Wat een slimmerd, je mag niet met je moeder over jullie relatie praten. Uiteraard, want jouw moeder zal em wrs eens flink aanspreken. En qua werkuren-als ie direct naar huis komt, kan ie tot 9 uur heerlijk slapen. Jullie zoontje is nog zo klein, dat hij makkelijk jullie ritme aan kan gaan nemen over een tijdje. Dus kunnen jullie beiden tot 9 uur slapen. Kijk, als hij tot 2 uur doorzakt met vrienden..... En je zus, sorry hoor, die zou em naar huis moeten sturen. Leuk dat ie daar graag is, maar hij hoort bij jou thuis! Een kindje krijgen is heel wat, of je nu jong bent of wat ouder. Al is het wel zo, dat je je wilde haren wel behoorlijk kwijt bent, als je wat ouder bent bij je eerste kindje. Een fatsoenlijke vent, maakt afspraken met zijn vrouw, en bespreekt zijn wensen, en komt tot een compromis waar nodig. Ik had mijn spullen gepakt. En me even een weekje heerlijk laten verwennen bij mijn ouders! Aan die kerel van jou heb je nu niets.
Ik vind het echt heel raar dat hij zoveel bij je zus zit en dat zij dat blijkbaar ook normaal vindt? Zou bijna denken dat ze wel iets hebben. Ik vind het gewoon echt heel raar. Ik zou hem zeggen dat je een tijdje bij je moeder gaat logeren, eens kijken of hij jullie dan gaat missen. Ik zou er snel klaar mee zijn, graag of niet hoor.
Maar als hij en jullie relatie veranderd is, dan kun je daar toch wel over praten? Dat die tijd zo mooi en fijn was en dat t nu zo anders is.. Waarom? Herkent ie dat? Is ie nog gelukkig met jou? Wat zou je anders willen zien? En hij? Als ie weg wil gaan: nee, ik wil niet dat je weggaat want dat voelt niet goed. ik wil met je praten over ons... Onze relatie was toen mijn dochter geboren was dramatisch. We zijn meerdere keren "uit elkaar" geweest met de ergste ruzies. We waren elkaar helemaal kwijt. Totdat familie ons en vooral mijn vriend liet doordringen dat we met elkaar moesten PRATEN, gevoel uitspreken... En nu zijn we (buiten persoonlijke problemen) een echt gezinnetje
Pff jeetje zeg ik word gewoon een beetje boos als ik je bericht lees! Wat een vent! Hij laat je stikken en kiest voor zichzelf. Het zou kunnen dat hij zichzelf ook kwijt is, maar het is ook goed mogelijk dat hij gewoon zo is en niet (of weinig) gaat veranderen. Maar ik begrijp ook heel goed dat jij dit niet wilt opgeven, zeker niet als je zelf zonder vader bent opgegroeid. Het heeft tijd nodig. Op een gegeven moment komt je hopelijk zelf tot een besluit waar je met een overtuigd gevoel uitvoering aan kunt geven. Het is denk ik in ieder geval goed om hier met iemand over te praten. Ik begrijp dat hij niet wil dat jij jullie relatie met anderen bespreekt, maar dat is dan jammer voor hem. Hij doet ook zoveel dingen die jij niet wil. Je hebt er recht op om steun te krijgen van anderen en vooral van mensen die om je geven. En dat je het er met andere over hebt wil niet zeggen dat je hem helemaal zwart zit te maken. Als het goed is vertel je alleen wat er gebeurt en hoe jij je daarbij voelt. En dat is geen geheim. Net als de anderen vind ik het wel wat vreemd dat hij zo vaak van huis is. Na een jaar is de verliefdheid vaak wel over en heb je dus niet meer die enorme drang om iedere avond met elkaar op de bank te zitten (of in bed te liggen ), maar daar moet wel iets anders voor in de plaats komen. Persoonlijk vind ik het absurd dat hij na middernacht nog naar vrienden gaat als hij niet gaat stappen. Het zou inderdaad met de leeftijd te maken kunnen hebben, maar ook op de leeftijd van 20 jaar zou zijn empathische vermogen dusdanig ontwikkeld moeten zijn dat hij je niet zo laat lijden.
Hm ik denk dat ik eens een goed woordje met mijn zus zou hebben als mijn vriend elke avond bij haar zou zitten. Zou zelfs zijn koffer naar haar brengen. Ik vind dat je nu voor jezelf en voor je zoontje op moet komen. Head up en gaan. Als hij dan nog niet belt dat je naar huis moet komen weet je genoeg.
Het is wel erg naief om te denken dat hij niet vreemd zou gaan met je zus. Hoe vaak is dat wel niet gebeurd tussen zwagers/schoonzussen. Ik zeg niet 100% zeker dat hij met haar vreemdgaat maar zou de kans wel reëel achten. Als jouw zus écht het beste met je voor had zou ze hem naar huis sturen om tijd met zijn GEZIN door te brengen.
