedaan en die arriveerde rond 6. Ik was intussen naar een verloskamer gebracht. Tegen 10 's morgens zat ik er helemaal doorheen. Had zo'n 8 uur weeen gehad en die volgde elkaar aardig snel op, maar het leverde tot dan toe maar 2 centimeter ontsluiting op. Ik was de laatste weken eigenlijk al op, dus die weeen trok ik niet meer. Ik was dan ook erg blij dat er redelijk snel een ruggenprik gezet kon worden. Ik had nog nooit een ruggenprik gehad en dat leek me altijd doodeng, maar op dat moment kon me dat niet schelen. Na het zetten van de ruggenprik was ik een stuk gelukkiger, ik voelde geen pijn meer! Terug naar de verloskamer en maar weer wachten. De wee opwekkende stoffen stonden op een gegeven moment op het maximum, maar daar voelde ik gelukkig niets van. Regelmatig werd er gevoeld of de ontlsuiting vorderde, maar dit was niet echt het geval. Mijn gynaecoloog droeg me over aan een andere gynaecoloog, want zijn dienst zat erop. De andere gynaecoloog heeft gevoeld en de ontsluiting vorderde nog steeds niet en hij gaf aan dat hij nog een anderhalf uur wilde wachten om te kijken of het toch wat meer zou vorderen, maar na dat anderhalf uur was er niet veel meer gebeurd. Ik was de rest van de dag op 3 centimeter ontsluiting blijven hangen en de kleine begon last te krijgen van de vele medicijnen. De gynaecoloog wilde me niet langer zo laten liggen, vanwege de baby en mij. Hij ging overleggen en het werd een keizersnede. Daarna ging alles heel snel voor mijn gevoel. Zo lag ik op de verloskamer en zo lag ik in de operatiekamer. Mijn vriend mocht natuurlijk ook mee. Gelukkig had ik al een ruggenprik gekregen, dus deze werd alleen opgehoogd en nadat alles voorbereidt was, zijn ze begonnen. Ik voelde geen pijn, maar het was zeker geen fijn gevoel. Tjonge, wat een geduw om de baby eruit te krijgen! Daar werd ik wel naar van. Maar daar was ie dan! Ik voelde een soort plop en een gewicht verdween uit mijn buik. Meteen was er een brullende baby te horen! De baby werd gauw meegenomen en er werd geroepen dat het een jongetje was. Er werd me gevraagd hoe hij moest gaan heten, dat werd dus Liam. Liam is gecontroleerd door de kinderarts en had een score van 10, dus super goed! Ik heb hem heel even mogen zien en daarna is hij in de couveuse met zijn vader weer naar de afdeling gaan. Ik kon natuurlijk niets anders dan blijven liggen! Ik kreeg extra pijnstiling toegediend en ik merkte dat ik daar erg naar van werd. Ik voelde me alsof ik elk moment van mijn stokje kon gaan. Toen ik helemaal weer gehecht was, kwam de gynaecoloog bij me en vertelde me dat het maar goed was dat Liam met een keizersnede was gehaald. Hij had zelfs moeite gehad om Liam eruit te krijgen. Ik had hierdoor wat schade opgelopen aan aderen in mijn baarmoeder, ook had ik erg veel bloed verloren. Het kon me op dat moment niet zoveel schelen, ik wilde mijn zoon zien! Na een tijdje gelegen te hebben op de intensive care (vanwege bevrijdingsdag was de recovery gesloten), mocht ik naar zaal. Hier werd ik goed verzorgd en kwam mijn vriend met onze zoon de kamer op en konden we samen genieten. Mijn vriend is buiten iedereen gaan bellen en ik kreeg Liam bij me en dat was een heel bijzonder moment! Even lag ik daar alleen met Liam in mijn armen, een magisch moment. Liam bleef me aankijken en ik keek hem aan. Zo hebben we samen heerlijk gelegen.
De kinderarts heeft met onze camera veel foto's gemaakt in de operatiekamer, best wel fijn, kon ik alles rustig terug kijken en het is ook wel goed voor de verwerking, want het was allemaal best heftig.
Liam heet volledig Liam Jacobus Willem en hij woog 4420 gram en was 54 1/2 cm lang.