Jep, hier ook niet. We hebben wel een aanbieding van de dochter van een moeder die we via school kennen. Nu zou dit wel kunnen voor de twee oudsten van 5 en 3, maar de jongste van 4 maanden (BV) zou toch een stuk moeilijker zijn. Dus voorlopig maar even niet. En sinds kort hebben we ook wat steun van het nichtje van mijn man, maar zij is opgeslokt door haar studie dus die wil ik ook niet zo maar storen.
Gelukkig geen herkenning. Maar hou wel in de gaten dat je naast ouders ook nog partners bent! Nooit meer tijd voor elkaar is niet goed voor een relatie. Daarnaast kunnen jullie dus nooit gezamenlijk naar uitnodigingen. Ik neem aan dat jullie toch ook wel eens als stel worden uitgenodigd voor een (volwassenen)verjaardag, trouwfeest, bedrijfsfeest, etentje met vrienden of andere activiteit?? Lijkt mij erg onprettig als op al die momenten dus alleen moet gaan. Tijd om te investeren in beter slapen in eigen bed. Daar zijn best mogelijkheden voor. En vraag toch een keer je ouders of schoonouders. Dat zijn toch opa en oma dus vertrouwd? En in de avond hoeven ze er niet heel actief mee te zijn. Kijk anders eens naar buren of goede vrienden. De komende 2 jaren ook nooit samen weg. Niet verstandig tenzij jullie bewust kluizenaars zijn en geen sociaal leven hebben of willen.
Juist doordat onze kinderen vanaf jonge leeftijd gewend zijn om te logeren (bij grootouders dus vertrouwd) en een vaste en vertrouwde oppas gewend zijn hebben wij daar nooit problemen mee. We vertellen het ook altijd zodat ze bij het wakker worden niet schrikken. Ze zijn het gewend en weten niet beter. Op latere leeftijd hebben ze hierdoor ook geen spanning of problemen met logeren, kamp of slaapfeestjes. Ook een slechte slaper gehad. Tja het is niet anders. Die sliep niet beter als wij er waren of opa en oma. Overigens ook lang borstvoeding gegeven en dat hoeft toch geen probleem te zijn?? Voeden voor vertrek, als het kan zelf in bed leggen en een afgekolfd flesje klaarzetten.
Dan moeten de grootouders wel willen natuurlijk. Dat is hier niet het geval... En een baby kan je nog niet uitleggen dat er iemand vreemd aan zijn bed zal staan als hij wakker wordt.
Ja want elke opa en oma zitten daar op de wachten. Makkelijk praten zo. Met ons huwelijk is verder niks mis hoor. Die tijd samen kunnen we thuis ook hebben, hoeven we niet perse samen de deur voor uit.
Natuurljk kan je thuis samen zijn. Maar worden jullie dan nooit uitgenodigd voor activiteiten buitenshuis? Een huwelijk, etentje met vrienden, bedrijfsfeest of iets van de sportvereniging. Of gewoon een verjaardag van vrienden? Dan kan je dus jarenlang nooit samen als stel gaan. Dat lijkt mij dus niet goed. Een jaartje kan nog. Maar jarenlang? En thuis op de bank hangen is natuurlijk onvergelijkbaar met een avondje uit eten, bioscoop of andere activiteit met je partner buitenshuis. Zo kom je nooit los van dagelijkse dingen. Vraag mij ook af of je partner er ook zo over denkt. Je bent toch meer dan alleen maar mama en ook nog iemands vriendin of vrouw? Niet vervelend bedoeld maar ik zie daar in de omgeving nog wel eens problemen van komen. Als grootouders geen optie zijn. Zou ik andere opties bekijken (buren, vrienden, betaalde oppas etc).
We gaan vaak apart, maar gaan ook wel eens samen. Mijn ouders willen in dat soort gevallen (huwelijk, etentje) best even oppassen. Alleen niet te vaak en zeker geen nacht. Als iemand anders een optie was deden we dat, maar met onze jongste speelt wat meer dan alleen slecht slapen, dus dat is geen optie. En ja tuurlijk denkt mijn man er net zo over en tuurlijk vinden we het beiden wel eens jammer, maar het is roeien met de riemen die je hebt en zo maken we er beste van. Dit duurt ook niet voor eeuwig. En sorry, dat hele naast mama ben je ook nog vrouw etc, daar doe ik niet aan. Ik ben alles in 1, maar we hebben samen voor dit gezin gekozen en het is zoals het is. Ik heb geen nacht weg nodig met mijn man om ons huwelijk goed te houden.