Al deze reacties moeten wel confronterend voor je zijn... Maar het is denk ik niet voor niks dat vrijwel iedereen zo reageert. Als ik jou was zou ik alles eens goed op een rijtje zetten en eerlijk zijn tegenover jezelf. Je verdient het om goed behandeld te worden en anders voor jezelf en je kindje te kiezen!
Na je laatste reactie denk ik dat er meerdere dingen spelen. Je zegt zelf dat hij veranderd is toen je zwanger bleek en je geeft toe dat je jezelf laat versloffen. Ik keur zijn gedrag absoluut niet goed en ik blijf bij mijn vorige post maar misschien is het ook tijd om even naar jezelf te kijken. Natuurlijk komt je baby op de eerste plaats maar jij en je vriend zijn er ook nog. Jij en je relatie hebben duidelijk een boost nodig. Daarmee wil ik echt niet zeggen dat zijn gedrag jouw schuld is, dat ligt in de eerste plaats bij hem en zijn verantwoordelijkheid. Daarnaast verdien jij het ook om je weer mooi en geliefd te voelen, toch? En praat eens goed met hem. Vraag wat er is, wat hij mist in de relatie. Wat jij in zijn ogen kunt doen. Wat je zegt over maatschappelijk werk is zo'n slecht idee nog niet. Als je vriend niet van je hield was hij al lang weg dus waarschijnlijk voelt hij nog wel wat voor je. Wat is trouwens de reden dat je hem het ouderlijk gezag niet hebt gegeven? Vertrouwde je hem toen al niet? Dat moet voor hem toch ook raar zijn? Je bent een gezin maar hij heeft niet het ouderlijk gezag.
Het kindje is een maand oud! Toen was het voor mij ook een raadsel wanneer ik in vredesnaam moest douchen, laat staan dat ik aan make-up dacht. En mijn relatie? Die was echt niet spannend etc. Ik vind je reactie niet helemaal terecht. Ben het wel met je eens dat er gepraat moet worden. Maar als je vent nooit thuis is, zou ik toch flink twijfelen aan zijn oprechtheid en betrokkenheid in de relatie en het gezin.
Hij moet zijn verantwoordelijkheden nemen, klaar uit. Jij mag ook weer 19 zijn! Doe je leuk aan, maak je mooi en ga er samen met hem 1 avond op uit. Maar je zus daar snap ik nu dus helemaal biks van. Ik kan niet geloven dat ze alleen maar gezellig op de bank zitten. Het spijt me maar hier zit een luchtje aan. En als dat niet het geval is en dus wel gezellig op de bank zitten moet je ze beide maar eens goed aanspreken waar ze mee bezig zijn. Hij hoort jou thuis te helpen en zij moet zich gedragen als een zus voor jou en niet voor hem. Kom zeg...
Waarschijnlijk heb ik niet goed gelezen want ik dacht dat het kindje ouder was. Dan is mijn reactie inderdaad niet helemaal terecht.
Ik snap je helemaal. Zelfde situatie hier, maar al iets verder gevorderd aangezien dochter ouder is Ik zal later het een en ander typen. Nu slapend kind op de arm. Dikke kans dat ie niet helemaal gewend is aan de nieuwe situatie. Jou ziet met gemak voor de kleine zorgen en zelf buitengesloten / niet nuttig voelt. Omdat ie nu op de 2e plek komt bij jou Even grof gezegd en beetje zoals m'n vriend het begin ervaarde.