Ik denk dat je slecht aan het lezen bent... Jouw oplossingen zijn geen oplossingen in de situaties van bijvoorbeeld mezelf en @suus1983 . Dan kan je wel zeggen dat het belangrijk is om tóch uit te gaan met je partner, en terecht misschien, maar als er meermaals gezegd wordt dat een vreemde babysit geen optie is...
Apart dat je in dit topic roept dat je vooral samen weg moet gaan, maar in het topic van Boommm over oppas mee op vakantie het niet snapt dat ze uberhaupt oppas mee wil, want 'quality time is voor een gezin zonder derden erbij'. En hier is het dan weer 'als je nooit samen weggaat, vergeet je dat je man en vrouw bent.' Nou sorry hoor, maar zo werkt het niet. Onze relatie is prima, ook al gaan we 'nooit' samen weg. Als we ergens samen uitgenodigd worden kunnen de kinderen bij opa en oma logeren. Alleen wonen zij 300 km verderop en staan ze niet zomaar aan de deur. Wij wonen in het buitenland en hebben hier geen familie wonen. Dat maakt het natuurlijk een stuk lastiger. Volgens mij wil je vooral je oordeel over alles klaar hebben. Prima hoor, maar er zijn gelukkig ook mensen die de situatie nemen zoals het komt en niet allerlei problemen gaan zien alleen omdat ze 'nooit' samen weg kunnen. Nooit is een relatief begrip. Als mijn jongste straks gewoon om 19 uur op bed gaat net als haar zussen en ze niet meer wakker wordt voor een voeding zullen mijn man en ik heus wel weer samen weggaan. En daar verheug ik me nu al op!
Oppas mee op vakantie (zonder bijzondere reden) is wat mij betreft totaal wat anders dan een keer een avondje of dag weg. Ik vind het echt sneu dat er vooral in problemen wordt gedacht (waarom het toch niet kan) in plaats van in oplossingen. En dat zoiets een jaartje speelt kan ik begrijpen. Maar hier lees ik van situaties die jaren duren. Dat lijkt mij dus niet goed voor een relatie, voor je sociale leven of voor jezelf. Een kind hoeft toch niet te zorgen voor een soort opgelegd isolement.
Dat het jou niet goed lijkt zegt toch niet dat daadwerkelijk ook niet goed is? Ik heb dan weer mijn twijfels bij een relatie die alleen maar goed kan blijven als je samen regelmatig weggaat. Mijn ouders gingen nooit samen weg vroeger, hebben een heel goed huwelijk, inmiddels al 40 jaar.
Ik begrijp vooral de oordelen niet, als je hier ziet dat er mensen zijn (waaronder ik), die de situatie nemen zoals het komt. En die is dat het met twee banen en drie jonge kinderen gewoon retedruk is. Gelukkig is de relatie tussen mijn man en ik zo sterk dat hij ook wel even zonder 'met z'n tweeën weg' kan. Gistermiddag hebben we zomaar een paar uur gespendeerd aan een puzzel van 300 stukken die de oudste had gekregen. Het sneeuwde buiten, binnen was het warm. De jongste sliep, de oudste twee speelden samen. En wij met z'n tweeën aan die puzzel. Het was leuker dan je ooit kan bedenken. Geluk zit echt in de kleine dingen. Waardeer je dat niet, zal je het ook niet ervaren. En isolement? Zo voel ik het niet. Heel apart dat jij er dan van maakt dat het wel zo is.
Wij hebben gelukkig wel een paar fijne oppassen van boven de 20 maar dan nog leg ik de kindjes zelf op bed. Logeren bij oma en opa en oma vinden mijn drie jarigen nu leuk maar om ze nu alle drie daar achter te laten is ivm leeftijdsverschil (nog) geen optie. Wij doen dus wel eens iets samen maar we zijn lang niet elk weekend op pad.