Ik herken het wel een beetje al heb ik het niet zover laten komen als dat jij nu bent maar mijn man was wel een stukje ouder (28) Ook werken in de horeca, veel weg van huis, lang blijven hangen na werktijd, vaak met vrienden nog de stad in en ga zo maar door, vooral toen onze dochter net geboren was. Ik was het na een paar weken echt zat en toen heb ik tegen hem gezegd dat hij of zich nu normaal moest gaan gedragen of weg moest gaan en moest blijven, ik was echt heel boos en daar heeft hij wel van geleerd. nu begint het weer een beetje en ik heb er gelijk de rem op gezet, hij is inmiddels 31 en ben er gelijk bovenop gedoken en heb gezegd wat je nu doet kan niet, ik heb bedrust en een peuter van 2 die alle aandacht vraagt, je kan me niet alleen laten met het huishouden om naast alle uren die je op je werk bent ook nog iedere week te gaan stappen. Ik denk dat je bij horeca jongens gewoon heel duidelijk en direct moet zijn tot hier en niet verder. (ik ga er vanuit dat hij in de horeca zit hoor) Ik verwacht nu zus en zo van je en doe je dit niet dan zoek je het maar uit. Misschien is het inderdaad een goed idee om met je moeder erbij te gaan praten want hij is echt veel te ver gegaan en ik denk niet dat je je hier nu uit gaat redden vooral als je het idee hebt dat hij je niet serieus neemt
Tja hij is nog heel erg jong. En heeft dit altijd gedaan. Zelfs toen jij (hoog) zwanger was. Waarom had je gedacht dat hij zou veranderen? Jij hebt een totaal ander leven gekregen met verantwoordelijkheden. Maar hij leeft gewoon lekker zijn leven, en jullie zijn er ook nog (ergens). Als hij werkt en daarna gaat stappen zal hij alleen thuis zijn om zijn roes uit te slapen? Wilde hij wel echt nu al kinderen? Dat klinkt namelijk niet echt zo. Verder lees ik niet dat hij iets doet in het huishouden. En zich totaal niets van jou (of jullie) aantrekt. Zelfs als jij huilend op de bank zit vertrekt hij gewoon. Daar heb je echt niets aan. Het lijkt er meer op of hij alleen thuis komt om te slapen en uit te rusten. Blijkbaar is zijn sociale leven belangrijker dan jullie dat zijn. Ook vraag ik mij af wat al dat uitgaan wel niet moet kosten.... Meerdere avonden per week de stad in is niet goedkoop. Dat geld blijft hij blijkbaar liever besteden aan drank, stappen en vrienden dan aan zijn gezin! Ook zou ik mij afvragen of er geen ander in het spel is. Een pas bevallen vrouw met slaaptekort en een klein kind dat veel moet huilen is nu eenmaal niet zo aantrekkelijk (en dat is heel normaal en niet iets waar jij wat aan kunt doen). Niets ten nadele van jou maar je moet dit echt harder aanpakken. Betrek daarbij ook anderen waar je een goede band mee hebt. Bijvoorbeeld je ouders of schoonouders. Of wellicht is relatietherapie iets voor jullie? Of maatschappelijk werk. Betrek hem ook meer bij de baby (als hij wel nuchter is natuurlijk..). En ga samen op stap met je baby. Als hij echt niet kan of wil veranderen zou ik het verder alleen doen. Een klein kind in huis lijkt mij meer dan genoeg. Aan hoe hij nu is heb jij echt niets. En daar deze situatie niet zelf te veranderen blijft hij alleen doen waar hij zin in heeft.
Ik word eerder moe van die moeders die zo over zich heen laten lopen. Kies verdorie toch eens voor je kind en jezelf. Zeker als je al veel hebt gepraat en hij uiteindelijk toch niet veranderd. Opzouten met zo'n gast en zijn moeder erbij. Er zijn meer mannen in de wereld waar je ook van kunt houden en die een stuk beter voor jou en je kindje zijn. En die onzin dat hij jong is... hij was oud genoeg om zijn piemel erin te stoppen dus is hij oud genoeg om de gevolgen ervan te dragen. Zo niet, weg ermee.
1) leeftijd is geen excuus. Er zijn zat tieners die het wel goed doen en 40jarige waar je grote twijfels/zorgen van krijgt 2) een relatie met je zus zou ik op basis van wat ik nu weet niet wegvegen. Heeft je zus een relatie? 3) Ook al voel je je niet aantrekkelijk nu, probeer wel echt ook voor je eigen te zorgen, douche, make-up, leuke kleding (spijkerbroek of joggingbroek vind ik al heel verschil in hoe je overkomt bijv en haast net zoveel werk in aantrekken ) 4) koop een (ergonomische) draagdoek/zak zodat je de kleine wel lekker bij je hebt en toch wat aan het huishouden kan doen 5) probeer echt een gesprek met je partner te hebben dat dit zo niet werkt voor jou. 6) hoe laat komt hij thuis en hoe laat wil de kleine drinken? Als hij om 2u thuis is en de kleine wil 2.15 drinken is het onzin dat jij je bed uit moet Heel veel succes meid
Hoihoi dames bedankt voor alle reacties, Ik heb met mijn moeder gepraat, over hoe het nu ging, wat ik eraan kon veranderen enz. En omdat hij mij niet serieus nam als ik zei dat die moest kappen heeft mijn moeder tegen hem verteld wat ik allemaal hen gezegt. Hij is toen boos weggelopen en een uur later terug gekomen. Hij had buiten op een bankje gezeten om te denken. Toen hij terugkwam hebben we echt een paar uur gepraat. Hij heeft heel veel moeite met het opgeven van het 'hang' leven. Maarja heb hem ook gezegt dat ik de moeilijkste niet ben en dat weet die ook we hebben nu een compromis, hele week thuis, helpen met de kleine, badjes voedingen luiers enz en dan mag hij in het weekend weg. Vrijdag tot niet al te laaat en zaterdag mag die zelf weten. Ook heb ik van hem te horen gekregen dat ik hem ook wel omtzettend afstoot, al sinds mijn zwangerschap heb ik het gevoel dat ik hem constant bij me wil hebben en dat heb ik nu nog steeds.. dus is hij een keer weg dan zit ik constant te appe waar hij blijft en als het te laat word krijgt die gelijk hele boze berichten waar hij tijdens een gezellige avond ook niet op zit te wachten. Ik had het zelf niet eens door dat ik dit zo erg deed maar hij heeft het daar echt wel lastig mee.. dus vandaar dat we besloten hebben vrijdag half 3 uiterlijk thuis (zodat hij niet zaterdag helemaal naar de klote is dat ik nog niks aan hem heb) en zaterdag mag die het zelf weten en dan laat ik hem met rust met appe. Tot nu toe werkt het aardig goed, sommige dingetjes blijft een beetje pushen maar het gaat beter. Ook ben ik weer iets beter voor mezelf gaan zorgen ( wat eerlijk gezegt ook wel fijn voelt ) wat mijn vriend ook wel weer fijn vind. Ook heeft mijn vriend eerlijk gezegt dat hij een zo een baby niet zo heel veel aan vind ( klinkt een beetje lullig maar bedoel het niet zo: P ) het feit dat ze niks anders doen dan poepen huilen eten en slapen had mijn vriend zich zwaar op verkeken ( ik de eerste 2 weken eigelijk ook wel om eerlijk te zijn🙊 en hij vind het gewoon zwaar om een goede papa te zijn voor iets wat nog helemal niet kan laten merken wat die wilt. Hij raakt ook altijd behoorlijk gefrustreert als de kleine huilt terwijl we niet weten wat er mis is.. Mijn moeder heeft met mijn zus gepraat ( al voor dat ik iets tegen mijn moeder gezegt heb) en mijn zus heeft verteld dat er echt niks gaande is, als hij bij haar zit kijkt hij echt alleen tv en drinkt die een biertje.. ze maken een beetje lol en daarna gaat die weer naar huis. Ze zegt dat ze nooit maar dan echt nooit iets zou doen en eigelijk geloof ik ook niet dat mijn vriend vreemd zou gaan. Hij zit daar grotendeels om toch even van de stress van thuis te ontsnappen. En mijn zus is pas bij mijn moeder weer ingetrokken dus nu ziet mijn moeder het ook allemaal van dichtbij. Mijn vriend heeft de kleine wel erkend alleen her gezag moest na de geboorte, en met alles wat er was gebeurt wou ik daar even mee wachten en mijn vriend weet niet eens meer dat hij dat nog moest doen het gezag aanvragen dus daar zal hij niet veel last van hebben We hebben samen wel bewust gekozen voor een kindje nadat een ongeplande zwangerschap helaas niet goed verliep. Misschien dat het uiteindelijk toch niet goed eindigt en dat we uit elkaar gaan maar ik ben blij dat het nu beter gaat en dat ik het niet gelijk heb opgegeven. Ik wil gewoon echt het leuke gezinnetje en al moet ik daar keihard voor knokken voor zolang het me lukt zal ik het blijven doen. Misschien klinkt dat heel stom en heel erg 'jong' maar ik wil bij hem blijven en samen onze jongen opvoeden en mocht het alsnog uitgaan wil ik wel kunnen zeggen dat ik het gevoel heb alsof ik er alles aan heb gedaan om onze relatie te redden en niet dat ik na het eerste en het beste probleem al heb opgegeven. Nogmaals super bedankt voor alle tips dames. Tips en ervaringen blijven altijd welkom😉
Fijn zeg! En goed dat je voor jullie relatie knokt hoor. Eerste maanden met baby zijn voor de meesten gewoon zwaar, hopelijk gaat het snel beter.
Sorry, wilde nog typen hoe het bij ons ging. Maar zo te lezen zijn jullie er samen al uit Het is heel herkenbaar, vriend haddezelfde dingen waar ie tegenaan liep als jouw vriend. Wat betreft het deel dat ie niet weet wat ie met zo'n baby aan moet. Ik heb samen met vriend alles benoemd wat we zien bij de kleine. Dus als ze begon te huilen : Welk gedrag zien we? Ogen wrijven, handje sabbelen, oor krabben, benen optrekken, hoofd wegdraaien... Welk idee krijgen we bij die signalen? Lijkt de baby moe, hongerig, alsof ie pijn heeft... Als we geen duidelijke signalen zagen, dan gaan we in ons geheugen zoeken naar wat er vlak voor gebeurde.. hard geluid, geen aandacht, te veel aandacht Door dit hard op met vriend door e spreken, begon hij de signalen e zien van dochter en zag zo veel duidelijker hoe ze op hem reageerde. En het verbaasde hem hoeveel ze eigenlijk verteld.