Jij denkt toch ook in problemen? Je ziet er namelijk in gezinnen die je niet kent, terwijl zij het zelf niet als dusdanig ervaren.
Wij zitten overigens totaal niet in.een isolement. Doen juist heel vaak dingen en zijn vaak op pad. Alleen als gezin en niet met zijn tweetjes.
Ik ben al een jaar op zoek naar een oppas.... Wij zijn in 2015 verhuisd naar een dorp waar we niemand kenden. Ik heb iedere 6wk werkvergadering, van 17-19u. En mn die tijd is een probleem. Nu heb ik wel een moeder die graag oppast, maar die is niet mobiel en moet altijd gehaald en thuisgebracht worden. Half uur enkele reis. Geeft dus 2 uur reistijd. In de spits het dubbele. Mijn vader woont 60km verderop dus die vraag ik ook niet voor een paar uurtjes. Plus dat die ivm de avondspits ook veel langer onderweg is. Schoonpa werkt altijd en met schoonmoeder hebben wij geen contact. Mijn collega's denken er erg makkelijk over: hang gewoon een briefje in de supermarkt en voor je het weet heb je een oppasmeisje. Maar...ik ken hier in het dorp niemand, weet totaal niet of dat meisje betrouwbaar is en ik vind mijn zoon nog te jong om bij een onbekende achter te laten. Als hij een jaar of 6, 7 is dan is het anders, maar nu voelt dat nog niet goed. Voor de vergadering breng ik mijn zoon naar mijn moeder toe, kost me een aantal uur maar de baas wilt dat iedereen erbij is. Samen gaan wij ong 2x per jaar een avondje uit eten en terrasje daarna. En binnenkort voor de 2e keer sinds we ouders zijn een dagje samen weg zonder zoon. Weinig, ja, ik weet het. Maar als de oppassituatie voor mij niet goed voelt dan geniet ik niet van zo'n uitje. Laatst had ik op het werk een supergoede stagiaire, die ook oppast. Zij wilde graag komen oppassen bij ons. Helaas vond ze net een baan in de horeca voor de vrijdag- en zaterdag Oppas van een vriendin wilde op zich wel, maar waarschuwde al dat ze eigenlijk iedere zaterdag al een oppasafspraak heeft en dat ze eigenlijk geen tijd had voor nog een adres erbij. En de moeder van een van de vrienden van mijn vriend wilde ook wel, maar moet ook gehaald en gebracht worden en woont een eind weg.
Maar zon meisje blijft toch niet onbekend? Als je kind naar een opvang of Gastouder gaat is dat eerst toch ook onbekend? Ik heb mij ingeschreven bij oudermatch en kreeg een match met een leuk meisje. Ik heb haar gebeld en leuk gesprek gehad. Daarna kwam ze savonds langs voor een gesprek. Ze had ook referenties. Vervolgens nog 2 keer hier gespeeld met de oudste en toen was ons gevoel zo goed dat we in de buurt uit eten zijn gegaan. 2 uurtjes toen hij op bed lag. En zo uitgebreid. Hij was toen 10 maanden.
@Lumiere wij hadden onze oppassen ook via oudermatch en oppassen.nl. Fijne kennismaking mee gehad en referenties gecheckt!
De hoofdreden dat ik liever een bekende heb als oppas is inderdaad dat je dan referenties hebt. Juist omdat wij hier niemand kennen (hebben niet zo'n groot sociaal netwerk, zeker niet hier in het dorp) haal ik misschien wel iemand in huis die elders is weggestuurd of weet ik veel. Over oudermatch heb ik wel meer goede dingen gehoord, misschien moet ik dat toch eens serieus gaan bekijken.
Oh dat heb ik er niet bij gezegd! Wij komen ook niet uit dit dorp en kenden (of kennen) hier weinig mensen. Uiteindelijk dit meisje via oudermatch dan maar ze blijkt dus 3 straten hierachter te wonen. Ik was inderdaad tevreden. Eerst een beetje profielen kijken en dan eens een berichtje en zo opbouwen. Gewoon hoe zij is, ervaring en ook dat ze een studie “met kinderen” doet en dat ze kinderehbo heeft gaven de doorslag. Ik zie nu al op tegen het moment dat ze gaat afstuderen en een baan vindt haha.